Αν μπει οριστικό τέλος φέτος στο ΝΒΑ...

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Κατ' αρχάς να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ελπίζω τώρα που διαβάζετε το κείμενο να είστε αραχτοί στον καναπέ του σπιτιού σας και όχι κάπου έξω με το κινητό στο χέρι. Γιατί οφείλουμε όλοι να μένουμε στο σπίτι ώστε να ξεπεραστεί το συντομότερο αυτή η πρωτοφανής κατάσταση που ζούμε λόγω της έξαρσης του κορονοϊού. Μπόρα είναι και θα περάσει. Το θέμα είναι να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα... Πάμε τώρα παρακάτω. Στα δικά μας...

Όπως είναι γνωστό, ο Άνταμ Σίλβερ ανακοίνωσε ότι η σεζόν στο ΝΒΑ διακόπτεται για έναν μήνα λόγω του ιού, ενώ άφησε ανοικτό και το ενδεχόμενο να χαθεί τελείως η σεζόν σε περίπτωση που δεν έχουν εξομαλυνθεί τα πράγματα. Άλλωστε ήταν εκείνος που πάτησε πρώτος απ' όλους το κουμπί του «pause» στο μεγαλύτερο και πιο λαμπερό πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο με αποτέλεσμα να (τον) ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι και να μπουν στον «πάγο» όλες οι αθλητικές (και μη) δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.

Προς το παρόν θα αφήσω στην άκρη τις τεράστιες οικονομικές «ζημιές» που θα έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι λόγω αυτής της «παύσης» παγκοσμίως. Για να ξεφύγουμε λίγο θα ασχοληθώ με τα αγωνιστικά «κομμάτια» και θα σταθώ σε τρία πράγματα που είναι άξια συζήτησης στην περίπτωση που μπει οριστικό τέλος στη φετινή σεζόν. Και αφορούν τρία πρόσωπα: Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και κατ' επέκταση την φετινή πορεία των Μιλγουόκι Μπακς, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και τον Βινς Κάρτερ.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΡΑΦΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Το ΝΒΑ διακόπηκε τη στιγμή που οι Μιλγουόκι Μπακς είχαν την πρώτη θέση σε ολόκληρο το πρωτάθλημα με ρεκόρ 53-12 και «φλέρταραν» πιο έντονα από ποτέ με το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoffs. Και να 'ταν μόνο αυτό; Απέμεναν 17 παιχνίδια όπου «κυνηγούσαν» δύο μεγάλα ρεκόρ! Το πρώτο αφορούσε το ρεκόρ ομάδας στην κανονική περίοδο, το οποίο παρέμενε «στοιχειωμένο» από το μακρινό... 1971! Τότε που οι Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Όσκαρ Ρόμπερτσον, Μπομπ Ντάντριτζ και Τζον ΜακΓκλόκιν οδηγούσαν τα «Ελάφια» σε 66 νίκες στην κανονική περίοδο. Ένα ρεκόρ (66-16) το οποίο παρέμενε ως το καλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία των Μπακς. Μαντέψτε! Το Μιλγουόκι είχε πανηγυρίσει τότε το ένα και μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία τους.

Το δεύτερο ρεκόρ που «κυνηγούσαν» ήταν πολύ πιο δύσκολο, πλην όμως εφικτό. Συγκεκριμένα είχαν μπροστά τους το «δέλεαρ» των 70 νικών στην regular season, κάτι που έχουν πετύχει μόνο οι Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν το 1996 (72-10) και οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς το 2016 (73-9). Απλούστατα οι Μπακς έπρεπε να κάνουν το... 17/17 στα εναπομείναντα παιχνίδια προκειμένου να τα καταφέρουν. Και το έργο τους θα ήταν πιο εύκολο εάν δεν χτυπούσε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στο ματς με τους Λέικερς με αποτέλεσμα να χάσει τα δύο επόμενα ματς και το Μιλγουόκι να γνωρίσει δύο σερί ήττες.

Και μιας και μιλάμε για τον Έλληνα σούπερ σταρ. Αν μπει τέλος στη σεζόν και διαγραφούν όλα όσα προηγήθηκαν θα χάσει τη δυνατότητα για το back to back MVP. Γιατί κακά τα ψέμματα. Ο Γιάννης το είχε ήδη τοποθετήσει στη βιτρίνα του σπιτιού του, δίπλα από αυτό του 2019. Στεφ Κάρι, ΛεΜπρόν Τζέιμς, Στιβ Νας, Τιμ Ντάνκαν, Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Μόουζες Μαλόουν, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, Μπιλ Ράσελ ήταν οι μοναδικοί που το είχαν καταφέρει. Φανταστείτε για τι ευκαιρία μιλάμε...

