Το ποδόσφαιρο των σαλιάρηδων
Πραγματικά προβληματίστηκα για το πώς θα ξεκινήσω αυτό το μπλογκ. Για αυτό και γράφω αυτό το πράγμα γιατί άλλη περίπτωση να το ξεκινήσω δεν υπήρχε. Αφορμή για αυτό, μου έδωσε το τρίτο γκολ της εθνικής Βραζιλίας.
Είναι αλήθεια πως αυτό το μυτάκι πάνω στη κίνηση που στερεί από τον τερματοφύλακα το πρώτο καθοριστικό βήμα, περίμενα να μη το ξαναδώ από τη στιγμή που ο Ρομάριο σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Το γκολ του Όσκαρ βέβαια, που τόσο μου άρεσε, δεν θα μείνει ποτέ χαραγμένο στη μνήμη μου ως γκολ, αλλά ως τον μαλάκα που για ακόμη μία φορά έδειξε καρδούλα πετυχαίνοντας ένα τέρμα.
Ο Ρομάριο εννοείται πως δεν θα έδειχνε ποτέ καρδούλα, όπως και πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Η καρδούλα είναι ένα σύγχρονο πρόβλημα του ποδοσφαίρου, ένα ακόμη συν πως προς την μετροσέξουαλ προσέγγιση του αθλήματος.
Ξυρισμένα πόδια, κρέμες προσώπου – σώματος, προσεγμένα φρύδια και ότι άλλο θα μπορούσε να κάνει μία γκόμενα πριν βγει στο πρώτο ραντεβού. Αλήθεια, πως είναι δυνατόν να είσαι αρσενικό, να παίζεις ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο, να σκοράρεις και να σκέφτεσαι την γκόμενα. Αδιανόητο. Πόσο μάλλον όταν ο λαός σου παίζει ξύλο με τις δυνάμεις καταστολής γιατί επέλεξες ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά από το φαί του.
Είχα στραβώσει μια φορά στα μπουζούκια όταν είχα πάει όχι για να ακούσω κάτι συγκεκριμένο γιατί για να φτάσω στο σημείο να πάω σημαίνει πως δεν ακούω, όταν διαπίστωσα πως ένα τραγούδι έλεγε τις Κυριακές μου λείπεις πιο πολύ. Ο Μενιδιάτης τραγουδούσε. Οι Κυριακές είναι δικές μου, δεν υπάρχει γκόμενα, θέλω να πάω γήπεδο και κρίμα που πλέον λόγω επαγγελματικής ιδιότητας αδυνατώ να πιω τον σκασμό με την παρέα μου και να πάω. Και άμα χάσω, δεν θέλω να ξέρω πως υπάρχει. Από Δευτέρα και βλέπουμε ανάλογα με το μέγεθος του κλαρίνου.
Αυτή η γάγγραινα με τις καρδούλες υπάρχει παντού. Θυμάμαι όταν ο Κατσικοκέρης έπαιζε στον Εργοτέλη, στη καλή του χρονιά, πετύχαινε τα γκολ και έδειχνε καρδούλα. Ένα παιδί μπρουτάλ που περισσότερο σε παραπέμπει να καίει χωριά και να βιάζει παρθένες, έδειχνε καρδούλες. Σε έβαζε στη διαδικασία να σκεφτείς αυτά τα μούτρα, σε καφέ στα Λιοντάρια να πίνει καφεδάκι χέρι – χέρι με τη κοπέλα του. Τραγικό.
Αυτή η ίωση με την καρδούλα αρχίζει και με κάνει να πιστεύω πως έχει αγγίξει πολλές ψυχές. Αρχίζω και πιστεύω πως οι μισοί που τις δείχνουν δεν έχουν γκόμενες και βγάζουν ένα ερωτικό – τρυφερό προφίλ, ενώ αρχίζει και μου μπαίνει η εικόνα πως κάποιοι που έχουν αυτό το κουσούρι απευθύνονται στον Βάγγο τον νταλικέρι που παρακολουθεί το αγόρι του με κακό σήμα στην γερμανικό αυτοκινητόδρομο.
Μία πολύ γκέι εικόνα, χαμηλού επιπέδου μάλιστα, είναι αυτή του Νεϊμάρ ο οποίος με κούρεμα χοντρής λεσβίας που μισεί το αντρικό γένος με λόγο, στήθηκε μετά από δύο λεπτά πανηγυρισμών να ευχαριστήσει γονατιστός τον Θεό, προφανώς γιατί έτσι του είπε ο μάνατζέρ του για να γίνει πρωτοσέλιδο. Έλα όμως που στο πλάνο υπάρχει και το λάγνο βλέμμα του Ιάπωνα βοηθού ο οποίος είναι σαφές πως γουστάρει τρελά τον βραζιλιάνο κάγκουρα. Πάει το πρωτοσέλιδο, τουλάχιστον για αθλητικό μέσο.
Ξαφνικά στο ποδόσφαιρο μου φαίνονται όλα τόσο λάθος και τόσο μπαΪσέξουαλ που αρχίζω και προβληματίζομαι. Κάθισα και είδα – χωρίς ήχο – τον ημιτελικό του 1974 στο αφιέρωμα που έκανε η Νέριτ στα παλαιότερα Μουντιάλ. Οι Ολλανδοί του Κρόιφ, με τους Βραζιλιάνους του Ριβελίνο. Υποτίθεται πως οι Ολλανδοί του Ρίνους Μίχελς ήταν μία πολύ ντελικάτη ομάδα που έπαιζε απίστευτο ποδόσφαιρο για την εποχή της. Αυτό που δεν έχει περάσει στην ιστορία, είναι το ξύλο που έπαιζε όπως και οι Βραζιλιάνοι που υποτίθεται και αυτοί ντελικάτοι ήταν.
Ειδικά μετά το 2-0 το ξύλο που έπεσε στον αγωνιστικό χώρο ήταν απίστευτο. Όλα τα μαρκαρίσματα ήταν για νοσοκομείο, νεύρα, σπρωξίματα, αποβολές, επίθεση παίκτη Βραζιλίας στην κερκίδα των Ολλανδών μετά την αποβολή του. Και σίγουρα, κανένας δεν είχε στο μυαλό του να δείξει καμία καρδούλα σε κανένα γκομενάκι.
Για να τελειώνουμε με αυτή την αηδία του σύγχρονου ποδοσφαίρου, θα παρακαλούσα έναν σκηνοθέτη που θα γυρίσει μία ταινία για αυτό, όταν θα δείξει πλάνο με ποδοσφαιριστή να δείχνει καρδούλα, το επόμενο πλάνο να είναι αυτό της γκόμενάς του που θα χαριεντίζεται με ανταγωνιστικό μόριο. Έτσι για το κοντράστ ρε γαμώτο.