Ακόμη κι έτσι (με «κομάντο» και χωρίς «4»), ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να μείνει όρθιος, με άλλες επιλογές παικτών-προπονητή

Όταν είσαι τόσο κοντά έστω σε μία ισοπαλία 1-1 μέσα στο γήπεδό σου κι είσαι έτοιμος αν μη τι άλλο να σφίξεις την γροθιά σου για να διεκδικήσεις ό,τι παραπάνω μπορείς στη ρεβάνς, και μόνο με το σκεπτικό ότι πέρυσι είχες χάσει 0-1 στο αντίστοιχο ματς και πήγες και προκρίθηκες μέσα στο Λονδίνο, ασφαλώς και προσγειώνεσαι ανώμαλα με την τελική εξέλιξη του αγώνα…

Έτσι, ο Ολυμπιακός δέχθηκε χθες βράδυ μέσα στο σπίτι του ένα πολύ άσχημο κτύπημα με τα δύο γκολ μέσα σε ένα πεντάλεπτο, από το 80’ έως το 85’, με την ήττα 1-3 να σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνει τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη της ιστορίας του αν θέλει να φτάσει στα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ. Και τις πιθανότητες του πλέον να είναι κάτω από 10%, από εκεί που ήταν γύρω στο 30% με το που έγινε η κλήρωση, όταν κι όλοι είχαμε αντιληφθεί ότι η Άρσεναλ ήταν αδύνατο να μην είναι 1000% υποψιασμένη φέτος, μετά τα περσινά, για το τι θα μπορούσε να της κάνει ο πρωταθλητής Ελλάδας.

Αυτή τη φορά, η Άρσεναλ ήταν πραγματικά αλλιώς προετοιμασμένη. Με άλλη δυναμική στο παιχνίδι της, με την καλύτερη της ενδεκάδα-κι ας έχει την Κυριακή το μεγάλο τοπικό ντέρμπι με την Τότεναμ- και βεβαίως με την προστασία της ΟΥΕΦΑ, μέσω του Γερμανού Σίμπερτ. Τα νούμερα σπάνια κάνουν λάθος κι ο Ολυμπιακός έχασε για έκτο συνεχόμενο ευρωπαϊκό παιχνίδι με Γερμανό διαιτητή, η δε Άρσεναλ πήρε αποτέλεσμα πρόκρισης σε τέταρτο συνεχόμενο δικό της παιχνίδι…Θέλετε κι άλλο; Οκτώ νίκες και μία ήττα έχουν οι αγγλικές ομάδες τους 12 τελευταίους μήνες, όταν τους παίζουν Γερμανοί διαιτητές…

Οι προθέσεις του Σίμπερτ ήταν ξεκάθαρες από το πρώτο λεπτό-όλα τα σφυρίγματα θα πάνε στην Άρσεναλ. Η κατακύρωση του καθοριστικού 2-1 του Γκάμπριελ με τον στόπερ να στηρίζεται με τον αγκώνα του στον Εμβιλά για να σηκωθεί πιο ψηλά ο ίδιος, αλλά και να καθηλώσει τον αντίπαλο του, ήταν απλά η κορύφωση μίας αηδιαστικής διαιτησίας, από αυτές που οι διαιτητές της ΟΥΕΦΑ μας «προσφέρουν» απλόχερα κάθε τρεις και λίγο. Εδώ ο άνθρωπος σφύριξε πέντε φάουλ εις βάρος της Άρσεναλ σε 96 συνολικά λεπτά παιχνιδιού!!! Άρα, ένα φάουλ ανά 19 λεπτά!!! Την στιγμή που μόνο πάνω στον Όλεγκ έγιναν δύο εξόφθαλμα φάουλ και δη σε απολύτως πλεονεκτικές θέσεις κοντά στην περιοχή του Λένο.

Είχα προϊδεάσει μόλις προχθές τους φίλους του Ολυμπιακού για το τι θα περίμενε την ομάδα από τον απεσταλμένο της ΟΥΕΦΑ. Και για να είμαι ειλικρινής και να κρατούσε χθες οο Ολυμπαικός το 1-1 η, να κέρδιζε 2-1, δεν θα είχε τύχη στο Λονδίνο, αφού κι εκεί θα τον περίμενε ένα άλλο «κομάντο»…

Θα μπορούσε, όμως, τουλάχιστον ο Ολυμπιακός να επιβιώσει μέχρι τη ρεβάνς και να τους κάνει να ξεγυμνωθούν περισσότερο για να τον αφήσουν έξω. Εάν ήταν καλύτερος σαν ομάδα χθες, κυρίως όμως αν ήταν καλύτεροι καποιοι παίκτες του σε ατομικό επίπεδο κι αν ο Μαρτίνς είχε καλύτερες επιλογές, τόσο σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας, όσο και στις αλλαγές του.

