Ημερολόγιο Καραντίνας 5: Να 'χετε υπόψιν σας μια μέρα θα σας φάω!

Virtual Sports* που ξεχωρίζουν για τα καταπληκτικά γραφικά τους. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Ειλικρινά και χωρίς δεύτερη σκέψη με αφήνει παγερά αδιάφορο αν θα γίνουν οι τελικοί και πότε του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα αν θα διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες , αν θα πραγματοποιηθεί το Final 4 της Euroleague , αν θα ολοκληρωθούν τα εθνικά πρωταθλήματα ώστε του χρόνου να έχουμε εκπροσώπους στις μεγάλες διοργανώσεις, αν αναβληθεί το Wimbledon και τα άλλα grand slam , αν θα στεφθεί πρωταθλητής στο ΝΒΑ και γενικότερα όλα όσα έχουν σχέση με την ολοκλήρωση της αθλητικής σεζόν στον πλανήτη.

Ναι αλλά πρέπει να κοιτάζουμε και το αύριο, την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων η οποία αποκτά νόημα μόνο αν το σόου συνεχιστεί.

Αυτό δεν θα ισχυριστείτε κάποιοι;

Αυτός δεν είναι ο αντίλογος;

Όπως είχε τραγουδήσει και ο μεγάλος Φρέντι Μέρκιουρι The show must go on, αλλιώς πως θα ξεφύγουμε από την θλίψη και την μιζέρια.

Υπάρχει, ευτυχώς όμως και η άλλη οπτική του πράματος. Ο Μέρκιουρι ως μέγας είρων και αντισυμβατικός -φύση και θέση-επιλογή που τον οδήγησε μέχρι τον θάνατο, κατάφερε μέσα από αυτό το τραγούδι να καυτηριάσει την πενία στην σκέψη και στην φιλοσοφία του σύγχρονου ανθρώπου.

Ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη από το να πιστεύεις πως με την συνέχιση του σόου , με την αέναη παρουσία του και την παροδική λύτρωση που σου προσφέρει θα ξεπεράσεις τις αντιξοότητες ή θα τις ξορκίσεις γλυτώνοντας από αυτές.

Εις μάτην!

Το σόου θα συνεχιστεί όχι απαραίτητα ως μίτος που θα σε βοηθήσει να βγεις από τον λαβύρινθο, γι’αυτό χρειάζεται ένας συνδυασμός πραγμάτων, αλλά σίγουρα ως μέσο ώστε κάποιοι να κάνουν την δουλειά τους -οι γνωστοί επιτήδειοι- βγάζοντας από όλο αυτό το «πανηγύρι» , λεφτά, πολλά λεφτά!

Κι αυτό ήταν κάτι που το γνώριζε πολύ καλά ο Μέρκιουρι , το είχε ζήσει στο πετσί του!

Σίγουρα σε όλες τις διοργανώσεις από την μικρότερη μέχρι την μεγαλύτερη διακυβεύονται συμφέροντα , κεφάλαια , πακτωλός εκατομμυρίων.

Έχουμε όμως αντιληφθεί σε απόλυτο βαθμό κι όχι επιφανειακά σε τι κατάσταση βρίσκεται όλη η ανθρωπότητα;

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του πλανήτη ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΥΠΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΝ στα σπίτια τους.

ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!!!

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες τρόμου και αβεβαιότητας με τον αόρατο εχθρό όπως τον έχουν αποκαλέσει κυβερνήτες χωρών , να κυκλοφορεί ανενόχλητος έτοιμος να σκορπίσει τον θάνατο μπορούν να γίνονται συζητήσεις για τις προοπτικές των αθλητικών διοργανώσεων;

Συγνώμη αλλά προτεραιότητα είναι ο άνθρωπος , η ζωή. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει τίποτα.

Και όσοι παραβλέπουν αυτή την συνθήκη εκτός από κυνικοί είναι σίγουρα και ηλίθιοι!

Ποιο Τσάμπιονς Λίγκ και ποιο ΝΒΑ!

Όταν δεν γνωρίζουμε ακόμα επ’ ακριβώς τι μας περιμένει και τι μας ξημερώνει , όταν οι επιστήμονες μας προειδοποιούν από τώρα για πιθανή επιστροφή του ιού τον ερχόμενο χειμώνα, πόση σημασία μπορούν να έχουν τα σπορ ή να το διατυπώσω αλλιώς πόσο ανακουφιστικά μπορούν να επιδράσουν στον κόσμο , ακόμα κι αυτόν που ενδιαφέρεται;

Ένας τελικός Τσάμπιονς Λίγκ χωρίς θεατές ώστε η σεζόν να ολοκληρωθεί θα λειτουργήσει ευεργετικά για την φίλαθλη κοινή γνώμη;

