Την διαφορά την κάνει το ποδόσφαιρο

Δεν το λες ακριβώς και... μανία. Μάλλον περισσότερο με αποκατάσταση της τάξης μοιάζει. Ακόμη μια τρόπον τινά απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης. Μια ιστορία διαχρονική, που πάντα γοητεύει στα σπορ, όποιος και αν είναι ο πρωταγωνιστής της. Με δύο λόγια: Όλο αυτό που συμβαίνει από παιχνίδι σε παιχνίδι, με τον Σεμπά. Η δικαίωση ενός ποδοσφαιριστή που από την αμφισβήτηση έχει ήδη περάσει στην αντίπερα όχθη κερδίζοντας τον σεβασμό.

Γράφονται πολλά αυτές τις ημέρες για τον 24αχρονο winger, που ακούει πλέον το όνομα του να γίνεται σύνθημα από την κερκίδα. Και ενώ οι υπερβολές ποτέ δεν ενόχλησαν κανέναν σε τέτοιες περιπτώσεις; Λίγοι στέκονται στο αυτονόητο. Στο γεγονός ότι ο Σεμπά δεν έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με την περσινή σεζόν. Το ίδιο καλός «στρατιώτης» παραμένει. Σίγουρα νοιώθει πιο άνετα πλέον σε ένα περιβάλλον στο οποίο έχει προσαρμοσθεί. Μέχρι εκεί όμως. Κατά τα άλλα, αυτός που άλλαξε και μάλιστα σημαντικά είναι ίδιος ο Ολυμπιακός. Με αποτέλεσμα να έχει άλλες απαιτήσεις από τον Βραζιλιάνο.

Οι Ερυθρόλευκοι που όπως πέρσι έτσι και φέτος είναι με διαφορά πρώτοι στο πρωτάθλημα. Που όπως πέρσι έτσι και φέτος λειτουργούν πάνω στις ιδέες ενός Πορτογάλου προπονητή. Που όπως πέρσι έτσι και φέτος εμπιστεύονται την 4-2-3-1 διάταξη. Αλλά που γενικότερα το πέρσι με το φέτος αναδεικνύει βασικές διαφορές στο παιχνίδι τους.

Με τον Μάρκο Σίλβα, ο Ολυμπιακός απέδωσε για πολλούς μήνες ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών για τα δεδομένα μας. Έκανε καλό Τσάμπιονς Λιγκ, γκρέμισε μια σειρά από εγχώρια ρεκόρ στο διάβα του και ανέδειξε ως φυσιογνωμίες ποδοσφαιριστές που πέρα από την προσωπική ικανότητα, λειτούργησαν καλά μέσα από συνεργασίες. Υπήρχε μια καλή τακτοποίηση πίσω από τη μπάλα. Κυρίως όμως υπήρχαν καλές ιδέες στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου. Ο Φορτούνης ήταν το πρώτο βιολί (39 συμ/ 21 γκολ/ 16 ασίστ). Εκεί όμως και ο Τζίμι Ντουρμάζ (27συμ/ 7 γκολ/ 10 ασίστ), όπως εκεί και ο Φελίπε Πάρντο (32συμ/8 γκολ/ 8 ασίστ) για ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν.

Η βασική τριάδα μέσο-επιθετικών έφερε 36 γκολ αλλά κυρίως μοίρασε 34 ασίστ. Και όπου ασίστ στο ποδόσφαιρο, η πιο ενδεικτική στατιστική αποτύπωση ενός συνόλου που επενδύει στη συνεργασία. Φυσικά ήταν εκεί και ο Σεμπά. Με 33 συμμετοχές, 4 γκολ και 5 ασίστ. Βασικός και αυτός. Κυρίως όμως επιφορτισμένος με «ειδικούς» ρόλους. Πιο σημαντικός στα παιχνίδια της Ευρώπης, αλλά και στα ντέρμπι. Ένα χρήσιμο πιόνι, έτοιμο να θυσιαστεί στη σκακιέρα της τακτικής. Σε αναμετρήσεις με μεγαλύτερη ένταση.

Στο αντίστοιχο 4-2-3-1 του Μπέντο, την τιμητική τους ως εδώ την έχουν εκείνοι που επενδύουν κυρίως στα αθλητικά προσόντα τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσόρι βρίσκεται μονίμως εκτός επιλογών. Ότι ο Μάριν μόλις επέστρεψε στο rotation. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως ο Πάρντο βρίσκεται στο Ναντ. Η χρονιά κυλούσε με MVP τον Μιλιβόγιεβιτς και δίπλα του Σεμπά και Ιντέγιε.

Τώρα που ο Σέρβος δεν μένει πια εδώ, ο Σεμπά μοιάζει ο σημαντικότερος κρίκος της αλυσίδας. Μετρά 7 γκολ και 9 ασίστ σε 29 συμμετοχές. Οι δικοί του αριθμοί είναι προς τα πάνω. Σχεδόν διπλάσιοι. Οι υπόλοιποι μέσο-επιθετικοί όμως δεν καλύπτουν τη διαφορά. Ο Φορτούνης αν και άκουσε τον Μπέντο να λέει δημόσια πόσο χαρούμενος είναι με την πρόοδο του, είναι στο... ένα τρίτο της περσινής καταιγίδας (6 γκολ. 4 ασίστ σε 23 συμμετοχές). Ο Ελιονούσι έχει 4 γκολ αλλά καμία τελική πάσα σε 22 ματς. Ο Μάριν 5 ασίστ και 1 γκολ σε 13 συμμετοχές. Ο Μανθάτης 2 γκολ και 1 ασίστ σε 17 παρουσίες. Οι τέσσερις δίπλα από τον Βραζιλιάνο έχουν όλοι μαζί 13 γκολ και 10 ασίστ. Και εκεί είναι που κυρίως αλλάζουν οι εντυπώσεις.

Φυσικά έχει δρόμο μπροστά. Μίνιμουμ 15 αναμετρήσεις. Ο φετινός Ολυμπιακός όμως έχει καταθέσει διαπιστευτήρια για τα δυνατά σημεία του, και συνολικά για τον τρόπο του στο χορτάρι. Εξαιρώντας τον Φορτούνη δύσκολα μπορεί κάποιος να περιμένει θεαματική αλλαγή από τους υπόλοιπους. Μεγαλύτερη είναι η ανάγκη της επιτυχίας του Ρομαό σε ρόλο αντί-Μιλιβόγιεβιτς και η... επιστροφή του Μάρτινς στον Οκτώβρη, παρά η προσδοκία για τους μέσο-επιθετικούς. Ο Σεμπά λοιπόν θα συνεχίσει να είναι εκεί το σημείο αναφοράς. Και μαζί το πρόσωπο που ολοένα και θα συζητιέται περισσότερο στο λιμάνι...

Και κάτι τελευταίο. Το αν η περσινή ομάδα ήταν καλύτερη από τη φετινή, θα κριθεί στο τέλος. Ο Σίλβα πήρε το πρωτάθλημα, έχασε το κύπελλο και έμεινε στους 32 του Europa League. Ο Μπέντο παίρνει το πρωτάθλημα, διεκδικεί τα υπόλοιπα. Και φυσικά έχει καταφέρει σε αυτό το διάστημα να αναδείξει μια σειρά από πρόσωπα που αποτελούν τεράστιο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Έχει μπροστά, σχεδόν τρεις μήνες ποδόσφαιρο. Ας περιμένουμε λοιπόν για τα υπόλοιπα