15 συμπεράσματα από το Παγκόσμιο Κύπελλο
Με την κλασική παραδοχή «το μπάσκετ είναι αξιοκρατικό άθλημα» οι Αμερικάνοι έκαναν το αναμενόμενο, παρέμειναν αήττητοι από το 2006 κι αρχίσαμε πάλι να θέτουμε το... αιώνιο ερώτημα για το αν η ψαλίδα μειώθηκε ή αυξήθηκε.
Επί της ουσίας και οι τρεις που ανέβηκαν στο βάθρο δικαιούνται να αισθάνονται πρωταθλητές κόσμου, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Οι Αμερικανοί γιατί παρουσιάστηκαν με παίκτες από το τρίτο ράφι του ΝΒΑ κι έκαναν πλακίτσα από τον προημιτελικό και μετά.
Οι Σέρβοι γιατί παραμένουν η μεγαλύτερη παραγωγή ταλέντων που συνδυάζει διακρίσεις και ανάπτυξη σε εθνικό επίπεδο και οι Γάλλοι επειδή κατέβηκαν με τη μισή ομάδα, σκαρφάλωσαν στο βάθρο και στην ουσία υπερασπίστηκαν τα κεκτημένα με μπάσκετ υψηλού επιπέδου για μια ακόμη φορά.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο λοιπόν ολοκληρώθηκε, νέο ραντεβού σε μια πενταετία - κι όχι τετραετία μετά την αλλαγή του συστήματος - και ιδού 15 σκόρπιες σκέψεις από την κάλυψη μιας διοργάνωσης που μας άφησε με το γαμώτο για την 9η θέση με το 2o καλύτερο ρεκόρ της διοργάνωσης!
1.Η ψαλίδα Αμερικής – Ευρώπης ανοίγει ή παραμένει στην ίδια απόσταση όσο οι Αμερικανοί πάνε σοβαροί και ψιλιασμένοι στις μεγάλες διοργανώσεις.
2.Οπως σωστά είπε κάποιος ή ο Τεόντοσιτς βρήκε κάποιον πιο τρελό απ' αυτόν για να τον κάνει καλά (Τζόρτζεβιτς) ή αποφάσισε να λογικευτεί. Θα φανεί σύντομα...
3.Αν εμείς με παίκτες τύπου Κάλινιτς και Γιόβιτς είχαμε φτάσει στον τελικό αποκλείοντας κατά σειρά Ελλάδα, Βραζιλία και Γαλλία ακόμη στην Ομόνοια θα ήμασταν και θα συζητούσαμε πόσο άνετα θα κατακτούσαμε το Ευρωμπάσκετ του 2015...
4.Το μπάσκετ είναι (και) για ευτραφείς, αρκεί να έχεις το μυαλό και το ταλέντο του Ντιό.
5.Για να φορέσεις χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο θες προπονητή κι όχι διαχειριστή και η ισπανική ομοσπονδία άργησε, αλλά το κατάλαβε με τον Ορένγκα. Κι αυτό ισχύει ακόμη κι αν έχεις 12 Λεμπρόν...
6.Ο Αντετοκούνμπο έχει απίστευτο ταλέντο, τρομερά σωματικά προσόντα, αλλά θα χρειαστεί πολλά ψωμιά για να πετύχει στην Ευρώπη. «Who cares?» θα απαντήσει κάποιος, αφού το μέλλον του είναι στο ΝΒΑ, αλλά για να λάμψει σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα πρέπει να βελτιώσει πολλά σημεία του παιχνιδιού του.
7.Οι Κροάτες θα 'ναι πάντα Κροάτες που σημαίνει ότι η λέξη εμπιστοσύνη και αξιοπιστία δεν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία τους.
8.Το μπάσκετ είναι άθλημα των κοντών κι όχι των ψηλών. Για ρωτήστε και τους Βραζιλιάνους που διέθεταν μία από τις τρεις πιο ισχυρες φροντ λάιν του Παγκοσμίου κι έχασαν με 30 πόντους από τους Σέρβους....
9.Τα φιλικά προετοιμασίας και η πρώτη φάση είναι παρηγοριά στον άρρωστο, όταν αποκλείεσαι στο χιαστί. Τελειώσαμε με 5-1, ποσοστό καλύτερο από την δεύτερη Σερβία (5-4) και τερματίσαμε 9οι με το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ μετά των Αμερικάνων.
10.Το Ευρωμπάσκετ είναι περισσότερο ανταγωνιστικό από το Παγκόσμιο Κύπελλο και η FIBA πρέπει να επανεξετάσει το αν πρέπει να αυξηθούν ή να μειωθούν οι ομάδες που λαμβάνουν μέρος. Αν κούρασε μια διοργάνωση με 24 ομάδες, σκεφτείτε τι θα γίνει αν προστεθούν άλλες οκτώ.
11.Με τα όποια αρνητικά θα 'χε μια τέτοια επιλογή, θα 'θελα να δω το Παγκόσμιο του 2019 στις Φιλιππίνες. Πέραν της αρρώστιας τους για το μπάσκετ, το να βλέπεις τον Αλαπαγκ να αντιμετωπίζεται σαν ροκ σταρ έχει το γούστο του.
12.Είχα καιρό να δω τον Βασιλακόπουλο στα επίσημα του γηπέδου να παρακολουθεί με διακριτικότητα την Εθνική... Πού οι φωνές ακόμη και σε νίκες...
13.Λίγο ακόμη και οι Ισπανοί με τη FIBA θα 'καναν σύστημα διεξαγωγής για να το πάρουν άνευ αγώνα. Πιο παράλογο σύστημα με τους ημιτελικούς να γίνονται σε δύο διαφορετικές πόλεις, δεν έχει ξαναγίνει...
14.3.000 άτομα στη Σλοβενία, 7.500 στη Μαδρίτη και οι Φινλανδοί συνεχίζουν να δίνουν νόημα σε διοργανώσεις που το πιθανότερο είναι πως θα διεξάγονταν μπροστά σε άδειες εξέδρες.
15. Οι Αργεντίνοι θα πάθουν κατάθλιψη όταν σύντομα ανακοινώσουν το «αντίο» οι Σκόλα και Πριτζιόνι. Λατρεύουν όποιον κι αν φοράει την φανέλα της εθνικής τους, αλλά μ' αυτούς που θα απομείνουν μάλλον μετά βίας θα εξασφαλίζουν συμμετοχές σε Παγκόσμια.