Ήταν της μοίρας της γραφτό...

Μια ακόμη υπέρβαση... Ένα ακόμη παραπάνω βήμα... Πρόκειται για τη συνήθεια που έγινε λατρεία... Ένας επιπλέον διασυρμός των ''ειδημόνων'' σχετικά με όσα υποστήριζαν για την πρωταθλήτρια Ελλάδας προτού καν την δουν να αγωνίζεται επειδή για κάποιον δικό τους λόγο, όσες φορές κι αν τους έχουν διαψεύσει και γελοιοποιήσει, δεν τους αρέσουν οι ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στο ρόστερ. «Δεν κάνουν αυτοί για Champions League», «πού θα πάει να παίξει με την Σέλτικ με τέτοιους ποδοσφαιριστές;», έλεγαν, σχολίαζαν και υπογράμμιζαν για συγκεκριμένους παίκτες της ΑΕΚ (δεν θα τους αναφέρω εννοείται) που είναι οι πρωταθλητές!

Άλλωστε όπως έχουμε εμπεδώσει στην Ελλάδα δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Συνεχίζουμε να τα επαναλαμβάνουμε. Το ίδιο και στο ποδόσφαιρο. Έχουμε συνηθίσει να απαξιώνουμε για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντά μας (και τα αφεντικά μας) παιδιά που επί σειρά ετών κάνουν πράματα και θάματα στο χορτάρι. Θα τα σημειώσω παρακάτω με λεπτομέρειες αλλά δεν γίνεται να προηγηθεί αυτό το κομμάτι (σ.σ.: η ανάδειξη των άμπαλων) και να ακολουθήσουν όλα όσα αφορούν τη τεράστια επιτυχία της Ένωσης.

Η ΑΕΚ συνεχίζει αήττητη για 12ο σερί αγώνα στην Ευρώπη μπορεί να αμφισβητείται από ένα μικρό μέρος άμπαλων στο... χωριό, εδώ στην Ελλάδα δηλαδή, αλλά αναγνωρίζεται απ' όλη την υπόλοιπη Γηραιά Ήπειρο και τις ομάδες που την αντιμετωπίζουν και δεν μπορούν να την κερδίσουν. Η πρωταθλήτρια πέτυχε να αποκλείσει και 5η ομάδα από την Σκωτία στην ιστορία της και τρίτη για τον ίδιο θεσμό, αυτόν του Champions League, όπου όχι μόνο προκρίνεται σε βάρος τους (σ.σ.: Ρέιντζερς, Χαρτς και Σέλτικ) αλλά δεν έχει και ΚΑΜΙΑ ήττα σε σύνολο έξι αναμετρήσεων με τις συγκεκριμένες ομάδες: πέντε νίκες και μόλις μία ισοπαλία! Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για την πιο επιτυχημένη ομάδα μετά τον Παναθηναϊκό σε επίπεδο ευρωπαϊκών διακρίσεων σε τούτη τη χώρα...

Ήταν της μοίρας της γραφτό όλο αυτό που κατάφερε η ΑΕΚ όπως προκύπτει και από τα παραπάνω που σημειώνω. Ήταν της μοίρας της γραφτό να το πετύχει και να το ζήσει και αυτό... Για τον κόσμο της και όσα βίωσε. Για το ίδιο το club το οποίο κόντρα σε όλους και σε όλα συνεχίζει με ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ (και αυτό είναι το βασικό όπλο της πρωταθλήτριας για να συνεχίσει τις επιτυχίες κόντρα στην έπαρση και την αλαζονεία) να πορεύεται στον δρόμο των επιτυχιών. Ήταν της μοίρας της γραφτό να σημειώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα μια ακόμη τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία. Ήταν της μοίρας της γραφτό να φτάσει σε μία ακόμη ποδοσφαιρική υπέρβαση και να συνεχίζει να επιβεβαιώνει την απόλυτη επιστροφή στην κανονικότητά της -και κυρίως- να υπενθυμίζει ότι έχει έρθει η εποχή της κυριαρχίας της.

