Καντζούρης στο Gazzetta: «Όταν είδα την κάννη ενός αυτόματου πάνω στην γάμπα μου...»
- «Στην Λιμόζ έγινε αυτό που δεν ήθελα να ξαναζήσω, φεύγοντας από την ΑΕΚ!»
- Κεφάλαιο Χάποελ Ιερουσαλήμ: «Η κατάσταση στα Ιεροσόλυμα είναι ήσυχη, απλά στον δρόμο βλέπεις απλούς πολίτες με αυτόματα στον ώμο!»
- Κεφάλαιο Εθνική: «Στόχος η δημιουργία κουλτούρας, θα είμαστε έτοιμοι στο προολυμπιακό!»
Λίγο πριν το αποψινό (21.00) τζάμπολ στην “Savaria Arena”, στο ουδέτερο έδαφος της Ουγγαρίας (Σζομπατέλι) για το Basketball Champions League, η χειραψία των δύο αντίπαλων προπονητών θα ενώσει δύο φίλους και συνεργάτες στην Εθνική ανδρών!
Ο λόγος για τον τυπικά γηπεδούχο, Ηλία Καντζούρη, της Χάποελ Ιερουσαλήμ και τον Βασίλη Σπανούλη του Περιστερίου, που αμφότεροι θέλουν πάση θυσία τη νίκη.
Ο μεν πρώτος για να σφραγίσει η ομάδα του την πρόκριση και να αγκαλιάσει την πρωτιά του ομίλου, ο δε δεύτερος για να μείνει ο σύλλογος των δυτικών προαστίων ζωντανός στον στόχο της οκτάδας, για τον οποίο χρειάζεται νίκη και επί της Τενερίφης στην τελευταία αγωνιστική.
Στο πρώτο παιχνίδι-θρίλερ που έγινε στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου» και ήταν το παρθενικό ευρωπαϊκό του 50χρονου Έλληνα προπονητή στον πάγκο της ισραηλινής ομάδας, οι φιλοξενούμενοι έφυγαν νικητές (75-77) χάρη σε τρίποντο του Σπίντι Σμιθ, 1,9 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του αγώνα.
Ήταν ίσως το πλέον ιδανικό αποτέλεσμα που χρειαζόταν ο έμπειρος Έλληνας coach για να βάλει την ευρωπαϊκή προσπάθεια της Χάποελ (έλυσε την συνεργασία της με τον Σέρβο coach, Αλεξάνταρ Τζίκιτς) στις σωστές ράγες, ενώ δεν είχε συμπληρώσει ούτε 15 μέρες στη νέα του δουλειά, που έχει έδρα μία χώρα η οποία – εδώ και 5 μήνες – βρίσκεται σε πόλεμο.
Το Gazzetta συνομίλησε με τον Ηλία Καντζούρη και σας παρουσιάζει μία συνέντευξη που έχει απ’ όλα. Το επεισοδιακό πέρασμα από την Λιμόζ, που αντιμετωπίζει οικονομικά και διοικητικά προβλήματα και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της καλοκαιρινής συμφωνίας με τον πρώην τεχνικό της ΑΕΚ (αναφέρεται στην “Ένωση” σε μία αποστροφή του λόγου του), οι λόγοι του διαζυγίου με την γαλλική ομάδα, το μεγάλο project της Xάποελ Ιερουσαλήμ του ζάμπλουτου Ματάν Έϊντελσον, η ζωή στο εμπόλεμο Ισραήλ και το νέο μεγάλο στοίχημα της Εθνικής ομάδας.
Αυτά και άλλα πολλά στις επόμενες 2.500 λέξεις...
Photo credit: Χρήστος Ζωίδης
«Στην Λιμόζ έγινε αυτό που δεν ήθελα να ξαναζήσω, φεύγοντας από την ΑΕΚ!»
