Ο Δαυίδ με τη... σφεντόνα!

Καλώς τονε κι ας άργησε που λέμε. Όντως άργησε να ξαναγυρίσει στα μέρη μας όχι (όχι ως επισκέπτης αραιά και πού για αγώνες της Ευρωλίγκας, αλλά για μόνιμη δουλειά) ο Ντέιβιντ Μπλατ...

Άργησε οκτώ χρόνια, όσα δηλαδή πέρασαν από θητεία του στον Αρη, που κι αυτή δεν ήταν μακρά και πάντως τη δουλειά την είχε πάρει από... τρίτο χέρι μετά τον Αντρέα Ματσόν και τον Φώτη Κατσικάρη.

Άργησε διότι όλα αυτά χρόνια πού τον είχαμε πού τον χάναμε μέσα στα πόδια μας τον βρίσκαμε: είτε ως αντίπαλο στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ (όπου πριν από 15 μήνες «πλακώθηκε» με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο για μια φάση), είτε ως υποψήφιο προπονητή του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας...

Άργησε διότι δεν ξέρω εάν θα αποδειχθεί ο κατάλληλος προπονητής, την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη ομάδα, σίγουρα πάντως (και τούτο, για να μην παρεξηγηθώ, ουδεμία σπόντα ενέχει προς τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τον Τσάβι Πασκουάλ, άλλωστε ο καθείς και το ύφος του) είναι μακράν ο καταλληλότερος ατακαδόρος!

Τον αδικώ βεβαίως με αυτή την επισήμανση και επίσης αδικώ και το σινάφι μου, αλλά και ολόκληρο το μπασκετικό οικοσύστημα: διάβολε, ένας προπονητής δεν κρίνεται από τη ρητορική ευφράδεια του, αλλά από την ικανότητα του στις επιλογές των παικτών, στην αγωνιστική, ψυχολογική και πνευματική προετοιμασία, στην τακτική, στο κοουσάρισμα, στο γενικότερο μανατζάρισμα και πάει λέγοντας...

Και σε αυτά πάντως ο Μπλατ τα καταφέρνει καλά. Okay, δεν κατάφερε να ταιριάξει τα χνώτα του στο Κλίβελαντ με τον Λεμπρόν, που έκανε του κεφαλιού του με τα συστήματα και μια φορά μάλιστα τον έσπρωξε βιαίως για να μη φάει τεχνική ποινή, αλλά και εκεί δεν απέτυχε: οδήγησε τους Καβαλίερς στους τελικούς και κανείς δεν ξέρει πού (παραπάνω από το 4-2) θα έφταναν οι λεγάμενοι, εάν δεν τραυματιζόταν, μεσούσης της σειράς, ο Κάιρι Ιρβινγκ.

Κανείς δεν ξέρει επίσης πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα στη δεύτερη σεζόν του, εάν οι Καβαλίερς δεν τον σχόλαγαν στις 22 Ιανουαρίου του 2016, μετά από τη βαριά ήττα από τους Γουόριορς με 132-98 και ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή το κοντέρ του έγραφε 30 νίκες σε 41 αγώνες.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχασε ο δόλιος την ευκαιρία να είναι εκείνος ο οποίος θα αποτίνασσε από το Κλίβελαντ την κατάρα της «Sack City», θα οδηγούσε τους μορφονιούς στο θρόνο και θα εμπλούτιζε ακόμη περισσότερο το εντυπωσιακό βιογραφικό του.

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στο cv του, ο Μπλατ είναι ο μόνος προπονητής που μοστράρει χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ (Ρωσία, 2007), τρόπαιο στη Εuroleague (Μακαμπί, 2014, παρόντος του Σοφοκλή Σχορτσανίτη και ενώ τέσσερις μήνες νωρίτερα είχε κινδυνεύσει με απόλυση), τίτλο στο Eurocup (Nταρουσάφακα, 2018) και τελικούς του ΝΒΑ, οπότε μοιάζει χορτασμένος.

Χορτασμένος, αλλά καθόλου αψίκορος, εξ ου και η σπουδή του να αναλάβει μια καινούργια, μεγάλη και δύσκολη πρόκληση...

