Γιάνκοβιτς: «Εκείνη η βόμβα είναι ακόμα στο μυαλό μου...»
«Πόλεμος…
Θέλετε να πω κάτι περισσότερο;
Υπάρχει, αλήθεια, κάτι άλλο να ειπωθεί;
Ο πόλεμος φέρνει εικόνες στο μυαλό σου, τις οποίες δεν μπορείς να ξεχάσεις. Σε εμένα έφερε αναμνήσεις, αφηγήσεις και, κυρίως, πολλές ερωτήσεις.
Γεννήθηκα στο Βελιγράδι, το 1993. Οι βομβαρδισμοί στην πόλη μου συνέβησαν μία φορά, το 1999.
Η οικογένειά μου κι εγώ ήμασταν ήδη, τότε, στον Καναδά.
Όμως, σαν πολύ μικρό παιδί, έπρεπε να αντιμετωπίσω τον πόλεμο στη Βοσνία.
Οι γονείς μου μεγάλωσαν στο Σαράγεβο. Οι παππούδες και γιαγιάδες μου έζησαν για πολλά χρόνια στο Μαυροβούνιο.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία, το 1995, ζούσαμε στο Σαράγεβο και οι γονείς μου αποφάσισαν να επιστρέψουμε στο Βελιγράδι, όταν βομβαρδίστηκε το διπλανό σπίτι μας…
Ήμουν δύο ετών και κάτι.
Στην πραγματικότητα, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα.
Η πρώτη ιδιαιτέρως ζωντανή ανάμνησή μου είναι πίσω στο 1997, όταν μετακομίσαμε στον Καναδά.
Όλα πριν από αυτό είναι κάπως ασταθή και "θολά" μέσα μου.
Αλλά εκείνη η βόμβα το 1995 είναι ακόμη στο μυαλό μου.
Αυτό που κυρίως έχω σαν μνήμη είναι ότι φοβόμουν πολύ.
Οι γονείς μου, έπειτα από αυτό, μου έλεγαν πως για μερικές εβδομάδες δεν άκουγα καλά και δεν προσπαθούσα να μιλήσω πολύ.
Μεγαλώνοντας, επιθυμούσα να μάθω λεπτομέρειες για τον πόλεμο.
Η οικογένειά μου, ζώντας πλέον στον Καναδά, προσπάθησε να με προστατεύσει από αναμνήσεις σαν αυτές και αυτό ήταν κάτι καλό για μένα.
Δεν μοιράζονταν πολλά πράγματα.
Το καλύτερο σε περιπτώσεις σαν αυτή είναι να αφήσεις το παιδί να κάνει τις ερωτήσεις, αν το θέλει.
Μαθαίνοντας ότι ο πατέρας μου ήταν στον πόλεμο, προφανώς με έκανε να θέλω να το συζητήσω. Αν κι εκείνος δεν το ήθελε.
Ο μπαμπάς μου δεν ήταν σπίτι μας το μεγαλύτερο διάστημα της εγκυμοσύνης της μητέρας μου, σε μένα.
Ήταν στο μέτωπό για τρεις ή τέσσερις μήνες...»