Μπροστά σε 40.000 οπαδούς της παραμονή του δεκαπενταύγουστου, η πρωταθλήτρια, δεν γινόταν να μη το πετύχει! Δεν υπήρχε αυτό το ενδεχόμενο... Ήταν όλα προκαθορισμένα από τη θεά Τύχη... Διότι της χρωστούσε και εξακολουθεί. Απλά τώρα ξεχρεώνει. Σιγά – σιγά και από κάτι κάθε χρόνο. Το γνώριζαν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές της. Δεν μπορούσαν να χάσουν την ευκαιρία. Δεν γινόταν να μην τελειώσουν τη δουλειά που ξεκίνησαν στην Γλασκώβη. Δεν υπήρχε το ενδεχόμενο απογοήτευσης του κόσμου. Ήταν αποφασισμένοι να δώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους, να καταθέσουν σώμα και πνεύμα στο χορτάρι για να εξυπηρετήσουν το πλάνο του Ουζουνίδη, γεγονός που εμείς που βιώνουμε από κοντά την καθημερινότητα του club καταλαβαίναμε ότι αν γινόταν θα ήταν αρκετό για να φέρει την πρόκριση.

Με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο να είναι κορυφαίος του γηπέδου (όπως αναγνώρισε και το SkySports στην βαθμολογία βάζοντάς του 9!) σε δυο 90λεπτα παρακαλώ... Βέβαια τα «πουλιά» που τα ξέρουν όλα και σχολιάζουν (και πολλοί από εσάς ε, εδώ είναι τα σχόλιά σας) και οι «ειδήμονες» ντε του χώρου μου ντε που σημείωνα παραπάνω, μας έλεγαν: «καλά ρε με τον Λαμπρόπουλο θα πάτε τώρα που έφυγε ο Βράνιες;». Μιλάμε για... πτηνά όχι αστεία. Ανθρώπινο είδος που χρήζει ανάλυσης για να δούμε σε τι level φτάνει η ηλιθιότητα. Πάμε παρακάτω. Με τον Μάριο Οικονόμου να ακολουθεί σε απόδοση και να είναι εξαιρετικός (επίσης στα δυο 90λεπτα)... Ας μην θυμηθώ πόσο απαξιώθηκε και αυτός όταν αποκτήθηκε και ας μας ερχόταν από το Καμπιονάτο και σε σούπερ ηλικία. Είπαμε άλλωστε «πουλιά» και «ειδήμονες»...

Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί φυσικά. Κανένας δεν υστέρησε. Ο Μπάρκας όπως πάντα ήταν εκεί όποτε και αν τον χρειάστηκε η ομάδα! Οι Σιμόες και Άλεφ με τον δεύτερο να μας ενδιαφέρει περισσότερο αφού τον είδαμε για πρώτη φορά να παίζει σε τόσο σημαντικό ματς και να παίρνει όλο το χρόνο συμμετοχής. Ο Βραζιλιάνος δικαίωσε σε αυτό το παιχνίδι τα σχόλια που τον συνόδευαν από την Κύπρο. Ήταν απλά πολύ καλός στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης. Ο Γκάλο που επιβεβαίωσε για την ΑΕΚ (για άλλη μια φορά) το «κάθε εμπόδιο για καλό» αφού σκόραρε, δημιούργησε -με τη βοήθεια του Λαμπρόπουλου που είχε και ασίστ- και έκανε συγκλονιστικό παιχνίδι αν και ήρθε έξω από το αρχικό πλάνο ελέω απουσιών. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η Ένωση πέτυχε την πρόκριση απέναντι σε μια σούπερ ομάδα με μόνιμη παρουσία στους ομίλους του Champions League δίχως τους: Τσιγκρίνσκι, Γαλανόπουλο, Λόπες, Μπογιέ, Μάνταλο και Πόνσε με τους δυο τελευταίους να κρίνονται επί της ουσίας ανέτοιμοι. Σε κάθε άλλη περίπτωση πρόκειται για 6 που λογίζονται για βασικοί, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι πέντε απ' αυτούς!