Συν τοις άλλοις ο Βοστωνέζος και σπουδαγμένος στο φημισμένο (για το ανώτατο ακαδημαϊκό επίπεδο του) πανεπιστήμιο του Πρίνστον Μπλατ αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση σε ό,τι αφορά την προπονητική ιδεολογία, τη φιλοσοφία και την τεχνοτροπία του

Βεβαίως όλα ταύτα εξαρτώνται και πάντως βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τα υλικά που έχει στη διάθεση του, αλλά σε αυτό το υψηλό επίπεδο οι προπονητές μπορούν να έχουν αυτά που επιθυμούν, ώστε να μην αλλοιώνουν το δόγμα τους και να μην παριστάνουν τους μαθητευόμενους μάγους.

Συνελόντι ειπείν, ο δεύτερος μετά τον Πίνι Γκέρσον (2006-08) και πρώτος Αμερικανός προπονητής του Ολυμπιακού είναι θιασώτης της άμυνας και μάλιστα θεωρείται ο μετρ της ζώνης match up με σπεσιαλιτέ τη ζώνη προσαρμογής (match up) 3-2, που αποτελεί τον θυρεό του.

Κατά τα άλλα και σε αδρές γραμμές, ο Μπλατ έχει δείξει στο παρελθόν ότι αρέσκεται στο small ball, σε πεντάδες χωρίς κλασικούς σέντερ και χρησιμοποιεί στοιχεία της περίφημης Princeton offence του Πιτ Κάριλ (η οποία εδράζεται στη συνεχή κίνηση, στις καλές αποστάσεις και στο γρήγορο διάβασμα της άμυνας) ενώ αρκετές φορές βάδισε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα και απεξάρτησε τις ομάδες του από το εμμονικό pick n’ roll.

Από εκεί και πέρα μένει να φανεί ποιο ύφος θα δώσει, τι σοι ξένους παίκτες θα στρατολογήσει, ποια καινά (αγωνιστικά) δαιμόνια θα εισαγάγει και βεβαίως πώς θα κουλαντρίσει τον Σπανούλη, εφόσον ο αρχηγός του Ολυμπιακού παραμείνει στις κόκκινες επάλξεις του...

Ο Μπλατ δεν περνάει απαρατήρητος. Επίσης δεν περνάει σιωπηλός, εξ ου και ο πειρασμός στον οποίο υπέκυψα να σταχυολογήσω μερικές από τις καλύτερες ατάκες που έχει αρθρώσει ο...στόμας του.

• «Λατρεύω τον Νίκο Ζήση ως παίκτη, αλλά κυρίως ως άνθρωπο. Επειδή μάλιστα έχω έναν μικρό γιο που παίζει μπάσκετ, θα ήθελα όταν μεγαλώσει να του μοιάσει σε όλα» (7 Δεκεμβρίου 2005, στο Γαλάτσι, μετά το ματς της Ευρωλίγκας ΑΕΚ- Μπενετόν Τρεβίζο 57-83)

• «Είχα σκεφτεί να πω πολύ ωραία πράγματα, αλλά τα έκανα θάλασσα, όπως η Μπρίτνεϊ Σπίαρς στην τελετή απονομής των βραβείων του MTV» (μετά τη νίκη της Ρωσίας επί της Λιθουανίας στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ του 2007)

• «Ι love Russia. Αγαπώ επίσης τους παίκτες μου, αλλά μισώ τον εαυτό μου γιατί φάγαμε 30 πόντους από τον Σισκάουσκας, που υποτίθεται ότι τον ξέρω κιόλας από τότε που τον είχα παίκτη στην Μπενετόν» (στην ίδια συνέντευξη Τύπου)

• «Τους είπα ότι η άμυνα είναι σαν ένα ζουμερό φρούτο που το βλέπεις ωραίο στο μανάβικο και ξέρεις ότι άμα το φας θα αποκτήσεις δύναμη. Το αγοράζεις, λοιπόν, απλώς μέχρι να το φας έχεις την αγωνία αν εκτός από δυναμωτικό είναι και γευστικό. Τους όξυνα την περιέργεια και ιδού τα αποτελέσματα» (σχόλιο για τη θεαματική βελτίωση της Ρωσίας στην άμυνα, στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ του 2007)

