Ολυμπιακός: Ας είναι η αρχή, τα τρία δεκάλεπτα με τον Άρη

Ο Ολυμπιακός ήταν σαφές πως έψαχνε ένα παιχνίδι για να ξεμπουκώσει, ένα παιχνίδι για να δώσει ώθηση στην ψυχολογία του. Τον Μπλατ δεν τον ενδιέφερε η ποιότητα του αντιπάλου, τον ένοιαζε μόνο να βελτιωθεί η αυτοπεποίθηση των παικτών του.

Δεν ξέρω αν το κατάφερε στο τέλος του 40αλέπτου με τον Άρη. Νομίζω σε μεγάλο βαθμό πώς, ναι. Θα ήμουν σίγουρος αν έλειπε αυτό το κακό τελευταίο δεκάλεπτο.

Στο πρώτο ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ξεκάθαρη διάθεση να τρέξουν σε κάθε ευκαιρία. Κι αν δεν υπήρχε αυτή η ευκαιρία προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μία αφού 2-3 φορές εκδήλωσαν αιφνιδιασμό ακόμη και μετά από καλάθι που δέχτηκαν.

Σε αυτό πρόσφερε πολλά ο Μπριάντε Ουέμπερ. Με το που έπαιρνε τη μπάλα, έβλεπε μόνο μπροστά χωρίς ίχνος δισταγμού (θα επανέλθω σε αυτό) και προσπαθούσε για την πιο απλή φάση.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι λάθος μου να δίνω τα credit μόνο στον Αμερικανό διότι και οι συμπαίκτες του έτρεχαν άριστα το παρκέ για να υποδεχτούν την πάσα του. Με απλά λόγια πάντα είχε 2-3 επιλογές ο Ουέμπερ.

Ο καινούριος παίκτης του Ολυμπιακού είχε 8 πόντους, 8 ριμπάουντ και 13 ασίστ, αλλά αν τον παρακολουθούσε κανείς δε θα στεκόταν στα στατιστικά του μόνο.

Τον έβλεπα πως μίλαγε στους συμπαίκτες του, πως πανηγύριζε τα καλάθια τους, πως διασκέδαζε, πως τους καθοδηγούσε μετά από λάθος.

Ο Ουίλιαμς Γκος είναι πολύ καλύτερος παίκτης από τον Ουέμπερ, όμως θα πρέπει να βρει τον τρόπο να βγάλει τις αρετές του στο παρκέ με συνέπεια. Σε διαφορετική περίπτωση παίκτες όπως ο Ουέμπερ που κάνουν 1-2 απλά πράγματα θα βοηθούν πολύ περισσότερο από αυτόν με το μεγαλύτερο ταλέντο και τις περισσότερες ικανότητες.

Η βασική αλλαγή που πρέπει να κάνει ο Γκος είναι να απαλλαχτεί από τον δισταγμό. Να σκέφτεται λιγότερο αν θέλετε και φυσικά να είναι πιο επιθετικός. Κι ας κάνει 1/5 σουτ σε 3 λεπτά όπως συνέβη στην τελευταία περίοδο.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΖΩΝΗ

Αφού αναφέρθηκα στην τελευταία περίοδο να συνεχίσω με αυτήν. Ο Ολυμπιακός είδε τον Άρη να μειώνει στους 4 πόντους στο 37’ και δεινοπάθησε στην τελευταία περίοδο.

Η match up ζώνη (δηλ. άμυνα με προσαρμογές αναλόγως την κίνηση των επιθετικών) του Γιάννη Καστρίτη έφερε αποτελέσματα. Με ψηλά κορμιά στις μπροστινές θέσεις, με απλωμένα χέρια έκοβε τους διαδρόμους.

Ο Μπλατ πολύ σωστά έδωσε σαφέστατη εντολή να περνάει η μπάλα από το high post, την «καρδιά» της άμυνας. Η μπάλα πράγματι ακούμπησε πολλές φορές στα χέρια του ΜΙλουτίνοφ και του Βεζένκοβ, ωστόσο οι πάσες τους προς τα έξω δεν ήταν αυτές που έπρεπε. Κι έτσι δεν έβρισκαν το ελεύθερο σουτ.

Για παράδειγμα το τρίποντο του Τουπάν στο 69-65 από τέτοια φάση προήλθε.

Αν ήταν λίγο πιο προσεκτικοί έχω την εντύπωση πως η νίκη θα ερχόταν πιο εύκολα.

ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο ΑΡΗΣ

Αξίζει να αναφέρουμε και 1-2 πράγματα για τους Θεσσαλονικείς. Ο coach Καστρίτης κράτησε σε αυτό το τεράστιο κενό από αγωνιστικές υποχρεώσεις, τους παίκτες του και έκανε δουλειά.

Μου άρεσε και η νοοτροπία τους να μην παρατήσουν τον αγώνα και να αντιδράσουν, αλλά κυρίως το γεγονός ό,τι το έκαναν με μπασκετικό τροπο.

Η εικόνα αυτή των 40 λεπτών αδικεί τη θέση που βρίσκεται ο Άρης, αλλά για αυτό φταίει κι η κόντρα του με τα υψηλά κλιμάκια της ΕΟΚ.

ΥΓ: Δεν είναι ποτέ εύκολο να παίζεις χωρίς τρεις περιφερειακούς σου καθώς έλειπαν οι δύο Λετονοί (Στρέλνιεκς τραυματίας, Τίμα ταξίδεψε στην πατρίδα του εσπευσμένα λόγω ενός προσωπικού θέματος) κι ο Σπανούλης αγωνίστηκε μόλις 4 λεπτά λόγω μικρών ενοχλήσεων στο πόδι.

ΥΓ 2: Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο βρήκε 19 πόντους στον αιφνιδιασμό και 15 από το τρίποντο. Το σύνολο δε μας κάνει 34 στους 48 διότι σίγουρα 2-3 αιφνιδιασμοί κατέληξαν σε εύστοχο τρίποντο, αλλά και πάλι. Ακόμη και 30 από τους 48 είναι πολύ μεγάλο νούμερο.

«Με τον Άρη, Κωνσταντίνε»; Ναι, με τον Άρη.