Για τον Λιβάια και τον Κλωναρίδη το περιμέναμε. Είχαμε πάρει μια γεύση... Και πάλι έκαναν τη διαφορά οι δυο τους στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Ο Κροάτης είναι για μένα ο κορυφαίος ξένος στην Ελλάδα (έως σήμερα αφού μπορεί κάποιος άλλος στη διάρκεια να αποδείξει ότι είναι πάνω απ' αυτόν) με όσα κάνει στο γήπεδο, αφού πραγματικά τα κάνει ΟΛΑ, όχι μόνο το γκολ... Ο Βίκτωρας είναι η απόδειξη και η επιβεβαίωση της επιβράβευσης της σκληρής δουλειάς. Η ΑΕΚ βρήκε μια μεταγραφή στα αποδυτήριά της να την περιμένει φέτος. Ειλικρινά τόση δουλειά που έχει κάνει αυτό το παιδί, με το κορμί που διαθέτει και τα στοιχεία τα ποδοσφαιρικά, δεν γινόταν να είναι και φέτος εξαφανισμένος. Δεν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Καλά πήγαν και οι ακραίοι μπακ, πολλή δουλειά και από τον Μπακασέτα τακτικά στο... κακό (για εκείνον) αριστερό άκρο.

Τώρα μπαίνει τελεία... Από σήμερα κιόλας ανήκει στο παρελθόν αυτό το ματς. Η ΑΕΚ πλέον είναι φαβορί για τη συμμετοχή της ξανά σε φάση ομίλων του Champions League απέναντι στην Βίντι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ήδη στα αστέρια... Εκεί πρέπει όμως να βρεθεί. Δεν γίνεται να χαθεί η ευκαιρία. Και δεν εστιάζουμε στα οικονομικά οφέλη αφού πλέον η Ένωση έχει μάθει (ευτυχώς) να μην εξαρτάται από αυτά. Αλλά για το δικό της πρεστίζ, για την απόλυτη επιστροφή και στην Ευρώπη σαν πρωταθλήτρια στη διοργάνωση των πρωταθλητών. Ωστόσο και το γεγονός ότι κλείδωσε τη συμμετοχή της στους ομίλους του Europa League είναι πολύ σημαντικό όπως σημειώναμε και για τον ΠΑΟΚ.

Αξίζουν μόνο συγχαρητήρια και για τις δυο ομάδες. Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ και ο δευτεραθλητής ΠΑΟΚ τα έχουν πάει εξαιρετικά. Η ομάδα της Τούμπας πέτυχε τεράστια πρόκριση. Πολύ μεγαλύτερη και εμφατική από εκείνη με αντίπαλο την Βασιλεία και μακάρι να τα καταφέρει και με την Μπενφίκα, μακάρι πραγματικά... Να πετύχουν και οι δυο να περάσουν στ' αστέρια. Αν εξαιρέσουμε την περσινή στραβή στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ τα 'χει πάει πολύ καλά εκτός συνόρων τα τελευταία χρόνια και μακάρι να ζήσει σα σύλλογος για πρώτη φορά φάση ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Μακάρι χίλιες φορές να δούμε ξανά δυο ελληνικές ομάδες να παίζουν Τρίτη και Τετάρτη...

Υγ: Τι να γράψω αδερφέ μου; Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω... Ακόμη περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι ο Βασίλης, ή ο Ανδρέας, να μου πουν «λάθος φίλος, δεν ισχύει, όλα καλά»! Δεν μπορώ και δεν θέλω να το πιστέψω αγόρι μου. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια... Πότε πετάμε για Βουδαπέστη μου έγραψες στις 23:20 και αν χρειάζεται βίζα. «Που είναι το πρώτο ματς;;» μου έστειλες για να σου απαντήσω «Βουδαπέστη» και να μου γράψεις: «Θα πάμε εεεε» και να σου ανταπαντήσω «εγώ δεν έχω επιλογή να μην...» για να ακολουθήσει το κλασικό σου «χαχαχαχα». Όχι ρε αγάπη μου, δεν γίνεται φιλαράκι μου, δεν μπορεί να είναι αλήθεια... Δεν θέλω να είναι!!! Ένας εφιάλτης θέλω να είναι. Δεν μπορεί διάολε, δεν γίνεται, δεν θέλω... Δεν μπορώ να σου πω καλό ταξίδι, δεν μπορώ. Είσαι εδώ, δίπλα μου, σχολιάζουμε την ΑΕΚάρα αγάπη μου, πάμε έξω μαζί, στον Κιάμο ντε, όπου θες. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, δεν γίνεται... Όχι, όχι, όχι...