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να αρχίσουμε την κουβέντα μας, με τον πρώτο σου σταθμό στην εφετινή σεζόν, που ήταν ο πάγκος μίας ομάδας με μεγάλη ιστορία όχι μόνο στην Γαλλία αλλά και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τι δεν πήγε καλά στην Λιμόζ;
«Με απλά λόγια, η κατάσταση εξελίχθηκε τελείως διαφορετικά απ’ ότι περίμενα και σε πλήρη αντιδιαστολή με τις υποσχέσεις που είχα λάβει στην διάρκεια των καλοκαιρινών συζητήσεων, πριν υπογράψω, αναφορικά με ζητήματα οργανωτικής και οικονομικής φύσεως. Θέλω να πω ότι μετά την αρνητική εμπειρία που είχα με την ΑΕΚ στο συγκεκριμένο κομμάτι, δεν ήθελα με τίποτε να αντιμετωπίσω ξανά τέτοια προβλήματα…»
Τώρα μου δίνεις πάσα, όμως και δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω τι ακριβώς εννοείς όταν αναφέρεσαι στην περυσινή σεζόν;
«Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, ούτε να μπούμε σε λεπτομέρειες! Ας το αφήσουμε έτσι όπως το είπα…»
Δεκτόν! Ήταν θέμα budget δηλαδή;
«Καθόλου! Μπορεί το budget μας να ήταν από τα χαμηλότερα της λίγκας (σ.σ.: 1,07 εκ. Ευρώ), ωστόσο, αυτό δεν μας εμπόδισε να έχουμε μία αξιοπρεπή πορεία και μέχρι τα μέσα του 1ου γύρου να βρισκόμαστε στην 6η θέση της βαθμολογίας με θετικό ρεκόρ (σ.σ.: 7-5).»
Τι συνέβη, λοιπόν;
«Μία ωραία πρωία μέσα στον Νοέμβριο, ενημερωθήκαμε ότι μας θέλει στο γήπεδο η πρόεδρος της ομάδας (σ.σ.: η χήρα του Φρεντερίκ Φορτέ, Σελίν Φορτέ) για να μας κάνει μία σημαντική ανακοίνωση. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου, όταν άκουσα ότι η Πειθαρχική Επιτροπή της λίγκας αποφάσισε να μας αφαιρέσει τρεις από τις νίκες που είχαμε πετύχει στον 1ο γύρο (σ.σ.: μετά από έφεση έπεσαν στις δύο), ως ποινή για ατασθαλίες που καταγράφηκαν μετά από έλεγχο στον οικονομικό προϋπολογισμό της περυσινής σεζόν. Όλοι οι κόποι που είχαμε κάνει πήγαν στο βρόντο και από την 6η θέση πέσαμε μεμιάς στην 13η της βαθμολογίας. Κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν μία πολύ άδικη απόφαση που ουσιαστικά αναιρούσε την εφετινή προσπάθεια και ήταν ενάντια στα ιδανικά των σπορ! Πως ακυρώνονται αποτελέσματα που είχαμε κερδίσει με τον ιδρώτα μας μέσα στο γήπεδο; Με ποιο δικαίωμα μας αφήνουν εκτός του Final 8 στο Leader’s Cup και μας στερούν μία πρόκριση που είχαμε κερδίσει με το σπαθί μας; Το πιο σωστό θα ήταν να επιβληθεί ένα τσουχτερό πρόστιμο που θα πλήρωνε η διοίκηση της ομάδας, χωρίς να πληγεί στο ελάχιστο η αγωνιστική μας πορεία…»
Να υποθέσω ότι αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και υπήρχαν κι άλλα προβλήματα;
«Κοίτα, υπήρχαν και πολλά οργανωτικά προβλήματα σε θέματα μετακινήσεων και διαμονής της ομάδας, που δεν άρμοζαν σε έναν σύλλογο με τόσο μεγάλο όνομα και βαριά ιστορία, ωστόσο, το βασικό θέμα ήταν αυτό που σου περιέγραψα. Από την στιγμή που άκουσα την συγκεκριμένη απόφαση, ένιωσα ότι δεν είχα άλλο λόγο ύπαρξης στην Λιμόζ! Για την ακρίβεια, αισθάνθηκα ότι ο λόγος για τον οποίο ανέλαβα την ομάδα, έπαψε να υφίσταται! Και στην διακοπή του πρωταθλήματος, αναθεώρησα πολλά πράγματα!»
