Από την πρώτη στιγμή, όταν σε ηλικία 15 ετών εντάχθηκε στην Μπέρμιγχαμ Σίτι, το σπάνιο ταλέντο του ήταν εμφανές. Έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα σε ηλικία μόλις 16 ετών το 1970, ξεκινώντας να σπάει ρεκόρ. Με 133 γκολ σε 329 ματς έγραψε τη δική του ιστορία στους Blues και έγινε ήρωας για τους οπαδούς τους. Επιθετικός με τρομερές κινήσεις και ντρίμπλα, ευέλικτος, ταλαντούχος και με εξαιρετική επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Το 1979, αφού έκανε ένα πέρασμα ως δανεικός από τις ΗΠΑ, ήρθε η ώρα για ένα ακόμα ρεκόρ. Έγινε η πρώτη μεταγραφή στην Αγγλία που σπάει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου λιρών!

Η Νότιγχαμ Φόρεστ του αείμνηστου Μπράιαν Κλαφ είχε μόλις κατακτήσει το Πρωτάθλημα και το Λιγκ Καπ και αποφάσισε να κάνει την καθοριστική ενίσχυση στην επίθεσή της. Ο Φράνσις σκόραρε το μοναδικό γκολ στον τελικό του Κυπέλου Πρωταθλητριών με αντίπαλο τη Μάλμε, χαρίζοντας στο σύλλογό του την πρώτη Ευρωπαϊκή της Κούπα. Η Φόρεστ κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και την επόμενη σεζόν, αλλά ο ίδιος ήταν τραυματίας. Με την Εθνική Αγγλίας έκανε 52 συμμετοχές, ενώ έπαιξε σε αρκετές ακόμα ομάδες, όπως η Μάντσεστερ Σίτι, η Σαμπντόρια, η ΚΠΡ και οι Ρέιντζερς. Στη συνέχεια, ακολούθησε προπονητική καριέρα και έκατσε στον πάγκο της αγαπημένης του Μπέρμιγχαμ από το 1996 μέχρι το 2001.

Στα 60 του και με τις δύο ομάδες που σημάδεψαν περισσότερο την καριέρα του, τους Blues και τους Reds να τίθενται αντιμέτωποι, ο Φράνσις μπήκε στο Ηall of Fame του Μπέρμιγχαμ και το gazzetta.gr ήταν εκεί! Συναντήσαμε τον Φράνσις μετά τη βράβευσή του, ρωτώντας τον για το ένδοξο παρελθόν...

Βράβευση στο ματς των δύο πιο σημαντικών ομάδων της καριέρας σας. Της Μπέρμιγχαμ και της Φόρεστ. Πώς αισθάνεστε;

«Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Ενθουσιάστηκα όταν ο Γιάσπερ Κάροτ μου μίλησε για αυτή τη στιγμή. Νιώθω πραγματικά πολύ όμορφα. Το απόλαυσα και χάρηκα που το όλο event δεν επηρέασε τους Blues».

Με τη Μπέρμιγχαμ ανδρωθήκατε και κάνατε καριέρα ως προπονητής. Με τη Φόρεστ κάνατε μεταγραφικό ρεκόρ και σκοράρατε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ποια είναι περισσότερο στην καρδιά σας;

«Θα πω τη Μπέρμιγχαμ. Είναι η πόλη στην οποία μεγάλωσα, πέρασα τη μισή μου ζωή εδώ ως παίκτης και προπονητής. Την αισθάνομαι σαν το σπίτι μου και η σχέση ανέπτυξα με τον κόσμο ήταν μοναδική».

Η στήριξη των οπαδών της Μπέρμιγχαμ βοήθησε έναν πιτσιρικά, που έγινε ο νεότερος που έκανε ντεμπούτο με την ομάδα, να καθιερωθεί;

«Σίγουρα, όπως σας είπα η σχέση μου τους οπαδούς της Μπέρμιγχαμ ήταν μοναδική. Εξαιρετικοί πραγματικά, με βοήθησαν πολύ».

Έχετε μείνει στην ιστορία ως η μεταγραφή του ενός εκατομμυρίου. Ο πρώτος παίκτης που έφτασε αυτό το ποσό-ρεκόρ για την εποχή. Σας επηρέασε στην αρχή της καριέρας σας στη Φόρεστ;

«Ήμουν πάντα ταπεινός, είχα μεγαλώσει και με αυτό τον τρόπο. Αλλά όντως, ακόμα και σήμερα συναντώ κόσμο στον δρόμο και μου λέει για το ένα εκατομμύριο, με ρωτάει διάφορα. Παρότι πλέον το ένα εκατομμύριο για μεταγραφή δεν είναι τίποτα. Μια φορά, ένας πιτσιρικάς με τον πατέρα του με σταμάτησαν στο δρόμο και ο πατέρας του είπε την ιστορία. Ο μικρός απάντησε: "Ένα εκατομμύριο; Σιγά τα πολλά χρήματα!"».