Το να παρακολουθείς από την τηλεόραση έναν τελικό οποιασδήποτε διοργάνωσης με τις κερκίδες άδειες δεν λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι το κακό κυκλοφορεί ακόμα γύρω μας;

Πως μπορείς λοιπόν να χαλαρώσεις και να το απολαύσεις;

Ή πάλι αν γίνουν οι τελικοί με συγκεκριμένο αριθμό παρευρισκόμενων και κάθεται ο ένας σε απόσταση από τον άλλο φορώντας όλοι μάσκες και γάντια , με τους παίκτες να μην μπορούν χαιρετηθούν μεταξύ τους ή να αγκαλιαστούν στους πανηγυρισμούς για ποια χαρά του αθλητισμού μιλάμε;

Για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα βασική προϋπόθεση είναι να έχει αποχωρήσει ο φόβος.

Ο δικαιολογημένος φόβος και όχι ο υποχονδρίαση!

Ο δικαιολογημένος φόβος από κάτι υπαρκτό που απειλεί την ζωή όλων μας. Και όπως όλα δείχνουν ακόμα και αν περάσουμε στην περίοδο της ύφεσης , θα συνεχίσει να μας απειλεί.

Αν παγκοσμίως η επιστημονική κοινότητα με εμβολιασμούς και αγωγές δεν τον καταστήσει ακίνδυνο στους προσεχείς μήνες (πράμα δύσκολο έως απίθανο σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των ειδικών) πείτε μου ειλικρινά στο προσεχές φθινόπωρο ποιος δεν θα θορυβηθεί μόλις αδιαθετήσει , ποιόν δεν θα τον λούσει κρύος ιδρώτας όταν ακούσει το παιδί του να βήχει ή δεν θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν πατέρα του ή η μητέρα του τον πληροφορήσει ότι ψήνεται στον πυρετό;

Με τι ψυχολογία λοιπόν να απολαύσεις μπάλα, μπάσκετ , πινγκ πονγκ ξέρω κι εγώ;

Καιρός λοιπόν τώρα που φτάσαμε στα άκρα γιατί στα άκρα ζούμε , να αντιληφθούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχει προτεραιότητα ,ούτε οι διοργανώσεις , ούτε τα κέρδη.

Η τυφλή προσήλωση στα κέρδη σε όλη την ανθρωπότητα οδήγησε σε σημαντικό έως μεγάλο βαθμό στο ξεχαρβάλωμα των συστημάτων δημόσιας υγείας!

Στον άνθρωπο λοιπόν αν επικεντρώσουμε και όχι στο αν θα ολοκληρωθούν οι διοργανώσεις.

Στον άνθρωπο που χρόνο με τον χρόνο η ζωή του γίνεται όλο και πιο φτηνή η δε ύπαρξη του υπολογίζεται σε νούμερα και αποτιμάται σε στατιστικές απεικονίσεις.

Η βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Κι είναι επίσης καιρός να θυμώσουμε , να θυμώσουμε πραγματικά , με όλους αυτούς που εν ονόματι του κέρδους ορίζουν τις τύχες μας , με όλους αυτούς που στον 21ο αιώνα έκλεισαν τον κόσμο στα σπίτια πανικόβλητο επειδή προτεραιότητα τους δεν ήταν ο άνθρωπος ,οι έρευνες , τα πειράματα , οι εργαστηριακοί έλεγχοι, η συμβολή της τεχνολογίας στην προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά οι εξοπλισμοί , οι πόλεμοι, η χειραγώγηση της τεχνολογίας στην υπηρεσία των μονοπωλίων.

Να θυμώσουμε όπως θύμωσε ο συγγραφέας στο επικό και κάτι παραπάνω από επίκαιρο «Ω τι ωραίο πλιάτσικο» ή στο επίσης έξοχο τελευταίο του βιβλίο « «Η μέση Αγγλία», κι αυτό σαν να γράφτηκε επί ημερών κορωνοϊού! (εκδόσεις Πόλις αμφότερα)

Διαβάστε τα τώρα την περίοδο του εγκλεισμού για να γυμνάσετε αυτό που πολλοί επιθυμούν να βρίσκεται σε αδράνεια. Το πνεύμα σας.

Θυμώστε με όλους αυτούς που κοιτούν την δουλειά τους που δεν είναι άλλη από εξαγωγή κερδών με κάθε τρόπο και τραγουδήστε τους την έμπνευση του Δημήτρη Αποστολάκη δια στόματος Μίλτου Πασχαλίδη:

«Τα 'χω μισήσει τα ολόχρυσα κλουβιά σας

μ' ακολουθούνε σ' όποιο μέρος και να πάω

να 'χετε υπ' όψιν σας μια μέρα θα σας φάω

όλους εσάς όπου κοιτάτε τη δουλειά σας»!