Όλοι παίζουν με τον πόνο του

• Ο Μάντζιος και η παλιά φρουρά
• Το πρόβλημα λύνεται μόνο με μεταγραφή

Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι ο Άρης έχει μια μοναδική ικανότητα να ξεπερνά τα συνηθισμένα. Αυτά που λένε ότι, όταν έχεις αγωνιστικό πλάνο, διάθεση, ενέργεια και μπαίνεις αποφασισμένος να κοπιάσεις πολύ για να κερδίσεις, η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη θα σε δικαιώσει. Μύθος. Απαιτούνται κι άλλα πράγματα τα οποία ο Άρης δεν τα έχει διαχρονικά καθώς οι απόπειρες να τα βρει αποδείχθηκαν αποτυχημένες κι έτσι ξέμεινε να χτυπά το κεφάλι του. Αυτό έκανε στον πρώτο αγώνα με τη Λαμία στο Κύπελλο Ελλάδας. Αυτή τη φορά η κατοχή μπάλας δεν ήταν ανούσια, αλλά αρκετά δημιουργική. Η μπάλα έφτανε με χαρακτηριστική ευκολία στο ύψος της περιοχής κι εκεί, όσοι λίγοι ήταν στις κερκίδες του «Κλ. Βικελίδης» έκαναν την προσευχή τους να βρεθεί ένας χριστιανός να τη βάλει στα δίχτυα. Μάταιη ελπίδα. Ο Άρης δεν έχει κανέναν από δαύτους. Αυτό βλέπει κάθε αντίπαλος και χαμογελά. Φτιάχνει την τακτική του – και καλά κάνει – έχοντας ως δεδομένο την αδυναμία σε βαθμό ανικανότητας. Αυτό έπραξε και ο Μιχάλης Γρηγορίου. Το είπε εξάλλου ο άνθρωπος, όταν αναφέρθηκε στην κλειστή άμυνα που συνήθως παίρνει αποτέλεσμα απέναντι στον Άρη.

Είπαμε ότι η στατιστική δεν είναι ο καθρέπτης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα αλλά διάβολε, σου δείχνει κάτι. Έστω ένα 20-30 τοις εκατό της αλήθειας του παιχνιδιού. Έντεκα τελικές προσπάθειες είχε ο Άρης στο πρώτο ημίχρονο και τελείωσε με δεκαέξι. Αυτό το στοιχείο καταδεικνύει το επίπεδο της επιθετικότητάς του. Όπως σου λέει πόσες τελικές προσπάθειες έγιναν εντός περιοχής. Εκεί μπορεί να κάνει λάθος, να κινηθεί πιο πέρα από τα όρια της αλήθειας. Χθες, αυτές ήταν δυόμισι. Μια χλιαρή κεφαλιά του Φακούντο Μπερτόγλιο, ένα σουτ του Μπρούνο Γκάμα και αυτό του Κριστιάν Λόπεθ στις καθυστερήσεις. Οι υπόλοιπες ήταν περισσότερο προϋποθέσεις. Ποιος φταίει γι’ αυτό;
Ο Άρης καθώς δεν έχει τον επιθετικό της περιοχής, αυτόν που ξέρει πώς θα κινηθεί, πώς θα βάλει το κορμί του ή που θα διαβάσει την άμυνα και θα βρεθεί στο κατάλληλο σημείο για τη μία επαφή που χρειάζεται. Αυτό είναι το διαχρονικό πρόβλημα αυτής της ομάδας, ο λόγος που σε πολλά παιχνίδια δεν φτάνει στον προορισμό της διότι αδυνατεί να πάρει αυτό που αξίζει.

Ο Μάντζιος και η παλιά φρουρά

Το πρόβλημα του Άρη δεν είναι θέμα προπονητή. Στον ενάμιση χρόνο παρουσίας του Άκη Μάντζιου στην τεχνική ηγεσία και με εξαίρεση εκείνο το οδυνηρό παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, η ομάδα πάντα είναι συμμαζεμένη. Πάντα έχει αγωνιστικό πλάνο. Κάθε φορά που δεν έχει το αποτέλεσμα, λέμε και γράφουμε για τη διάνθισή του, την ανάγκη επιπλέον ποδοσφαιρικών ιδεών κι αυτή, να μην είναι προβλέψιμος στο γήπεδο. Μα, δεν γίνεται να μην είναι όταν δεν διαθέτει τον άνθρωπο που μπορεί να προσφέρει την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου.

Χθες, επέλεξε τους ποδοσφαιριστές της παλιάς φρουράς και το πρώτο ημίχρονο ήταν από τα πιο επιβλητικά του Άρη στη φετινή σεζόν. Για σχεδόν 45 λεπτά, η Λαμία ήταν σα να έπαιζε χωρίς κέντρο και με εννιά παίκτες. Κλείστηκε στο καβούκι της και επένδυσε στην ποδοσφαιρική ποιότητα είτε του Τιρόνε είτε του Ρόμανιτς στο παιχνίδι των αντεπιθέσεων αλλά κάθε φορά που προσπαθούσε να ξεμυτίσει, έχανε τον έλεγχο. Χθες, ο Μάντζιος πήρε έντονο ποδοσφαιρικό ρίσκο ανεβάζοντας ακόμη και τους στοπερ πάνω από τη γραμμή του κέντρου. Πήρε αυτό που μπορεί να ζητήσει ένας προπονητής, όχι όμως το αποτέλεσμα.

