Η διαφορά του Μαρτίνς με τον Φερέϊρα και τον Καρέρα…

Η καρδιά της EuroLeague χτυπά στη bwin με ακόμα περισσότερες επιλογές! |21+

Μέσα σε ένα διήμερο λοιπόν είδαμε τις τρεις κορυφαίες εδώ και μία πενταετία ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος στα πρώτα τους παιχνίδια στη φάση των ομίλων των Κυπέλλων Ευρώπης.

Πέραν του εξόφθαλμου, ότι ο Ολυμπιακός παίζοντας στην πιο μεγάλη διοργάνωση και κόντρα σε ανώτερο των άλλων αντίπαλο (τη δευτεραθλήτρια Γαλλίας Μαρσείγ) ξεκίνησε νικηφόρα στο σπίτι του, ενώ ο ΠΑΟΚ έφερε ισοπαλία με την Ομόνοια κι αυτός εντός έδρας κι η ΑΕΚ έχασε με τρία γκολ εκτός έδρας από την (τριτοτέταρτη στην Πορτογαλία) Μπράγκα, υπάρχει και μία άλλη εύκολη διαπίστωση: η διαφορά πλάνου του Πέδρου Μαρτίνς με τον Άμπελ Φερέϊρα και τον Μάσιμο Καρέρα. Κι εδώ δεν μιλάμε για το ποιος είναι καλύτερος, αλλά για το σκεπτικό του στο παιχνίδι.

Κατ΄ αρχάς, ναι, ο Μαρτίνς μπήκε πλέον στην τρίτη του σεζόν στον Ολυμπιακό κι αυτό από μόνο του στο κανονικό ποδόσφαιρο του δίνει ένα πλεονέκτημα. Αλλά κι ο έτερος Πορτογάλος, όπως κι ο Ιταλός τεχνικός δεν είναι πλέον…καινούργιοι στις ομάδες τους. Ο Φερέϊρα ξεκίνησε τη δεύτερη του σεζόν στον ΠΑΟΚ κι ο Καρέρα κοντεύει τον χρόνο στον πάγκο της ΑΕΚ.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε είναι τον Ολυμπιακό ανταγωνιζόμενος στο πιο δύσκολο επίπεδο, να παίζει με 4-3-3 και να το κάνει στην εξέλιξη, στο τέλος του παιχνιδιού 4-4-2, με δύο σέντερ φορ και δύο δεκάρια. Και τους δύο άλλους τεχνικούς να παίζουν με ένα παραπάνω αμυντικό, σε 5-4-1 και δη τον Φερέϊρα να μην το αλλάζει ποτέ στο ματς παρά το κακό θεωρητικά αποτέλεσμα.

Όσες (πέντε) αλλαγές κι αν έκανε χθες βράδυ οι Πορτογάλος τεχνικός του ΠΑΟΚ ήταν αλλαγές θέσεων κι όχι σχηματισμού η, τακτικής. Δεν τόλμησε να παίξει με δύο φορ στο τέλος παρότι του είχε βγει αυτό το πράγμα στο έστω τελευταίο τέταρτο που το επιχείρησε την περασμένη Κυριακή με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όταν κι ισοφάρισε 1-1 ενώ έχανε 0-1. Να θυμίσω πως όταν ο Ολυμπιακός έμενε στο 0-0 με την Ομόνοια στο Καραίσκάκη, ο Μαρτίνς είχε βγάλει τον Φορτούνη από το 58’ κι είχε περάσει τον Ελ Αραμπί παίζοντας στα τελευταία 35 λεπτά με δύο σέντερ φορ (ήταν ήδη στην ενδεκάδα ο Χασάν). Και κάπως έτσι είχε κερδίσει με 2-0.

Γιατί άραγε ο Φερέϊρα κώλωσε χθες; Του άρεσε το 1-1; Να φανταστώ όχι. Μήπως φοβήθηκε ότι θα έχανε και την ισοπαλία; Ότι θα πήγαινε για τα πολλά και θα έχανε και τα λίγα; Πάντως, αυτό που είδαμε στο τέλος του αγώνα είναι τους Κύπριους πολύ πιο απειλητικούς, να χάνουν μία κλασική ευκαιρία για γκολ (έσωσε ο Ζίφκοβιτς) και να τους στερεί ο διαιτητής ένα πέναλτι στο 75’ (Μιχαηλίδης σε Μποταέκ) κι ο επόπτης ένα ακόμη τετ α τετ, του Κακουλή με τον Ζίφκοβιτς, στο 78’ με ΤΟ ανύπαρκτο οφσάϊντ-να’ ναι καλά για τον ΠΑΟΚ που δεν υπάρχει VAR στη διοργάνωση. Μετά από αυτά, το ότι δεν αποβλήθηκε από τον Σκοτσέζο Μάντεν ο Γιαννούλης από το 65’ με δεύτερη κίτρινη αποτελεί απλά πταίσμα.

