Η σκισμένη σελίδα
Ο προπονητής άλλαξε, οι ενισχύσεις κατέφτασαν, η τράπουλα ανακατεύτηκε, αλλά η λυπητερή στο τέλος του ταξιδιού παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: ήττα, ήττα, ήττα. Επτά σερί μακριά από το ΟΑΚΑ, ένδεκα συνολικά σε 19 αγωνιστικές, δωδέκατη θέση.
Η άμμος στην κλεψύδρα λιγοστεύει επικίνδυνα και η γραμμή των οριζόντων ολοένα ξεμακραίνει. Υπάρχει σωτηρία για τον φετινό Παναθηναϊκό;
Η εκστρατεία της επόμενης εβδομάδας στο εσχάτως δύσβατο Τελ Αβίβ ίσως να είναι ένα τελευταίο χαρτί στην ξεφτισμένη τσόχα.
Σε προηγούμενους αγώνες, οι «πράσινοι» έμπαιναν στο γήπεδο σαν πρόβατα που βάδιζαν προς το σφαγείο: συμβιβασμένοι με την ήττα, πριν ακόμη αρχίσει η μπάλα να μπηστάει.
Αυτή τη φορά, κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τον κακό εαυτό τους, αφού έφεραν το ματσάκι στα μέτρα τους πριν παραδοθούν στην «κομσί κομσά» Ζαλγκίρις.
Η τριταθλήτρια της περυσινής Euroleague μετρούσε 7 ήττες στα προηγούμενα 9 εντός έδρας παιχνίδια της, αλλά και ένα πρόσθετο χάντικαπ 10 πόντων μετά την πρώτη πράξη του αποψινού δράματος.
Όσοι νομίζουν ότι ο φετινός Παναθηναϊκός κινείται ακόμη στον αστερισμό του Ομπράντοβιτς θα στοιχημάτιζαν τα ρέστα τους στο διπλό, μετά το 16-26 του 13ου λεπτού.
Αλλά ο Ομπράντοβιτς δεν μένει πια εδώ. Ούτε καν, ο Σάρας. Ο Παναθηναϊκός του 2018-9 χάνει, όχι από τα αποδυτήρια, αλλά από το αεροδρόμιο. Όχι μόνο από τον αντίπαλο, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό.
Δεν είναι μόνο μεταφυσικό το θέμα. Άλλωστε, η Ζαλγκίρις κέρδισε φέτος και στο ΟΑΚΑ. Στο ξεγύμνωμα που ακολούθησε την ανάπαυλα του ημιχρόνου, οι Λιθουανοί υπενθύμισαν όλα τα άλυτα προβλήματα του φετινού Παναθηναϊκού.
Δεν υπάρχει δεύτερη πηγή δημιουργίας στην πεντάδα, δεν υπάρχει ψηλός της προκοπής, δεν υπάρχει αξιόπιστο σουτ, δεν υπάρχουν πόδια για να υποστηρίξουν τα αμυντικά ανδραγαθήματα που ονειρεύεται ο Πιτίνο, μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά.
Ο Αμερικανός, που αγγίζει τα όρια της αντισυναδελφικής συμπεριφοράς καθώς τονίζει διαρκώς την έλλειψη φυσικής κατάστασης, κατάλαβε ότι υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να ντριμπλάρουν οι παίκτες του τα κουσούρια τους.
Και φρόντισε να τον εφαρμόσει στο ξεκίνημα του αγώνα, με ένα ατελείωτο μπαράζ αλλαγών, οι οποίες, ιδανικά, θα κρατούσαν ψηλά τον δείκτη της φρεσκάδας.
Στο 6ο λεπτό είχαν ήδη αντικατασταθεί και οι 5 παίκτες του αρχικού σχήματος (μολονότι το σύστημα δούλευε ρολόι), ενώ ο 11ος Παπαγιάννης επιστρατεύτηκε πριν κλείσει το δεκάλεπτο και ο 12ος Παππάς λίγο αργότερα.
Ο Καλάθης πρόλαβε να βγει για ανάσες και να ξαναμπεί πριν συμπληρωθούν 8 λεπτά αγώνα. Το ανελέητο κυνηγητό έφερε κλεψίματα, τα οποία μετουσιώθηκαν σε αιφνιδιασμούς και σε καρφώματα, με τα οποία δημιουργήθηκε αίσθηση κυριαρχίας.
Στο πρώτο μισό του αγώνα, ο Παναθηναϊκός έκλεψε 8 φορές τη μπάλα, πέτυχε 18 πόντους στον αιφνιδιασμό και γενικώς έπαιξε μπάσκετ Πιτίνο.
Αλλά το λάδι στο καντήλι άδειασε πολύ γρήγορα, από τη στιγμή μάλιστα που η κομβική θέση «5» ήταν ένα ασυνάρτητο χάος.
Σαν να ήθελε ο Σάρας να τρίψει αλάτι στις πληγές του ομολόγου του, ξεκίνησε το β’ ημίχρονο με μία σελίδα σκισμένη απ’ ευθείας από το αμυντικό μπλοκάκι του Πιτίνο και έκανε το γήπεδο να γέρνει με το σχεδόν κολεγιακό ζον-πρες που εφάρμοσε.
Όταν το ταμπλό έγραψε 5:00 στην γ’ περίοδο, το επί μέρους σκορ ήταν 13-0, τα λιθουανικά τρίποντα εναλλάσσονταν με καρφώματα και τα φαντάσματα είχαν επιστρέψει.
Ο εξαίρετος Ντίνος Μήτογλου κράτησε τους συμπαίκτες του ζωντανούς με τεχνητές αναπνοές (όπως έκανε νωρίτερα στην απέναντι όχθη ο Γκριγκόνις), αλλά το καλάθι με το οποίο ο Σον Κιλπάτρικ μείωσε σε 52-51 αποδείχθηκε κύκνειο άσμα.
Όταν ο νεοσύλλεκτος Αμερικανός είχε την ευκαιρία να δώσει στον Παναθηναϊκό νέο προβάδισμα, σούταρε τρίποντο στον αιφνιδιασμό λες και παίζει στους Χιούστον Ρόκετς.
Αλλά ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει. Αυτό είναι το μπάσκετ που έχει μάθει να παίζει.
Ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε 29 λεπτά για να κερδίσει τις πρώτες βολές του, αφού δεν έχει πού να ακουμπήσει τη μπάλα για να προξενήσει φθορά.
Η μια κάποια λύσις που λέγεται Βουγιούκας έμεινε στην Αθήνα, για να ταξιδέψουν ο Λάσμε των 3 λεπτών και ο ντυμένος με πολιτικά Πέιν.
Στην τελευταία περίοδο, ο πρωταθλητής Ελλάδας είχε 2/7 δίποντα και 3/10 τρίποντα, ενώ η Ζαλγκίρις έγραψε 8/13 σουτ (με 3/3 τρ.) και πήγε στη γραμμή 12 φορές.
Όταν πια ακούστηκε η κόρνα της λήξης, οι Λιθουανοί έδιναν την εντύπωση ότι είχαν δυνάμεις για άλλο ένα ημίχρονο, ενώ οι «πράσινοι» έμοιαζαν σαν να είχαν τρέξει δύο μαραθωνίους με αμμοσακούλες στα πόδια.