Η χρησιμοποίηση από την αρχή του Βαλμπουενά, που εσχάτως δεν «τραβάει» ούτε με αντίπαλους τον Βόλο και τη Λαμία, ήταν η πρώτη πολύ κακή απόφαση-το δε πιο επώδυνο, ότι κι ο Μπα να έπαιζε, άρα να πήγαινε στα χαφ ο Εμβιλά, πάλι θα ήταν στην 11άδα ο Γάλλος, ο οποίος και τρεξίματα λιγότερα έχει πλέον, αλλά και εύκολα διακριτό ντεφορμάρισμα.

Η δε αλλαγή του Ελ Αραμπί στο 76’, την στιγμή που προέρχονταν από ένα καθαρό προσωπικό γκολ, είχε μπει σε φάση και για δεύτερο γκολ και ήταν πολύ κινητικός, για να μπει ο Χασάν, την στιγμή που ο Αιγύπτιος προσφέρεται για τέτοια κίνηση μόνο όταν ο Ολυμπιακός είναι συνεχώς στην επίθεση, αποτελεί ίσως την χειρότερη σχετική επιλογή του Πέδρο, μία πραγματικά ακατανόητη απόφαση. Ο Χασάν στα 20 λεπτά που αγωνίστηκε ακούμπησε δύο φορές την μπάλα!...

Πραγματικά ακόμη αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο προπονητής του Ολυμπιακού έβγαλε έξω τον μοναδικό επικίνδυνο παίκτη του. Κρίμα, γιατί με τις κινήσεις του από το ημίχρονο ήταν ο ίδιος ο Πέδρο που είχε ανεβάσει την ομάδα, έστω κι αν ήταν αυτονόητο ότι έπρεπε να μπει ο Φορτούνης αντί του Βαλμπουενά. Κι αν ο Χολέμπας απλά έδωσε την εμπειρία του αντί του πολύ αγχωμένου Όλεγκ, η είσοδος του Ραντζέλοβιτς στη θέση του Μπρούμα, που με απογοήτευσε χθες, ήταν μία καλή κίνηση, αφού έστω με τα λάθη του ο Σέρβος έδωσε ενέργεια στην επίθεση της ομάδας, το πάλεψε πραγματικά πολύ, έφτιαξε την ευκαιρία του Αραμπί στο 67’ κι αν περνούσε την μπάλα στον Ελ Αραμπί και στο 63΄, δηλαδή αμέσως μετά το 1-1, σίγουρα θα έβγαζε ευκαιρία για να σκοράρει ο γκολτζής του Ολυμπιακού.

Ήταν 100% ατυχία για τον πρωταθλητή να είναι η Άρσεναλ πιο πλήρης από ποτέ κι ο ίδιος να πάει σε ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι χωρίς τους δύο βασικούς του στόπερ (Σεμέδο, Μπα), χωρίς έστω τον τέταρτο στόπερ του (Αβραάμ), αλλά και χωρίς τον Βρουσάι, που επίσης θα ήταν πολύτιμος, έστω ως αλλαγή έτσι όπως έπαιξαν χθες ο Βαλμπουενά κι ο Μπρούμα. Η οπισθοχώρηση του Εμβιλά έδωσε λύσεις πίσω, αλλά στέρησε από την ομάδα τον καλύτερο της στον ευαίσθητο χώρο της μεσαίας γραμμής και χάλασε το καλό τρίγωνο (Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Καμαρά). Όπως φάνηκε ήταν μία (ακόμη) κακή ιδέα του προπονητή, αφού θα μπορούσε να περάσει αριστερό στόπερ τον Χολέμπας και να μην αλλάξει μετά όλη την ομάδα από το κέντρο και μπροστά. Ο Μαρτίνς είχε μεγάλες δυσκολίες να αντιμετωπίσει, αλλά τότε είναι που περιμένεις τις κρίσιμες σωστές επιλογές…

Βεβαίως, θα πρέπει ένας προπονητής πρωτίστως να έχει βοήθεια από τους παίκτες του. Κι ο Πέδρο δεν την είχε χθες από πολλούς. Εξ ου κι οι δύο αλλαγές στο ημίχρονο (Βαλμπουενά και Όλεγκ) κι η τρίτη στο 59 (Μπρούμα)…

Απογοήτευση για τον Μπρούμα, γιατί σε κάτι τέτοια ματς τον θέλεις να κάνει τη διαφορά κι αυτός τη μία φορά (!) που μπόρεσε να βρεθεί σε τέτοια κατάσταση κι έπρεπε να την κάνει, πλάσαρε πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ, αντί να την δώσει δίπλα του στον αμαρκάριστο Αραμπί.

Απογοήτευση για τον Μασούρα που πήρε την ίδια και χειρότερη απόφαση, γιατί ήταν σε ακόμη πιο εξόφθαλμη φάση στην οποία έπρεπε να δώσει ασίστ στον ευρισκόμενο μόνο του απέναντι στα δίκτυα Αραμπί! Κρίμα να χαλάει έτσι μία προσπάθεια 86 λεπτών.

Απογοήτευση για τον Λαλά ο οποίος σε όλο το ματς πλαγιοκοπήθηκε επανειλημμένως, με σχεδόν μηδέν βοήθεια από τον Μπρούμα, έβγαλε δύο όντως καλές άμυνες αλλά μέχρι εκεί-και επιθετικά δεν έκανε τίποτα.

