Η μπάλα στα... χέρια του Κιλπάτρικ
Μόνο χαμόγελα αισιοδοξίας σκόρπισε η πρώτη εμφάνιση του Αμερικανού γκαρντ στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Άλλωστε δεν είναι και το πιο... σύνηθες φαινόμενο για έναν παίκτη να παίζει για πρώτη φορά με μια ομάδα και μάλιστα σε τελείως νέα δεδομένα και να κάνει άμεσα τη διαφορά. Μπορεί να είχε να αγωνιστεί επτά μήνες, μπορεί να είχε να κάνει «σπριντ» από τη μία άκρη του παρκέ στην άλλη από τον περασμένο... Ιούλιο (σ.σ. σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα), αλλά όταν κλήθηκε από τον Ρικ Πιτίνο να αγωνιστεί σε επίσημο ματς με μία προπόνηση και... jet lag, έδειξε την ποιότητά του και τον βαθμό ετοιμότητας.
Το να παίρνει ένας παίκτης που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ στην Ευρώπη και χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά τα ονόματα των συμπαικτών του, 11 σουτ από τη πρώτη του παρουσία, δείχνει αυτομάτως το ένστικτό του σκόρερ που έχει μέσα του. Κάτι που έκανε καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, είτε έπαιζε στο κολεγιακό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Σινσινάτι, είτε έπαιζε στην G-League με τους Delaware 87ers και του Santa Cruz Warriors, είτε έπαιζε στο ΝΒΑ και δη σε Μπρούκλιν, Μιλγουόκι, Σικάγο, Ντένβερ, Κλίπερς και Μινεσότα. Άλλωστε οι αριθμοί του αποτελούν και τον πλέον... αδιάψευστο μάρτυρα!
Με το κολέγιο του Σινσινάτι αγωνίστηκε σε 140 παιχνίδια έχοντας κατά μέσο όρο 15,3 πόντους! Πώς; Σε καθένα από αυτά τα ματς και ανά 30,8 λεπτά συμμετοχής, έπαιρνε 12,1 προσπάθειες με ποσοστό ευστοχίας στα σουτ εντός παιδιάς που έφτανε στο 42%. Μάλιστα μοίραζε τις εν λόγω προσπάθειες σε 5,6 δίποντα και 6,4 τρίποντα κατά μέσο όρο.
Και πάμε παρακάτω. Στην G-League (τότε... NBDL) μέτρησε 72 συμμετοχές με 18,8 πόντους σε κάθε παιχνίδι. Εκεί οι προσπάθειές του αυξήθηκαν αφού σε 32 λεπτά συμμετοχής έπαιρνε 14,5 σουτ με 45%! Εκεί αυξήθηκαν τα δίποντα (8,3 κατά μέσο όρο) και μειώθηκαν τα τρίποντα (6,2μ.ο.) αλλά και πάλι έδειξε ότι έχει... μέσα του το ένστικτο του σκόρερ.
Το μεγαλύτερο τεστ για εκείνον ήταν το ΝΒΑ και τα -κατά καιρούς- συμβόλαια που έβρισκε στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Αναλογικά του χρόνου συμμετοχής (19,6 λεπτά) στα 157 παιχνίδια που μέτρησε στην καριέρα του, τα νούμερά του ήταν εξόχως ικανοποιητικά. Ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι ουδέποτε ήταν το «πρώτο βιολί» αλλά ένας παίκτης που ερχόταν -κατά κύριο λόγο- από τον πάγκο για να «ξεκολλήσει» την εκάστοτε ομάδα του στο σκοράρισμα. Απόδειξη οι 10,3 πόντοι ανά 8,4 προσπάθειες στο ΝΒΑ.
Αυτό ήταν και το σκεπτικό με το οποίο ο Ρικ Πιτίνο επέμενε στον Σον Κιλπάτρικ και όχι στον Τζέιμς Νάναλι που είχε βρεθεί στο «πράσινο» προσκήνιο. Ήθελε έναν παίκτη που να μπορεί να βάλει τη μπάλα στο αντίπαλο καλάθι με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Και ο Αμερικανός γκαρντ έχει αποδείξει στην -μέχρι σήμερα- καριέρα του ότι μπορεί να το κάνει.
Και αν βάλουμε κάτω και τις προσπάθειες που πήρε στο πρώτο του ματς με τον Παναθηναϊκό, φάνηκε ξεκάθαρα και ο ρόλος που θα έχει μέχρι το τέλος της σεζόν. Σε 23 λεπτά συμμετοχής είχε 20 πόντους με 3/4 δίποντα, 4/7 τρίποντα και 2/2 βολές. Στο σύνολο 11 σουτ εντός παιδιάς. Βέβαια τις πρώτες σοβαρές εξετάσεις θα τις δώσει στο επόμενο παιχνίδι κόντρα στην Ζάλγκιρις στο Κάουνας (18/1, 20:00) όπου θα έχει και πάλι αυξημένες αρμοδιότητες στην επίθεση. Όπως και μέχρι το τέλος της σεζόν...
