Η παραγωγή προπονητών δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα για τους Γιουγκοσλάβους. Οι Γιούγκοι γαλουχήθηκαν στα προπονητικά μυστικά με τον προφέσορα Άτσα Νίκολιτς, που συνήθιζε να γράφει μία φορά στον μαυροπίνακα και μετά να σβήνει τις πληροφορίες. Όποιος ρώταγε, επειδή δεν πρόλαβε ή δεν κατάλαβε καλά, δεν έκανε. Ίσως όχι ο σωστός τρόπος εκπαίδευσης, όμως ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι βγήκαν «αλεπούδες», τουλάχιστον όσον αφορά σε εκείνους που άντεξαν. Σαν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος με τη σειρά του έχει δουλέψει με πολλούς παίκτες που εν συνεχεία, πέρασαν στην άκρη του πάγκου κι έπιασαν το πινακάκι!

Ό,τι συνέβη, δηλαδή, με τον Ντούσαν Κέτσμαν, τον βετεράνο γκαρντ-φόργουορντ ο οποίος εκτελεί χρέη ασίσταντ κόουτς στην Παρτιζάν από τον Ιούνιο του 2014! Ο… κόουτς Κέτσμαν βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα για τον αγώνα των Σέρβων με την ΑΕΚ και μίλησε στο gazzetta.gr για την προπονητική, τη συνεργασία με τον πρόεδρο Νίκολα Πέκοβιτς, την ομάδα – αριστούργημα που παρουσίασαν οι «πράσινοι» στο Βερολίνο και τον Μίλος Τεόντοσιτς ενώ έβαλε στο… ζύγι τις κόντρες Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα – Παρτιζάν.

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα του 2009 που κατέκτησε την EuroLeague στο Βερολίνο έχει βγάλει πέντε προπονητές; Εσένα, τον Γιασικεβίτσιους, τον Μπατίστ, τον Τσαρτσαρή και τον Χατζηβρέττα!
«Ξεχνάς κάποιον! Ο Αλβέρτης δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό (γέλια); Επομένως, είμαστε έξι! Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έκανε καλή δουλειά! Είμαι πολύ χαρούμενος για τους πρώην συμπαίκτες μου. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έχει φτιάξει μια σπουδαία ομάδα κι έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του ενώ τα υπόλοιπα παιδιά αγαπούν πραγματικά το μπάσκετ. Γι' αυτό, ακριβώς, συνεχίζουν να ασχολούνται με την προπονητική. Είμαι υπερήφανος για αυτούς».

Τελικά, τι είναι πιο δύσκολο; Να βγάζεις τα plays του Ομπράντοβιτς στο παρκέ ως παίκτης ή να βρίσκεσαι στην άκρη του πάγκου;
«Το να είσαι προπονητής είναι πολύ πιο δύσκολο! Μπορείς να αντιληφθείς αμέσως τις μεγάλες διαφορές. Ως παίκτης, έχεις συγκεκριμένες οδηγίες και πράγματα που πρέπει να κάνεις στο γήπεδο. Αυτό είναι όλο. Ο προπονητής, όμως, πρέπει να προετοιμάσει όλο το staff και τους παίκτες, να απλοποιήσει καταστάσεις, να αντιμετωπίσει πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες εντός κι εκτός γηπέδου, να κάνει τον ψυχολόγο…».

Πολλοί παίκτες όταν αποσύρονται από την ενεργό δράση, απορρίπτουν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να γίνουν προπονητές αφού δεν αντέχουν την πίεση.
«Ναι, είναι αλήθεια. Η πίεση είναι ένα κομμάτι της δουλειάς μας που πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό. Πρέπει να τα βρείτε, για να τα πάτε καλά για πολλά-πολλά χρόνια (γέλια). Μπαίνει στη ζωή σου από τη στιγμή που βάζεις έναν στόχο. Το ίδιο, ισχύει, βέβαια όταν αγωνίζεσαι σε μια μεγάλη ομάδα, όπου οι προσδοκίες είναι τεράστιες. Προσωπικά, αυτή η πίεση με ωθεί στο να βελτιώνομαι και να μαθαίνω. Μου αρέσει!».

Πως αντιδρούσες αρχικώς όταν κάποιος σε αποκαλούσε «κόουτς Κέτσμαν»;
«Ήταν λίγο περίεργο στις αρχές της περσινής χρονιάς όμως έχω συνηθίσει. Έχει περάσει ένας χρόνος στην Παρτιζάν και η δουλειά που γίνεται εδώ με τον κόουτς Ντζίκιτς είναι μια πολύ όμορφη μπασκετική εμπειρία! Τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται στο προπονητικό τιμ είναι, επίσης, πρώην συμπαίκτες μου, με τους οποίους έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία. Δουλεύω ως βοηθός προπονητής κι ακόμα μαθαίνω. Αυτό είναι το πιο σημαντικό».

