Καμπετσής: Από την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τη Ντόρτμουντ, στον Παναθηναϊκό!
Η συνέντευξη στο FourFourTwo του gazzetta.gr που έγινε στο Ντόρτμουντ και στην οποία ο Καμπετσής αφηγείται όλη την πορεία του στο ποδόσφαιρο:
Όταν στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη η δεύτερη ομάδα της Ντόρτμουντ υποδέχθηκε τη Βέγκμπεργκ-Μπέεκ για τη 19η αγωνιστική της τέταρτης κατηγορίας ο σχολιαστής στη ραδιοφωνική εκπομπή του Amateurfunk (σ.σ. ερασιτεχνικό ραδιόφωνο) του schwatzgelb, του μεγαλύτερου οπαδικού blog της Μπορούσια που πάντα περιγράφει τα παιχνίδια της, αναρωτιόταν πριν τη σέντρα που είναι το «Geheimwaffe», το «κρυφό όπλο», των Βεστφαλών.
Ποιο ήταν αυτό; Ο Αργύρης Καμπετσής μόλις είχε επιστρέψει μετά τις υποχρεώσεις του με την U19 της Ελλάδας για τα προκριματικά του Euro. Στο προηγούμενο παιχνίδι με τη φανέλα της Ντόρτμουντ όχι μόνο πέτυχε το πρώτο του γκολ, αλλά είχε κάνει χατ τρικ στο 5-0 επί του ΑΠΟΕΛ για τη Youth League! Ο προπονητής του (σ.σ. στη Youth League στον πάγκο κάθεται ο Μπένιαμιν Χόφμαν) Γιαν Ζίβερτ, όμως, αποφάσισε να τον αφήσει εκτός αποστολής για το παιχνίδι, που αποδείχθηκε το τελευταίο του 2017, και οι θεατές του «Rote Erde» (τα ματς της Youth League διεξάγονται σε άλλο γήπεδο) έχασαν την ευκαιρία να τον δουν σε δράση.
Το FourFourTwo του gazzetta.gr ταξίδεψε στο Ντόρτμουντ για να μάθει από πρώτο χέρι πώς είναι να ζεις το όνειρο της διαδοχής επιθετικών όπως ο Μπάριος, ο Λεβαντόφσκι και ο Ομπαμεγιάνγκ, που τα τελευταία χρόνια πρωταγωνίστησαν στην αγωνιστική – και οικονομική – ανάσταση της Μπορούσια. Η πρώτη απόπειρα συνάντησης δεν ήταν επιτυχημένη, καθώς ο Αργύρης αρρώστησε. «Με δυσκολία επέστρεψα σπίτι μετά την προπόνηση», εξομολογήθηκε. Αφού απολογήθηκε... δεκάδες φορές χωρίς να υπάρχει λόγος, την επομένη ήταν πιστός στο ραντεβού του, όπως και στη σχέση του με τα δίχτυα.
Θα παραγγείλει ένα freddo που του «λείπει τόσο πολύ», θα τονίσει πόσο ζηλεύει τον ήλιο της Αθήνας, αλλά παράλληλα θα ξεκαθαρίσει: «Η ζωή μου άλλαξε από τη μία στιγμή στην άλλη και πρέπει να εκμεταλλευτώ τις συγκυρίες». Όλα αυτά μοιάζουν πολυτέλεια τώρα. Από το υπάρχον ρόστερ της Μπορούσια μόνο οι Σμέλτσερ και Ντουρμ (αμφότεροι μπακ) ξεκίνησαν από τη δεύτερη ομάδα (ο Πούλισιτς προωθήθηκε απευθείας από την U19 και ο Σάντσο κόστισε πάνω από 10 εκατ. ευρώ), ενώ τα τελευταία χρόνια στη λίστα υπάρχουν και οι Φλόριαν Κρίνγκε, Γιόνας Χόφμαν, Ντάνιελ Γκίντσεκ (ο πρώτος έχει αποσυρθεί, οι άλλοι αγωνίζονται σε άλλες ομάδες πλέον). Ο δρόμος, λοιπόν, μέχρι την πρώτη ομάδα δεν είναι τόσο εύκολος όσο μπορεί να φαντάζει. Παρόλα αυτά, ο Αργύρης είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση.
