Για να το αλλάξει, ο Ολυμπιακός πρέπει να βρει το κλικ που του λείπει, στην άμυνα

Πρώτα απ΄ όλα να είμαστε ρεαλιστές. Γιατί λέμε να πάει να κάνει το διπλό ο Ολυμπιακός απόψε στην Κωνσταντινούπολη. Ας έχουμε υπόψιν μας ότι εδώ και τέσσερα συνεχόμενα χρόνια ο Ολυμπιακός στις φάσεις των ομίλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων έχει μόνο ήττες κι ένα διπλό, στο Λουξεμβούργο…

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, που δεν μας αρέσει, ο Ολυμπιακός στους ομίλους, εκτός έδρας…

Πέρυσι (2020) στο Τσάμπιονς Λιγκ έχασε κι από την Πόρτο 0-2 κι από τη Μάντσεστερ Σίτι 0-3 κι από τη Μαρσέιγ 1-2.

Πρόπερσι (2019) στο Τσάμπιονς Λιγκ έχασε κι από τον Ερυθρό Αστέρα 1-3 κι από την Μπάγερν 0-2 κι από την Τότεναμ 2-4.

Το 2018 στο Γιουρόπα Λιγκ έχασε κι από τη Μίλαν 1-3 κι από την Μπέτις 0-1, κερδίζοντας 2-0 την Ντούντελανζ.

Το 2017 στο Τσάμπιονς Λιγκ έχασε κι από τη Γιουβέντους 0-2 κι από την Μπαρτσελόνα 1-3 κι από την Σπόρτινγκ 1-3.

Απολογισμός: σε 12 παιχνίδια, 11 ήττες και τη μοναδική νίκη στο Λουξεμβούργο.

Αυτή είναι η κατάσταση, με τις τρεις τελευταίες μάλιστα από τις τέσσερις σεζόν, να είναι η ομάδα με τον ίδιο προπονητή, τον Μαρτίνς στον πάγκο. Και με την επιπρόσθετη παρατήρηση ότι ο Ολυμπιακός ακόμη κι όταν πλησίασε τόσο κοντά στο αποτέλεσμα δεν το πήρε. Γιατί να θυμίσω ότι στο Βελιγράδι το σκορ ήταν 1-1 έως το 88’, στη Μασσαλία επίσης 1-1 έως το 75’, στο Μιλάνο 1-0 υπέρ του έως το 70’, στο Λονδίνο 2-2 έως το 73’, στο Μόναχο 0-0 έως το 70’, στο Τορίνο 0-0 έως το 70. Ακόμη και στο Μάντσεστερ το σκορ ήταν εις βάρος του 0-1 έως το 80’.

Το παρήγορο στο όλο σκηνικό είναι ακριβώς αυτό: ο Ολυμπιακός το πλησιάζει να πάρει το καλό αποτέλεσμα. Ναι, δεν το παίρνει ποτέ, αλλά στα περισσότερα ματς είναι κοντά. Κι όταν είσαι κοντά τόσες φορές, η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι κάποια στιγμή θα σου «κάτσει». Και υπήρξαν πραγματικά και πράγματα που δεν συμβαίνουν τόσο εύκολα. Π.χ. με τη Μαρσέιγ να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός με δύο πέναλτι, εκ των οποίων το δεύτερο σε εντελώς οριακή φάση, χωρίς να επιβεβαιωθεί ποτέ τηλεοπτικά. Με τον Ερυθρό Αστέρα αποβλήθηκε ο Μπενζιά από το 54^ο λεπτό, κι ενώ ο Ολυμπιακός προηγούνταν 1-0 κι ενώ έως το 88’ κρατούσε τουλάχιστον το 1-1, έφαγε στο φινάλε δύο γκολ με κεφαλιές από κόρνερ. Με την Τότεναμ προηγήθηκε με 2-0 και ακριβώς στο φινάλε του ημιχρόνου ξανάβαλε τους Λονδρέζους στο παιχνίδι ο Μεριά με ένα τσαφ από τα λίγα. Με τη Μίλαν κρατούσε άνετα το 1-0 και ξαφνικά μέσα σε 10 λεπτά έφαγε μαζεμένα τρία γκολ!

Θέλω να πω ότι από τη μία είναι πραγματικά απογοητευτικό, θλιβερό, τραγικό, πείτε το όπως θέλετε, να έχει ο Ολυμπιακός στα 12 τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια του σε φάσεις ομίλων 11 ήττες και ένα διπλό στο Λουξεμβούργο, από την άλλη όμως είναι ενθαρρυντικό ότι τουλάχιστον στα μισά παιχνίδια θα μπορούσε να πάρει θετικό αποτέλεσμα. Είναι αυτό που λέμε ότι του έχει λείψει ένα κλικ! Ίσως ένα κλικ που μπορεί να το βρει απόψε στην Κωνσταντινούπολη, απέναντι σε μία πραγματικά δυνατή ομάδα και σε μία δυνατή έδρα, αλλά όχι με αντίπαλο που να τον φοβίζει.

