ο Σερ Τζίμι

Υποθέτω ότι όλοι κι όλες θα΄χετε διαβάσει για τον Τζίμι Σάβιλ (διάσημο σταρ του BBC) που από το 1955 μέχρι το 2011 είχε βιάσει 450 άτομα …εκ των οποίων το 73% ήταν παιδιά…τα περισσότερα στο στουντιο ή στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.
Τρομερά πράγματα για τον σερ Τζίμι… αφού η Βασίλισσα τον είχε κάνει (μη χάσει) σερ για το φιλανθρωπικό του έργο…
Ενας ακόμα παιδεραστής ανάμεσα μας… ίσως να σκεφτείτε…
Όχι… όχι… δεν είναι το ίδιο…
Ο σερ Τζίμι πέθανε το το 2011 και μέχρι τότε κανείς δεν είχε πάρει μυρωδιά. τίποτα.
Όταν διάβασα την είδηση αυτό μου ‘κανε τρομερή εντύπωση. Μου δημιούργησε μέσα μου κάτι που δεν μπορούσα εύκολα να κοντρολάρω…
Ο σερ Τζίμι, έφυγε με τιμές… Δεν έφυγε ντροπιασμένος.
Μπορεί το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν κλείσει τα μάτια του να μας έριξε ένα ειρωνικό βλέμμα.
Αν υπάρχει Δευτέρα Παρουσία…πιθανότατα να βράζει σε κανένα καζάνι… αλλα στην περίπτωση που δεν υπάρχει Δευτέρα Παρουσία (λέμε ρε παιδί μου…. Just in case…): στα πα-πά-ρια του.
Μου δημιουργήθηκε κάτι περίεργο.
Το σχηματοποίησα:
Μου δημιουργήθηκε ένα κένο.
Η πλήρης ήττα της δικαισύνης… της απονομής δικαιοσύνης… χωρίς καμμία απολύτως περίπτωση μελλοντικής λύσης του προβλήματος… Τι θα κάνεις δλδ; Θα του πάρεις πίσω τα παράσημα; Στα παπάρια του λέμε… Τα φορούσε όταν έκανε τα εγκλήματα του… λες να στεναχωρεθεί τώρα που βλέπει τα ραπανάκια ανάποδα; Για σκέψου το καλύτερα.
Ο τύπος πέθανε…σε βαθειά γεράματα… διάσημος… με χρήματα…. Φαντασθείτε… 450 περιπτώσεις ξέρουμε… φαντασθείτε πόσες δεν ξέρουμε…
Στα παπάρια του.
Συγγνώμη μου, που το επαναλαμβάνω, αλλά αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Στα παπάρια του.
Όλα τα άλλα είναι φιλολογία… κι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε… Ο σερ Τζίμι έκανε κατ εξακολούθηση σε όλη του τη ζωή ένα ειδεχθέστατο έγκλημα και μετά πέθανε. Ρουα ματ.
Δεν είναι το ίδιο με έναν που κάποια στιγμή σκότωσε πέντε και δεν τον πιάσανε ποτέ… Τουτος εδώ σκότωνε κάθε μέρα πέντε … και όπως (ίσως ) γνωρίζετε τα πάθη με τον καιρό (την ηλικία δλδ) δεν αμβλύνονται… αντιθέτως θεριεύουν όλο και πιο πολύ προς το πιο σκοτεινό τους.
Τις προάλλες διαβάζω ότι ένα άλλο μπουμπούκι , ο Κλάους Κίνσκι (επίσης αποθανών) βίαζε την κόρη του από τα 5 μέχρι τα 19 της…Λέτε ναταν μόνο η κόρη του;
Αϊ βρέστον ρώτατον…
Εχω ένα κενό.
Δεν είμαι υπερ της τιμωρίας. Είμαι 1000% εναντίον της θανατικής ποινής. Ανατριχιάζω στον εγκλεισμό του άλλου… δεν έχω αντιπρόταση… αλλά δεν μ άρεσουν οι τιμωρίες. Ούτε να με τιμωρούν, αλλά ούτε να τιμωρώ…
Εδώ όμως στην περίπτωση του σερ Τζίμι και η λογική μου και το συναισθημα μου σαν να πιάστηκαν χέρι-χέρι και να πήδηξαν από την μία μεριά του κενού... αφήνοντας με εμένα από την άλλη. GAP.
