Προσδεθείτε: Το «μόνος μου» κι όλοι σας, μόλις άρχισε!

Αντώνης Καλκαβούρας Αντώνης Καλκαβούρας
Προσδεθείτε: Το «μόνος μου» κι όλοι σας, μόλις άρχισε!

bet365

Ο Αντώνης Καλκαβούρας παρακολούθησε τη νικηφόρα πρεμιέρα των Μπακς στο Χιούστον και την χωρίς τυμπανοκρουσίες «απάντηση» του Γιάννη στην γκρίνια του Χάρντεν και δηλώνει εντυπωσιασμένος από τους πρόωρους αυτοματισμούς των «ελαφιών».

Tι ωραία φάση είναι το ΝΒΑ και πόσο μπροστά είναι οι Αμερικανοί στο marketing ρε παιδί μου… Να έχουν περάσει σχεδόν 4,5 μήνες χωρίς επίσημο παιχνίδι και μετά από μία τόσο συναρπαστική κι απρόβλεπτη σεζόν όσο η περυσινή, αλλά και ένα καλοκαίρι που «αποζημίωσε» τους απανταχού μπασκετόφιλους (με την τρομερή φουρνιά παικτών στο draft και την γεμάτη “drama” free-agency με τα πολλά υποσχόμενα duos που δημιουργήθηκαν), αρχίζει η regular-season και με το… καλημέρα σου δίνουν στο πιάτο το πρώτο “LA battle” (Κλίπερς-Λέϊκερς)…

Τη νέα έκδοση των πρωταθλητών Ράπτορς κόντρα στο φαινόμενο Ζάϊον (άσχετα αν τελικά δεν έπαιξε λόγω τραυματισμού), τη νέα απειλή της Ανατολής (Σίξερς) με τον Αλ Χόρφορντ κόντρα στους φίλους του και την πρώην ομάδα του (Σέλτικς) και φυσικά το «talk of the… country» και την πρώτη κόντρα του MVP, Γιάννη Αντετοκούνμπο με τον «κλαψιάρη» της χρονιάς, Τζέϊμς Χάρντεν, που μέχρι πρότινος δεν είχε σταματήσει να διαμαρτύρεται για την απώλεια του αγαλματιδίου.

Βάλτε και ολίγη από Ουόριορς και Στεφ Κάρι, έτσι για να αρχίσουμε να τους συνηθίζουμε στο ρόλο του «σάκου του μποξ», αλλά και το πρώτο “statement” της ομάδας (Χοκς) που θα κάνει μεγάλο «θόρυβο» φέτος, με την βελτίωσή της κι έχετε το πλήρες πακέτο του συγκλονιστικού πρώτου τριημέρου της 74ης χρονιάς στον «άλλο πλανήτη» του μπάσκετ!

Μόνο ο μεγάλος άτυχος Κέβιν Ντουράντ λείπει απ’ αυτό το πανηγύρι, αν και θα προτιμούσα να έλλειπε αρκετή βλακεία στον Ντιάντρε Έϊτον, (νο1 του περυσινού draft) που βρέθηκε θετικός σε διουρητικές ουσίες (θέλει προσπάθεια και μεγάλη δόση ηλιθιότητας να πιαστεί κάποιος «ντοπέ» στο ΝΒΑ) και πέραν της τιμωρίας του (αποβλήθηκε για 25 αγώνες και θα χάσει 2,17 εκ.$!), στιγμάτισε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα.

Ας μπούμε, όμως, σιγά-σιγά στο θέμα μας, όμως και στην επίσημη «πρώτη» του Μιλγουόκι και του “Greek Freak” στο Τέξας, σε ένα ματς, που όπως εξελίχθηκε, κατέδειξε την δυναμική (που με την πάροδο του χρόνου, θα ενισχύεται ολοένα και περισσότερο) που έχει η εφετινή έκδοση των Μπακς.