Το επικοινώνησες αυτό;
«Εννοείται και μάλιστα από την πρώτη στιγμή! Απλά, η δυσαρέσκειά μου έγινε ακόμη πιο έντονη όταν προέκυψε η προοπτική της Χάποελ Ιερουσαλήμ. Για να είμαι ειλικρινής, από την στιγμή που συνειδητοποίησα ότι το ενδιαφέρον των Ισραηλινών, ήταν σοβαρό, δεν μπήκα ούτε καν στον κόπο να ξανασκεφτώ το ενδεχόμενο της παραμονής μου στην Λιμόζ! Το είδα ως το τεράστιο κίνητρο, που είχα χάσει στην Γαλλία...»
Η διοίκηση της ομάδας πως το πήρε;
«Στην αρχή ήταν όλοι πολύ αρνητικοί, σχεδόν κάθετοι! Όταν, όμως, κατάλαβαν ότι δεν ήθελα να είμαι εκεί και πόσο δυστυχισμένος θα ήμουν αν παρέμενα στην ομάδα, άρχισαν να μαλακώνουν! Όταν έμαθαν ότι η Χάποελ ήταν διατεθειμένη να πληρώσει το buy out που προέβλεπε το συμβόλαιό μου, τότε οι αντιστάσεις τους κάμφθηκαν και έδωσαν την συγκατάθεσή τους.»
Κεφάλαιο Χάποελ Ιερουσαλήμ: «Η κατάσταση στα Ιεροσόλυμα είναι ήσυχη, απλά στον δρόμο βλέπεις απλούς πολίτες με αυτόματα στον ώμο!»
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει από την απόφασή σου να συνεχίσεις την καριέρα σου στο Ισραήλ, έχει να κάνει με το timing... Μιλάμε για μία χώρα που από τις αρχές Οκτώβρη βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση! Πως το σκέφτηκες;
«Όλα στην ζωή μου έχουν να κάνουν με τις προτεραιότητες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ζωή στα μεγάλα αστικά κέντρα του Ισραήλ – που βρίσκονται μακριά από την Γάζα και τα σύνορα με τον Λίβανο – έχει επανέλθει σε μία φυσιολογική κανονικότητα. Είναι τόσο σοβαρό και μεγαλόπνοο το project της Χάποελ, που σε συνδυασμό και με την συμμετοχή στο BCL, όταν έλαβα τις απαραίτητες εγγυήσεις για την ασφάλεια της ζωής στα Ιεροσόλυμα, δεν έκανα ούτε καν δεύτερη σκέψη. Θεώρησα ότι μου δινόταν μία καλή ευκαιρία για να περάσω στο επόμενο επίπεδο, ένιωσα έτοιμος να πάρω την ευθύνη και νομίζω ότι η έως τώρα πορεία των πραγμάτων δείχνει ότι δικαιώθηκα.»
Η οικογένειά και οι φίλοι σου τι είπαν;
«Όλοι στην αρχή ήταν πολύ διστακτικοί, αλλά στο τέλος της ημέρας, εγώ ήμουν αυτός που θα έπαιρνε την τελική απόφαση. Άλλωστε και στην Γαλλία, θα ήμουν μακριά από την οικογένειά μου, ενώ τουλάχιστον στο Ισραήλ η πρόσβαση από την Αθήνα είναι σαφώς πιο εύκολη. Επίσης, δεν πήγα στην Ιερουσαλήμ για να κάνω κάποια μεγάλη ζωή, αντιθέτως λειτουργώ καθημερινά γύρω από το μπάσκετ! Το μοναδικό μου δρομολόγιο, όταν δεν ταξιδεύουμε – γιατί όλα τα ευρωπαϊκά ματς, ακόμη και τα εντός έδρας, τα παίζουμε εκτός των συνόρων – είναι σπίτι-γήπεδο και πίσω. Άντε να βγω έξω για να πάρω έναν καφέ και να ψωνίσω ή πιο σπάνια για ένα φαγητό μετά από κάποιο παιχνίδι... Κοινώς δεν πολυκυκλοφορώ, είμαι της λογικής φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά!»