«Στόχος μου είναι να πετύχω όσα περισσότερα γκολ μπορώ μέχρι το τέλος της σεζόν», δηλώνει με ηρεμία, κάτι που δείχνει ότι δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος υπερβολής. Το αγωνιστικό του ξέσπασμα, άλλωστε, ήρθε στο ίδιο σημείο της περσινής σεζόν, όταν πετύχαινε το ένα τέρμα μετά το άλλο για να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στην ηλικία του στην Ευρώπη! Αυτό, τουλάχιστον, βρίσκει κανείς αν googlάρει το όνομά του. «Ναι, ισχύει», επιβεβαιώνει με υπερηφάνεια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής στο πρώτο μισό της σεζόν. «Δεν υπήρχε χώρος για μένα στην ενδεκάδα, καθώς κατέβαιναν παίκτες από την πρώτη ομάδα. Όταν εκείνοι άρχισαν να παίζουν, πήρα την ευκαιρία μου», συνεχίζει με αυτογνωσία.
Πίνει λίγο καφέ και ξαφνικά δείχνει σκεπτικός. Εκείνο που του έρχεται στο μυαλό είναι οι πρώτες μέρες στο Ντόρτμουντ. «Ήταν πολύ δύσκολα», θυμάται. Απολύτως λογικό για ένα παιδί 18 ετών, που μόλις είχε υπογράψει το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο της καριέρας του. «Ήρθα μόνος μου, έμενα σε ξενοδοχείο, δεν ήξερα τη γλώσσα...». Ξαφνικά «μαζεύεται», το βλέμμα του χαμηλώνει, γίνεται νευρικός. «Όλα, όμως, πήγαν καλά, καθώς από την ομάδα μου συμπεριφέρθηκαν άψογα, όπως και οι παίκτες. Δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα προσαρμογής στο σύλλογο». Όταν η προετοιμασία ολοκληρώθηκε η αποδοχή ήταν καθολική. Οι συμπαίκτες του ήδη άκουγαν ελληνικά τραγούδια στα αποδυτήρια! «Όχι μόνο αυτό», λέει και ξεσπάει σε γέλια. «Χόρευαν κιόλας! Η σκηνή δεν περιγράφεται».
Πλέον, οι γονείς του βρίσκονται εκεί για να τον στηρίξουν και να του κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. «Περισσότερο αυτοί δεν θέλουν να με αφήσουν μόνο μου», λέει. «Άντε να τους αφήσω να μείνουν εδώ μέχρι το καλοκαίρι. Μην σου πω μέχρι το Πάσχα», εκμυστηρεύεται και χαμογελάει. Θα καταφέρει μόνος του; «Δεν έχω κανένα πρόβλημα», προσθέτει με σιγουριά και σταθερή, σχεδόν αυστηρή, φωνή. Άλλωστε, έχει μάθει στα δύσκολα αγωνιστικά, παίζοντας πάντα με παίκτες μεγαλύτερους σε ηλικία από εκείνον. Όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα, καθώς είναι ο μικρότερος στη δεύτερη ομάδα της Ντόρτμουντ. Γιατί να μην δείξει την ίδια ωριμότητα και εκτός γηπέδου;
U23 stellt weitere Neuzugänge vor #BVBII https://t.co/A8jJTt1NER pic.twitter.com/Zk3ZD9ed2W
— Borussia Dortmund (@BVB) June 23, 2017
Η Μπορούσια παραχώρησε τον βασικό επιθετικό Σέρα στη Μπόχουμ και ξέρει ότι η σειρά του θα έρθει. Μένει, όμως, προσγειωμένος. «Θα δούμε αν θα παίζω», τονίζει. Ο Γερμανός είχε πετύχει 3 γκολ σε 842’, οπότε ο Καμπετσής δείχνει συγκρατημένη αισιοδοξία. Ξέρει ότι μπορεί να εντυπωσιάσει, αλλά πρέπει να το αποδείξει και στο γήπεδο. «Πιστεύω ότι έχω δείξει καλό πρόσωπο σε όσα παιχνίδια έχω αγωνιστεί. Κάθε φορά που μπαίνω ως αλλαγή και είμαστε πίσω στο σκορ είτε ισοφαρίζουμε είτε κάνουμε την ανατροπή». Στο βλέμμα του διακρίνεις μία απορία, καθώς τα στατιστικά έρχονται να υποστηρίξουν τη δήλωσή του: με αυτόν στο γήπεδο, έστω και για ένα λεπτό, η Ντόρτμουντ έχει χάσει μόνο από τη Φορτούνα Ντίσελντορφ (0-2)! «Υπάρχει μόνο μία θέση στην ενδεκάδα στην κορυφή της επίθεσης και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος», δικαιολογεί.