Τι είδαμε στο ματς που τελείωσε τα ξημερώματα στο “Toyota Center” (εκεί που πριν από 5,5 χρόνια είδα για πρώτη φορά live τον Γιάννη να πατάει να πατάει παρκέ ως starter); Κατ’ αρχήν, η ομάδα του Μπουντενχόλτζερ κατακλύζεται από ηρεμία κι αυτοπεποίθηση και παίζει το παιχνίδι της χωρίς να επηρεάζεται από το σκορ και χωρίς να δείχνει ότι πιέζεται από την ροή του αγώνα.

Πέρα από την αύρα του, ο προπονητής έχει εμφυσήσει στους παίκτες αυτή τη νοοτροπία και ειδικότερα στις τρεις πρώτες περιόδους, όλοι, με πρώτο τον Γιάννη, παίζουν χωρίς αγχώνονται και χωρίς την αίσθηση του «κατεπείγοντος». Να φανταστείτε ότι πριν καλά-καλά καταλάβουμε τι έχει γίνει, οι Ρόκετς προηγούνταν με 17-5 και μέχρι την λήξη του 3ου δωδεκαλέπτου, ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ από 7 έως και 16 πόντους!

Σ’ όλο αυτό το διάστημα, οι φιλοξενούμενοι δεν άλλαξαν κάτι ιδιαίτερα στην τακτική τους, απλά σταδιακά ζεσταίνονταν και ανέβαζαν τον δείκτη της ενέργειάς τους. Ο ηγέτης τους, που πήρε μόλις δύο τρίποντα (0/2) στην 1η περίοδο και σκόραρε με μόνο μία βολή κι ένα δίποντο στο 11'25" (έχοντας όμως 3 ασίστ), άρχισε να «ματώνει» το καλάθι των Ρόκετς στην 2η περίοδο (7π.) και παρ’ ότι η διαφορά δεν μειώθηκε ουσιαστικά, υπήρχαν κάτι μικρά διαστήματα που με 1-2 αμυντικά plays και γρήγορους πόντους στο transition (ή από ελεύθερα μακρινά σουτ), τα «ελάφια» σου έδιναν την εντύπωση ότι έχουν για πλάκα την ανατροπή. Αρκεί να έβαζαν λίγο παραπάνω διάρκεια στην απόδοσή τους.

Όπως στα μέσα της 3ης περιόδου, όταν ο 24χρονος MVP έστρεψε ολοκληρωτικά τους προβολείς πάνω του, για δυόμιση λεπτά, μετατρέποντας σχεδόν μόνος του το 75-59 σε 77-71, με ένα σερί 2-12 (έβαλε 10 πόντους και έδωσε μία ασίστ)! Το πιο εντυπωσιακό “turn around” έγινε στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου, εκεί που ο Giannis έβαλε φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του στο ματς και πριν αποβληθεί με 6 φάουλ (5’18” πριν το τέλος), έφερε την ομάδα του στην θέση του οδηγού…

Τι έκανε; Πέραν του ότι, στα πρώτα 139 δευτερόλεπτα, σκόραρε και τους 8 πόντους των Μπακς, κατεβάζοντας την διαφορά στο -3 (89-86), πρωταγωνίστησε σε ένα μαγικό αμυντικό 4λεπτο, στην διάρκεια του οποίου το Μιλγουόκι δεν δέχτηκε καλάθι, «έτρεξε» ένα σερί 13-3 (το Χιούστον σκόραρε μόνο με βολές) και πήρε το πρώτο προβάδισμα (90-91), με τον Αντετοκούνμπο να έχει 8 πόντους, 3 ριμπάουντ και 1 τελική πάσα.

Ο coach Bud τον βγάζει (7’42” πριν το τέλος) για να τον προστατεύσει από το 6ο φάουλ και τον ξαναβάζει στα 6’10” με το σκορ στο +1 (95-96). Στα 52” που έπαιξε πριν αποβληθεί, πρόλαβε να δώσει την 11η ασίστ και μαζέψει το 13ο του ριμπάουντ και να «στείλει» την διαφορά στο +6 (95-101), που ήταν και η μεγαλύτερη στο ματς. Στο τελευταίο 5λεπτο ήταν όρθιος με την πετσέτα στα χέρια στην τελική γραμμή και ενθάρρυνε τους συμπαίκτες του όσο έπαιζαν άμυνα και πανηγύριζε έξαλλα τους συνολικά 16 πόντους που σκόραραν ερήμην του!

