«Κανένα πρωτάθλημα» χωρίς το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός!

Πριν μπούμε στην ουσία της επιχειρηματολογίας και του ρεπορτάζ, να επαναλάβω ότι έχω αρκετές διαφωνίες από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν την υπόθεση οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, που όμως, έχουν δίκιο να φωνάζουν για τον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας της διαιτησίας στην Ελλάδα και την ΚΕΔ, η οποία εδώ και χρόνια, θυμίζει «μαγαζάκι» που εξυπηρετεί συγκεκριμένα κάθε φορά συμφέροντα, ενώ δεν σέβεται και τους διεθνείς κανονισμούς που χαρακτηρίζουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ (όσον αφορά στην επιλογή των διαιτητών).

Σε όσους παροικούν την Ιερουσαλήμ, όλα τα παραπάνω δεν εκπλήσσουν κανέναν από την στιγμή που η συγκεκριμένη επιτροπή, βρίσκεται υπό την αιγίδα της ΕΟΚ, η οποία εδώ και δεκαετίες αντιλαμβάνεται το μπάσκετ, με τον δικό της οπισθοδρομικό τρόπο και ο ισχυρός της άνδρας, επιμένει να διοικεί χωρίς να δείχνει ότι επιδιώκει την βελτίωση του προϊόντος και τον εκσυγχρονισμό της Εθνικής ομάδας.

Ωστόσο, παρά την σεβαστή διαφωνία, δεν φεύγεις στο ημίχρονο ενός ημιτελικού με την διαφορά στο -15, επειδή σε «σφυρίζουν» οι τρεις διαιτητές που είχες ζητήσει να εξαιρεθούν. Είτε δεν βγαίνεις για ζέσταμα, είτε – αν αρχίσεις το ματς – παίζεις μέχρι τέλους! Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του Ολυμπιακού. Κι απ’ αυτόν λανθασμένο – κατά την ταπεινή μου άποψη – χειρισμό, άρχισε όλη αυτή η ταλαιπωρία που βιώνουμε τώρα όλοι οι υγιείς μπασκετικοί φίλαθλοι, που στερούμαστε το… αλατοπίπερο στο φαγητό μας!

Γιατί πραγματικά δεν υπάρχει κανένα πρωτάθλημα μπάσκετ στην Ελλάδα, χωρίς την κόντρα των «αιωνίων αντιπάλων». Από το 1992 και μετά οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες συναντιούνται ανελλιπώς κάθε χρονιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις (μόνο το 1994, το 1997 και το 2003 δεν έπαιξαν) και αποτελούν το σημείο αναφοράς του πρωταθλήματος, υπό την έννοια ότι παίζουν τουλάχιστον 7 φορές μεταξύ τους στο πλαίσιο της Basket League και οι μάχες τους, πέρα από την άγρια ομορφιά τους (αφήνω έξω τις ακρότητες και τα επεισόδια που συμβαίνουν συχνά-πυκνά), αποτελούν την καλύτερη διαφήμιση του ελληνικού μπάσκετ στο εξωτερικό.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι ευρωπαϊκές συμμετοχές της νέας σεζόν έχουν ήδη «κλειδώσει» (ο ΠΑΟ στην Euroleague, o Προμηθέας στο Eurocup και η ΑΕΚ με το Περιστέρι, αν το επιθυμεί, θα παίξουν στο BCL) και με κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι ο εφετινός τίτλος θα καταλήξει σε «πράσινα» χέρια, πείτε μου εσείς έναν καλό λόγο για να παρακολουθήσει το ευρύ κοινό τα εφετινά playoffs. Εκτός βέβαια από την αξιοθαύμαστη και άκρως ελπιδοφόρα δουλειά που γίνεται στην Πάτρα από τον Προμηθέα και φυσικά από την εξαιρετική εικόνα που παρουσιάζουν πάντα οι ομάδες του Αργύρη Πεδουλάκη, που στην περίπτωση της εφετινής παρουσίας του Περιστερίου, έχει για μία ακόμη φορά «τρυπήσει» το ταβάνι του.

Εκτός κι αν στην ΑΕΚ, είναι ευχαριστημένοι με την ανταπόκριση που παρουσιάζει το εφετινό project στον πολύ μπασκετικό της κόσμο, ο οποίος δεν μπαίνει καν στον κόπο να παρουσιάσει μία αξιοπρεπή εικόνα κοινού και να υποστηρίξει την ομάδα του. Πόσω μάλλον, φέτος, που οι συγκυρίες την φέρνουν κοντά στους τελικούς του πρωταθλήματος, μετά από 17 ολόκληρα χρόνια.

Με σχεδόν δεδομένη την προοπτική μετακόμισης στο νέο δικό της γήπεδο στα Λιόσια, αναρωτιέμαι πως ηχούν όλα αυτά στ’ αυτιά του Μάκη Αγγελόπουλου και του Χάρη Κουτά, των δύο ανθρώπων που ασχολούνται σχεδόν όλη μέρα με την «Ένωση» τα τελευταία χρόνια και την έχουν βοηθήσει να κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός, πέρα από την κατάκτηση δύο τίτλων!