• «Είμαι ο Δαυίδ που με τη σφεντόνα του έριξε κάτω τον Γολιάθ» (μετά τη νίκη της Ρωσίας επί της Ισπανίας στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του 2009)

• «Επιτέλους, πετάξαμε από πάνω μας αυτή τη μαϊμού που είχαμε στο λαιμό μας εδώ και έναν μήνα» (πάλι στο Ευρωμπάσκετ του 2007, μετά τη νίκη επί της Γαλλίας, η οποία νωρίτερα σε φιλικό αγώνα είχε συντρίψει τη Ρωσία με 92-56)

• «Σήμερα θα σας διδάξω την επίθεση χωρίς σύστημα. Είναι η επίθεση στην οποία ο πλέι μέικερ δεν κάνει κανένα σινιάλο στους συμπαίκτες του για να μην τον πάρουν χαμπάρι οι αντίπαλοι. Την επίθεση χωρίς σύστημα πρέπει να την εφαρμόζουμε κόντρα στον Παναθηναϊκό, γιατί ο Ομπράντοβιτς έχει κάνει τόσο καλή δουλειά, ώστε οι παίκτες του παίρνουν θέσεις στην άμυνα, προτού οι αντίπαλοι πάρουν τις δικές τους για να επιτεθούν» (σε σεμινάριο στο γήπεδο του Αγίου Θωμά, το 2007)

• «Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω κάποιον που έχει παίξει 28 λεπτά και δεν έχει σκοράρει, αλλά είναι μακράν ο MVP του αγώνα» (σχόλιο για τον Μιχάλη Κακιούζη, στις 16 Ιανουαρίου 2010, μετά τον αγώνα Άρης-Καβάλα)

• «Στον δρόμο προς το γήπεδο περάσαμε από το Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης εποχής. Είμαι σίγουρος ότι για να χτιστεί αυτό το Στάδιο χρειάστηκε πάνω από μια εβδομάδα! Ε, μην έχετε την απαίτηση να χτιστεί μια ομάδα σε λίγες μέρες» (μετά την ήττα του Αρη από το Μαρούσι στο ντεμπούτο του στην Α1, 23 Ιανουαρίου 2010)

• «Μετά την επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ, ένας ναύαρχος τους είχε πει ότι μόλις κάναμε πολύ μεγάλο λάθος, διότι ξυπνήσαμε έναν κοιμισμένο γίγαντα. Αυτό λέω κι εγώ τώρα που παίζουμε με τον Παναθηναϊκό και δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο μοιραίο λάθος» (13 Φεβρουαρίου 2010, πριν από τον αγώνα Κυπέλλου Παναθηναϊκός-Άρης)

• «Όπως η λεοπάρδαλη δεν αλλάζει ποτέ τις βούλες της, το ίδιο και οι περήφανες ομάδες δεν αλλάζουν ποτέ το στιλ τους» (Μάιος 2010, σχόλιο για τους τελικούς των πλέι οφ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό)

• «Στην ελληνική μυθολογία ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου και η ομάδα τον έχει στο σήμα της πάνω σε μια περικεφαλαία. Ε, από μια τέτοια ομάδα δέχομαι την ήττα, αλλά δεν δέχομαι να μην πολεμάει» (18 Ιανουαρίου 2010, στην επίσημη παρουσίασή του ως προπονητή του Άρη)

• «Όταν ήμουν στο λύκειο, ο προπονητής μας είχε πει ότι σε έναν καβγά μεταξύ σκύλων, σημασία δεν έχει το μέγεθος αλλά το πώς μάχεται ο σκύλος» (29 Ιανουαρίου 2010, πριν από τον αγώνα Ολυμπιακός-Άρης)

• «Παίξαμε καλά, αλλά χάσαμε. Περισσότερο όμως με πείραξε το κρύο που κάνει σήμερα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Εάν το ήξερα θα έμενα στη Ρωσία και δεν θα έπαιζα κιόλας με τον Ολυμπιακό δύο φορές σε δέκα μέρες» (31 Ιανουαρίου 2010, μετά το ματς, Ολυμπιακός-Άρης 82-77)

