Αναλάβετε τις ευθύνες σας

Αναλάβετε τις ευθύνες σας

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Αναλάβετε τις ευθύνες σας

bet365

Η νέα απελπιστική εικόνα της ομάδας στην Πάτρα υποχρεώνει τους έχοντες ρόλο στον Άρη να επωμιστούν και το βάρος των ευθυνών που τους αναλογούν και ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τα πολλά κακώς κείμενα των «κίτρινων».

Υπό διαφορετικές συνθήκες, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η εικόνα ντροπής που παρουσίασε ο Άρης στην Πάτρα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια κακή παρένθεση, αλλά ο πρότερος (αγωνιστικός) βίος θα τον διαψεύσει πανηγυρικά. Γιατί, έτσι όπως παίζει ο Άρης από την έναρξη του Πρωταθλήματος μπορεί να γίνει λόγος μόνο για καλές παρενθέσεις στη γενικότερη αγωνιστική ασχήμια που τον χαρακτηρίζει. Αν έχει κανείς τη διάθεση να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα της αλήθειας θα διαπιστώσει ότι, όσο κυλάει η σεζόν ο Άρης σαν ομάδα κάνει βήματα προς τα πίσω. Όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά εμφανίζει ακόμη χειρότερο αγωνιστικό πρόσωπο από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Τι φταίει; Η δικαιολογία ότι ως ομάδα στήθηκε την τελευταία στιγμή δεν υφίσταται πλέον. Θα υπήρχε αν έκανε (έστω) ένα μικρό βηματάκι προς τα εμπρός. Συμβαίνει το αντίθετο. Δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα. Καταρχάς υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην αφομοίωση του ρόλου του καθενός με συνέπεια την έλλειψη επικοινωνίας και δεύτερον, όταν ένα παιχνίδι στραβώνει, ο Άρης δεν διαθέτει την ωριμότητα της επιστροφής. Απέναντι στον Προμηθέα, για 5η φορά φέτος «διαλύθηκε» όταν ο αγώνας ξέφυγε από τον δικό του ρυθμό. Έγινε επίσης με Κόροιβο, Ολυμπιακό, Μπεσικτάς, Νίμπουργκ.

Τη λύση υποχρεούνται να τη βρουν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι παίκτες του. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για το ότι η ομάδα περιορίζεται στους 59 πόντους κατά μέσο όρο στο Πρωτάθλημα, για το ότι απαιτείται να αγοράσει κολλύριο ο φίλος του Άρη για να την αντέξει 40 αγωνιστικά λεπτά. Το πώς είναι δυνατόν παίκτες με δεδομένη επιθετική ικανότητα να μην μπορούν να βάλουν την μπάλα στο καλάθι, ας ψάξουν να βρουν την αιτία. Είναι υποχρεωμένοι για να προστατεύσουν και τη δική τους αξιοπιστία.

Το παράδοξο είναι ότι οι ίδιοι παίκτες, πριν έρθουν στον Άρη, είχαν επιδείξει ιδιαίτερη ικανότητα στην επίθεση. Γιατί ο Γιάννης Αθηναίου ανέκαθεν ήταν επιθετικογενής παίκτης, ομοίως και ο Γκάρι Μπελ με 13 πόντους (κατά μέσο όρο) στην καριέρα του, όπως και ο Κάιλ Ουίβερ πριν χαντακωθεί στους (περίπου) πέντε πόντους ανά αγώνα στον Άρη. Ο δε Κιθ Μπένσον ήρθε στην Ελλάδα έπειτα από τους 20 πόντους ανά παιχνίδι στη σημερινή G League.