Βλέπετε, είχε προλάβει να δείξει τον δρόμο (111-117) με ένα ασύλληπτο triple-double (30π., 13ρ. & 11ασ.) σε 28 λεπτά συμμετοχής (!), το 15ο της καριέρας του και το πρώτο που έκανε ποτέ παίκτης στην πρεμιέρα του ΝΒΑ, μετά τον θρυλικό Όσκαρ Ρόμπερτσον. Κι όλα αυτά σε ένα ματς, που οι Ρόκετς κέρδιζαν σταθερά με διψήφια διαφορά πόντων, αλλά όσο ήταν ο Γιάννης στο παρκέ, συνολικά έχασαν με -8!

Με το “Giannis effect” σε μία πρώτη «εκκωφαντική» παράσταση (πιο πολύ για το τι πρόκειται να επακολουθήσει όταν «ζεσταθεί» και ο ίδιος και βρει τα πατήματά της όλη η ομάδα), όλος ο κόσμος πήρε μία πρώτη γεύση για την… “«μόνος μου» και όλοι σας” χρονιά, που θα χαρακτηρίσει την εφετινή αντιπαλότητα των Μπακς με τους υπόλοιπους «μνηστήρες» (Κλίπερς, Λέϊκερς, Ρόκετς, Σίξερς) του τίτλου με τα «φανταχτερά» δίδυμα!

Ο «παρτενέρ» του Αντετοκούνμπο, άλλωστε, θα είναι το “supporting cast”, που δεν είναι άλλο από όλους τους συμπαίκτες του και στο Χιούστον περισσότερο ο Ιλιασόβα (13π. & 11ρ. με 6/8 σουτ) και λιγότερο οι Χιλ (8π. & 7ασ.), Κόναγκτον (10π., 4ρ., 2ασ. & 1κοψ. σε 17') και Μάθιους (14π., 4ρ. & 2ασ.) ήταν οι «άνθρωποι» του. Έτσι όπως είναι φτιαγμένο το Μιλγουόκι, θα παίζουν σχεδόν μόνιμα 11-12 παίκτες, θα βλέπουμε μεγάλη ταχύτητα και πολλούς αυτοματισμούς στην κυκλοφορία της μπάλας, πολλά και μάλιστα ελεύθερα (απόρροια του passing-game και των double-team στον Γιάννη), θα δούμε πολλές και μεγάλες ανατροπές (και σε μικρά χρονικά διαστήματα), μεγάλη επιθετική πολυφωνία και φυσικά σε μεγάλη δόση την απίστευτη ηγετική φυσιογνωμία του πολυτιμότερου παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος, να ξεδιπλώνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου.

Υγ.1: Αν δείτε το videο της άφιξης του Χάρντεν και το συγκρίνετε με το ύφος του στη λήξη του αγώνα, θα πάρετε μία γεύση για τον βαθμό στον οποίο η αλαζονεία είναι «φωλιασμένη» στον οργανισμό του.

Υγ.2: Το ότι τον αντιπαθώ για τον χαρακτήρα του, δεν σημαίνει ότι δεν αποδέχομαι τον “Μούσια” σαν παίκτη. Ο τύπος είναι ΠΑΙΚΤΑΡΑ! Απλά τρομερά εγωιστής και νομίζει ότι είναι αυτός και όλοι υπόλοιποι δύο σκάλες πιο κάτω… Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και χρόνια ασχολούμαστε με τα μυθικά (πράγματι) ατομικά του κατορθώματα και ποτέ η ομάδα του (Ρόκετς) δεν έχει φτάσει ούτε καν στους τελικούς του ΝΒΑ.