• «Για να νικήσεις μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, πρέπει να βάλεις μεγάλα σουτ απέναντι σε παίκτες που σε κυνηγάνε στην άμυνα. Εμείς μερικές φορές νομίζαμε ότι έχουμε να σουτάρουμε μπροστά σε στημένους κώνους»! (το ίδιο βράδυ)

• «Μα τι με ρωτάτε, εάν μπορούμε να νικήσουμε την Άλμπα εκτός έδρας; Εδώ έπεσε κοτζάμ Τείχος του Βερολίνου...» (8 Φεβρουαρίου 2010, πριν από το ματς με τη γερμανική ομάδα στους «16» του Εurocup)

• «Δείξαμε επιμονή, είχαμε τα κατάλληλα εργαλεία και λαξεύσαμε τον πάγο, ώσπου τελικά σπάσαμε το άγαλμα. Όταν τελείωσε η δουλειά, αποκαλύφθηκε η μορφή του θεού Άρη» (23 Φεβρουαρίου 2010, μετά τη νίκη του Άρη επί της Άλμπα)

• «Συνήθως έρχεστε στις συνεντεύξεις Τύπου και με ρωτάτε για την ομάδα και για τον επόμενο αγώνα. Σήμερα σας έχω μια έκπληξη: θα σας κάνω εγώ ερωτήσεις. Λοιπόν, όποιος ξέρει την ημερομηνία της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους Γερμανούς και ποιος τραυμάτισε τον θεό Άρη στην Ιλιάδα να σηκώσει το χέρι του!» (Αλεξάνδρειο, 25 Φεβρουαρίου 2010)

• «Μοιάζει με έναν επιβάτη που άργησε να πάει στο σταθμό και προσπαθεί ν ανέβει στο τρένο, το οποίο ξεκίνησε και αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα» (Φεβρουάριος 2010, σχόλιο για την προσαρμογή του Ματ Γουόλς)

• «Δεν έχω να σας πω τίποτε. Διαβάστε μόνο αυτό που έχω γράψει στο πινακάκι μου: Νικάμε με διαφορά 23 πόντων και το προηγούμενο Σάββατο στα Τρίκαλα φάγαμε 29 πόντους στην τελευταία περίοδο. Λοιπόν, κανονίστε την πορεία σας» (προς τους παίκτες του Άρη, στην ανάπαυλα πριν από το τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα με την Μπανταλόνα)

• «Στην Ιλιάδα, αν και θεός του πολέμου, ο Άρης τραυματίστηκε από ένα κτύπημα του Διομήδη, κάτι που συνέβαινε μόνο στους κοινούς θνητούς. Ωστόσο επέστρεψε στη μάχη και με την αυταπάρνηση του παρέσυρε και τους υπόλοιπους. Κάντε το ίδιο» (16 Μαρτίου 2010, πριν από τον αγώνα Περιστέρι-Άρης)

• «Επειδή εσείς οι Έλληνες δίνετε μεγάλη σημασία στους οιωνούς και στους συμβολισμούς, θα σας πω ότι σήμερα ήρθα στην προπόνηση με το καπελάκι των Σπερς, αν και δεν είναι η ομάδα μου στο ΝΒΑ. Το έκανα όμως επειδή κι αυτοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα τραυματισμών, αλλά τα ξεπέρασαν και βρήκαν πάλι τον ρυθμό τους» (19 Μαρτίου 2010)

• «Έχουμε τραυματίες τον Ρίτσαρντσον, τον Κακιούζη, τον Μπετς και τον Μάιλς. Μπορείτε να γράψετε ότι το νοσοκομείο μας εφημερεύει» (20 Μαρτίου 2010, μετά τη νίκη του Άρη επί της ΑΕΚ)

• «Εάν ο Μαραντόνα έπαιζε μπάσκετ, θα ήταν ο ιδανικός πλέι μέικερ. Με τις υπερφυσικές ικανότητές του, είχε μια μοναδική ικανότητα να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Ο δεύτερος παίκτης που θαύμαζα ήταν ο Παραγουανός τερματοφύλακας Σιλαβέρτ, τον οποίο θεωρώ ως τον μεγαλύτερο ηγέτη που είδα ποτέ σε ομαδικό άθλημα, ειδικότερα όταν αγκάλιαζε τους συμπαίκτες του» (21 Απριλίου 2010, με αφορμή τον τελικό του Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο, Παναθηναϊκός-Άρης)

• «Πώς θα σχολίαζα την πορεία μας; Είμαστε σταθερά ασταθείς!» (22 Απριλίου 2010, μετά την εκτός έδρας νίκη του Άρη επί του Πανελληνίου)

• «Μεταξύ της έβδομης και της όγδοης θέσης, για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ την τέταρτη στην οποία θα τερματίσει ο Πανελλήνιος» (στην ίδια συνέντευξη Τύπου).

