Ατελείωτες ώρες. Μπροστά από μία οθόνη. Με τον πόνο να συνοδεύει τη ζωή του Τζον Ουόλ. Μερικές φορές, ο πόνος έδινε τη θέση του στην απογοήτευση. Μετά ο Ουόλ κοιτούσε μερικά παλιά βίντεο του. Και προσπαθούσε ξανά. Αυτή είναι η ιστορία με τίτλο «Πώς ο Τζον Ουόλ βρήκε ξανά τη... μαγκιά του».

Μέχρι να συμβεί αυτό, τα πάντα συνοδευόντουσαν με ένα πελώριο ερωτηματικό. Μόνο που ο Ουόλ ήταν έτοιμος από καιρό. Θα μπορούσε να αγωνιστεί και στη «φούσκα» του Ορλάντο. Δεν το έκανε. Προτίμησε να χρησιμοποιήσει τον χρόνο για να γίνει καλύτερος. Δυνατότερος. Γρηγορότερος.

Στο πλευρό του, όλο αυτό το διάστημα, ήταν ένας άνθρωπος. Το μέλος του προπονητικού επιτελείου των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, Άλεξ ΜακΛιν. Ο άνθρωπος στον οποίο ο Ουόλ χάρισε ένα στεντόρειο γέλιο, όταν σε ένα φιλικό παιχνίδι κατάφερε να καρφώσει δυνατά!

Μα, κυλήσαμε τον χρόνο αρκετά μπροστά. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Τότε που ο Ουόλ αποφάσιζε ότι δεν θα αγωνιστεί στη «φούσκα». Για να είναι έτοιμος 110% την επόμενη σεζόν.

Ο τραυματισμός που υπέστη ο Ουόλ ήταν σκληρός. Ρήξη αχίλλειου τένοντα. Και μετά μία μόλυνση. Τρεις μήνες μετά την επέμβαση ο γκαρντ των Χιούστον Ρόκετς, πλέον, μπορούσε μόνο να περπατήσει. Για τρέξιμο ή πήδημα, ούτε λόγος.

Ο ΜακΛίν ήταν στο πλευρό του. Για να του μάθει ξανά τα βασικά. Γνώστης ο ίδιος, έχοντας υποστεί τη ζημιά του Ουόλ και στα δύο πόδια του!

Το σπίτι στο Μαϊάμι

Ο Ουόλ αποφάσισε να απομονωθεί σε ένα σπίτι στο Μαϊάμι. Ζήτησε από τους Ουίζαρντς την παρουσία του ΜακΛίν. Και την ομάδα ολοκλήρωσαν άλλοι τρεις άνθρωποι που έμελλε να παίξουν σημαντικό ρόλο.

Το πρόγραμμα του Ουόλ ξεκινούσε στις 6 ή στις 7 το πρωί. Και διέθετε για... πρωινό στατικό ποδήλατο, ειδικό για την αποκατάσταση ή τρέξιμο, επίσης σε ειδικό διάδρομο.

Μετά ήταν η ώρα για το πραγματικό ποδήλατο! Τότε, στην περίοδο του ολοκληρωτικού lockdown στην περιοχή, ο Ουόλ και ο Μακλίν έπαιρναν τα mountain bikes τους και έκαναν αγώνες. Μία ημέρα, δίχως να το καταλάβουν, είχαν κάνει 48 χιλιόμετρα! Και άλλα 48 για να επιστρέψουν. «Διάολε, τι κάναμε;», ήταν η ατάκα του Ουόλ.

Μετά το ποδήλατο, ακολουθεί η δουλειά στον κορμό. Η δουλειά του ήταν τόσο συνεπής και τόσο σκληρή, που μετά από ένα σημείο μπορούσε να σηκώνει (στη μπάρα) 238 κιλά!!!!

Δεν σταματούσε εκεί. Τον περίμενε το παρκέ. Και άλλος κάματος εκεί. Και τόνοι ιδρώτα. Στο τέλος της ημέρας τον περίμεναν μερικά χιλιόμετρα ακόμη και με το στατικό ποδήλατο και ένα καλό μασάζ.

Η ζωή του Ουόλ διέθετε μία ατελείωτη... θολούρα. Δεν ήταν μόνο ο τραυματισμός του. Σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε πατέρας δύο παιδιών και έχασε τη μητέρα του. Το τελευταίο τον ταρακούνησε.

Και το μπάσκετ, όπως πάντα, ήταν η διέξοδός του. Κάθε φορά που ο 30χρονος είχε αμφιβολίες για τον εαυτό του, έβλεπε ατελείωτες ώρες από παλιά παιχνίδια του. Όπως εκείνα των playoffs του 2017, απέναντι στην Ατλάντα και τους Σέλτικς.

Από το Μαϊάμι, ταξίδεψε στο Λος Άντζελες. Και αφού ήταν πλέον έτοιμος, κανονικός μπασκετμπολίστας, άρχισε να παίζει. Οι Αμερικάνοι τα ονομάζουν pick up games. Εκεί που ο καθένας φτιάχνει την ομάδα του και αντιμετωπίζει άλλες. Στην αρχή, στα παιχνίδια του Ουόλ έκαναν την εμφάνισή τους ο Αντρέ Ντράμοντ, ο Τζέιμς Χάρντεν κα ο Σάμπερτ.

Λίγο αργότερα, η κατάσταση... ξέφυγε. Υπολογίζεται πως σχεδόν 50 παίκτες του ΝΒΑ είχαν την ευκαιρία να ανταγωνιστούν τον Ουόλ. Αυτό ζητούσε, αγώνες απέναντι σε όμοιούς του, προκειμένου να μετρήσει τις ικανότητές του.

Στις προπονήσεις που έκανε στην ακαδημία του Κόμπι Μπράιαντ, συμμετείχαν και οι Μπρούκλιν Νετς! Και γοργά στήθηκε ένα πρωτάθλημα. Με τον Ουόλ να έχει συμπαίκτες όπως ο Αϊζέια Τόμας και ο γκαρντ του Παναθηναϊκού, Σέλβιν Μακ!

Και απέναντί του ο Κέβιν Ντουράντ και ο Καϊρί Ίρβινγκ! Μαντέψτε ποιοι νίκησαν...

Η μεγάλη επιστροφή!

Η σεζόν ξεκίνησε. Ο Ουόλ δεν μπορούσε να αγωνιστεί, εξαιτίας του πρωτόκολλου. Ούτε αυτή η αναποδιά θα του άλλαζε τη διάθεση. Απέναντι στους Σακραμέντο Κινγκς, στις 2 Ιανουαρίου, ο Τζον Ουόλ γεννήθηκε ξανά. Μας συστήθηκε ξανά. Η κλασική κίνηση της περιστροφής και του τελειώματος με το ένα χέρι έγινε μπροστά στον Μπάντι Χιλντ. Όταν ο τελευταίος επιχείρησε να πάρει πίσω το... αίμα του, ο Ουόλ τον σταμάτησε και στην άμυνα!

Δύο χρόνια αμφιβολίας, πόνου και δακρύων, σβήστηκαν μεμιάς. Μέσα σε δύο φάσεις...