Όσο για την εντυπωσιακή του εμφάνιση στη Youth League; «Δεν πανηγύρισα τα γκολ μου από σεβασμό στο ΑΠΟΕΛ», τονίζει με σεμνότητα. «Θυμάμαι τους αντίπαλους αμυντικούς να συζητάνε για το πώς θα με αντιμετωπίζουν και εγώ να τους λέω: παιδιά, σας καταλαβαίνω!», συνεχίζει και γελάει με την ψυχή του. «Στο ξεκίνημα της σεζόν μας είχαν ρωτήσει ποιοι από τους παίκτες που πιάνουμε το ηλικιακό όριο θέλουμε να παίζουμε και στη Youth League. Θεώρησα ότι θα ήταν καλή εμπειρία και ακριβώς τέτοια αποδείχθηκε. Αντιμετωπίσαμε πολύ καλές ομάδες (ο όμιλος ήταν ίδιος με εκείνον του Champions League με αντιπάλους τις Ρεάλ Μαδρίτης, Τότεναμ και ΑΠΟΕΛ) και ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος».
Προφανώς έκανε καλό και στην αυτοπεποίθησή του, καθώς ακόμα ψάχνει το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια όλοι πίστεψαν ότι το είχε πετύχει στο 2-2 με τη Βουπερτάλερ, όταν ήρθε από τον πάγκο στο ημίχρονο με το σκορ στο 0-2 και στο 67’ η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα από το δικό του κεφάλι, αλλά ο στόπερ Μάινκα τη βρήκε στη γραμμή και τελικά το τέρμα πιστώθηκε σε εκείνον.
Da ist der Ausgleich! Kampetsis mit dem 2:2! Verdient! #BVBII
— Timo Lammert (@timolammert) October 21, 2017
Από μικρός έμαθε να είναι άκρως ανταγωνιστικός. «Κατέκτησα το πρώτο πρωτάθλημα με την U15 του Ολυμπιακού, αλλά έχασα τον τελικό εξαιτίας μίας ίωσης», θυμάται. «Eίδα το παιχνίδι από το σπίτι στο laptop και είχα τρελαθεί!». Τώρα, θα πει ότι η καλύτερη στιγμή της σύντομης καριέρας του είναι «το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο». Αποτελεί το επιστέγασμα των προσπαθειών του. «Κάποια στιγμή όταν ήμουν 14-15 ετών δεν έπαιζα. Ένιωθα ότι δεν με υπολογίζουν και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω», αποκαλύπτει. Πίσω από κάθε επιτυχία κρύβονται πολλές στιγμές απόγνωσης.
«Πριν πάρω την απόφαση για το αν θα συνεχίσω ή όχι μίλησα με τον κύριο Στορκ (σ.σ. τότε υπεύθυνος των ακαδημιών) και με καθησύχασε. Με διαβεβαίωσε ότι οι συμμετοχές θα έρθουν». Έπρεπε να ασκήσει πίεση με τον τρόπο του και τα κατάφερε. Βέβαια, δεν έφτανε μόνο αυτό. Έπαιξε, πέτυχε 8 γκολ και έπεισε πρώτα από όλους τον ίδιο του τον εαυτό για τις ικανότητές του. «Να σου πω την αλήθεια, αν με ρωτούσες πριν λίγα χρόνια ποτέ δεν θα εκτιμούσα ότι θα μπορούσα να έχω τέτοια εξέλιξη», αναγνωρίζει. «Όταν αποφάσισα, όμως, να θυσιάσω το σχολείο για το ποδόσφαιρο, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Δεν υπήρχε επιστροφή».
Ο Καμπετσής ξεκίνησε από τις ακαδημίες της ΑΕΚ, αλλά ποτέ δεν έκρυψε ότι άλλη είναι η ομάδα της καρδιάς του. «Σε ένα τουρνουά στην Παλλήνη τα είχα πάει πολύ καλά. Τότε, με πλησίασε ο κύριος Σαβέφσκι», θυμάται. «Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν αν ήθελα να πάω για προπονήσεις με την ΑΕΚ. Το δεύτερο, τι ομάδα είμαι». Ήταν τόσο μικρός που δεν πέρασε καν από το μυαλό του να πει ψέματα. «Ολυμπιακός!», του απάντησε με ενθουσιασμό. Έτσι, όταν δύο χρόνια αργότερα του δόθηκε η δυνατότητα να μετακομίσει στις ακαδημίες των Πειραιωτών, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά.