• «Δούλεψα στην Ελλάδα και αγαπώ τη χώρα και τους ανθρώπους της. Γι’ αυτό νιώθω ντροπή με όσα είδα να συμβαίνουν σήμερα. Ντρέπομαι πολύ όχι ως προπονητής, αλλά ως ένας άνθρωπος που είναι φιλέλληνας. Δεν μπορεί να βγαίνει ο Φώτσης με την ομάδα και να μην αγωνίζεται, δεν γίνεται να σουτάρεις βολές και να πετάς επίτηδες την μπάλα στο στεφάνι. Τι στο διάολο είναι όλα αυτά που έγιναν;» (2 Σεπτεμβρίου 2010, μετά τη νίκη της Ρωσίας επί της Ελλάδας με 73-69 στην Άγκυρα)

• «Τότε ήμουν 13 χρονών, άκουγα με τον πατέρα μου τη ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα από ένα παλιό τρανζίστορ που είχαμε στο σπίτι και με το που μπήκε το καλάθι του Αλεξάντερ Μπέλοφ και νίκησαν οι Σοβιετικοί έβαλα τα κλάματα. Όταν μεγάλωσα, όμως, κατάλαβα ότι τελικά δεν επρόκειτο για κλοπή, όπως πιστεύαμε τότε στις ΗΠΑ» (8 Σεπτεμβρίου 2010, στην Άγκυρα, δήλωση για τον πολυσυζητημένο σκανδαλώδη τελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά του 1972 με την οποία βρήκε τον μπελά του από τους συμπατριώτες του Αμερικανούς πριν από τον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ, ΗΠΑ-Ρωσία)

• «Ο Σχορτσανίτης είναι ένας από τους ηγέτες μας και χωρίς αυτόν δεν είμαστε τόσο καλοί. Και οι Λέικερς χωρίς τον Κόμπε δεν είναι καλοί» (4 Ιανουαρίου 2011, σε ερώτηση για τον ρόλο του Σοφοκλή στη Μακάμπι)

• «Ο γιος μου παίζει μπάσκετ και εύχομαι κάποια στιγμή να έχει προπονητή τον Ομπράντοβιτς. Τότε θα είμαι σίγουρος ότι θα γίνει καλός παίκτης» (7 Μαΐου 2011, στη συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ της Ευρωλίγκας)

• «Το μεγαλείο του Ομπράντοβιτς δεν έγκειται στο γεγονός ότι έχει 20 τρόπαια σε 24 τελικούς, αλλά στο στιλ το οποίο έχει καθιερώσει, στον σεβασμό που επιδεικνύει στις αρχές του και στο γεγονός ότι ανέκαθεν όλες οι ομάδες του παίζουν σωστό και τίμιο μπάσκετ» (στην ίδια συνέντευξη)

• «Ένας αγώνας μπάσκετ δεν είναι σαν τις ταινίες του Χόλιγουντ για να έχει happy end, αλλά η ήττα μας δεν χαλάει τόσο πολύ το έργο που παίξαμε όλη τη χρονιά» (8 Μαΐου 2011, μετά τον τελικό του Final 4)

• «Ο Διαμαντίδης είναι ίσως ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Μπορεί να αλλάξει άρδην τη μορφή ενός αγώνα, διαθέτει αυτή τη σπάνια ήσυχη ποιότητα και βλέπει γρηγορότερα από κάθε άλλον τις φάσεις, ακόμη κι αυτές που θα γίνουν αργότερα» (στην ίδια συνέντευξη Τύπου, στη Βαρκελώνη)

