Euro 2020 προς 2021. Πρώται εντυπώσει

Μας ήρθε λίγο ξαφνικό. Δηλαδή όχι ακριβώς, το περιμέναμε πριν από έναν χρόνο, αλλά ακόμα και έτσι, θα ήταν λογικό να νιώθαμε όλοι ότι το Euro 2020 μας έκατσε στην πρώτη μερίδα κάπως βαρύ.

Τόσο καιρό στην δίαιτα, τόσο καιρό στην απόξω, τόσο καιρό χωρίς «κανονικό» ποδόσφαιρο, με κόσμο στις εξέδρες και on top of it all that που λένε και στο χωριό μου πρώτη μεγάλη διοργάνωση, πρώτο μεγάλο event μετά την έλευση της πανδημίας. Είναι περίπου σαν να την έχεις βγάλει (περίπου) με κράκερ για έναν χρόνο και ξαφνικά να σου λένε ότι για τις επόμενες 30 ημέρες μπορείς να τρως ΜΟΝΟ προβατίνα και τηγανητή πατάτα.

Όχι πως δεν συνηθίζεται ασφαλώς. Μετά το πρώτο «πέσιμο» στον ποδοσφαιρικό μπουφέ το στομάχι μας δείχνει να συνηθίζει την νέα πραγματικότητα, οπότε έχοντας πιει και την γκαζοζούλα μας, καθόμαστε δια να κάνουμε μια πρώτη σούμα από την εβδομάδα νούμερο ΟΥΝΟ του Euro 2020:

- To δηλώνω από τώρα. Ο Λεονάρντο ο Σπινατσόλα είναι ο αγαπημένος μου παίκτης του τουρνουά. Ακόμα και αν δεν παίξει τρίτο ματς στην διοργάνωση. Ακόμα και αν είναι άφαντος από εδώ και πέρα. ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Καλπαστικός, αλογάτος, ανεβοκατεβαινάτος, αριστερός μπακ-χαφ καθολικής αποδοχής και μέχρι στιγμής ο πιο αθόρυβα αντιεμπορικός-εμπορικός παίκτης του τουρνουά. Λεονάρντο είμαι μαζί σου.

• Μια και πιάσαμε τους Ιταλοί πάντως, μέχρι στιγμής, έχοντας παίξει δύο ματσόνια φαντάζουν να επιβεβαιώνουν μέχρι στιγμής τον τίτλο του dark horse της διοργάνωσης. Προσωπικά δεν δηλώνω μέγας φαν του προπονήτη Μαντσίνι (γιατί του ΜΟΝΔΕΛΟΥ Μαντσίνι είμαι ένθερμος οπαδός), αλλά μέχρι στιγμής παρουσιάζει την πιο ξέρω-μέχρι-που-πάει-το-μοτόρι-μου-και-έτσι-θα-το-πάω-μέχρι-να-σφίξουν-τα-γάλατα ομάδα του τουρνουά.

• Πόσο στενάχωρο είναι αλήθεια να βλέπεις αυτά που μπορεί να κάνει ο Γκάρεθ Μπέηλ παίζοντας στο περίπου 50% των δυνατοτήτων του; Και λέω στενάχωρο επειδή ξεκάθαρα μιλάμε για έναν παίκτη που έχει αδικηθεί από προπονητή και σώμα, ενώ όσο να πεις δεν έχει βοηθήσει ο ίδιος ΚΑΙ ΤΟΣΟ τον εαυτό του. Αλλά ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, είναι φοβερό να βλέπεις έναν ποδοσφαιριστή να παίζει περίπου στο «σβηστό», περικυκλωμένος από παίκτες αμφιβόλου ποιότητος να μπορεί να ορίζει τις τύχες ενός παιχνιδιού με μια-δυο κινήσεις.

• Μέσα σε όλη την αδιαμφισβήτητα στενάχωρη ιστορία της κατάρρευσης του Κρίστιαν Έρικσεν, είχαμε την τύχη να γίνουμε μάρτυρες και μερικών πραγματικά σπουδαίων στιγμών. Ο κύκλος προστασίας των συμπαικτών του, οι αντιδράσεις στις κερκίδες ανάμεσα στους Φιλανδούς και τους Δανούς, αλλά και το κύμα συμπαράστασης που ακολούθησε τον Δανό μέσο μέχρι το νοσοκομείο και ακόμα παραπέρα είναι σίγουρα από τα χαηλάητς της φετινής διοργάνωσης.

