Μήπως να σκεφτείτε και τον ποδοσφαιριστή;

Υπό κανονικές συνθήκες, κύριο μέλημα όλων των ομάδων θα έπρεπε να αποτελέσει η προστασία της αξιοπιστίας του προϊόντος, επειδή όμως έρχονται δύσκολες εποχές, κυριάρχησε το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» με γαρνιτούρα την εξυπηρέτηση των «ατομικών» συμφερόντων. Λέγεται ότι έγινε πολιτισμένη συζήτηση, αποφεύχθηκαν οι εντάσεις, ίσως γιατί κανείς δεν έχει τη διάθεση να ανεβάσει τους τόνους στην παρούσα φάση, γιατί ένα στοιχείο (έστω και για το θεαθήναι) που θα χρειαστεί να παρουσιάσει ο συνεταιρισμός, είναι ομοψυχία. Βέβαια, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι τούτο δεν θα υπάρξει ποτέ γιατί ουδέποτε το προϊόν τοποθετήθηκε σε κυρίαρχη θέση, στην πολιτική που εφαρμόζουν οι ομάδες.

Η αλήθεια είναι ότι ο συνεταιρισμός θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει πιο έξυπνα, υπό την έννοια ότι θα ήταν σοφότερο να είχε στα χέρια του το feedback από τις διεθνείς ομοσπονδίες πριν αραδιάσει η κάθε ομάδα τις σκέψεις της για το μέλλον του Πρωταθλήματος. Γιατί, καμία ομοσπονδία και κανένας συνεταιρισμός δεν θα πάει κόντρα στις «επιταγές» των ισχυρών του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το ρίσκο είναι μεγάλο και το τίμημα βαρύ.

Από τη στιγμή που UEFA και FIFA υποδεικνύουν τη εξάντληση κάθε χρονικού περιθωρίου για την ολοκλήρωση των Πρωταθλημάτων και δείχνουν διατεθειμένες να παρατείνουν (έως και δύο μήνες) το χρονικό διάστημα, είναι δύσκολο να αποφασίσει μια λίγκα να κατεβάσει τα ρολά της από τις 2 Απριλίου. Αυτό επιχείρησε να κάνει το Βέλγιο κι έφαγε τα μούτρα του. Αν λοιπόν η Superleague αποφάσιζε κάτι αντίστοιχο, θα αντιμετώπιζε το μένος των διεθνών ομοσπονδιών κι εκεί τη φωτιά δεν θα μπορέσει να σβήσει ούτε ο Υπουργός Επικρατείας όταν κι εφόσον γίνουν οι συζητήσεις με τους αξιωματούχους των UEFA και FIFA. Ενδεχομένως να επικαλεστεί κανείς το παράδειγμα του μπάσκετ, αλλά εκεί η νομοθεσία είναι πιο χαλαρή και η FIBA δεν έχει τόσο παρεμβατικό ρόλο στα Πρωταθλήματα.

Επιστρέφοντας στην τηλεδιάσκεψη, προφανέστατα ο καθένας λειτούργησε με κύριο σκοπό την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων. Ο Ολυμπιακός θέλει να επιστρέψει η μπάλα στο χορτάρι γιατί επιθυμεί να πάρει αγωνιστικά τον τίτλο και να σβήσει κάθε σκιά επιχειρηθεί να σχηματιστεί, παράλληλα όμως να μην χρειαστεί να μείνει δίχως επίσημο παιχνίδι για τουλάχιστον τρεις μήνες, πριν τεθεί αντιμέτωπος με τη Γουλβς για το Europa League. Η ΑΕΚ ελπίζει στην κατάληψη της 2ης θέσης καθώς έχει συρρικνωθεί η διαφορά με τον ΠΑΟΚ, οπότε ήταν φυσιολογικό να αντιταχθεί σε κάθε σενάριο πρόωρης διακοπής.

Ο ΠΑΟΚ θέλει να «κλειδώσει» τη 2η θέση, να μπει «παύλα» στον Πρωταθλητή και να «κλείσει» η ιστορία της πολυϊδιοκτησίας. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει λόγο να παίξει καθώς η χρονιά τελείωσε γι’ αυτόν από τη στιγμή που αποκλείστηκε στο Κύπελλο, οπότε η διακοπή του Πρωταθλήματος στοιχειοθετεί ευκαιρία εξοικονόμησης χρημάτων, εφόσον δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις πληρωμής μόνο των δεδουλευμένων. Ο Άρης θα ήθελε να παίξει μόνο τον αγώνα του Κυπέλλου, γνωρίζει επίσης ότι το ενδεχόμενο διεξαγωγής των Playoffs δίχως κόσμο θα του προκαλέσει έντονη οικονομική δυσλειτουργία, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι το ίδιο δεν ισχύει και για τους υπόλοιπους. Καμία από τις υπόλοιπες ομάδες δεν είναι αρνητική στην προοπτική διακοπής του Πρωταθλήματος με παράλληλη αποδέσμευσή από την πληρωμή των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών, ειδικά αν επιχειρηθεί αναδιάρθρωση.

Η απόφαση παροχής επιπλέον χρόνου δείχνει σωστή, εάν κι εφόσον μέχρι τότε δημιουργηθούν ξεκάθαρα δεδομένα τα οποία θα οδηγήσουν και στη λήψη μιας ρεαλιστικής απόφασης. Για παράδειγμα, στη ζυγαριά δεν θα μπει η πρόθεση συνέχισης του Πρωταθλήματος στο ενδεχόμενο εντονότερης εξάπλωσης του θανατηφόρου ιού στη χώρα μας και ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων.

Βέβαια, στην ίδια ζυγαριά θα πρέπει κάποια στιγμή να μπει και ο βασικός παράγοντας, ο ποδοσφαιριστής. Κοινός παρονομαστής όλων των τοποθετήσεων εξειδικευμένων γυμναστών είναι ότι ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα χρειαστεί διάστημα μεγαλύτερο των τριών εβδομάδων για να πλησιάσει ποσοστό ετοιμότητας το οποίο δεν θα υπερβαίνει το 60-65 τοις εκατό. Κρίνοντας από τις εκτιμήσεις των ειδικών και το ιδανικό σενάριο εκτόνωσης της υγειονομικής κρίσης στα μέσα Μαΐου, υπάρχει το εξής σενάριο.

Επανέναρξη Πρωταθλήματος στις αρχές/μέσα του Ιούνη και στην Ελλάδα των υψηλών θερμοκρασιών, ο ανέτοιμος ποδοσφαιριστής θα χρειαστεί να ανταποκριθεί σε βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα με σοβαρή πιθανότητα τραυματισμού. Είναι λογικό; Κι αν μάλιστα αυτό το σενάριο συνδυαστεί με αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, δεν βρίσκω λόγο να γίνει οτιδήποτε από τα παραπάνω. Προφανώς θα λειτουργήσει προς εξυπηρέτηση των εμπορικών συμβάσεων (σ. σ. εξάλλου και στις διεθνείς ομοσπονδίες κανείς δεν μιλάει για την υγειονομική κρίση αλλά υπολογίζει το επίπεδο της οικονομικής απώλειας), αλλά αν το χρήμα υπερισχύει της υγείας του ποδοσφαιριστή, προσωπικά είμαι κάθετα αντίθετος.