• «Ο Ομπράντοβιτς μοιάζει να είναι βγαλμένος από άλλη εποχή. Ίσως μάλιστα να μην ανήκει σε καμία εποχή! Είναι σαν τον Φιλ Τζάκσον» (επίσης μετά τον τελικό στη Βαρκελώνη)

• «Σε κανέναν παίκτη δεν αρέσει να κάθεται στον πάγκο. Η ψυχολογία τού να κάθεσαι στον πάγκο είναι ίδια όπου κι αν βρίσκεται ο πάγκος, είτε στη Βοστόνη είτε στο Βλαδιβοστόκ» (σχόλιο για τον χρόνο συμμετοχής και τον ρόλο του Τιμοφέι Μοζγκόφ, 4 Σεπτεμβρίου 2011)

• «Σε όλη μου τη ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει πάντοτε κάτι για τους άλλους. Ε, λοιπόν, τη μέρα του ρεπό μας, στην Κλαϊπέντα, αποφάσισα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Έφυγα από το ξενοδοχείο, περπάτησα πολύ, χάζευα τα παιδιά που έπαιζαν μονό στο δρόμο, μπήκα σε ένα μπαρμπέρικο για να κουρευτώ και ύστερα αποφάσισα να χαρίσω στον εαυτό μου ένα πολυτελές δώρο: μπήκα σε ένα ινστιτούτο αισθητικής που είδα κατά τύχη κι έκανα πεντικιούρ»! (7 Σεπτεμβρίου 2011)

• «Ολοι στο Τελ Αβίβ είναι ερωτευμένοι με τον Παπαλουκά. Καταβάλει τρομερή προσπάθεια και είναι πάντοτε πρώτος στην προπόνηση. Είναι ένας από τους πιο αφοσιωμένους και συνάμα έξυπνους παίκτες που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Ένας Άντρας με κεφαλαίο το Άλφα» (9 Σεπτεμβρίου 2011)

• «Εχετε ιδέα από προπονητές αλόγων κούρσας; Όχι ε; Ε, λοιπόν, θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Ο Κιριλένκο είναι ένα καθαρόαιμο άτι που θέλει να τρέξει ελεύθερα στο χωράφι. Πολλές φορές μιλάμε για τα συστήματα, τις τακτικές και τις οδηγίες των προπονητών. Ωραία είναι αυτά μέχρι τη στιγμή που ενώ υποτίθεται ότι πρέπει να ακολουθήσουμε ένα συγκεκριμένο play, έρχεται ο Κιριλένκο και τα διαλύει όλα με μια κίνηση του, μέσα σε μια στιγμή! Το κόψιμο του από τη base line για παράδειγμα δεν προκύπτει από κανένα σύστημα, αλλά βγαίνει από την καρδιά και το ένστικτο του. Δεν το διδάσκει κανείς προπονητής, αλλά δεν μπορεί να το προβλέψει κιόλας. Δόξα τω Θεώ ο Αντρέι παίζει στη δική μου ομάδα» (15 Σεπτεμβρίου 2011, μετά τον αγώνα Ρωσία-Σερβία στο Ευρωμπάσκετ)

• «Συστήνω στους φιλάθλους μας να μην κάνουν τον κόπο να στήνονται στις ουρές και να μην ξοδεύουν λεφτά για να αγοράζουν εισιτήρια για να δουν τον Σοφοκλή. Δεν θα παίξει στα επόμενα ματς, διότι δεν έχει νόημα, από τη στιγμή που οι διαιτητές τον φορτώνουν από νωρίς με φάουλ» (14 Οκτωβρίου 2011)

• «Σήμερα πήγαμε σε μια εκδήλωση χορηγών οι οποίοι χάρισαν στον Σοφοκλή ένα τεράστιο ρολόι χειρός. Τώρα δεν θα έχει καμιά δικαιολογία να αργεί στις προπονήσεις» (10 Ιανουαρίου 2012)

• «Οι αθλητές παίζουν ακόμη κι όταν είναι τραυματίες. Έχετε δει την ταινία «Gladiator» με τον Ράσελ Κρόου; Ε, αυτόν που θύμισε σήμερα ο Σχορτσανίτης. Ο Σοφοκλής ήταν ένας αληθινός μονομάχος» (14 Φεβρουαρίου 2012)