Σε αυτό συνετέλεσε και η ελάχιστη προσφορά των ποδοσφαιριστών που ήρθαν από τον πάγκο γιατί μετά το 60’ ο Άρης ήταν υποτονικός. Ο Μπαντού Ντιαγέ δεν είναι ο ποδοσφαιριστής που ήταν το 2021. Ολίγον βαρύς και ασήκωτος, με λιγότερα τρεξίματα και περιορισμένη ποδοσφαιρική διάθεση. Δεν επιδεικνύει την πρόθεση ελέγχου στη μεσαία γραμμή, όπως έκανε σε άλλα παιχνίδια. Παρά τη φιλοτιμία του, ο Χουάν Ιτούρμπε έχει αποδείξει ότι επηρεάζεται όταν μένει (έστω) δέκα ημέρες εκτός, ο δε Ματέο Γκαρσία πάντα είναι ένα αίνιγμα. Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει. Κι έτσι οι απαραίτητες κινήσεις από τον πάγκο, ουσιαστικά τελείωσαν το παιχνίδι από τη στιγμή που έγιναν οι αλλαγές.

Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η κάκιστη διαιτησία του Κωνσταντίνου Περράκη. Η επιρροή που ασκεί ένας διαιτητής δεν εξαρτάται μόνο από την αποφυγή του μεγάλου λάθους. Ο τρόπος διαχείρισης του αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο θα πρέπει να διδάσκεται στα σεμινάρια για το «πώς μπορείς να καταστρέψεις τον ρυθμό ενός αγώνα». Από εκεί που σφύριζε ελάχιστα και βλέπαμε ποδόσφαιρο, για κάποιον λόγο άλλαξε τα κριτήρια και επέβαλε διαδοχικές διακοπές. Physical παιχνίδι έγινε στο πρώτο ημίχρονο, ομοίως και στο δεύτερο. Πέραν των 2-3 κραυγαλέων λαθών που έκανε με σπουδαιότερο αυτό της φάσης του Φακούντο Μπερτόγλιο. Αν δεν είδε, τότε είναι θέμα περιορισμένης ικανότητας.

Το πρόβλημα λύνεται μόνο με μεταγραφή

Συμπεριλαμβανομένων και των καθυστερήσεων, ο Άρης έκλεισε 300 αγωνιστικά λεπτά χωρίς γκολ. Στα 200 που προηγήθηκαν σε Λεωφόρο και Ριζούπολη δεν καλλιέργησε τις προϋποθέσεις, χθες όμως το έκανε. Ως δικαιολογία μπορεί κανείς να ισχυριστεί την απουσία του Αμπουμπακάρ Καμαρά, στην πραγματικότητα όμως θα κοροϊδέψει τον εαυτό του καθώς ο Άρης είχε το ίδιο πρόβλημα παρόντος και του Μαυριτανού. Ο Καμαρά κάνει πολλά μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν προσφέρει το γκολ. Επειδή η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, σε 17 αγώνες Πρωταθλήματος, ο Άρης περιορίζεται σε 17. Τα πέντε εξ' αυτών είναι από εκτελέσεις πέναλτι και τα 12 σε ροή αγώνα. Κι αυτό το πρόβλημα λύνεται μόνο με μεταγραφή. Αυτό δείχνει τουλάχιστον η αγωνιστική αλήθεια αυτής της ομάδας και ταυτόχρονα επιβεβαιώνεται μέσα από τη στατιστική.

Θαρρώ ότι θα έπρεπε να αποτελέσει την προτεραιότητα στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, ενδεχομένως να ήταν, αλλά δεν φάνηκε. Αποκτήθηκε ο Λούις Πάλμα καθώς εκτιμήθηκε ότι είναι εξελίξιμος ποδοσφαιριστής, γίνεται πιο έντονη η προσπάθεια απόκτησης του Σάντε Σίλβα αλλά και του Μάρβιν Πίρσμαν κι εκτός απροόπτου θα προστεθεί υπό τη μορφή δανεισμού ο Πάπε Σέϊκ Ντιόπ ο οποίος είναι κεντρικός χαφ. Κανείς από τους τρεις δεν λύνει το κύριο πρόβλημα αυτής της ομάδας, αυτό που «καίγεται» να ξεπεράσει από την αρχή της χρονιάς. Προφανώς η επόμενη χρονιά (με τον φόβο του ban μεταγραφών) είναι μια αιτία, μήπως όπως θα πρέπει ο Άρης να εστιάσει στο σήμερα; Αυτό φυσικά θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει καθώς στις επόμενες 10-15 ημέρες θα παίξει όλους τους στόχους σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο.

@Photo credits: Intime