Θα πάω με Βέλγιο και Γαλλία ως το τέλος…

Το είπαμε απ’ το ξεκίνημα, ότι όσο περνούν οι μέρες, τόσο το τουρνουά στη Γαλλία θα γίνεται καλύτερο ως προς το θέαμα του και έρχονται οι προημιτελικοί. Ένα ματς. Ή το κερδίζεις και προχωράς ή μαζεύεις τις βαλίτσες σου και επιστρέφεις πίσω…

Το Βέλγιο φανέρωσε μια απίστευτη βελτίωση και απέδειξε ό,τι αν βρει ανοικτές άμυνες μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Ο Εντέν Αζάρ αποτελεί «όαση», μπορεί να έρχεται από μέτρια συνολικά σεζόν, είναι όμως αυτός που μεταφράζει στο χορτάρι όλη την ποιότητα των «κόκκινων διαβόλων» την ίδια ώρα που από το πάνω μέρος του ταμπλό, ο Φερνάντο Σάντος έδειξε με την γνωστή ποδοσφαιρική φιλοσοφία του, ότι μπορεί να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει απέναντι σε κάθε αντίπαλο.

Το αποψινό ματς με την Πολωνία, πάντως, δεν είναι καθόλου εύκολο, όχι ότι ο Σάντος δεν ξέρει τον τρόπο για να το κερδίσει. Απλά, μετά θα τον περιμένει, λογικά, το Βέλγιο, που εύκολα ή δύσκολα βλέπω να περνάει το εμπόδιο της Ουαλίας.

Στο κάτω μέρος του ταμπλό, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ζευγάρι, το Γερμανία – Ιταλία, όπου δεν μπορείς να πεις και να προβλέψεις τίποτα, όχι ότι το Γαλλία – Ισλανδία, θα είναι εύκολο παιχνίδι για τους Γάλλους.

Οι Γερμανοί βρίσκουν τον γνωστό χαρακτήρα τους, οι Ιταλοί παραμένουν από την αρχή μια ομάδα, που χωρίς τα μεγάλα αστέρια, ξέρουν καλά, λόγω Κόντε, τι θέλουν και τι ζητούν μέσα στο γήπεδο, οπότε η μάχη θα είναι σπουδαία και απρόβλεπτη ως προς την εξέλιξή της.

Ελάχιστοι περίμεναν την Ισλανδία στους «8» του Euro. Μήπως περίμεναν την Ελλάδα, το 2004; Όσοι είδαν παιχνίδια των Ισλανδών αντιλήφθηκαν την υγεία που βγάζει αυτή η ομάδα στο γήπεδο, άλλωστε το μυστικό τους είναι ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Όπως και εμείς, τότε. Είναι, ήδη, ήρωες και με το παραπάνω…

Πάντως, δεν βλέπω πως μπορούν να αποκλείσουν τους Γάλλους. Κι αν μπαίνοντας στα προημιτελικά πρέπει να ρισκάρω μια πρόβλεψη για τον τελικό, θα πω: Βέλγιο – Γαλλία!