• «Θα μπορούσαμε να φάμε πενήντα πόντους όπως πέρυσι η Σιένα από τον Ολυμπιακό, αλλά ευτυχώς δεχτήκαμε μόνο είκοσι. Η άμυνα μας ήταν γυμνασιακού επιπέδου και έκανε την επίθεση του Παναθηναϊκού να μοιάζει πανεπιστημιακή» (20 Μαρτίου 2012, μετά τον αγώνα Παναθηναϊκός-Μακαμπί 93-73)

• «Με ρωτούν εάν νιώθω υπερηφάνεια για τη συχνή αναφορά στις άμυνες μου, αλλά όπως ξέρετε από την ελληνική μυθολογία, η αλαζονεία και η ύβρις είναι δυο πολύ επικίνδυνες φάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης κι εγώ δεν θέλω να υποφέρω ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη» (Μάρτιος 2012, πριν από τη σειρά πλέι οφς Μακαμπί-Παναθηναϊκός)

• «Το ξέρω ότι τα μάτια μου είναι κατακόκκινα. Δεν μου έριξε κανείς μπουνιά, απλώς δεν έχω κλείσει μάτι τα τελευταία βράδια, προσπαθώντας να βρώ τον τρόπο να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό (28 Μαρτίου 2012, πριν από τον τέταρτο αγώνα των πλέι οφς Μακαμπί-Παναθηναϊκός)

• «Εάν είναι ο Οχαγιόν καλύτερος από τον Διαμαντίδη; Επόμενη ερώτηση, παρακαλώ» (η απάντηση του σε Ισραηλινό δημοσιογράφο, πριν από τον ίδιο αγώνα)

• «Τι θα άλλαζα ενόψει του πέμπτου αγώνα; Φυσικά τον Διαμαντίδη. Δεν θέλω να τον βλέπω μπροστά μου και ευχαρίστως θα τον κλείδωνα κάπου ώστε να μη βγει και να μην παίξει» (4 Απριλίου 2012, πριν από τον πέμπτο αγώνα Παναθηναϊκός-Μακαμπί)

• «Προσπάθησα να κοιμηθώ καλά και δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να κλαίμε. Αρκετά δάκρυα χύσαμε στα αποδυτήρια μας και δεν μου αρέσει που τα κάναμε να μοιάζουν με νεκροταφείο» (την ίδια ημέρα στο αεροδρόμιο)

• «Εχω πάντοτε στο μυαλό μου την τελευταία κουβέντα του ιδρυτή της Apple, Στιβ Τζομπς, που ήταν μια λέξη: Wow! Πέθαινε και είπε αυτή τη λέξη για να μας δώσει μια ελπίδα. Αυτό λέω κι εγώ κάθε φορά που ξεπερνάμε ένα πρόβλημα και ένα εμπόδιο. Wow… Ο προπονητής πρέπει να κάνει τους παίκτες του να βλέπουν τι βρίσκεται μετά το... τίποτε» (Μάιος 2014, μετά την κατάκτηση της Euroleague με τη Μακάμπι, στο Μιλάνο)

• «Πώς ήταν οι σχέσεις μου με τον Λεμπρόν; Σας φτάνει να πω ότι είχα το προνόμιο να κοουτσάρω τον μεγαλύτερο μπασκετμπολίστα του κόσμου; Δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές που μπορούν να πουν κάτι τέτοιο» (2016, μετά την απόλυση του από τους Καβαλίερς)

• «Με ρωτάτε αν τσακώθηκα με τον Σφαιρόπουλο; Ε μάλλον δεν έχετε δει ανθρώπους να τσακώνονται στ’ αλήθεια και δεν έχετε δει τέτοιες σκηνές στη Βοστώνη. Εδώ ο Γιάννης κι εγώ είχαμε απλώς ένα ερωτικό καυγαδάκι» (10 Μαρτίου 2017, Ολυμπιακός-Νταρουσάφακα 81-73).

• «Είμαι υπερήφανος για τους παίκτες που έφτασαν εδώ. αυτός ο τίτλος είναι αφιερωμένος στην αριστεία» (Απρίλιος 2018, μετά την κατάκτηση του Eurocup, με τη Νταρουσάφακα)