Η παγίδα της πρεμιέρας κόντρα στην πετυχημένη συνταγή του Μαρτίνς!

Πρώτο παιχνίδι λοιπόν απόψε του Ολυμπιακού για τη φάση των ομίλων του Europa League. Πρώτο και πιο πονηρό! Κανονική παγίδα!

Ο λόγος είναι απλός: Ο Ολυμπιακός απολύτως λογικά θέλει τη νίκη και μόνο τη νίκη αντιμετωπίζοντας τη θεωρητικά λιγότερο δυνατή του γκρουπ Άντβερπ, ευρισκόμενος παράλληλα και σε μία κάθε άλλο παρά ιδανική θέση, μετά το κακό για τα δεδομένα του ξεκίνημα της σεζόν, με τον αποκλεισμό από το Champions League και την γκέλα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Ισχύει δε η λογική ότι με νίκη σήμερα ο πρωταθλητής Ελλάδας κάνει ένα σημαντικό βήμα για την κατάκτηση της 3^ης θέσης, άρα του εισιτηρίου για τα νοκ άουτ του Conference League τον προσεχή Φλεβάρη!

Ακριβώς όμως όλα αυτά συνιστούν την παγίδα ο Ολυμπιακός να παρασυρθεί και να πάει να παίξει ένα παιχνίδι «ζωή η, θάνατος»-και σε τέτοια παιχνίδια, το πιο πιθανό αν δεν καταφέρεις να κερδίσεις, είναι να χάσεις! Βγαίνεις φουλ επίθεση έχοντας και την πίεση από την εξέδρα για «νίκη και μόνο νίκη», αφήνεις ακάλυπτα τα νώτα σου και κάπως έτσι μπορεί να μην είναι καθόλου μακριά το διπλό. Και στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο είδαμε δείγματα Ολυμπιακού που βιαζόταν κι εκβίαζε τις φάσεις. Στην δε κατάσταση που βρίσκεται τώρα η ομάδα, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να χάσει σήμερα από τους Βέλγους. Και βαθμολογικά και ψυχολογικά και τα πάντα. Θα μου πείτε, μία ισοπαλία θα είναι επιτυχία για τον Ολυμπιακό; Ασφαλώς όχι, αποτυχία θα είναι. Μόνο που δεν θα είναι καταστροφή-ενώ η ήττα, θα είναι σε ένα μεγάλο βαθμό καταστροφή.

Να σας θυμίσω κάτι πάρα πολύ σημαντικό: επί Μαρτίνς ο Ολυμπιακός έχει κατορθώσει και ξεκινάει πάντα χωρίς ήττα τη φάση των ομίλων, την στιγμή που επί μία ολόκληρη 20ετία ο σύλλογος στις πρεμιέρες είχε πάρα πολλές ήττες και κέρδιζε μία φορά κάθε πέντε, έξι, εφτά χρόνια (το 1997 το 1-0 με την Πόρτο, το 2002 το 6-2 με την Μπάγερ Λέβερκουζεν, το 2009 το 1-0 με την ΑΖ Άλκμααρ, το 2014 το 3-2 με την Ατλέτικο, το 2020 με τη Μαρσέιγ).

Με τον Πέδρο, ο οποίος τις πήγαινε τις πρεμιέρες πιο συντηρητικά και χωρίς μεγάλα ρίσκα, ο Ολυμπιακός τις πρώτες αγωνιστικές στο Europa League είχε φέρει 0-0 με την Μπέτις και στο Τσάμπιονς Λιγκ 2-2 με την Τότεναμ και είχε κερδίσει 1-0 τη Μαρσέιγ. Ακριβώς δε αυτά τα αποτελέσματα της πρώτης αγωνιστικής, ακόμη κι οι ισοπαλίες, του έδωσαν τρεις προκρίσεις από τους ομίλους! Χωρίς το 0-0 με την Μπέτις ο Ολυμπιακός θα είχε αποκλειστεί από τη Μίλαν…Χωρίς το 2-2 με την Τότεναμ, θα είχε αποκλειστεί από τον Ερυθρό Αστέρα…Και φυσικά χωρίς το 1-0 με τη Μαρσέιγ, θα είχε αποκλειστεί από την ίδια τη Μαρσέιγ!...