Ας γυρίσουμε, ωστόσο, στο καθαρά ποδοσφαιρικό: γιατί επιμένει ο Πορτογάλος προπονητής του ΠΑΟΚ να παίζει πάντοτε με πέντε αμυντικούς, στερώντας από την ομάδα του έναν εξτρά επιθετικογενή παίκτη; Μήπως εν τέλει το κάνει, όχι γιατί είναι αμυντικογενής προπονητής, αλλά γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στην ομάδα του ανασταλτικά; Και πάλι, όμως, προκύπτει ερώτημα: Μα σε όλα τα ματς με πέντε αμυντικούς; Με την Ομόνοια να παίζει επί 40 λεπτά, από το 16’ (0-1) έως το 56’ (1-1), τόσο αμυντικά, πρέπει τρεις στόπερ του ΠΑΟΚ να μαρκάρουν τον ένα αντίπαλο φορ;…Περαιτέρω ερώτημα: ο Μαρτίνς πώς μπορεί όχι μόνο από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά και μέσα στο ίδιο ματς παίζει τόσο συχνά και 4-3-3 (με τις παραλλαγές του) και 4-4-2;

Ο Καρέρα, σε αντίθεση με τον τεχνικό του ΠΑΟΚ, άλλαξε την τακτική της ομάδας του από το 62^ο λεπτό χθες στην Πορτογαλία, χωρίς όμως να δικαιωθεί, με την έξοδο του Τσιγκρίνσκι και την είσοδο του Λιβάγια. Δεν τόλμησε ποτέ να παίξει με δύο φορ (έβγαλε τον Ανσαριφάρντ, που ουσιαστικά πιο πολύ πλάγια έπαιζε), το γύρισε σε 4-3-3, αλλά ατύχησε γιατί στο ένα λεπτό αφότου έβαλε τον Λιβάγια και τον Τάνκοβιτς η ΑΕΚ έχασε την ισοφάριση με την καλή συνεργασία των δύο αλλαγών και το άστοχο σουτ του Ολιβέϊρα από πλάγια. Εκεί κρίθηκε το παιχνίδι για την ΑΕΚ-κάνει τις επιθετικές αλλαγές στο 62’, έχει την ευκαιρία στο 63’ πάνω που έχουν αιφνιδιαστεί οι γηπεδούχοι από την αλλαγή σχηματισμού, αλλά την έχασε ο Ολιβέιρα.

Βλέπω, παρεμπιμπτόντως, ότι ο Πορτογάλος φορ έχει γίνει στόχος δριμύτατης κριτικής, για τις τρεις ευκαιρίες που έχασε-φανταστείτε τι θα άκουγε αν ο Γάλλος διαιτητής τον απέβαλλε στο 67’, ως όφειλε, για το καράτε στον αντίπαλο γκολκίπερ... Εγώ τον είδα ως τον μακράν πιο απειλητικό παίκτη της ΑΕΚ, μοναδικό που μπήκε σε φάσεις για γκολ. Μόνο που καμία από τις τρεις δεν ήταν καθαρή ευκαιρία για γκολ. Αντίθετα, τις καθαρές ευκαιρίες τις είχε σε όλο το ματς η Μπράγκα. Εξ ου και τα τρία γκολ, αλλά και η κεφαλιά του αμαρκάριστου Φρανσέρτζιο (ο Λόπεζ εξέθεσε τον Σβάρνα) και το μοναδικό τετ α τετ του Χόρτα.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Μπράγκα εμφανίστηκε σαφώς πιο aggressive και πιο καλή επιθετικά ομάδα. Η φάση της ευκαιρίας του Χόρτα που ο αριστερός μπακ Σικέίρα υπερφαλαγγίζει τον Σάκχοφ, αλλά και εκείνη στο 2-0 που ο Γκαλένο περνάει σαν αέρας από τον Κρίστιτς και τον Νεντελτσεάρου είναι ενδεικτικές. Άντε να πεις ότι ο Ρουμάνος είχε κίτρινη, αλλά ο Σάκχοφ κι ο Κρίστιτς, τα δύο κεντρικά χαφ, προσπεράστηκαν υπερβολικά εύκολα.

Ήταν βαριά η ήττα για την ΑΕΚ, που είχε και δύο ευκαιρίες σε στημένες φάσεις για ένα γκολ, και γενικά μπορούσε να «μπει» καλύτερα κάποια στιγμή στο παιχνίδι, όμως γενικά δεν έβγαλε μία αξιοπιστία. Ο Μάνταλος είχε μία καλή κίνηση σε όλο το ματς, στα πρώτα λεπτά. Ο Βασιλαντωνόπουλος πολύ κακή τοποθέτηση στο 1-0, με συνέπεια να χάσει την κεφαλιά από έναν όχι ψηλό κυνηγό και δη εξτρέμ. Ο Λόπεζ δεν δίνει ασφάλεια πίσω κλπ.

