Το πυρηνικό déjà vu του Μανόλο
ΑΕΚ δηλώνω, ανοιχτά και ξεκάθαρα, χρόνια τώρα, με όλη της γραφικότητα της αγιολεφτέριας ψυχής μου. Τι να κάνω, αυτό μου έλαχε στην ζωή, δεν το αρνούμαι, δεν γυρίζω την πλάτη μου σε αυτό, άλλωστε δεν είναι λίγο πράμα να έχεις ζήσει μέσω της ομάδας σου την έλευση του Ρομπέρτο Κάρλος της Αυστραλίας, Άλβιν Τσέκολι στην Ελλάδα. Ή ακόμα τις επελάσεις του Νεκελέντα Σαμ Κασίμπα από την πλευρά του Γιώργη του Κούτουλα στα Νέα Φιλαδέλφεια. Ή ακόμα- ακόμα τα πρώτα βήματα του νεαρού (τότες) Ραφαέλ Βικί στο γιουροπίαν φούτμπολ, τότε που με την Σιόν, δεχόταν τυλιγμένο με κορδέλα ένα family size 2-0 με γκολ του Βασίλη του Μπορμπόκη και του Μιχάλη Βλάχου.
Θυμάμαι κι άλλα τώρα, αλλά αυτά είναι τα πιο αλλόκοτα έντονα χάηλαητς της ζωής μου ως φίλος της ΑΕΚ. Μέχρι χθες τουλάχιστον, όπου και προσέθεσα την μαγική βραδιά του ΟΑΚΑ. Εκεί όπου η ΑΕΚ είπε στον Ολυμπιακό «περάστε ρε παιδιά, τι να κεράσομε;» και ο Ολυμπιακός απάντησε με στόμφο «μην σκάτε, φέραμε πέντε πάστες να κεράσομε εμείς».
Χρήστο πιάσε τον Ζιο
Προφανώς και ξύπνησε τις μνήμες του περίφημου αμυντικού κοντσέρτου του Χρήστου Πίττου, τότες που του είπανε του καψερού «ΕΣΥ ΘΑ ΜΑΡΚΑΡΕΙΣ ΤΟΝ ΖΙΟΒΑΝΙ» και το αποτέλεσμα είχε ένα παραπάνω γκολ για τον Ολυμπιακό από αυτά που σημείωσε ψες βράδυ. 6-1 τότες, 1-5 ψες.
Αλλά το ψεσινό είχε άλλες ιδιαιτερότητες. Είχε πανδημία καταρχήν, οπότε παντελώς «κούφιο» από ατμόσφαιρα. Ως φίλος του ελληνικού ποδοσφαίρου, για να έχει πραγματική αξία το χθεσινό έπρεπε να είχε κόσμο, να ακούγαμε τα «βράζει το γήπεδο» από το πρώτο ημίχρονο, τα «βγάλτε τις φανέλες» και τα σχετικά.
Είχε ασφαλώς ΚΑΙ Μανόλο. Που είναι και το σημαντικότερο όλων.
Για μια ακόμη φορά στην πρόσφατη ιστορία της ομάδας, μια αναμπουμπούλα, ένα «κύμα δίκαιης οργής του λαού της ΑΕΚ» (το είδα να γράφεται κάπου στα σόσιαλ μύδια χθες χωρίς ίχνος ειρωνείας και έφτυσα τον κεφτέ μου) βρήκε τον Μανόλο Χιμένεθ να κάθεται στον πάγκο της. Κάποιος αφελής θα μπορούσε να πει ότι ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ η διαφαινόμενη φυγή του Χιμένεθ είναι τικέτο ΓΟΥΑΝ ΓΟΥΕΗ, είναι ταξί δια το σπίτι άνευ επιστροφής στην αφετηρία. Δεν πείθομαι όμως.
