Το μοντέλο Διαμαντίδη-Αλβέρτη μας αφορά όλους!

Το μοντέλο με δυο σπουδαίους πρώην αθλητές στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας σε ομάδα της Euroleague δοκιμάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Μια απόπειρα από μεριάς Παναθηναϊκού που το δίχως άλλο αξίζει να την παρακολουθήσουμε με μεγάλο ενδιαφέρον και συγχρόνως να την στηρίξουμε όλοι ( δημοσιογράφοι –φίλαθλο κοινό) όσοι έχουμε την άποψη ότι πρώην αθλητές και προσωπικότητες μεγάλου βεληνεκούς θα πρέπει να δοκιμάζονται στον διοικητικό τομέα σε ρόλους πρωταγωνιστικούς κι όχι μόνο διεκπαιρεωτικούς!

Με μόνη βασικά προϋπόθεση να είναι διατεθειμένοι και οι ίδιοι να αναλάβουν αυτό το βάρος.

Διατεθειμένοι να δοκιμαστούν σε νέους ρόλους και καταστάσεις.

Το αναφέρω γιατί κατά καιρούς ακούω πολλούς να αξιώνουν την προσοχή μια διοίκησης ή ακόμα μιας Ομοσπονδίας , στο πρόσωπο του τάδε, ή στο πρόσωπο του δείνα και η αναφορά τις περισσότερες φορές γίνεται χωρίς να γνωρίζουμε τις πραγματικές προθέσεις των προσώπων –πρώην αθλητών- στους οποίους αναφερόμαστε!

Η αλήθεια είναι -το έχει αποδείξει άλλωστε η ιστορία- ότι όποιος μεγάλος αθλητής του κοντινού ή μακρινού παρελθόντος , θέλει να βγει μπροστά , βρίσκει τρόπο και βγαίνει!

Και βγαίνει πάντα μπροστά αυτός που το επιθυμεί χωρίς δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς!

Αυτός που έχει κερδίσει τις φοβίες και τις αναστολές του.

Αυτός που έχει μάθει να τολμά πέρα από τις τέσσερις γραμμές των γηπέδων.

Κλασική περίπτωση είναι αυτή των υποψηφιοτήτων για την προεδρία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθόσφαιρας.

Ακούγαμε τόσο καιρό-προσωπικά είχα βαρεθεί- γιατί να μην είναι πρόεδρος στην Ομοσπονδία ο ένας , γιατί να μην είναι ο άλλος,( οι αναφορές γινόταν στα πρόσωπα πολύ σημαντικών βετεράνων) άσχημα θα ήταν να είχαμε πρόεδρο αυτόν ή εκείνον και τελικά όταν η νομοθετική τροπολογία έδωσε την δυνατότητα σε πρώην αθλητές να διεκδικήσουν το προεδρικό θώκο, από τις εκατοντάδες προτεινόμενες από το …κοινό υποψηφιότητες, βγήκε μπροστά μόνο μια ομάδα παλιών παικτών , η αποτελούμενη από τους Φασούλα, Χριστοδούλου, Ρεντζιά, Μέμμο Ιωάννου, Δημήτρη Παπαδόπουλο και Γιώργο Καράγκουτη μετά της κυρίας Αναστασίας Κωστάκη!

Όλοι οι άλλοι παλιοί ανεξαρτήτως ηλικίας και φουρνιάς δεν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και σημειώνω ότι οι περισσότεροι εξ’ αυτών ακόμα δεν έχουν πάρει θέση!

Δεν είναι της παρούσης , γι’ αυτό θα επανέλθω σε προσεχές κείμενο.

Το θέμα μου είναι η ανάληψη υψηλών διοικητικών καθηκόντων από τους Διαμαντίδη και Αλβέρτη , δυο εμβληματικές μορφές για το τμήμα μπάσκετ των Πρασίνων και γενικότερα για το ελληνικό μπάσκετ.

Μια πρωτοβουλία από μεριάς τους ικανή ν’ αλλάξει τα μέχρι σήμερα δεδομένα σε όλους τους τομείς του μπασκετικού Παναθηναϊκού.

Για πρώτη φορά την στελέχωση αλλά και τον προγραμματισμό των τμημάτων μπάσκετ σε όλες τις κατηγορίες , από την πρώτη ομάδα μέχρι τις υποδομές, θα σχεδιάσει ένα πενταμελές αμιγώς μπασκετικό επιτελείο αποτελούμενο από τους Διαμαντίδη , Αλβέρτη και τους κόουτς Βόβορα , Καλαϊτζή ,Παππά, σύμφωνα πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες του συλλόγου.

Με αυστηρά μπασκετικά κριτήρια θα συζητάνε, θα διαφωνούν , θα συμφωνούν και θα υλοποιούν τα σχέδια τους στην προσπάθεια τους να οικοδομήσουν τον Παναθηναϊκό των επόμενων χρόνων.

Με αυστηρά μπασκετικά κριτήρια θα σμιλεύσουν τον αγωνιστικό χαρακτήρα, την αγωνιστική φιλοσοφία αλλά και την προσωπικότητα της ομάδας στη νέα εποχή.