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΜΠΡΟΝ;

Ευκαιρία δεν χάνει μόνο ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για το δεύτερο σερί MVP στην regular season, αλλά και ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Και δεν αναφέρομαι για τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη, αλλά για τον... τίτλο του ΝΒΑ. Μπορεί να είναι «Iron Man» στο παρκέ και να έχει για... πρωινό πολύ νεότερους παίκτες, ιδιαίτερα αθλητικούς και άκρως ταλαντούχους, αλλά μην ξεχνάμε ότι έκλεισε τα 35 χρόνια του και «βαδίζει» αισίως στα 36 του έχοντας 17 σερί σεζόν στις πλάτες του! Μπορεί οι Μπακς να ήταν η πιο σταθερή ομάδα και να φάνταζε ως το φαβορί για το φετινό πρωτάθλημα, αλλά οι Λέικερς και παρέα των έμπειρων και μπαρουτοκαπνισμένων Λεμπρόν-Ντέιβις έμοιαζε πιο... έτοιμη από ποτέ για να επιστρέψει στην κορυφή.

Άλλωστε όσο η σεζόν «βάδιζε» προς το τέλος το απέδειξε. Νίκες απέναντι σε Μπακς και Κλίπερς, ενώ είχε έμοιαζε να «κλειδώνει» και την πρώτη θέση της Δυτικής Περιφέρειας. Αν μη τι άλλο η φετινή σεζόν έμοιαζε ως μια τεράστια ευκαιρία για τον ΛεΜπρόν Τζέιμς να προσθέσει το 4ο δαχτυλίδι στο χέρι του και να οδηγήσει τους ιστορικούς Λέικερς και πάλι στην κορυφή ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια και έχοντας μείνει εκτός playoffs τα τελευταία επτά χρόνια! Δεν λέω ότι δεν θα έχει και πάλι την ευκαιρία. Άλλωστε Λεμπρόν είναι αυτός. Και θα έχει και του χρόνου δίπλα του τον Ντέιβις. Και ενδεχομένως και έναν ακόμη σούπερ σταρ. Όμως ποιος λέει ότι δεν θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο ο ανταγωνισμός; Φέτος έδειχνε ότι ήταν έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά.

ΟΧΙ ΕΤΣΙ ΡΕ ΒΙΝΣ...

Last but not least ο Βινς Κάρτερ. Όπως ήταν γνωστό θα έβαζε τέλος στην καριέρα του ύστερα από το τέλος της φετινής χρονιάς! O μοναδικός παίκτης που αγωνιζόταν ακόμα στο ΝΒΑ, έχοντας γίνει draft τη δεκαετία του '90 και με 22 χρονιές στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη! Όχι όμως και έτσι... Ο ίδιος το διασκέδασε μετά το τέλος του αγώνα με τους Νικς λέγοντας ότι «είναι περίεργη βραδιά αλλά είμαι ευγνώμων σε όλους για αυτό το ταξίδι των 22 χρόνων. Αν είναι αλήθεια και τελειώσω έτσι, σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και την υποστήριξη. Τουλάχιστον ευστόχησα στο τελευταίο μου σουτ...» Όντως. Ο Κάρτερ αγωνίστηκε 13 λεπτά, σημείωσε πέντε πόντους και ευστόχησε στο τελευταίο του τρίποντο στην παράταση.

Σίγουρα του άξιζε ένα διαφορετικό τέλος. Μια αποθέωση. Ένα μακρόσυρτο standing ovation στο τελευταίο του παιχνίδι που ήταν προγραμματισμένο για τις 16 Απριλίου απέναντι στο Κλίβελαντ στην «State Farm Arena» της Ατλάντα. Βέβαια θέλω να πιστεύω ότι ο Big Vince θα γνωρίσει την αποθέωση που πρέπει και του αξίζει (το πώς και το που θα το μάθουμε όταν θα έρθει εκείνη η ώρα) όταν με το καλό περάσει η μπόρα του κορονοϊού. Και άλλοι παίκτες βρίσκονται στα πρόθυρα της απόσυρσης από την ενεργό δράση, αλλά ο Βινς Κάρτερ επισκιάζει τους πάντες και τα πάντα. Θα έλεγα ότι ίσως να τον ξαναβλέπαμε του χρόνου γιατί ούτε και εκείνος θα ήθελε ένα τέτοιο «αντίο», έστω και αν περπατάει στα 44 χρόνια του. Όμως απ' ότι φαίνεται έπεσαν μία και καλή οι τίτλοι τέλους στην καριέρα του. Και σίγουρα έπρεπε να ήταν διαφορετικός ο τελευταίος χορός του...