H δουλειά ενός τεχνικού διευθυντή, προφανώς δεν είναι μόνο οι μεταγραφές. Είναι η χάραξη συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας, η οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και του τμήματος scouting, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας της ομάδας και φυσικά η άριστη λειτουργία του συνόλου σε όλα τα επίπεδα. Εξάλλου αυτός είναι το απόλυτο «αφεντικό» σε μία ομάδα.

Ο Τσάβι Ρόκα από την ημέρα που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο στον Παναθηναϊκό έχει ρίξει αρκετά μεγάλο βάρος στην ενίσχυση της ομάδας. Τόσο για την σεζόν που «τρέχει», όσο πολύ περισσότερο για εκείνη που έρχεται.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής δεν ανταποκρίνεται και στον ρόλο που πρέπει να έχει εντός των αποδυτηρίων του «τριφυλλιού». Με τον δικό του τρόπο και στιλ που είναι εκ διαμέτρου αντίθετος από εκείνον του Νίκου Νταμπίζα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο ένας είναι ο σωστός και ο άλλος ο λάθος. Ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας. Ο Ρόκα είναι πιο φιλικός, πιο ήρεμος, πιο «διπλωμάτης» και σπάνια θα σηκώσει τον τόνο της φωνής του. Στην Κύπρο, πάντως, όταν χρειάστηκε το έκανε.

Ο Καταλανός, λοιπόν, έχει επιλέξει να μιλά σπάνια σε ολόκληρη την ομάδα και προτιμά τα καθημερινά τετ-α-τετ με τους παίκτες του κλαμπ. Κάθε μέρα ο Ισπανός συζητά με κάποιους εκ των ποδοσφαιριστών, με στόχο να τους ανεβάζει τους ψυχολογία, να τους κάνει καλύτερους και να έχει την επικοινωνία που πρέπει για την βελτίωση τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Ρόκα βρήκε μία «έτοιμη» ομάδα, ένα σύνολο στην δημιουργία του οποίου δεν είχε καμία συμμετοχή ενώ ο Γιώργος Δώνης ήταν το απόλυτο «αφεντικό» στα αποδυτήρια.

Με την έλευση του Πογιάτος στην τεχνική ηγεσία, τον ερχομό του Αγιούμπ, του Καρλίτος, του Βέλεθ, του Αϊτόρ και των άλλων παικτών που θα αποκτηθούν επί των ημερών του, συν την ανάδειξη κάποιων Ελλήνων από την ακαδημία που έχει ξεχωρίσει, ο Ρόκα γίνεται το νούμερο 1 στο Κορωπί όχι μόνο ως τίτλος αλλά και στην ουσία, στην πράξη. Συνθήκες που του δίνουν το ελεύθερο να κινηθεί με μεγαλύτερη άνεση και σιγουριά εντός των αποδυτηρίων της ομάδας.