Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό δεν είναι η ήττα. Είναι ο τρόπος που αυτή ήρθε. Απέναντι σε μία ομάδα της σειράς, σε ένα σωματείο που δεν μάζεψε ούτε 2.000 άτομα στο γήπεδο, απέναντι σε μία μικρή πορτογαλική ομάδα που απλά τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στα «πάνω» της. Είναι ντροπή, όπως και να το κάνουμε, να χάνεις από... κάποια Εστορίλ με κάτω τα χέρια. Χωρίς να προσπαθείς, χωρίς να κάνεις ούτε τα βασικά μέσα στο γήπεδο, δίχως ίχνος ποδοσφαιρικής «δίψας», παίζοντας σε πολύ υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός ως νοοτροπία, εμφανίστηκε προκλητικός και όταν στο ποδόσφαιρο δεν σέβεσαι πρώτα απ'όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, θα έρθει η μπάλα και θα σε τιμωρήσει. Τόσο απλά. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για την απαράδεκτη εμφάνιση του «τριφυλλιού» που έφερε την δεύτερη ήττα στον όμιλο και την πρόκριση στην επόμενη φάση να μοιάζει ως... θαύμα.

Από ποιόν να ξεκινήσεις και σε ποιον να τελειώσεις; Τραγική εμφάνιση από όλους όσους φόρεσαν την πράσινη φανέλα. Ακόμη και ο Ατζαγκούν που διασώθηκε από το «ναυάγιο» αστοχεί σε ένα τετ-α-τετ στο 2-0 που βλέπει το τέρμα από το κέντρο, δίχως πίεση αντιπάλου και αντί να σημαδέψει γωνία, πλασάρει πάνω στον Βάγκνερ. Μεγάλη «πληγή» οι χαμένες ευκαιρίες. Ακόμη και χθες, σε ένα πολύ άσχημο βράδυ, ο Παναθηναϊκός είχε φάσεις για... θάνατο. Είτε να ισοφαρίσει(Πέτριτς) είτε να μειώσει σε 2-1(Καρέλης, Ατζαγκούν, Ζέκα) και να δώσει άλλη μορφή στο παιχνίδι. Είναι ξεκάθαρο και ας επιμένει ο Γιάννης Αναστασίου πως «είναι θέμα συγκέντρωσης» για να καλύψει τους παίκτες του(απόλυτα φυσιολογικό), πως είναι θέμα ποιότητας. Μην ξαναλέμε τα ίδια, για τον Μπεργκ και πόσο λείπει ή πως ήταν λάθος που δεν αποκτήθηκε ακόμη ένας ικανός να κάνει την διαφορά στράικερ.

Ο προπονητής του «τριφυλλιού» έχει ευθύνες και μάλιστα μεγάλες για το χθεσινό... κάζο! Σύμφωνοι πως οι παίκτες παρουσιάστηκαν με νοοτροπία νηπιαγωγείου αλλά είναι δική του δουλειά να εμφανίσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Ο «Ολλανδός», πάντως, για δεύτερο σερί ευρωπαϊκό παιχνίδι φοβήθηκε τον αντίπαλο. Δεν είναι αυτός ο δικός του Παναθηναϊκός που μπαίνει στο γήπεδο για να κυριαρχήσει, να πνίξει τον αντίπαλο και να τον βάλει στο τέρμα!

Η ομάδα του δεν μπήκε από την αρχή να κάνει το παιχνίδι της αλλά να περιμένει. Συντηρητικά. Απέναντι στην Εστορίλ. Όχι στην Ντιναμό Μόσχας ή έστω την PSV, όπου διαθέτουν τεράστια ποιότητα μεσοεπιθετικά και μπορούν να σε διαλύσουν. Προφανώς δεν του βγήκαν και οι επιλογές στα πρόσωπα, όπως η παρουσία του Μπαϊράμι στο αρχικό σχήμα και η επαναφορά του Κοτσόλη κάτω από τα δοκάρια. Επίσης, ο Νάνο είναι τόσο ντεφορμέ που δεν χρειάζεται να εκτίθεται αυτή την εποχή. Υπάρχει και ο Χουχούμης. Όσον αφορά την επιμονή στον Πέτριτς; Ο Αναστασίου ποντάρει στο ένδοξο παρελθόν του Κροάτη και περιμένει... απαντήσεις, τις οποίες ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής δεν του δίνει σε κανένα παιχνίδι, με εξαίρεση τον Πανιώνιο.

Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται ούτε ανθρωποφαγία, ούτε να έρθει το τέλος του... κόσμου και ο μηδενισμός. Η κριτική κάνει καλό, το ισοπέδωμα σε γυρίζει πολύ πίσω! Η σεζόν είναι ακόμη στην αρχή της. Οι... καμπάνες χτύπησαν για ακόμη μία φορά. Άλλα περιθώρια, προφανώς και δεν υπάρχουν και το ζητούμενο είναι να διορθωθεί αυτή η εικόνα εδώ και τώρα! Μετά την διακοπή. Σε αντίθετη περίπτωση ο Παναθηναϊκός θα μείνει εκτός στόχων με το... καλημέρα! Κάτι που συνιστά ποδοσφαιρική καταστροφή, μετά την περυσινή χρονιά που ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη. Εκεί που πρέπει να είναι, όταν είσαι ο Παναθηναϊκός...