Μετά το καταστροφικό 2015, όπου ουσιαστικά η Εθνική ομάδα γκρέμισε ότι έχτιζε από το 2004 και μετά, το μεγάλο ζητούμενο για το 2016 ήταν η επιστροφή στην κανονικότητα. Ή τουλάχιστον η προσπάθεια επιστροφής σε αυτή, καθώς ο πήχης των απαιτήσεων έπεσε αισθητά, ενώ οι συνθήκες που επικρατούν στην ΕΠΟ, με την παραίτηση του Γιώργου Γκιρτζίκη, την αναβολή των εκλογών και την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, σίγουρα δεν βοηθούν τον Μίκαελ Σκίμπε στο να φέρει εις πέρας την αποστολή του.

Παρόλα αυτά όμως, άπαντες αναγνωρίζουν οτι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης. Σίγουρα δεν θυμίζει τις εποχές του Ότο Ρεχάγκελ και του Φερνάντο Σάντος, όμως από την άλλη σε καμία περίπτωση δεν βλέπουμε το συνονθύλευμα επί των ημερών του Κλαούντιο Ρανιέρι και του Σέρχιο Μαρκαριάν.

Ο 51χρονος τεχνικός, έχοντας αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας από τα τέλη του 2015, είχε στην διάθεσή του αρκετό χρόνο, προκειμένου να δοκιμάσει πρόσωπα και πράγματα, έτσι ώστε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου να παρουσιάσει ένα αξιόλογο σύνολο. Μέχρι το παιχνίδι με το Γιβραλτάρ, στις αρχές Σεπτεμβρίου, η Εθνική έδωσε 5 φιλικά σε Ευρώπη και Αυστραλία, όπου ο Γερμανός είχε την ευκαιρία να περάσει από casting αρκετούς παίκτες...

Κόντρα στο Μαυροβούνιο, την Ισλανδία, την Αυστραλία και την Ολλανδία, μετρήσαμε 3 νίκες και 2 ήττες, όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν το ζητούμενο, πλην μίας εξαίρεσης... Αυτή ήταν το παιχνίδι με τους «οράνιε» στο Αϊντχόφεν, όπου η νίκη με 2-1 εκτός από χρήσιμα συμπεράσματα για τον Μίκαελ Σκίμπε, βοήθησε και στην άνοδο της ψυχολογίας.

Το ζητούμενο λοιπόν ήταν να καταλήξει ο Ομοσπονδιακός τεχνικός στους παίκτες που θα αποτελούν τον βασικό κορμό της ομάδας, ακολουθώντας την τακτική τόσο του συμπατριώτη του Ότο Ρεχάγκελ, όσο και του Φερνάντο Σάντος. Ανεξάρτητα αν παίζουν στις ομάδες τους, ο Γερμανός αποφάσισε σε ποιους θα δώσει προτεραιότητα και στις συναντήσεις που είχε με τους προπονητές των ομάδων της SuperLeague, ζήτησε την βοήθειά τους, με ποιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις εκείνες τις μέρες τους Αλέξανδρο Τζιόλη και τον Γιάννη Μανιάτη.

Έτσι, όταν ξεκίνησαν τα επίσημα παιχνίδια για τα προκριματικά του Μουντιάλ, οι αλλαγές ήταν μόνο αναγκαστικές λόγω τραυματισμών στο 4-2-3-1, με το οποίο αποφάσισε να πορευτεί ο 51χρονος τεχνικός.

Κάτω από τα δοκάρια ο Ορέστης Καρνέζης, με τους Σωκράτη Παπασταθόπουλο και Κώστα Μανωλά να αποτελούν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, πλαισιωμένοι με τους Τοροσίδη από δεξιά και Τζαβέλλα αριστερά, μέχρι να τραυματιστεί και την θέση του να πάρει ο Σταφυλίδης. Στα αμυντικά χαφ τώρα, οι Γιάννης Μανιάτης και Ανδρέας Σαμαρής ξεκίνησαν μαζί, αλλά ο τραυματισμός του μέσου της Μπενφίκα, ανάγκασε τον Γερμανό να τροποποιήσει τα σχέδιά του, καθώς με την Κύπρο έπαιξε ο Κώστας Σταφυλίδης, ενώ με την Εσθονία ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Στην επίθεση τώρα, ο Κώστας Μητρόγλου έχει καπαρωμένη την θέση του βασικό, όπως και ο Κώστας Φορτούνης αυτή του επιτελικού μέσου, ενώ οι δύο άκρα παίζουν «έπαιζαν» μεταξύ Μάνταλου, Μπακασέτα, Καρέλη και Σταφυλίδη, ο οποίος στα 4 επίσημα παιχνίδια, χρησιμοποιήθηκε σε τρεις διαφορετικές θέσεις.

Ο απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας στα προκριματικά είναι τρεις νίκες κόντρα σε Γιβραλτάρ (1-4), Κύπρο (2-0), Εσθονία (2-0) και μία ισοπαλία με την Βοσνία (1-1), η οποία ανάγκασε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να οπισθοχωρήσει στην δεύτερη θέση του ομίλου, πίσω από το Βέλγιο που έχει κάνει το 4 στα 4, μαζεύοντας 12 πόντους. Το ματς αυτό με την Βοσνία, ανέδειξε και ένα άλλο στοιχείο που έλειπε από την Εθνική το διάστημα της... κατρακύλας. Αυτό του εγωισμού, καθώς σε κανένα σημείο του παιχνιδιού οι διεθνείς δεν τα παράτησαν και κατάφεραν να ισοφαρίσουν στις καθυστερήσεις σε 1-1...

Σίγουρα με μία νίκη, όλα θα ήταν πολύ καλύτερα, όμως ακόμη και έτσι η ελληνική ομάδα δείχνει να βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Μπορεί να χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη για να φτάσει στα επίπεδα που μας είχε καλομάθει, αλλά τουλάχιστον έχει σταματήσει ο κατήφορος και έχει ξεκινήσει η ανοδική πορεία...