Το σιγουράκι
Και αυτό διότι πώς να το κάνουμε ρε παιδί μου, ο Χιμένεθ έχει γίνει εδώ και κάποιο καιρό το «σιγουράκι» της ΑΕΚ. Είναι η παλαιά σκέση, η οποία δεν τράβηξε, αλλά επειδή θυμίζει ζεστούλα, γούτσου-γούτσου ποδοσφαιρικό και ζεστό φαγάκι (πάντα ποδοσφαιρικό, εκτός αν ο Μανόλο είναι τσίφτης της παέγιας και μας το κρύβει), είναι πλέον και το σιγουράκι της. Το γνώριμο τηλέφωνο στο κινητό όταν καταρρέει μια ακόμη σκέση. Ο «έλα Μανόλο, εγώ είμαι, δεν είμαι καλά. Όχι δεν μπορώ να μιλήσω από το τηλέφωνο, μπορεί να έρθεις από εδώ;»
Και έρχεται ο πάντα συγκαταβατικός Μανόλο και κάθεται και σε ακούει, για τις αποτυχημένες σχέσεις σου με γόηδες από την Πορτογαλία και με ώριμους άντρες από την Ιταλία και σε παρηγορεί και σου λέει πως όλα θα πάνε καλά, ελπίζοντας ότι αυτήν την φορά θα του δοθεί η ευκαιρία να σου δείξει ότι εκείνος είναι ο κόουτς για σένα. Αλλά δεν του είναι γραφτό. Δεν της είναι γραφτό αυτής της σκέσης γενικά ρε παιδί μου, δεν πάει. Το χθεσινό ήταν το απόλυτο δείγμα της ολικής κατάρρευσής της. Ξέρετε, σε εκείνη την φάση που ο άλλος πλέον δεν αντέχει ούτε να σε ακούει να αναπνέεις και οι τσακωμοί είναι του τύπου «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ ΠΙΟ ΗΣΥΧΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΓΡΙ-ΓΡΙ; ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΗΛΑΔΗ».
Μέχρι και σκηνές οικογενειακού intervention είχαμε χθες, με τους «εκπροσώπους» των οργανωμένων φίλων της ΑΕΚ να τα λένε ένα χεράκι στους παίκται, κάτι σαν το σόι που σε πιάνει σε ένα οικογενειακό τραπέζι και σε κράζει με αυτόν τον αξιαγάπητο «οικογενειακό» τρόπο, εκεί που σου λένε «ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΣΗ, ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΠΑΝΙΟΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ; ΚΙ ΕΣΥ, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕΣ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΤΟΣΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ, ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ 4-2-3-1 ΟΠΩΣ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΣΑΤΣΕΝΚΟ, ΝΤΑΤΣΕΝΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΒΑΛΕΙ ΕΚΕΙ ΣΑΝ ΜΠΙΜΠΕΛΟ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ; ΔΙΩΞΤΟΝΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΤΟΝ ΣΠΑΝΙΟΛΟ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΤΥΣΟΥ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Ο παπατζής και η αιχμαλωσία
Γνώριμα πράγματα ασφαλώς για την ομάδα αλλά και για τον Μανόλο. Άλλωστε μην ξεχνάμε, ότι στο παρελθόν έχει υπάρξει πρωταγωνιστής του αμίμητου εξωφύλλου «Καληνύχτα Παπατζή», αλλά και του επίσης σπουδαίου «η ΑΕΚ αιχμάλωτη του Χιμένεθ», το οποίο η αλήθεια είναι πως έβαλε μια απρόβλεπτη S&M πινελιά σε αυτήν την μακροχρόνια σχέση, αλλά ας μην το πάμε εκεί, γιατί μετά θα φτιάξω εικόνες του Μανόλο με εμφάνιση gimp από το Pulp Fiction και δεν θα ήθελα Δευτεριάτικα.
Οπότε ναι, είναι χωρίς επιστροφή όλο αυτό πλέον. Τουλάχιστον έτσι θα φάνταζε, αν μιλούσαμε για οποιαδήποτε άλλη ομάδα ΕΚΤΟΣ της ΑΕΚ. Διότι στην ΑΕΚ, δεν λειτουργεί έτσι το πράμα. Είμαστε πιο απρόβλεπτοι. Πιο σχεσιακά ανοργάνωτοι. Πιο συναισθηματοξεχασιάρηδες. Προσπερνάμε πιο εύκολα παλιές στενοχώριες πως το λένε. Λειτουργούμε ΕΜΦΑΝΩΣ περισσότερο από άλλους συλλόγους με την λογική «είναι 3 το πρωί, ΙΣΩΣ να ήπια και λίγο παραπάνω ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕ;»
Οπότε το δηλώνω σήμερα, 5 του Απρίλη του ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΑΙ του ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ. Ναι. Θα φύγει ο Μανόλο. Σήμερα, αύριο, όποτε. Θα κάνουμε ένα μικρό πάρτι αναγέννησης-αναζωογόνησης. Θα βρούμε κάποιον καινούργιο και μετά κάποιον άλλον καινούργιο και μετά κάποιον άλλον. Αλλά mark my words, σε 2 με 3 προπονητές από τώρα, το τηλέφωνο του Μανόλο θα ξαναχτυπήσει στις 3 το πρωί και θα λέει ΑΕΚ.
Το αν θα το σηκώσει ο Ισπανός μετά από τόσες déjà vu βιοχλαπάτσες, είναι μια άλλη κουβέντα, αλλά κάτι μου λέει πως δεν θα αντισταθεί. Έτσι πάνε αυτά, πώς να γίνει.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