Αρκετά χρόνια αργότερα, βρέθηκε μπροστά στη δυσκολότερη απόφαση της ζωής του. Ακόμα και την ύστατη στιγμή περίμενε τους ερυθρόλευκους. «Περίμενα τον Ολυμπιακό και το μοναδικό πράγμα που ζήτησα ήταν να λάβω μέρος στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας και αν αποδείξω ότι το αξίζω να πάρω χρόνο συμμετοχής στο Κύπελλο. Δεν είχα πρόβλημα να συνεχίσω στην U20, αλλά η προετοιμασία ήταν πολύ σημαντική για εμένα. Ήξερα ότι μπορώ να κερδίσω μία θέση στην πρώτη ομάδα», αποκαλύπτει. Με τον Μπέντο στον πάγκο, άλλωστε, ήδη έκανε προπονήσεις με την πρώτη ομάδα και ο Πορτογάλος του είχε πει ότι θα τον έπαιρνε μαζί του στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Το μόνο που ήθελε ήταν εκείνη η υπόσχεση να εκπληρωθεί.
«Έδειχνε ότι με υπολογίζει πολύ», αναγνωρίζει ο νεαρός επιθετικός, που παρέμενε στην U20, με την οποία κατέκτησε τον τίτλο, σκοράροντας κρίσιμα γκολ και στην οποία ήταν ήδη ο πιο παλιός. Η ιεραρχία των αποδυτηρίων, όμως, δεν ανταποκρινόταν σε εκείνη του γηπέδου. «Δεν ήμουν ποτέ αρχηγός», λέει. «Δεν το ένιωσα ποτέ (σ.σ. το να είναι «παλιός»)», συνεχίζει, αλλά ποτέ αυτό δεν τον επηρέασε.. «Δεν με πείραζε καθόλου», σπεύδει να ξεκαθαρίσει. «Η δουλειά μου ήταν στο γήπεδο». Και την έκανε καλά. Η αλλαγή στον πάγκο του Ολυμπιακού άλλαξε τις προτεραιότητες και η δική του περίπτωση πέρασε στο παρασκήνιο.
Η συζήτηση προχωράει και το μεγαλύτερο ερώτημα ακόμα δεν έχει απαντηθεί: πώς κατέληξε στη Μπορούσια; «Πάθος, δύναμη, γκολ, αφοσίωση, αγάπη για το ποδόσφαιρο». Αυτά είναι τα στοιχεία που απαριθμεί ο ίδιος στο site του και θεωρεί ότι τον έφεραν στο Ντόρτμουντ. Παραδέχεται, όμως, ότι όπως σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις, το timing έπαιξε το ρόλο του και αποδείχθηκε ιδανικό. Ο Αργύρης ευχαρίστησε μέσω των social media τον Σβεν Μίζλιντατ, όταν πριν λίγο καιρό ο υπεύθυνος scouting των Βεστφαλών υπέγραψε στην Άρσεναλ και μετακόμισε στο Λονδίνο. Ήταν ανακάλυψη του δικού του τμήματος.
Η Εθνική U19 αντιμετώπισε την αντίστοιχη της Τουρκίας σε δύο φιλικά στις αρχές του 2017. Ο Γερμανός είχε στείλει τους συνεργάτες του για έναν Τούρκο, αλλά τελικά άλλος τους έκανε κλικ. «Είχα πετύχει δύο γκολ και τα είχα πάει εξαιρετικά σε εκείνα τα φιλικά», παραδέχεται ο νεαρός επιθετικός. Φυσικά, τον παρακολούθησαν αρκετές φορές ακόμη πριν πειστούν να κάνουν την κίνησή τους.
Η πρότασή τους δεν ήταν η μοναδική. «Είχα προτάσεις από ομάδες της Αγγλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Όλες τους από την πρώτη κατηγορία», αποκαλύπτει, ενώ και ο Ολυμπιακός έκανε στο τέλος την κίνησή του, όμως ήταν ήδη πολύ αργά. Αυτό που τον κέρδισε ήταν ότι οι Βεστφαλοί είχαν ξεκάθαρο πλάνο για το μέλλον του. «Μου είπαν ότι έχουν διετές πλάνο για μένα, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να μου εγγυηθεί χρόνο συμμετοχής». Ήταν μόνο αυτό; «Όχι», απαντάει κοφτά, καθώς η ισπανική ομάδα για παράδειγμα του έδινε το κίνητρο να ενταχθεί απευθείας στην πρώτη ομάδα. «Πιστεύω ότι το γερμανικό ποδόσφαιρο μου ταιριάζει περισσότερο, ενώ και σαν όνομα η Ντόρτμουντ με τράβηξε περισσότερο». Φυσικά, μέτρησε και η γνώμη του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, από τον οποίο ζητάει συμβουλές με την πρώτη ευκαιρία.