• Φορώντας μάσκα, «χουφτώνοντας» τα μεμε του Πολ Πογκμπά και δαγκώνοντάς τον στην πλατούλα, ο Αντόνιο Ρούντιγκερ πέρασε ηδη, εύκολα και απλά, στο πάνθεον των πραγματικά ΥΠΕΡΟΧΩΝ τύπων που θα δούμε στο EURO. Δρέπανος και αληταράς με μια γενναία δόση ΑΝ-ΔΕΝ-ΕΙΝΑΙ-ΚΑΛΑ-ΑΥΤΟΣ, μια υπέροχη συνταγή ενός «κακού» που δεν μπορείς παρά να θες να τόνε κεράσεις μια μπύρα.

• Σε περίπτωση που ακόμα δεν το έχουμε δεχτεί ή/και καταλάβει, ο Ρομέλου Λουκάκου είναι ένας σέντερ φορ παγκόσμιας κλάσης. Τον «κυνηγούν» εδώ και χρόνια διάφορα αστειάκια περί του κακού του κοντρόλ, καθώς και διάφορα σχόλια περί της ανάγκης του να έχει καμιά δεκαριά ευκαιρίες πριν σου κάνει το γκολ, αλλά κάπου να βαστήξουμε λίγο ε; Ο άνθρωπος αποδεικνύει σε όποια χώρα τον βάλεις, με όποια φανέλα και αν του φορέσεις, σε όποιο επίπεδο και αν τον ρίξεις, ότι είναι μηχανή «τεμαχίων». Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνει για να αναγνωριστεί καθολικά, αλλά με την φόρα που μπήκε στο Euro, φαίνεται να έχει διάθεση να βουλώσει και τα λίγα στόματα που ακόμα «λαλάνε».

• Στα 37 προς 38 του, ο Γκόραν ο Πάντεφ θα έπρεπε να έχει αρχίσει να κάμει αποχαιρετιστήριους γύρους, δικαίως απολαμβάνοντας τα «θέγκιου» που του αναλογούν από τον ποδοσφαιρικό κόσμο για μια από την κορφή ως τα νύχια τίμια καριέρα. ΑΛΛΑ ΟΧΙ. Διότι ο Γκόραν ο Πάντεφ λέει ξεκάθαρα «ποια σχεδόν ΣΑΡΑΝΤΑ ρε γελοίοι; Εμένανε το αίμα μου βράζει ακόμα και ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ; ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΓΚΟΛ; ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ». Τι και αν έχασε μετά από την Αυστρία; Εμείς σε στηρίζουμε άξιε υπηρέτη των γκολ. Και ας είσαι 37 στα 38 και μοιάζεις με 49 στα 60.

• Ρε συ Λοήκ Νέγκο. ΡΕ ΣΥ. Σε ΑΥΤΗΝ την εθνική ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ. Σε ΑΥΤΗΝ την στιγμή για τις γενικότερες πολιτικο-κοινωνικές θέσεις που εκφράζει το συγκεκριμένο έθνος. Φοράς φανέλα και μπαίνεις μέσα; ΜΩΡΕ ΜΠΡΑΒΟ ΘΑΡΡΟΣ.

• Μια ο Κριστιάνο Ρονάλντο με την κοακόλα, μια ο Πολ ο Πογκμπάς με την χάηνεκεν, ρε λεβέντες του μπράντινγκ, μήπως, ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ να σκεφτόσασταν ΛΙΙΙΙΓΟ καλύτερα τις κάπως «χαλαρές» ιδέες σας περί πρόντακτ πλέησμεντ, μην τελειώσει το τουρνουά και σας έχονε για να καθαρίζουτε τζάμια; ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ.

• Επίσης και. Μια και πιάσαμε τον Πολ. Ρε συ Πολ καλησπέρα. Σου έχω σούρει πολλά. Αλλά θα το πω αυτό γιατί θέλω να είμαι σωστός. Όταν έχεις κέφια, δεν βαριέσαι και δεν γκρινιάζεις άνευ λόγου. ΤΙ ΩΡΑΙΟΣ ΜΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΛΕΒΕΝΤΗ.

• Επίλογος: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΔΕΝ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΓΚΑΝΤΕΜΙΑΣΩ ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ.