Αν ήταν έτσι, θα είχε ήδη φύγει
Κατ’ αρχάς, σε περίοδο μεταγραφών, πρέπει να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα σε κάθε ομάδα να διαπραγματεύεται με το δικό της στυλ, το οποίο εκπορεύεται από πολλές παραμέτρους (οικονομική άνεση, ανάγκες, εναλλακτικές λύσεις), αλλά κατά βάση από το χαρακτήρα του προέδρου της. Κατά αντιστοιχία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και το δικαίωμα του κάθε παίκτη να αποφασίζει για το μέλλον του με τα δικά του κριτήρια (οικονομικά, οικογενειακά, ψυχισμού).
Όπως δεν μπορούμε να απαιτήσουμε από έναν σύλλογο να κινείται με βάση το αξιακό σύστημα που βολεύει/ταιριάζει στον καθένα, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τον παίκτη. It takes two to tango.
Άλλωστε, καλώς ή κακώς, στις περισσότερες περιπτώσεις τους κανόνες της συζήτησης τους βάζει η ίδια η αγορά. Δηλαδή το κλασσικό δίπολο «προσφορά- ζήτηση».
Η βασικότερη συνιστώσα είναι ότι η αγορά έχει ένα κοινό σημείο με το tango: το timing. Ο καβαλιέρος και η ντάμα θα πρέπει να βρουν τον συγχρονισμό που θα τους βοηθήσει ώστε να μην πατάει ο ένας τον άλλον. Ο ίδιος παίκτης, μπορεί να βγει φέτος στην πιάτσα ως free agent και πετυχαίνοντας ευνοϊκές συγκυρίες να πιάσει (για παράδειγμα) 2 εκατομμύρια και του χρόνου, χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποια ουσιαστική μεταβολή στην αγωνιστική του αξία, να μην μπορεί να αγγίξει ούτε το 1 εκατομμύριο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη τον άλλον, τη δεδομένη χρονική στιγμή. Πολύ χαρακτηριστική ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε για αυτές τις περιπτώσεις ο Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Η ανάγκη δεν έκανε ποτέ καλά παζαρέματα».
Κάπως έτσι θα κριθεί οριστικά και το θέμα της παραμονής ή όχι του Νικ Καλάθη στον Παναθηναϊκό. Αρκεί να καταλήξουμε σε κάποιες κοινά αποδεκτές αλήθειες.
Η πρώτη είναι ότι ο Νικ είναι Έλληνας και μάλιστα υψηλότατου επιπέδου, χαρακτηριστικό που τον καθιστά αναντικατάστατο, ειδικά για μια ελληνική ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός. Ακόμη κι εκείνοι που λένε με ευκολία, λες και παίζουν “MONOPOLΥ” στο σπίτι τους, ότι «με τα 2 εκατομμύρια που κοστίζει ετησίως μπορούμε να αγοράσουμε δυο Αμερικανούς περιφερειακούς που θα πετάνε φλόγες», πρώτα να πάνε μόνοι τους να τους βρουν να τους μάθουμε κι εμείς και μετά να μας υποδείξουν ποιοι θα είναι οι έξη Έλληνες και σε ποιες θέσεις θα παίζουν, που να μείνουν στο βασικό ρόστερ και θα έχουν τις προδιαγραφές να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο ώστε να φτάσει η ομάδα εκεί που προσπαθεί, χωρίς επιτυχία, τα τελευταία έξι χρόνια: σε ένα final4.
Η δεύτερη είναι ότι προέρχεται από μια καταπληκτική σεζόν μέσω της οποίας συμπεριλήφθηκε στην πρώτη καλύτερη πεντάδα της Euroleague και μάλιστα οι ίδιοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού ισχυρίζονταν ότι θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει τον τίτλο του MVP, τον οποίο έχασε από τον Ντόνσιτς, επειδή η Ρεάλ Μ. προκρίθηκε στο final4 και οι «πράσινοι» όχι.
Η τρίτη, είναι ότι παίζει σε μια θέση που δεν είναι εύκολο να βρεις ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις, εκτός αν έχεις την «τσέπη» της Φενέρμπαχτσε και πας να διεκδικήσεις τον Τεόντοσιτς ή της ΤΣΣΚΑ και φέρεις τον Σέρχιο. Μια θέση η οποία, λόγω τεχνογνωσίας, κατέστησε τον Σλούκα βασικό και αναντικατάστατο «εργαλείο» στα χέρια του Ομπράντοβιτς, ο οποίος πάτησε πάνω στο γεγονός ότι στον Ολυμπιακό, δεν εκτίμησαν ή δεν υπολόγισαν πόσο καθοριστική ήταν η συμβολή του στις επιτυχίες, ειδικά στις back2 back κατακτήσεις της Euroleague. Η Μπαρτσελόνα στράφηκε στον Πάνγκος. Δεν είναι εύκολο να εμπιστευθείς το τιμόνι μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό σε έναν παίκτη που δεν ξέρει τις ιδιαιτερότητες αυτής της διοργάνωσης. Κι ο Νικ ανήκει στην ελίτ των πλέι μέικερ της διοργάνωσης.
Η τέταρτη, είναι ότι αν ο Καλάθης, για κάποιο λόγο, αποφασίσει να φύγει, θα πρέπει να είναι έτοιμος να αποδομηθεί. Από «εγκέφαλος» να μεταβληθεί σε «υπερτιμημένο», σε «βαρίδι» και να πάρει μαζί του κατάρες και ειρωνείες του στυλ « έλα μωρέ τώρα, με το το φαλακρό αγόρι, που έχτισε ένα γήπεδο δίπλα στο ΟΑΚΑ με τα τούβλα που πέταγε όταν σούταρε τρίποντο».
Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούμε να χαρτογραφήσουμε την κατάσταση, όπως έχει αυτή τη στιγμή με βάση κάποιες πληροφορίες οι οποίες δεν βολεύουν επικοινωνιακά, ούτε (μόνο) τον Παναθηναϊκό, ούτε (μόνο) τον Καλάθη.
Η πιο βασική αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή, η μόνη πρόταση που έχει στα χέρια του είναι εκείνη που ο Παναθηναϊκός έβγαλε προς τα έξω και καμία άλλη. Τουλάχιστον επισήμως.
Η Χίμκι (για παράδειγμα), όντως ενδιαφέρεται, αλλά προς το παρόν φιλολογικά. Παρακολουθεί την υπόθεση και καραδοκεί. Τον ενημέρωσε για τις προθέσεις της, όμως επισήμως την προσφορά των 9 εκατομμυρίων για 3 χρόνια δεν την έχει καταθέσει (ακόμη), για τον απλούστατο λόγο ότι εάν το είχε κάνει, τότε ο ίδιος ο Παναθηναϊκός και κάθε εχέφρον άνθρωπος, θα έπρεπε να τον είχε συμβουλεύσει : «πήγαινε παιδί μου, με την ευχή μας και αφού μπορείς, παρ’ τους τα χοντρά». Ξέρετε εσείς κανέναν επαγγελματία, ο οποίος εκτός των άλλων έχει και Αμερικανική παιδεία, που θα είχε στα χέρια του μια πρόταση 9 εκατομμυρίων και μία 6,5 εκατομμυρίων για το ίδιο χρονικό διάστημα και θα το σκεφτόταν; Όσες 48ωρες προθεσμίες κι αν του έβαζαν για να αποφασίσει. Το ίδιο πάνω-κάτω συμβαίνει και με την πιθανότητα να κινηθεί γι αυτόν ο Ομπράντοβιτς, εφόσον χάνει τον Ουαναμέικερ και δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ότι θα πάρει τον Τεόντοσιτς. Παρακολουθεί διακριτικά. Η δε περίπτωση επιστροφής του στο ΝΒΑ, αυτή τη στιγμή δεν δείχνει να συγκεντρώνει ουσιαστικές πιθανότητες.
Επίσης, για να είμαστε ειλικρινείς, ο Παναθηναϊκός -όσο άτσαλα κι αν του το έφερε- του έκανε μια εξαιρετική προσφορά, την οποία ελάχιστες ομάδες στην Ευρωπαϊκή αγορά μπορούν να υπερκαλύψουν. Εκ των πραγμάτων λοιπόν φαίνεται ότι όλη η ιστορία περί προθεσμίας ήταν ένα πυροτέχνημα και γι αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει να πάψουμε να την χρησιμοποιούμε ως δεδομένο. Η προσφορά που έγινε είναι ξεκάθαρο ότι εξακολουθεί να ισχύει και (το κυριότερο) ανταποκρίνεται τόσο στην αξία του, την χρησιμότητά του (από κάθε πλευρά), όσο και την ισορροπία που θέλει να διατηρήσει τόσο στο εσωτερικό του, όσο και στις διαπραγματεύσεις που θα εμπλακεί στο άμεσο ή το απώτερο μέλλον, είτε χρειαστεί να ψάξει για αντικαταστάτη του Νικ, είτε για άλλους βασικούς παίκτες που θα πρέπει να τον πλαισιώσουν. Βλέπετε, έπεσε στην περίπτωση να λήγουν μαζεμένα όλα τα συμβόλαια των παικτών που έκαναν την διαφορά.
Από εκεί και πέρα, θα επανέλθουμε και πάλι στην κουβέντα που ξεκινήσαμε στην προηγούμενη φορά: «έχει ο Πασκουάλ το μάτι να βρει παίκτες που θα τον βοηθήσουν να διατηρήσει και να αυξήσει το ανταγωνιστικό επίπεδο της ομάδας, ή θα ενισχύσει την εντύπωση που δημιούργησε με την γερασμένη και soft Μπαρτσελόνα που άφησε φεύγοντας;»
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