Ο Λιβάγια κατηγορείται γιατί έχασε την μπάλα στο ξεκίνημα των δύο γκολ της Μπράγκα-νομίζω ότι στο τρίτο γκολ του έγινε καθαρό φάουλ-, αλλά αν ισοφάριζε από την ενέργεια του ο Ολιβέϊρα, θα μιλούσαν για χρυσή αλλαγή. Είχε και καλή κεφαλιά για να μειώσει σε 2-1. Και τέλος πάντων, για να φτάσει η μπάλα στα δίκτυα για το 2-0 έγιναν πολλά στραβά στην ΑΕΚ, μετά την λάθος πάσα του Κροάτη. Μου φαίνεται ότι ο Καρέρα έκανε σπασμωδική κίνηση. Εκτός κι αν κατά βάθος υπάρχει ένα σχέδιο απαξίωσης των Ολιβέϊρα και Λιβάγια, οπότε εκεί πάμε αλλού.

Αν πάμε στα ακόμη πιο…επιφανειακά, τα οποία όμως δίνουν το ίδιο συμπέρασμα.

Ο Μαρτίνς ρίσκαρε κι έβαλε Φορτούνη και Χασάν στο εφτάλεπτο 77’-84’ βγάζοντας δύο εξτρέμ που βοηθούσαν και πίσω, και πήρε το τρίποντο από τη Μαρσέίγ στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Φερέϊρα ενώ είχε ισοφαρίσει στο 56’ κι είχε υποτίθεται την ψυχολογία ο ΠΑΟΚ, άλλαξε στο δεκάλεπτο 62-72 τέσσερις παίκτες του κι η ομάδα του στο τέλος απείλησε ελάχιστα και μάλλον θα μπορούσε πιο εύκολα να χάσει παρά να κρατήσει το 1-1, εάν δεν ήταν φύλακας άγγελος ο Σκοτσέζος ρέφερι.

Ο δε Καρέρα έβγαλε στο 61’ τον Τσιγκρίνσκι κι η ΑΕΚ από το 0-1 πήγε στο 0-3.

Φαίνεται αν μη τι άλλο πιο…εύστοχος ο Πέδρο! Και μου άρεσε και που έβαλε τον Σισέ στο 93’! Κι όχι, δεν το έκανε για καθυστέρηση-άλλωστε μαζί είχε βάλει και τον Βινάγκρε. Το έκανε γιατί πολύ απλά ήθελε να θωρακίσει την άμυνα του καταλαβαίνοντας ότι οι Γάλλοι στο τελευταίο δίλεπτο θα έπαιζαν με σέντρες. Και όντως, αν προσέξατε, στο 95΄η Μαρσέίγ έβγαλε μία καλή σέντρα από αριστερά και την καθάρισε, ναι, ο Σισέ…

Εν τέλει, ο Πέδρο τέλειωσε το ματς με 5-4-1 (!), όπως το ξεκίνησαν ο Καρέρα κι ο Άμπελ! Μόνο που αυτός είχε το τρίποντο και το προστάτευσε, ενώ οι άλλοι έφυγαν από τα παιχνίδια με μία εντός έδρας ισοπαλία με τον ασθενέστερο του ομίλου και μία ήττα 0-3…Αν δε το ξεκίνημα μας προϊδεάζει για τη συνέχεια, πάμε για μία από τα ίδια στην Ευρώπη για τις ομάδες μας, και φέτος.

Άσχετο: Εμένα μου αρέσει μία ομάδα να έχει και αριστεροπόδαρους στην ενδεκάδα της, διότι αποκτάει μία άλλη ισορροπία. Αλλά αυτό του ΠΑΟΚ μου μοιάζει μεγάλη υπερβολή. Πέντε αριστεροπόδαροι στους δέκα; Μιχαηλίδης, Γιαννούλης, Σβαμπ, Ζίφκοβιτς, Μουργκ! Κι από το ημίχρονο κι ένας έκτος, ο Αουγκούστο!!! Βέβαια, η μεγαλύτερη απορία μου είναι που χρειάστηκε πάνω από μισή ώρα για να δει ο Άμπελ Φερέϊρα ότι ο Ζίφκοβιτς, πιο ποιοτικός αυτή την στιγμή παίκτης του ΠΑΟΚ, αδυνατεί εντελώς να παίξει από αριστερά (!) και τον γύρισε προς τα δεξιά…Αντίθετα, καλή η ιδέα να χώνεται σαν κρυφός κυνηγός στο β΄ ημίχρονο ο Σβαμπ.