Υγ.3: Μετά από 2/13 σουτ και 7 λάθη (πολύ δύσκολα θα περιοριστεί ξανά στους 19π.) στην εντός έδρας ήττα από τους Μπακς, με one man show από τον “Greek Freak”, ελπίζω να αργήσει να ξαναγκρινιάξει… Αν και από τις δηλώσεις που έκανε («δεν έκαναν κάτι οι Μπακς, απλά εγώ δεν ήμουν καλά!»), καταλαβαίνει κανείς ότι δεν θα βγάλουμε άκρη…

Yγ.4: Μια ματιά στα highlights των Χοκς θα σας βοηθήσει να πάρετε μία γεύση για όλα αυτά που θα κάνει φέτος ο Τρέϊ Γιανγκ (38π., 7ρ. & 9ασ. με 6/10 τριπ.). Ο θαυματουργός κοντός των Χοκς «στάζει» τα τρίποντα με απίστευτη ευκολία από 9-10 μέτρα, με αποτέλεσμα να αναγκάζει τις αντίπαλες άμυνες σε διαρκή κίνηση, ακόμη και σε double-team πάρα πολύ έξω από τη ρακέτα. Έτσι ανοίγει πολλούς διαδρόμους και βρίσκει συνεχώς ελεύθερο συμπαίκτη. Στο «διπλό» (117-100) επί των Πίστονς, μεγάλος ευνοημένος ήταν ο πρώην παίκτης των Μπακς. Τζαμπάρι Πάρκερ (18π. με 8/11 σουτ σε 23’), που φαίνεται να είναι καλύτερα από ποτέ.

Υγ.5: Από το «αέρινο» πέρασμα (141-122) των Κλίπερς από το Σαν Φρανσίσκο, έχω να πω ότι η αποχώρηση του “KD” και ο τραυματισμός του Κλέϊ Τόμπσον και οι άγνωστοι στο ευρύ κοινό ρολίστες δίπλα σε Κάρι και Ράσελ, βγάζουν συνολικά μία εικόνα παρακμής για τους Ουόριορς, που δεν αξίζει σε όλο αυτό που μας πρόσφεραν τα τελευταία πέντε χρόνια (3 τίτλοι σε 5 τελικούς και το καλύτερο ρεκόρ κανονικής περιόδου όλων των εποχών με 73-9). Ακόμη και ο Ντρέϊμοντ Γκριν δείχνει κατώτερος των περιστάσεων χωρίς ποιοτικούς συμπαίκτες.

Υγ.6: Τέλος, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, παρά τις συγκλονιστικές προσπάθειες που έκανε ο Άνταμ Σίλβερ στο θέμα της κόντρας που προέκυψε με την Κίνα (από το περιβόητο υποστηρικτικό tweet του Μορέϊ για τις διαδηλώσεις στο Χονγκ-Κονγκ), το κύρος του ΝΒΑ επλήγη αισθητά απ’ όλη αυτή την ιστορία. Ο κομισάριος έκανε τα πάντα για να κρατήσει την ισορροπία σε ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ χρήματος (μιλάμε για λεφτά να φάνε και οι κότες) και ανθρώπινων αξιών και παρ’ ότι υπεραμύνθηκε της ελευθερίας του λόγου, ήταν πολύ ελαστικός στην πίεση που δέχτηκε από ένα αυταρχικό καθεστώς, όπως η κινεζική κυβέρνηση, υπό την απειλή της ακύρωσης τεράστιων εμπορικών και οικονομικών συμφωνιών του πρωταθλήματος (ναι αυτών που εκτινάξει τα έσοδά του στα ύψη), στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Καλό το "I love this game", αλλά όχι τόσο όσο το "show me the money"! Γιατί το ΝΒΑ είναι πάνω απ' όλα μια «μηχανή θεάματος» που παράγει πάρα πολύ χρήμα! Σε όλους όσοι δραστηριοποιούνται γύρω του...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!