Πάμε στα υπόλοιπα. Δεν είναι χαρακτηριστικό σοβαρού οργανισμού η άρνηση συμμετοχής ενός παίκτη με βασικότατο ρόλο την προπαραμονή ενός κρίσιμου παιχνιδιού. Αυτό έκανε ο Κουάμι Βον. Γνωρίζω ότι έχει να λαμβάνει χρήματα (σ. σ. γι’ αυτά θα αναφερθούμε στην πορεία του κειμένου), αλλά δεν γίνεται να ακολουθεί κανονικά την προετοιμασία της ομάδας, να κάνει προπόνηση την Πέμπτη και ξαφνικά να λέει «δεν παίζω» αφήνοντας τους πάντες με ανοιχτό το στόμα. Ή είχε κλείσει σε άλλη ομάδα και προστάτευσε τον εαυτό του ή δεν γούσταρε να παίξει με την ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, το όλο σκηνικό καταδεικνύει έλλειψη σοβαρότητας και πλήττει τον οργανισμό «Άρη».

Γίνεται πολύς λόγος για αναπόφευκτες αλλαγές στο ρόστερ οι οποίες μάλιστα πρέπει να γίνουν πριν η FIBA επιβάλει ban μεταγραφών. Καταρχάς το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι εκτιμάται δεδομένη η απαγόρευση μεταγραφών και η αδυναμία του Άρη να διευθετήσει τις οφειλές του. Κι έχουν εναποτεθεί οι ελπίδες στα λεφτά (αν έρθουν και πότε θα έρθουν) από τη συμφωνία με τους Τούρκους επιχειρηματίες. Δεύτερον. Πώς θα πεις έναν παίκτη «φύγε», όταν μετά από περίπου τρεις μήνες συνεργασίας (στην καλύτερη περίπτωση) έχει εισπράξει ένα μηνιάτικο;

Από τον Σεπτέμβριο, όταν επιβεβαιώθηκε ότι ο Μπρεντ Πέτγουεϊ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αγωνιστικές ευθύνες και ότι αποτελεί κακή επιλογή, είχα την απορία της διατήρησής του στο ρόστερ. Στην πορεία αντιλήφθηκα ότι είναι εξαιρετικά αφελές να ζητήσεις ευθύνες από έναν παίκτη ο οποίος δεν πληρώνεται. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Πέτγουεϊ αλλά για το σύνολο των παικτών που δεν έχουν στα χέρια τους εκχωρήσεις από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Θέλω να καταλήξω στο ότι, αν ο Άρης προχωρήσει σε αλλαγές για να διορθώσει τα λάθη του καλοκαιριού δεν εξαρτάται από τον ίδιο αλλά από τα… ψάρια που θα πιάσουν οι παίκτες στην αγορά. Εκτός κι αν αποφασίσουν οι ίδιοι να φύγουν από την ομάδα πράγμα που θα γίνει αναπόφευκτο αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά στον τομέα των πληρωμών.

Γίνεται συζήτηση επίσης για το ότι ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν μπορεί να λύσει το δεδομένο αγωνιστικό πρόβλημα του Άρη στην οργάνωση του παιχνιδιού γιατί δεν είναι καθαρός πλέι μέικερ. Αλήθεια είναι αλλά, με την κατάσταση που επικρατεί ΣΗΜΕΡΑ στον Άρη δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες που να είναι θετικοί στην προοπτική συνεργασίας τους με τους «κίτρινους». Εκτός κι αν είναι τύπου Τζάστιν Τζάκσον. Του Αμερικανού που ήρθε πέρυσι, εντυπωσίασε για 2-3 αγώνες και στη συνέχεια χάθηκε στα στενά στα Λαδάδικα.

Για να καταλήξουμε. Το αγωνιστικό χάλι που παρουσιάζει η ομάδα στο παρκέ είναι ευθύνη του Παναγιώτη Γιαννάκη και των παικτών. Ας βρουν τρόπο χαλιναγώγησης του εκνευρισμού τους, τα συστήματα που τους ταιριάζουν, σε τελική ανάλυση μια ομάδα αξίας κοντά στα 800 χιλιάρικα δεν γίνεται να παίζει έτσι.

Και η ιδιοκτησία έχει την ευθύνη να βελτιώσει τις συνθήκες λειτουργίας και πληρωμών. Γιατί αυτό που παρουσιάζει σήμερα ο Άρης είναι το λιγότερο επικίνδυνο για τη βιωσιμότητά του.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.