• Τί θα γινόταν, λοιπόν, αν...

Εκεί που σταματάει η δράση στον αθλητισμό, ξεκινάνε τα ερωτηματικά. Οι φανταστικές ιστορίες και οι αναζητήσεις μέσα στο χρόνο. Το ημερολόγιο πηγαίνει πίσω στο 1991, ακριβώς την ίδια μέρα, όταν ο Έρβιν "Μάτζικ" Τζόνσον στεκόταν μπροστά από μερικά μικρόφωνα και ανακοίνωνε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

Εξαιτίας ενός «άγνωστου εχθρού»... Ή τουλάχιστον τέτοιος ήταν στις 7 Νοεμβρίου 30 χρόνια νωρίτερα ο ιός του HIV.

«Λόγω του ιού που έχω προσβληθεί, θα πρέπει να αποσυρθώ από τους Λέικερς. Σήμερα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω AIDS, αλλά τον ιό HIV. Η ζωή μου θα συνεχιστεί. Η ζωή συνεχίζεται και θα είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος» έλεγε στην συνέντευξη Τύπου ο Τζόνσον και συγκλόνιζε…

Ένα πρόσωπο συνυφασμένο με τους Λος Άντζελες Λέικερς και τις ένδοξες εποχές της δεκαετίας του 1980. Ένας πιστός… στρατιώτης με παρακαταθήκη πέντε τίτλων πρωταθλητή, έξι MVP (οι τρεις σε τελικούς) και 12 παρουσίες στην μεγαλοπρεπή γιορτή του All Star. Και άλλα πολλά που συγκεντρώνουν στο πρόσωπο του Μάτζικ την απόλυτη μετάφραση του ονόματός του.

Οι υποθέσεις μπορούν να δημιουργήσουν μία νέα πραγματικότητα μέσα από την οποία διάφοροι θρύλοι συνεχίζουν να υπάρχουν, όπως εμείς το επιθυμούμε.

Τί θα γινόταν, λοιπόν, αν...

Για να έχει ουσία η συγκεκριμένη ιστορία στο “what if” της καριέρας του Μάτζικ Τζόνσον, αρκεί μόνο να σταθούμε σε κάθε μία από τις απόπειρές του να επιστρέψει στα παρκέ.

Μεταφερόμαστε, έτσι, στο Ορλάντο και το All Star Game του 1992. Εκείνο που ο κόσμος αρνήθηκε ότι θα ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που δεν θα έβλεπε τον… αστεράτο Τζόνσον.

Και όχι άδικα! Μερικούς μήνες μετά την ανακοίνωσή του εμφανίζεται ξανά για να γυρίσει στο σπίτι του ένα ακόμα βραβείο MVP έχοντας 25 πόντους, 9 ασίστ και 5 ριμπάουντ.

Months after his HIV announcement, Magic Johnson comes out of retirement, goes 1-on-1 against Isiah Thomas and wins All-Star MVP. #BestOfLakersPistons pic.twitter.com/vi2tNAlCVx

— Los Angeles Lakers (@Lakers) March 22, 2020

Ακολούθησε ένα… νεκρό διάστημα για να τον δούμε το ίδιο καλοκαίρι να φτιάχνει το «όνειρο» της Team USA, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της Dream Team φορώντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.

Και τέλος, στις 30 Ιανουαρίου του 1996 απέναντι στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς το όνομά του ακούστηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους «λιμνάνθρωπους». Ο Τζόνσον που όλοι ήξεραν είχε επιλέξει να επιστρέψει στην ενεργό δράση… Έχοντας νικήσει τον ιό και κάθε είδους άγνοια που τον κρατούσε μακριά από την μεγάλη του αγάπη.

Μπορεί να βρισκόταν στο 36ο έτος της ηλικίας του, αλλά για τον ίδιο ολόκληρη η καριέρα του ήταν απλά… αριθμοί.

Σε 27 λεπτά συμμετοχής κατάφερε να αγγίξει το triple double με 19 πόντους, 8 ριμπάουντ, 10 ασίστ, 2 κλεψίματα και 4 λάθη.

Και από εκεί ξεκινάει το «τί θα γινόταν αν…»

Ίσως αν γνώριζε περισσότερα για τον ιό να μην σταματούσε για μία τετραετία. Στην πιο ώριμη φάση της μπασκετικής του καριέρας, έβλεπε «καθηλωμένος» τους συμπαίκτες σου να φτάνουν στους τελικούς (1991/92) και την αμέσως επόμενη χρονιά (1992/93) να μένουν στον πρώτο γύρο των πλέι οφ.

Ίσως αν δεν είχε αποσυρθεί με τόσο απότομο τρόπο, να είχε ξεκινήσει μία προπονητική καριέρα με έναν ομαλό ρυθμό και να μην είχε την κατάληξη εκείνου του σύντομου εγχειρήματος με τους Λέικερς.

Ίσως αν ήταν σε θέση να ακολουθήσει την Εθνική, να τον είχαμε δει να αγωνίζεται με αντίπαλο την Ελλάδα στα ημιτελικά του Παγκοσμίου του 1994 στο Τορόντο. Ως μέλος μίας δεύτερης Dream Team και με ένα ακόμη χρυσό στη συλλογή του.

Ίσως πάλι αν έφτανε στην κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος με την ομάδα που συνδέθηκε και να είχαμε μία διαφορετική τοποθέτηση στο ερώτημα του «ποιος είναι ο μεγαλύτερος ΝΒΑερ όλων των εποχών;». Άλλωστε, ο Τζόρνταν βρισκόταν στην 7η χρονιά του στη διοργάνωση φορώντας ένα δαχτυλίδι από τη μεταξύ τους μάχη το 1991.

Ίσως αν μπορούσε να «αρπάξει» την ευκαιρία για το remake των τελικών του ’91 με τους Μπουλς και να πάρει… εκδίκηση απέναντι στον έτερο MJ, να είχε διαμορφωθεί αλλιώς η μεταξύ τους ιστορία. Μία ακόμη κόντρα κορυφαίων…

Όλα τα «αν» έθεσαν την αφετηρία και τον τερματισμό τους στο ίδιο σημείο. Στο σταντ που πάτησε για να κάνει γνωστή την περιπέτεια της υγείας του. Για να καταρρίψει κάθε ταμπού στον αθλητικό χώρο και να δώσει στον Magic την έννοια του ήρωα και εκτός γηπέδου!