Θα μας εξηγήσεις το πρότζεκτ που έχετε αναλάβει στην Παρτιζάν; Μια ομάδα που έπαιζε πολλά χρόνια στην EuroLeague, φέτος δήλωσε συμμετοχή στο EuroCup μετά την περσινή απουσία από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τελικά κατέληξε στο Basketball Champions League.
«Αρχικά δεχτήκαμε την πρόσκληση να παίξουμε στο EuroCup όμως προέκυψε η κόντρα της FIBA με την EuroLeague Basketball κι εμείς βρεθήκαμε στη μέση! Η ομοσπονδία μπάσκετ της Σερβίας μάς διεμήνυσε ότι δεν μπορούμε να αγωνιστούμε εκεί γιατί θα είχε πρόβλημα η εθνική ομάδα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να παίξουμε στο Champions League. Υπάρχουν κι εδώ πολλές ποιοτικές ομάδες όπως η ΑΕΚ, η Μπεσίκτας, η Σάσαρι και η Ζιελόνα Γκόρα που έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν στην EuroLeague. Το ζητούμενο, λοιπόν, για την Παρτιζάν είναι να βρει σταθερότητα και να σταθεί ξανά στα πόδια της, ώστε να επιστρέψει στην EuroLeague τα επόμενα 2-3 χρόνια. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο, όμως πιστεύω ότι είμαστε στον σωστό δρόμο».

Πως είναι η συνεργασία με τον Νίκολα Πέκοβιτς; Υπήρξατε συμπαίκτες, πλέον όμως είναι το αφεντικό της ομάδας.
«Ο Πέκοβιτς ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως επέστρεψε μετά τον τραυματισμό του. Δεν τον βλέπω πολύ, αφού ασχολείται κυρίως με το οργανωτικό κομμάτι όμως κάνει το καλύτερο δυνατό για τη σωστή λειτουργία του κλαμπ. Όπως σου εξήγησα και πριν, το ζητούμενο για την Παρτιζάν είναι, πλέον, να σταθεροποιηθεί έπειτα από τα προβλήματα που αντιμετώπισε τα προηγούμενα χρόνια και στη συνέχεια να περάσει στο επόμενο επίπεδο».

Ήταν η ομάδα του Βερολίνου η καλύτερη όλων των εποχών στην ιστορία της EuroLeague και του Παναθηναϊκού;
«Εκείνη η ομάδα ήταν αριστούργημα, κάτι εντυπωσιακό! Κατέκτησε όλους τους τίτλους μέσα σε μια χρονιά. Σκεφτείτε… Είχε τρεις σούπερ σταρ στα γκαρντ (σ.σ. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Γιασικεβίτσιους) και ψηλούς όπως ο Πέκοβιτς, ο Μάικ Μπατίστ, ο Τσαρτσαρής και ο Φώτσης. Επίσης είχε τον Νίκολας και τον Περπέρογλου. Απίθανη ομάδα! Απίθανη! Πάντα θυμάμαι εκείνη τη χρονιά με πολλή χαρά και χαμόγελο. Ήταν μια σπουδαία περίοδος για τη ζωή και την καριέρα μου».

Πως ήταν, λοιπόν, η συνεργασία με όλους τους τύπους που προανέφερες;
«Ήλθα στον Παναθηναϊκό σχεδόν στα 30 μου. Άλλαξα παραστάσεις έπειτα από πολλά χρόνια και συνειδητοποίησα ότι μαθαίνω νέα πράγματα ακόμα και σε αυτή την ηλικία! Από τη στιγμή, λοιπόν, που αποχώρησα από τον Παναθηναϊκό, επέστρεψα στην Παρτιζάν και μπορώ να σου πω ότι είχα βελτιώσει το παιχνίδι μου έπειτα από μια χρονιά εδώ, στην Αθήνα, και τη δουλειά που έκανα με τον Ζέλικο! Ίσως, αυτός, να ήταν ο λόγος που έπαιξα σε ακόμα ένα Final Four με την Παρτιζάν, στο Παρίσι. Έχω, λοιπόν, πολύ όμορφες αναμνήσεις από την Αθήνα κι όποτε επιστρέφω, αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου».