Πως είναι η καθημερινότητα σε μία πόλη, που κατά καιρούς συμβαίνουν τρομοκρατικά χτυπήματα και συμβιώνουν όλες οι... φυλές του Ισραήλ;
«Μέχρι τώρα δεν βιώνω κάτι διαφορετικό από αυτό το οποίο έχω βιώσει τις προηγούμενες φορές που βρέθηκα στο Ισραήλ ως επισκέπτης. Αν εξαιρέσεις ότι στον δρόμο, εκτός πολλούς αρματωμένους στρατιώτες, βλέπεις ουκ ολίγους απλούς πολίτες να οπλοφορούν για λόγους ασφαλείας – και όχι με περίστροφα στην ζώνη, αλλά με αυτόματα στον ώμο – κατά τα άλλα η ζωή κυλάει φυσιολογικά. Γενικά τα μέτωπα είναι στον Νότο και στον Βορρά: γύρω από την Λωρίδα της Γάζας και στα σύνορα με τον Λίβανο!»
Έγινες μάρτυρας κάποιου ασυνήθιστου περιστατικού;
«(Γελάει!)... Ναι και είναι από αστείο έως θλιβερό! Ήμουν στο ταμείο ενός cafe για να πληρώσω, όταν κάποια στιγμή ένιωσα κάτι μεταλλικό να με ακουμπάει στην γάμπα... Κοιτάω προς τα κάτω με έκπληξη και τι να δω; Ήταν ένας στρατιώτης που είχε σκύψει σε ένα κάτω ράφι δίπλα μου για να πάρει την ζάχαρη, με αποτέλεσμα η κάννη του αυτόματου όπλου του, να ακουμπήσει κατά λάθος πάνω στο πόδι μου. Προσπάθησα να μη δείξω την έκπληξή μου, αλλά το σοκ δεν ήταν μικρό...»
Πάμε στο μπασκετικό project. Μιλάμε για μία ομάδα, που το περασμένο καλοκαίρι άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς και πέρασε στα χέρια της βαθύπλουτης οικογένειας Έϊντελσον, η οποία πριν λίγους μήνες αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών των Ντάλας Μάβερικς...
«Πράγματι, ο σύλλογος έχει πολύ μεγάλες βλέψεις και πρωτόγνωρα επαγγελματική οργάνωση – η σύγκριση με την Λιμόζ είναι χαώδης – ωστόσο, εγώ προτιμώ να κρατάω χαμηλούς τόνους και να κοιτάω βραχυπρόθεσμα., βάζοντας κοντινούς στόχους ως προς το επόμενο παιχνίδι. Δεν είμαι της λογικής των αλμάτων, αντίθετα, είμαι υπέρμαχος της φιλοσοφίας του σταδιακού χτισίματος μίας ομάδας με αρχές και όχι της εύκολης αγοράς παικτών που θα κάνουν άμεσα την διαφορά. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, βέβαια, ζητάει την άμεση επιτυχία και έχει υψηλές απαιτήσεις, επομένως, εγώ προσπαθώ να κρατήσω τους παίκτες μου όσο πιο προσγειωμένους γίνεται, για να μην φύγει το τρένο από τις ράγες!»
Ούτως ή άλλως υπάρχει η διόλου ασήμαντη παράμετρος, ότι ανέλαβες μεσούσης της περιόδου και χωρίς να έχεις επιλέξει το ρόστερ...