Είναι αλήθεια ότι ο Μπράιαν Κλαφ, θέλοντας να σας κρατήσει προσγειωμένο, επέμενε η μεταγραφή να κοστίσει 999.999 λίρες;

«Είναι αλήθεια, αλλά με τους φόρους και όλα τα επιπρόσθετα τελικά ξεπέρασε το εκατομμύριο».

Ήσασταν στην ομάδα που ο Κλαφ οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης δύο φορές. Ο μύθος του είναι ακόμα ζωντανός...

«Ο Κλαφ ήταν λαμπρός προπονητής. Υπήρχαν βέβαια κάποια πράγματα που έκανε τα οποία τότε δεν τα καταλαβαίναμε, αλλά τις ευφυΐες μερικές φορές δεν τις καταλαβαίνεις. Στο τέλος όμως αντιλαμβανόμασταν ότι είχε δίκιο...».

Μερικά από αυτά;

«Μια πολύ κρύα μέρα επέμενε ότι πρέπει να ταΐσουμε τα πουλιά έξω από το γήπεδο! Του λέγαμε ότι έχει πολύ κρύο και μας έλεγε, "όχι, είναι σημαντικό να ταΐσετε τα πουλιά!».

Έχουν ακουστεί πολλά για τον τρόπο που σας αντιμετώπισε μετά τη μεταγραφή. Είναι αλήθεια ότι σας έβαλε να σερβίρετε τσάι στους υπόλοιπους;

«Σωστά, αλλά η αλήθεια είναι πως το έκανε αυτό με πολλούς ποδοσφαιριστές όταν τους άφηνε εκτός. Απλά εκείνη την περίοδο το ότι το έκανε σε μένα βγήκε στις εφημερίδες, γιατί είχε μόλις γίνει η μεταγραφή και ήμουν στην επικαιρότητα».

Και ότι σας έλεγε πως η δουλειά σας είναι να δίνετε τη μπάλα στον Ρόμπερτσον;

«Και αυτό το έκανε με όλους τους παίκτες. Όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά έλεγε ότι πρέπει να δίνουμε απλά τη μπάλα στο Ρόμπερτσον».

O Kλαφ στην παρουσίαση του Φράνσις. Εμφανίστηκε με τη ρακέτα και την περιβολή του σκουός, δείχνοντας ότι ανυπομονεί να τελειώνει!

Το γκολ στον τελικό με τη Μάλμε είναι το καλύτερο της καριέρας σας;

«Το καλύτερο δεν ξέρω, αλλά είναι σίγουρα το σημαντικότερο. Και η σημαντικότερη στιγμή μαζί με το ντεμπούτο μου στην Εθνική. Το καλύτερο όμως ήταν η σέντρα του Ρόμπερτσον. Ήξερα ότι η σέντρα του θα πάει εκεί που πρέπει. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να βρεθώ στο σωστό σημείο».

Kαλτ ήρωας ο Ρόμπερτσον για τη Φόρεστ...

«Ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα, ένας πραγματικά εκπληκτικός αριστερός εξτρέμ. Όταν είχε τη μπάλα ήξερες ότι κανένα μπακ δεν θα τον σταματήσει. Αν ήταν Άγγλος και όχι Σκωτσέζος θα τον ήξεραν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι».

Στο κέντρο της φωτογραφίας, με το κασκόλ, ο Τζον Ρόμπερτσον, παρακολουθεί συγκινημένος τον Φράνσις

Μιας και αναφερθήκατε στην Αγγλία, ο Κλαφ θεωρείτε έκανε για προπονητής της Εθνικής;

«Νομίζω ήταν το μόνο που του έλειψε. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν ο Κλαφ αναλάμβανε την Αγγλία...»

Ήρθατε ποτέ σε κόντρα;

«Μία φορά μόνο ήμουν πραγματικά εκνευρισμένος μαζί του. Όταν είχα τραυματιστεί στον αχίλλειο, θα έχανα τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο... Οκ, εκείνη την στιγμή είχε πάει να παρακολουθήσει το Αμβούργο, τον αντίπαλό μας στον τελικό, αλλά δεν με πήρε ούτε μετά. Αφού πέρασαν κάποιες μέρες, με κάλεσε η γραμματέας του για να μου πει ότι δεν ήθελε να ταξιδέψω με την υπόλοιπη ομάδα για τον τελικό. Δεν ήθελε τραυματίες στα αποδυτήρια. Τελικά είδα το παιχνίδι σε ένα υπόγειο, με έξι ακόμα άτομα.

Τρομερά συναισθήματα. Όταν τελικά πήγα να τον βρω, έχοντας αποφασίσει να του αντιπαρατεθώ, μπήκα στο γραφείο του και μου είπε: "Λοιπόν νεαρέ, μαθαίνω ότι θα πας στο τάδε μαγαζί για φαγητό με την οικογένειά σου". Του απάντησα θετικά. "Εντάξει λοιπόν, πες τους να μου στείλουν το λογαριασμό!". Μου έδωσε το χέρι του και έφυγε! Κάπως έτσι έμενες να τον κοιτάς χωρίς να ξέρεις τι να πεις...».