Αθλητικό ψηλό είπατε;
Τόσες και τόσες φορές αυτή η ομάδα έχει αναιρέσει τον εαυτό της γιατί λοιπόν να μην το επαναλάβει για μια ακόμη φορά;
Ποια η δυσκολία να προσθέσει ένα ακόμη παράδοξο στη λίστα της, διαψεύδοντας τους πάντες, μετατρέποντας το μεγάλο μειονέκτημα του φετινού ρόστερ σε πλεονέκτημα;
Την ώρα που ο Τζόρτζεβιτς ψάχνει να βρει λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν,την ώρα που η διοίκηση κάνει μεταγραφές για να αυξήσει την ποσότητα και την ποιότητα, έρχεται ο Παναθηναϊκός των...7,5 παικτών για να κάνει μια σπουδαία νίκη απέναντι στη γεμάτη Εφές και να μας κάνει (εκ νέου) να αναρωτηθούμε...
Και μην πει κανείς πως πριν από το παιχνίδι θα πόνταρε τα λεφτά του πως ο Παναθηναϊκός θα νικούσε τους Τούρκους με τον Διαμαντίδη στον πάγκο, τον Μποχωρίδη σε ρόλο δεύτερου πλέι μέικερ και τον Γιάνκοβιτς να μετατρέπεται από «4άρι» σε πλέι μέικερ μέσα σε τρεις επιθέσεις...
Και δεν ήταν μόνο αυτή η ανατροπή. Αντε τώρα να πεις στον Ραντούλιτσα πως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με αθλητικούς ψηλούς, άντε να του πεις πως είναι αργός (που είναι...) στην άμυνα, άντε να του εξηγήσεις πως μέχρι τώρα δεχόταν περισσότερους πόντους απ' όσους έβαζε στην επίθεση.
Οταν απέναντι στην πιο αθλητική φροντ λάιν ο Σέρβος κάνει πάρτι και αγγίζει το ατομικό του ρεκόρ, τότε μοιραία έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος.
Ο Ραντούλιτσα είναι στην καλύτερη κατάσταση και το σημερινό ήταν η απόδειξη. Στο Ζάγκρεμπ υπήρχε η επιφύλαξη λόγω της χαμηλής ποιότητας των αντιπάλων, στη Ρόδο μια από τα ίδια, αλλά κόντρα στην Εφές έκανε πραγματικό πάρτι, καταφέρνοντας να βάλει κυριολεκτικά στα καλάθια τον Ντάνστον και τους υπόλοιπους.
Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο δεν ήταν αυτό. Το ότι έβαλε 23 πόντους σε 27 λεπτά είναι κάτι που το περιμένεις με το ταλέντο που διαθέτει, αυτό που σε εκπλήσσει είναι πως όλοι οι αθλητικοί και γρήγοροι ψηλοί που πέρασαν από δίπλα του έμοιαζαν... γατάκια! Ο Ντάνστον τελείωσε με 6 πόντους, ο Τάιους έμεινε στους 2 και στην ουσία ο Ραντούλιτσα έδωσε στον Παναθηναϊκό υπερτριπλάσιο σκορ απ' αυτό που έδωσαν οι ψηλοί της Εφές.
Ο μοναδικός που είχε τον τρόπο να σπρώξει και να τον δυσκολέψει ήταν ο κοντύτερος Σάριτς που προσπάθησε στην τελευταία περίοδο να τον τραβήξει μακριά από τον καλάθι και ταυτόχρονα να μην του επιτρέψει να πάρει την μπάλα στην καρδιά της τουρκικής ρακέτας. Μόνο μ' αυτό το σχήμα κατάφερε ο Ιβκοβιτς να μειώσει το σκορ, αλλά πρόκειται για ένα σχήμα που δεν μπορεί να έχει διάρκεια και μοιραία ο Παναθηναϊκός το τιμωρούσε όσο περνούσε η ώρα.
Η Εφές από την άλλη μπορεί να είναι η ομάδα που έχει το λιγότερο μυαλό απ' αυτές που πέρασαν από το ΟΑΚΑ. Παίκτες με τρομερά αθλητικά προσόντα,αλλά χωρίς ίχνος σκέψης σε πολλές περιπτώσεις. Είναι αυτό που λέμε «πρώτα τρέχουμε και μετά σκεφτόμαστε» και από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να προστατεύσει την άμυνά του ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα επιβληθεί με το μυαλό του.
Οι «πράσινοι» διάβαζαν κάθε μις - ματς, κυνηγούσαν το πλεονέκτημα σε κάθε φάση και θυμάμαι ενδεικτικά το κρίσιμο γκολ φάουλ του Γιάνκοβιτς με αντίπαλο τον Ντίμπλερ, φτάνοντας στο σημείο να παίξει «4» και να τον φτάσει μέχρι το καλάθι. Ο Πάβλοβιτς μοιάζει σα να του 'χει πει κάποιος πως σε κάθε παιχνίδι παίζει το κεφάλι του και προσπαθεί να αποδείξει , ο Φελντέιν έπαιξε πάλι 36 λεπτά κι αυτό τα λέει όλα, ακόμη και ο Μποχωρίδης που κλήθηκε να δώσει ανάσες για τρία λεπτά άξιζε το χειροκρότημα που εισέπραξε.
Υ.Γ.: Ως απάντηση στον τίτλο του blog: Ανεξάρτητα από την εκπληκτική εμφάνιση του Ραντούλιτσα, ναι, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τον περιβόητο «αθλητικό ψηλό» και είναι αποφασισμένος να τον πάρει τις επόμενες ημέρες. .