«Ακριβώς! Και ουσιαστικά πρόκειται για σημαντική λεπτομέρεια, η οποία εκτοξεύει τον βαθμό δυσκολίας της δουλειάς του προπονητή, που πηγαίνει σε μία ομάδα με υψηλούς στόχους! Και γιατί δεν έχει περάσει τις αρχές και την φιλοσοφία του από την αρχή της σεζόν και γιατί απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής για την σχέση του με τους παίκτες και τούμπαλιν. Ευτυχώς, όμως, η κατάσταση στην οποία βρήκα στην ομάδα είναι καλή και αρκετά ελπιδοφόρα ενόψει της τελικής ευθείας της σεζόν. Δεν χρειάστηκε να πειράξουμε πολλά πράγματα και πλέον είμαστε στην φάση της προσαρμογής της ομάδας σε κάποιες συγκεκριμένες σταθερές, που θα αρχίσουν να εδραιώνονται μετά από κάποιο διάστημα. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο στην διάρκεια της διακοπής, από την άποψη ότι είχαμε αρκετούς Ισραηλινούς διεθνείς και έπρεπε να ξεκουράσουμε τους παίκτες μας.»
Ποιοι είναι οι βασικοί σας στόχοι;
«Δεν μπαίνω καν σε αυτή την διαδικασία, γιατί απέχουμε πολύ από την απάντηση σε αυτή την ερώτηση! Το αν η χρονιά θα είναι πετυχημένη ή όχι, θα εξαρτηθεί από το τελευταίο παιχνίδι της! Τώρα με βρίσκεις στους Κανάριους Νήσους, όπου ετοιμάζω το ματς με την Τενερίφη για το BCL, μόλις επιστρέψουμε στο Ισραήλ θα ξεκινήσουμε την προετοιμασία για το ματς πρωταθλήματος με την Μακάμπι και ούτω καθεξής...»
Και αμέσως μετά η ρεβάνς με το Περιστέρι και η 2η εφετινή μονομαχία των πάγκων με τον Βασίλη Σπανούλη, σε ένα ματς που δεν αποκλείεται να είναι κομβικό και για τις δύο ομάδες (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε μία εβδομάδα πριν από το συγκεκριμένο ματς)...
«Δεν αλλάζει κάτι για μας! Όπως πήγαμε και νικήσαμε στην Αθήνα, το ίδιο θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και στην ρεβάνς που θα γίνει στην Ουγγαρία. Αν δεν νικήσουμε αύριο (σ.σ.: η Χάποελ ηττήθηκε 95-92), δεν θα έχουμε εξασφαλίσει την πρόκρισή μας, οπότε θα έχουμε το υψηλότερο κίνητρο για αυτό το ματς.»
Κεφάλαιο Εθνική: «Στόχος η δημιουργία κουλτούρας, θα είμαστε έτοιμοι στο προολυμπιακό!»
Να υποθέσω ότι με τον Βασίλη (σ.σ.: Σπανούλη), ελάχιστα μπήκατε στην λογική να συζητήσετε για αυτά τα ματς, στην διάρκεια της συνεργασίας σας για τα δύο ματς της Εθνικής ομάδας στο πρώτο «παράθυρο» των προκριματικών του Eurobasket 2025;
«Είχαμε τόσα πολλά πράγματα να διαχειριστούμε, στο ξεκίνημα της νέας προσπάθειας για την Εθνική, που ούτε καν μπήκαμε στην διαδικασία. Υπήρχε μεγάλη όρεξη και ανυπομονησία για να μπούμε το δεξί στην διεκδίκηση της πρόκρισης και είχαμε τόσο λίγο χρόνο να προετοιμάσουμε δύο παιχνίδια με διαφορετικούς παίκτες στο καθένα, που ήταν αδύνατον να ασχοληθούμε με κάτι διαφορετικό.»