Επίσης κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη Διαμαντίδης και Αλβέρτης είναι οι μόνοι ικανοί, την κομβική αυτή περίοδο, να διαπαιδαγωγήσουν στη σωστή κατεύθυνση το φίλαθλο κοινό των Πράσινων.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πορεύεται έχοντας ως αυτοσκοπό το final 4 , ούτε να τρέφεται με φτηνό μεγαλοϊδεατισμό!

Νοοτροπίες και συμπεριφορές τελευταίων χρόνων που μοιραία τον οδήγησαν σε αδιέξοδα.

Διαμαντίδης και Αλβέρτης είναι οι μόνοι ικανοί να κλείσουν ένα κύκλο , που το κλείσιμο του εδώ και χρόνια εκκρεμεί, γιατί αυτοί σαν παίκτες τον πρωτοάνοιξαν και τον ολοκλήρωσαν , με σκοπό να ανοίξουν, στοχευμένα και μεθοδικά, ένα νέο κύκλο με την ομάδα σε ρόλο πρωταγωνιστικό.

Ο Παναθηναϊκός είναι ο πιο χορτάτος μπασκετικός σύλλογος στην Ελλάδα και από τους πιο χορτάτους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα ,ούτε του ταιριάζουν απωθημένα και εμμονές.

Για να παραμείνει όμως ανταγωνιστικός σε επίπεδο Ευρωλίγκας θα πρέπει να δημιουργήσει μια ομάδα με προοπτική και όχι με ημερομηνία λήξης.

Η κατεύθυνση είναι μια! Η δημιουργία ενός κορμού σταθερού και εξελισσόμενου!

Και ο κορμός αυτός δεν μπορεί να μην έχει ως βάση του το ελληνικό στοιχείο.

Πρακτικά δεν γίνεται αλλιώς όταν τα οικονομικά μεγέθη έχουν πια ξεφύγει , για όλες τις ελληνικές ομάδες , σε όλες πλέον τις διοργανώσεις, όταν πια χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει η ψαλίδα με τις κραταιές οικονομικά και αγωνιστικά ομάδες της διοργάνωσης!

Αλλά και ιστορικά πλέον έχει αποδειχθεί ότι ο ελληνικός κορμός είναι ο σωστός δρόμος που οδηγεί στη λεωφόρο των διακρίσεων και επιτυχιών.

Αν δώσουν σε Διαμαντίδη και Αλβέρτη πίστωση χρόνου και εμπιστοσύνη στο χτίσιμο του κορμού , γιατί η τεχνογνωσία δεν τους λείπει, θα έχει πραγματοποιηθεί το πρώτο μεγάλο βήμα για τον ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό των επόμενων χρόνων!

Το επόμενο βήμα έχει να κάνει με την επιστροφή της ηρεμίας στον Πράσινο οργανισμό.

Και η επιστροφή αυτή θα επιτευχθεί με την παύση της τοξικότητας που εκπέμπει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο διοικητικό.

Το πολυμέτωπο που έχει ανοίξει σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Κόντρες και εντάσεις με την Ευρωλίγκα και τους διαιτητές, κόντρες με τον αιώνιο αντίπαλο Ολυμπιακό στην ενδοχώρα, ( μια κόντρα που σόκαρε μέχρι και τον Ρικ Πιτίνο) καταστάσεις αδιέξοδες που αφαιρούν από την ομάδα γαλήνη και ηρεμία.

Αντίθετα με την όποια λογική του παραλόγου για κάθε κάφρο ανεξαρτήτου χρώματος , η λογική του υγιούς ανταγωνισμού είναι πάντα αυτή που αποδεικνύεται η πιο επωφελής για όσους την υπηρετούν η πιο επωφελής και χρήσιμη για τις ομάδες και για το άθλημα.

Τώρα κατά πόσο η παράδοση της ομάδας στα χέρια των δυο πρώην διεθνών είναι πραγματικά εν λευκώ θα φανεί στην πρώτη κρίση που θα παρουσιαστεί ή στις πρώτες αστοχίες που λογικά θα υπάρξουν.

Αν τα όποια προβλήματα επιλυθούν από τα πρόσωπα που είχαν την ευθύνη με τον δικό τους τρόπο και την δική τους λογική, τότε θα μπορούμε να μιλάμε με σιγουριά για την νέα εποχή που διανύει ο σύλλογος.

Θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι και άλλες ομάδες θα υιοθετήσουν το εγχείρημα και πως το άθλημα επιστρέφει επιτέλους στα χέρια των δικών του ανθρώπων.

Να γιατί το πείραμα με τους Διαμαντίδη-Αλβέρτη αφορά όλους όσους ασχολούνται με το άθλημα, αφορά το ίδιο το άθλημα!

Αν όμως έχουμε εξωτερικές παρεμβολές ,υποδείξεις και επιβολές τότε το πισωγύρισμα θα είναι κοντά και ακόμα πιο κοντά δυο πιθανότητες. |

Ο Παναθηναϊκός να «κάψει» δυο σημαντικές ιστορικές προσωπικότητες τους και ο ορίζοντας να γεμίσει και πάλι από μαύρα σύννεφα!