Η σίγουρη έλλειψη απονομής δικαιοσύνης. Aκόμα και σαν πρόταση είναια αποτρόπαια… ακόμα και η ελπίδα αυτοκτονεί πριν το τέλος.
Εστω μια μούτζα πριν πεθάνει, ρε παιδιά… μια φτυσιά.
Είχα συμπτωματικά τις προάλλες μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα περί υστεροφημίας… η γνώμη μου είναι ότι η υστεροφημία των άλλων είναι γι’ αυτούς που μένουν…
Όπως καταλαβαίνετε ο σερ Τζίμι είναι Θεός στην Παγκόσμια Κοινότητα των Παιδεραστών-Βιαστών… κάτι σαν τον Ελβις στο ροκ…
Όπως επίσης καταλαβαίνετε κάθε παιδεραστής βιαστής έχει όνειρο να πεθάνει και να μην τον πιάσουν ποτέ… προφανώς και δεν έχει όνειρο να τον πιάσουνε, τον ξεφτιλίσουνε, τον φυλακίσουνε και μετα να τον πηδάει όποιος την έχει μεγαλύτερη και όσο πιο σκούρα γίνεται στη φυλακή… δεν μου μοιάζει ναναι η φαντασίωσή τους… εκτός πια κι αν είναι σούπερ μερακλήδες.
Ποιο ήταν το μήνυμα που έστειλε ο σερ Τζίμι στους επί τον πλανήτη παιδεραστές;
- It's a piece of cake που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: Μη μασάτε ρε.
Ξέρετε γιατί τους ανεχόμαστε όλους αυτούς του πολιτικούς, τους μεγαλοδημοσιογράφους, μεγαλοΟτι και Οποιονδήποτε;
Επειδή στο πίσω μέρους του κεφαλιού μας (μαλακοειδώς βέβαια) έχουμε την ελπίδα της απονομής της δικαιοσύνης. Στο μέλλον… κάποτε… ότι θα ΔΙΚΑΙΟθούμε.
Στην προκειμένη περίπτωση η δικαιοσύνη έμεινε Παυλόπουλος.
Παρατηρώ τα παιδιά μου που μεγαλώνουν… από την πρώτη στιγμή τους μαθαίνουμε τι είναι ΚΑΛΟ και τι είναι ΚΑΚΟ… Αναρωτιέμαι ειλικρινά: Είστε απολύτως σίγουροι ότι σ΄αυτή μάχη μεταξύ Καλού και Κακού…κερδίζει το Καλό;…
Εγώ πάντως βλέπω ότι το Κακό έχει βάλει 5 γκολ από τα αποδυτηρια… μακάρι να το γυρίσει το Καλό το ματσάκι… αλλά το βλέπω κομμάτι δύσκολο… Ε;

ΥΓ. Εχω μια απορία: Δείτε προσεκτικά τη φωτό του σερ Τζίμι… Πόσα καντάρια μαλάκας πρέπει νασαι για να αφήσεις έστω και για 3 λεπτά ΜΟΝΟ του το 6χρονο κοριτσάκι ή αγοράκι σου στα χέρια ενός τέτοιου τύπου;
YΓ2. Και ένα που δεν κατάλαβα: Όλα αυτά τα δημοσιεύματα που διαβάζω για το πώς το ΄κανε, με πόσους , πού και πότε… είναι υπέρ του σερ Τζίμι ή κατά του; Καλό είναι να το ξανασκεφτούν μερικοί. Πιστεύω πολύ στην παροιμία: «Στο τέλος τον ξυρίζουν τον γαμπρό»
Η κάβλα, η βία και 2-3 ακόμα… ξέρετε, δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε όρια. Δεν έχουν καν χαρακτηριστικά.