Πως τα βρήκες τα πράγματα στην Εθνική ομάδα, σχεδόν 11 χρόνια μετά την πρώτη σου θητεία ως συνεργάτης του Αντρέα Τρινκιέρι για το Eurobasket του 2013;
«Καταρχάς, να σου πω εκείνη η εμπειρία ήταν πολύ σύντομη – μόλις δύο μήνες διήρκεσε – και με δεδομένο ότι δεν είχε διάρκεια μετά το Πανευρωπαϊκό της Σλοβενίας, ουσιαστικά δεν πρόλαβα αφομοιώσω και αφουγκραστώ την παλιά κατάσταση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και τον τρόπο λειτουργίας του. Αυτό που μπορώ να σου πω ότι το σημερινό περιβάλλον της Εθνικής ομάδας εκπέμπει μία πολύ θετική αύρα και αυτό είναι πολύ σημαντικό από την άποψη ότι η ατμόσφαιρα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο! Όλοι οι συντελεστές βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, σε θέσεις κλειδιά-βρίσκονται βετεράνοι αθλητές που τίμησαν το εθνόσημο (σ.σ.: Σπανούλης, Ζήσης, Ντικούδης, Τσαρτσαρής και Καλαμπόκης) και σε γενικότερο πλαίσιο, νιώθω ότι βρισκόμαστε στην αφετηρία μίας νέας εποχής τόσο σε επίπεδο στόχευσης, κυρίως όμως όσον αφορά τη νοοτροπία αλλά και ως προς τι σημαίνει Εθνική ομάδα. Απώτερος στόχος όλων μας είναι η δημιουργία μίας ξεχωριστής κουλτούρας σχετικά με το ότι η λεγόμενη “επίσημη αγαπημένη” είναι πάνω απ’ όλους! Και όταν λέω “όλους”, εννοώ συλλόγους, προπονητές, παίκτες και φιλάθλους!»
Αγωνιστικά, νομίζω ότι ο αρχικός στόχος επετεύχθη και με το παραπάνω, σωστά;
«Αν αναλογιστούμε ότι δυνάμεις όπως η παγκόσμια πρωταθλήτρια, Γερμανία, η Λιθουανία, η Τουρκία και η Κροατία είχαν απώλειες, ενώ η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία ακόμη αγνοεί τη νίκη, το ότι εμείς – με πολλές και σημαντικές απουσίες αλλά και με τους ξαφνικούς τραυματισμούς που μας προέκυψαν – καταφέραμε να προχωρήσουμε αήττητοι, είναι ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα. Το 2/2 έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία αν λάβουμε υπ’ όψιν τις συνθήκες του αγώνα στην Ολλανδία, όπου παίξαμε χωρίς τον Λαρεντζάκη και τον Μήτρου-Λονγκ, ενώ στην διάρκεια του ματς χάσαμε τον Κώστα (σ.σ.: Αντετοκούνμπο) και ανατρέψαμε το ματς υπό δύσκολες συνθήκες και με παιδιά που – τα περισσότερα – δεν έχουμε μεγάλες παραστάσεις με την “γαλανόλευκη” φανέλα, αλλά έδωσαν το 100% για το εθνόσημο!»
Κλείνοντας, θα ήθελα να σου ζητήσω ένα πρώιμο σχόλιο για τον επόμενο μεγάλο στόχο του προολυμπιακού τουρνουά που θα γίνει στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» και αποτελεί το πρώτο μεγάλο κι επίσημο ραντεβού των Ελλήνων φιλάθλων με την Εθνική ομάδα, στο δικό μας έδαφος μετά από 16 ολόκληρα χρόνια και την τελευταία μας πρόκριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Πεκίνο)...
«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή την στιγμή, είναι να ευχηθούμε να ολοκληρωθεί ομαλά η σεζόν για όλους και όλα τα παιδιά είναι υγιή και διαθέσιμα για την προετοιμασία που θα γίνει. Από ‘κει και πέρα, να είστε σίγουροι ότι ο προγραμματισμός έχει ήδη αρχίσει, υπάρχει ένα επιτελείο που παρακολουθεί όλους τους παίκτες και ρυθμίζει όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες αυτού του σημαντικού εγχειρήματος που ακολουθεί. Πιστεύω ότι όταν έρθει η ώρα θα είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες που υπάρχουν!»