Απογοήτευση για τον Σα, για τον οποίο ισχύει πλέον, δυστυχώς, σταθερά (!) κι εδώ και πάρα πολύ καιρό, το «ό,τι πάει μέσα γράφει». Σε κάθε γκολ το ίδιο πράγμα, διώχνει την μπάλα κι αυτή καταλήγει στα δίχτυα του-η, στο δοκάρι όπως συνέβη χθες μετά από μία καλή επέμβαση του, ειδάλλως κι εκεί γκολ θα είχαμε! Η αντίδραση του στο 1-0 σε έκανε να απορείς για τον βαθμό αιφνιδιασμού του. Ακόμη και στο τρίτο γκολ, σε σουτ από τόσο μακριά θα περίμενες μία καλύτερη αντίδραση έστω κι αν ο Εμβιλά δεν βγήκε να «πέσει» πάνω στο σουτ. Αποδεικνύεται ότι ο Μαρτίνς κακώς επιμένει και τον στηρίζει και τον ξαναστηρίζει…

Ακόμη κι από τους Καμαρά και Μπουχαλάκη περιμέναμε περισσότερα πράγματα, έστω κι αν πιθανότατα τους επηρέασε η απουσία του Εμβιλά από τα χαφ, σε συνδυασμό με τις συνεχείς αλλαγές στον παίκτη μπροστά τους: Μισό ημίχρονο ο Βαλμπουενά, μισό ο Μασούρας (μπας και ο Γάλλος βελτιωθεί στα πλάγια, όπου και πράγματι κάπως κινήθηκε πιο πολύ), ένα ημίχρονο ο Φορτούνης, που έδωσε μία πνοή στην ομάδα, αν και ίσως έπρεπε να πάρει ακόμη πιο πολλές πρωτοβουλίες. Θα έλεγα ότι μόνο από τον Σωκράτη κι από τον Ελ Αραμπί, έως ένα βαθμό κι από τον Εμβιλά που έπαιξε σε άλλη θέση, ο Μαρτίνς πήρε όσα έπρεπε χθες να πάρει από την αρχική ενδεκάδα που επέλεξε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν του πήγε σχεδόν τίποτα χθες του Ολυμπιακού, αλλά νομίζω ότι δεν βοήθησε κι αυτός όσο μπορούσε να ισιώσει το πράγμα, ενώ θα μπορούσε. Ακόμη κι όλο αυτό το πράγμα με τον Μπα, το «παίζει δεν παίζει» επί τέσσερις ολόκληρες ημέρες και μέχρι το τελευταίο λεπτό πριν το ματς (!!!) δεν έβγαλε κανένα νόημα. Αφού δεν μπορούσε, δεν μπορούσε. Κάνει ο προπονητής το πλάνο από τη Δευτέρα κι όχι να ανακοινώνει άλλη ενδεκάδα στη θεωρία τρεις ώρες πριν το παιχνίδι κι άλλη αναγκαστικά βάζει λόγω της αδυναμίας του Μπα. Και πιθανότατα όλο αυτό το σκηνικό, έκανε την ομάδα να μπει τόσο χάλια στο παιχνίδι, τόσο φοβισμένη κι ανακατωμένη, με συνέπεια να κάνει και τόση ώρα για να συνέλθει…

Ναι, η (κομπλέ) Άρσεναλ φάνηκε καλύτερη του (ελλιπή) Ολυμπιακού. Όχι όμως πολύ καλύτερη. Ελάχιστες καθαρές ευκαιρίες, κατά βάση στο πρώτο πεντάλεπτο, δύο γκολ από μακρινά σουτ κι ένα από κόρνερ-πραγματικά έχει ξεπεράσει κάθε όριο πια αυτό το πράγμα, την αδυναμία της ομάδας να αμυνθεί σωστά στις στημένες φάσεις. Ο Ολυμπιακός ακόμη και με αυτή την «χειρουργική» διαιτησία, θα μπορούσε να μείνει όρθιος χθες. Όχι όμως με τόσο λανθασμένες αποφάσεις από τους παίκτες, ακόμη κι από τον προπονητή του…

Κι αυτό σημαίνει πολλά για τη δυναμική που έχει αυτή η ομάδα, κόντρα στο Νο 11 του ranking της ΟΥΕΦΑ, ένα κλαμπ που οικονομικά κι από πλευράς ονόματος απέχει παρασάγγας...

Άσχετο: Ευτυχώς που έκανε εκείνο το γκολ ο Μπουχαλάκης στο Χαριλάου κι ο Ολυμπιακός θα έχει μέσα στον Απρίλιο να παίζει για ένα δεύτερο στόχο, εκτός από τα πλέι οφς, μέσα από τα οποία λογικά θα σφραγίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Γιατί το να αποκλειστείς από την Άρσεναλ, δεν είναι κάτι το τρομερό. Το να αποκλειστείς από την Άρσεναλ, έχοντας αποκλειστεί κι από τον Άρη, είναι αλλιώς…