Πίσω στο θέμα μας, όμως… Επειδή ο πρόεδρος της ΕΟΚ ενέκρινε γραπτώς το αίτημα της αναδιάρθρωσης της Basket League και στο έγγραφο που απέστειλε στον υφυπουργό αθλητισμού, έγραψε ότι η αύξηση των ομάδων από 14 σε 16, αφορά μόνο στην παραμονή του Κολοσσού και του Λαυρίου (με σημείωση ότι δεν αφορά στην ομάδα που για πειθαρχικούς λόγους υποβιβάστηκε στην Α2 Κατηγορία), αναρωτιέμαι επίσης: πρώτον, αν υπάρχει αναδιάρθρωση με αστερίσκο και δεύτερον, αν ο κύριος Βασιλακόπουλος έκανε την συγκεκριμένη αναφορά σκεπτόμενος το καλό του αθλήματος ή ορμώμενος από τάσεις ρεβανσισμού λόγω της χρόνιας κόντρας με τους διοικούντες την ΚΑΕ Ολυμπιακός;

Θα ασχοληθώ μόνο με το πρώτο, γιατί όσοι τον γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι δεν του αρέσει πολύ το κόκκινο χρώμα. Δικαίωμά του! Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα άλλωστε. Όταν όμως, είσαι πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας και ουσιαστικά διοικείς και τον ΕΣΑΚΕ, πρέπει τουλάχιστον να κρατάς τα προσχήματα και μπροστά στο καλό του αθλήματος που "υπηρετείς" και αγαπάς, πρέπει να αφήνεις έξω τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες.

Σκεφτείτε απλά ότι οι 11 ομάδες (πλην Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και ΑΕΚ) εισέπραξαν συνολικά 1,7 εκατομμύρια Ευρώ από τον πρώτο χρόνο του τηλεοπτικού συμβολαίου με την ΕΡΤ (ήταν κλειστό διετές), με τους δύο νεοφώτιστους (Περιστέρι και Χολαργό) να παίρνουν κάτι περισσότερο από 100.000 Ευρώ και τα υπόλοιπα χρήματα να διανέμονται βάσει της βαθμολογικής θέσης στην οποία τερμάτισε ο εκάστοτε σύλλογος στο περασμένο πρωτάθλημα. Όλα αυτά τα χρήματα, οι ομάδες τα πήραν γιατί στο τηλεοπτικό κάδρο υπήρχαν οι εντός έδρας αγώνες με τους τρεις μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ.

Σκεφτείτε τι θα γίνει στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός δεν υπάρχει, ειδικότερα όταν η Νέα Δημοκρατία έχει διαμηνύσει ότι αν κερδίσει τις εκλογές (ανεξάρτητα με το αν υπάρχει συμβόλαιο ή όχι), θα επιδιώξει να μειώσει τα χρήματα που δίνονται από την κρατική τηλεόραση σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Αν σε αυτήν την παράμετρο προσθέσετε ότι ο χορηγός πρωταθλήματος έχει ζητήσει δύο φορές παράταση πριν ενεργοποιήσει την οψιόν της 2ης χρονιάς της χορηγίας (περίπου 870.000 Ευρώ ποσό το οποίο μοιράζεται και στις 14 ομάδες), περιμένοντας ουσιαστικά την κατάληξη της υπόθεσης των «ερυθρολεύκων», καταλαβαίνετε πόσο μαύρα κι άραχλα είναι τα πράγματα από όλες τις απόψεις…

Πέραν του αγωνιστικού, που αφορά στους φιλάθλους αλλά και στις ίδιες τις ομάδες. Ακόμη και τον Παναθηναϊκό, που έχοντας ως αντίπαλό τον Ολυμπιακό θα είναι σαφώς πιο ενεργοποιημένος και θα έχει μεγαλύτερο κίνητρο. Υπάρχουν πολλοί άραγε που το βλέπουν διαφορετικά;

Υγ.1: Σκεφτείτε για τι πρωτάθλημα θα μιλάμε σε περίπτωση που οι ομάδες γίνουν 16 χωρίς τον Ολυμπιακό και τα τηλεοπτικά έσοδα θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο.

Υγ.2: Αυτά που συνέβησαν στο τέλος του αγώνα ΑΕΚ-Προμηθέα, δεν τιμούν κανέναν που ασχολείται με την δημοσιογραφία. Είτε στο παρελθόν, είτε στο παρόν! Είναι τουλάχιστον ασέβεια να ερωτάται ένας προπονητής στη συνέντευξη Τύπου, για το ποια είναι η ιδιότητά του. Και πόσω μάλλον ο Γιατράς (δεν τον ξέρω καν τον άνθρωπο) που προέρχεται από δύο εξαιρετικές σεζόν…