Μόνο που θα πρέπει τα παθήματα να γίνονται μαθήματα. Να έχει γίνει η σωστή ανάλυση και να έχουν βρεθεί τρόποι αντίδρασης. Όπως βλέπουμε, π.χ., ο Ολυμπιακός στα περισσότερα παιχνίδια λυγίζει στο τελευταίο 20λεπτο, ενίοτε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Είναι θέμα έλλειψης αντοχών; Μήπως, τότε, πρέπει να γίνονται πιο έγκαιρα κάποιες αλλαγές ώστε να παρουσιάζεται προς το τέλος πιο φρέσκια η ομάδα; Είναι θέμα ψυχολογίας; Μήπως, τότε, θα έπρεπε να προετοιμάζεται καλύτερα η ομάδα σε επίπεδο πνευματικό;

Σίγουρα σημείο κλειδί είναι και το ξεκίνημα του αγώνα. Λίγες φορές ο Ολυμπιακός έχει φάει το λεγόμενο γρήγορο γκολ, αλλά όταν αυτό συνέβη ποτέ δεν αντέδρασε. Ούτε στην Πόρτο (0-1 στο 11’), ούτε στη Σίτι (0-1 στο 12’), ούτε στην Μπαρτσελόνα (0-1 στο 18’). Συνήθως οι «ερυθρόλευκοι» είναι προσεκτικοί στα πρώτα λεπτά και αποφεύγουν την παραβίαση της εστίας τους, ωστόσο δεν τα καταφέρνουν το ίδιο στη συνέχεια…

Στέκομαι πολύ στο κομμάτι της άμυνας, γιατί εκεί είναι το μεγάλο θέμα του Ολυμπιακού: στις 11 ήττες του μοναδική με παθητικό ένα γκολ ήταν αυτή από την Μπέτις, με τους Ισπανούς να χάνουν και πέναλτι. Σε όλα τα άλλα ματς, το παθητικό του ήταν δύο και τρία γκολ, μία φορά και τέσσερα. Δεχόμενος τόσα γκολ, δεν έχεις σχεδόν καμία πιθανότητα να πάρεις αποτέλεσμα μακριά από το σπίτι σου. Δεν υποστηρίζω ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλός επιθετικά, αλλά όταν έχεις σκοράρει σε έξι από τα 11 ματς (και δεν έχεις σκοράρει εις βάρος Σίτι, Γιουβέντους, Μπάγερν, Πόρτο, Μπέτις) δεν είναι και…τραγικό.

Το κύριο ζητούμενο είναι μία άμυνα με χαμηλότερο παθητικό και μία επίθεση που θα κάνει ένα γκολ. Για να πάρεις, για αρχή, π.χ. απόψε μία ισοπαλία από τη Φενέρμπαχτσε. Μία ομάδα που ιστορικά έχει φιλοξενήσει στο σπίτι της άλλες δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες και με τις δύο έχει φέρει 1-1! Και με τον ΠΑΟ το 2002 και με τον ΠΑΟΚ το 2010 (και τις δύο φορές με προκρίσεις των συλλόγων της Ελλάδας, με νίκες εντός έδρας)…

Άσχετο: Ισπανός λοιπόν διαιτητής, ο Αλεχάντρο Ερνάντεθ Ερνάντεθ, χωρίς να έχει ξαναπάιξει τις δύο ομάδες. Αλλά έχοντας παίξει το Σεντ Γκάλεν-ΑΕΚ 0-1 (με πέναλτι) πέρυσι και τακτικά Τούρκους τα τελευταία χρόνια (βλέπε PSV-Γαλατασαράι 5-1 και Νορβηγία-Τουρκία 0-3 φέτος, αλλά και Μπεσίκτας-Μπράγκα 1-2 το 2019, με πέναλτι, χαμένο, υπέρ της Μπεσίκτας). Στο VAR είναι ο Ισπανός Μπούργκος, που είχε υποδείξει πάλι μέσω VAR και τα δύο πέναλτι υπέρ της Μαρσέιγ στην ήττα 1-2 του Ολυμπιακού στη Μασσαλία! Ο ίδιος ήταν διαιτητής φέτος στο Νέφτσι-Ολυμπιακός 0-1.