Το οικονομικό δεν ήταν ποτέ το κίνητρό του, παρότι ως παράγοντας παραμένει πολύ σημαντικός, ειδικά για ένα παιδί που ετοιμάζεται να έχει εισόδημα για πρώτη φορά στη ζωή του. Στις πρώτες του μέρες στη Γερμανία το άγχος ήταν έντονο. «Κάποια στιγμή ρώτησα τους συμπαίκτες μου πότε πληρωνόμαστε», τονίζει με ταπεινότητα. «Κάθε 28 του μήνα, μου απάντησαν, τα χρήματα θα είναι στο λογαριασμό σου». Αυτό ήταν. Ηρέμησε. «Εκτός αν υπάρχει κάποια καθυστέρηση. ‘Δηλαδή;’, ρώτησα ξανά. Να μπουν στις 8:18, 8:20, απάντησαν. Με έπιασε νευρικό γέλιο!». Η γνωριμία ενός διαφορετικού κόσμου ήταν απότομη, ίσως σοκαριστική.
Λένε ότι η ένταση της προπόνησης στη Γερμανία είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τα παιχνίδια. «Οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού με βοήθησαν πολύ στο να ανταποκριθώ άμεσα», λέει. Φυσικά, υπάρχει και το περίφημο «Footbonaut», το οποίο συχνά-πυκνά επισκέπτεται ο Καμπετσής. «Πηγαίνω εκεί δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Στην αρχή πρέπει να ζητάς έναν από τους προπονητές να έρθει μαζί σου μέχρι να μάθεις πώς λειτουργεί. Στη συνέχεια, μπορείς να πηγαίνεις και μόνος σου», συνεχίζει. Αυτού του είδους η προπόνηση θυμίζει περισσότερο παιχνίδι ικανοτήτων. «Αυτό ακριβώς είναι», επιβεβαιώνει.
Μέσα σε λίγους μήνες έχει μαζέψει εμπειρίες που τον ωρίμασαν και στην ηλικία του είναι πάντα λογικό να σκέφτεσαι το μέλλον. «Θα δούμε πώς θα ολοκληρωθεί η σεζόν», λέει αρχικά. Ο χρόνος συμμετοχής ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας για την απόφασή του το περασμένο καλοκαίρι. Θα είναι και τώρα; «Αν έρθει κάποια πρόταση για δανεισμό, θα το σκεφτώ». Έτσι απλά; «Όχι», τονίζει κατηγορηματικά. «Θέλω να παίζω, όμως έχοντας δει πώς είναι στις μικρές κατηγορίες, θα ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις και ψηλότερα. Από τη στιγμή που ο Ζέρα για παράδειγμα δόθηκε δανεικός σε ομάδα δεύτερης κατηγορίας, γιατί να μην τα καταφέρω και εγώ;», αναρωτιέται. Έτσι όπως το θέτει, δεν μπορείς να του πεις κάτι. Η φιλοδοξία είναι πάντα αυτή που σε σπρώχνει να γίνεις καλύτερος. «Βασικός μου στόχος, βέβαια, είναι να βρεθώ στην πρώτη ομάδα».
Ο καφές του έχει τελειώσει εδώ και ώρα. Σκέφτηκε να πάρει και δεύτερο, αλλά θα ήταν κάτι που δεν τον χαρακτηρίζει: πλεονασμός. Σε ηλικία 7 ετών φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ. Δύο χρόνια αργότερα τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού. Και από το καλοκαίρι του 2017 επέστρεψε στα κιτρινόμαυρα, αυτή τη φορά για χάρη της Ντόρτμουντ. Δεν μπορεί, όμως, με τίποτα να ξεφύγει από το κόκκινο, καθώς πλέον αγωνίζεται στο Rote Erde, την «κόκκινη γη», όπως ονομάζεται το παλιό γήπεδο των Βεστφαλών, που βρίσκεται κυριολεκτικά στη σκιά του Signal Iduna Park. Στην ποδοσφαιρική του ζωή κυριαρχούν δύο χρώματα. Τι μένει για να ολοκληρωθεί ο πρώτος κύκλος; Μα φυσικά να παίξει μπροστά στο περίφημο «Gelbe Wand», στο «Κίτρινο Τείχος»...