Πού θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός ασφαλώς και πρέπει απόψε να ψάξει το τρίποντο. Πραγματικά το έχει ανάγκη. Αλλά πρέπει να το ψάξει χωρίς να ρισκάρει υπερβολικά, γιατί πολύ απλά θα κινδυνεύσει να χάσει. Κι άμα χάσει, θα είναι μετά πολύ δύσκολο να το γυρίσει, ειδικά έχοντας μπροστά του σερί εκτός έδρας και τη Φενέρμπαχτσε και την Φρανκφούρτη. Ενώ ακόμη κι η ισοπαλία σήμερα με την Άντβερπ, παρότι θα είναι εν πρώτοις κακό αποτέλεσμα, θα τον διατηρήσει εν ζωή στη μάχη για μία από τις τρεις πρώτες θέσεις στον όμιλο. Για εμένα ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν πρέπει να αλλάξει την πετυχημένη συνταγή της πρεμιέρας.

Από εκεί και πέρα, επί του καθαρά αγωνιστικού ο Πέδρο μοιάζει να σκέφτεται να επαναφέρει το κλασικό 4-2-3-1, χωρίς να είναι έκπληξη και να ξεκινήσει και με Ελ Αραμπί και με Τικίνιο. Γενικά πρέπει να είμαστε ανοικτοί στις λεγόμενες εκπλήξεις με τον Πέδρο τουλάχιστον σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν. Αν σκεφτούμε ότι πήγε κι έπαιξε την πρόκριση στην Βουλγαρία με βασικό τον Βρουσάι, τον οποίο και πριν και μετά από αυτό το ματς σπάνια τον χρησιμοποιεί έστω αλλαγή…Η, ότι στα δύο παιχνίδια με την Σλόβαν αιφνιδίασε κι έπαιξε με δεκάρι τον Αγκιμπού…Η, ότι με τον Ατρόμητο ξαφνικά έβαλε βασικό τον εντελώς ανέτοιμο Ρόνι Λόπες, τον Καρμπόβνικ που ήρθε τελευταίος από τις μεταγραφές και προτίμησε και 4-4-2 με τον Τικίνιο και τον Αραμπί μαζί…

Είναι σαφές ότι ο Πέδρο ψάχνεται πολύ και όσο δεν του βγαίνουν πράγματα, τόσο αλλάζει και περισσότερα: τον Κουντέ τον είχε βασικό στα τρία πρώτα παιχνίδια κι έκτοτε τον βάζει μόνο αλλαγή…τον Χασάν επίσης τον είχε βάλει βασικό στα τρία πρώτα παιχνίδια και τώρα ο Αιγύπτιος είναι στην Κόνιασπορ…τον Μάρκοβιτς τον είχε στην ενδεκάδα στα δύο πρώτα ματς και τώρα είναι εκτός αποστολής…τον Τζολάκη τον είχε βασικό στα τέσσερα πρώτα και έκτοτε είναι μόνιμα στον πάγκο…στη θέση του δεξιού μπακ άρχισε ο Ανδρούτσος, συνέχισε ο Λαλά και τώρα παίζει ο Καρμπόβνικ…

Συνέβησαν, η αλήθεια είναι, και πολλά. Ο Σεμέδο από εκεί που ήταν ο βασικότερος σέντερ μπακ, τώρα είναι στο πουθενά…Ο Μασούρας είναι ένα μήνα έξω με θλάση στους προσαγωγούς…Τον Ιούλιο υπερβολικά πολλά τα κρούσματα κορονοϊού…Οι Καμαράδες άργησαν τις προάλλες να γυρίσουν από τη Γουϊνέα…Όλο κάτι συμβαίνει! Απλά, νομίζω ότι στον Ολυμπιακό δεν έχουν άλλη επιλογή από το να…συνηθίσουν τα προβλήματα. Όταν μία σεζόν ξεκινάει έτσι, με χιαστούς στον Φορτούνη, με τον Τικίνιο να βγάζει τον ώμο του και με όλα τα παραπάνω, σημαίνει ότι ατυχώς και κατά πάσα πιθανότατα έτσι θα πάει. Με αναποδιές.

Άρα, αφού δεν μπορείς να τις σταματήσεις, πρέπει να κοιτάξεις να τις αντιμετωπίσεις.

Άσχετο: είχα γράψει χθες το πρωί στην εφημερίδα την είδηση της παραίτησης του Νικοπολίδη από την Ακαδημία του Ολυμπιακού. Ο λόγος της, ότι δεν υπήρχε πεδίο συνεργασίας με τον τεχνικό διευθυντή Ελευθεριάδη. Το οξύμωρο; Την πρόσληψη του Ελευθεριάδη είχε ζητήσει ο ίδιος ο Νικοπολίδης!