Έχεις δουλέψει με σπουδαίους προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Βουγιόσεβιτς και ο Μαχμουτί. Ποιο είναι, όμως, το πρότυπό σου;
«Ως προπονητής, αναπτύσσεις μια συγκεκριμένη φιλοσοφία που θες να δεις να εφαρμόζεται στην ομάδα σου. Έχω κρατήσει, λοιπόν, στοιχεία από τον Ζέλικο, τον Βουγιόσεβιτς, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, τον Πέσιτς και τον Μαχμουτί. Ξέρεις, είναι σαν παζλ! Βάζεις το ένα κομμάτι εδώ, το άλλο δίπλα ώστε να ταιριάξουν και να παρουσιάσουν το τελικό αποτέλεσμα. Εδώ πει ο Ομπράντοβιτς, εκεί ο Ίβκοβιτς κλπ».

Σε ό,τι αφορά την εθνική Σερβίας, μπορούμε να πούμε ότι θυμίζει σε κάτι τις μεγάλες ομάδες του παρελθόντος;
«Γίνεται εξαιρετική δουλειά. Πολλοί είπαν ότι κάναμε το χειρότερο παιχνίδι μας σε εκείνον τον ημιτελικό του EuroBasket 2015 κόντρα στη Λιθουανία. Δεν ήταν η μέρα μας. Φέτος, όμως, η Σερβία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι αυτό είναι τεράστια υπόθεση. Το πιο σημαντικό, επίσης, είναι ότι η βάση της ομάδας, έξι παίκτες της αγωνίζονται ακόμα στη Σερβία ενώ ο Σάσα Τζόρτζεβιτς βάζει ήδη τις βάσεις για την επόμενη ημέρα! Πιστεύω ότι μπορούμε να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο στο EuroBasket».

Τι γίνεται με τον Μίλος Τεόντοσιτς; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι κάνει απίθανα πράγματα τα τελευταία δυο χρόνια;
«Ο Μίλος έχει περάσει στο επόμενο επίπεδο! Παίζει εξαιρετικά, είναι πολύ πιο ώριμος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Έχει ταιριάξει, επίσης, με τον Νάντο Ντε Κολό στην ΤΣΣΚΑ. Διαφορετικοί τύποι γκαρντ όμως ο Μίλος επιβεβαιώνει μέρα με τη μέρα, παιχνίδι με παιχνίδι πόσο σπουδαίος παίκτης είναι! Είμαι υπερήφανος για τον Τεόντοσιτς, ήμασταν συμπαίκτες στην εθνική ομάδα και τα τελευταία χρόνια έχει κάνει τεράστια βήματα».

Ποια είναι η πιο μεγάλη αντιπαλότητα; Ερυθρός Αστέρας – Παρτιζάν ή Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός;
«Νομίζω ότι εδώ στην Ελλάδα η κόντρα είναι μεγαλύτερη! Οι οπαδοί ζουν για την ομάδα κι αν χάνεις, είναι σαν καταστροφή! Τα γήπεδα εδώ είναι μεγαλύτερα σε σχέση με τη Σερβία ενώ στα ντέρμπι υπάρχουν μόνο οπαδοί του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού. Δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζει στο γεμάτο ΟΑΚΑ ή το γεμάτο ΣΕΦ όμως οι παίκτες αγαπούν να παίζουν σε αυτές τις συνθήκες! Σου δίνουν μεγαλύτερο κίνητρο. Ξέρω, για παράδειγμα, ότι πέρσι τερματίσαμε δεύτεροι, ο Ολυμπιακός είχε το πλεονέκτημα στους τελικούς, τους κερδίσαμε στο πρώτο παιχνίδι όμως πήραν το πρωτάθλημα με 3-1 νίκες».

Πάντως ακόμα μιλάς σαν παίκτης του Παναθηναϊκού!
(γέλια) «Φυσικά! Τους παρακολουθώ στο ελληνικό πρωτάθλημα και την EuroLeague. Το νέο μοντέλο της διοργάνωσης είναι πολύ ενδιαφέρον».

Μπορούμε να συγκρίνουμε τον εφετινό Παναθηναϊκό με τον δικό σου Παναθηναϊκό;
«Δεν μπορείς να συγκρίνεις αυτές τις ομάδες. Νομίζω ότι ο Φώτσης είναι ο μοναδικός που συνεχίζει ακόμα από την ομάδα του Βερολίνου. Τότε ο Παναθηναϊκός είχε πολλούς σούπερ σταρ και η δουλειά των προπονητών ήταν να τους κάνει όλους χαρούμενους, με τους ρόλους και τα λεπτά συμμετοχής ώστε η ομάδα να πετύχει τους στόχους της, κάτι που τελικά έγινε. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές αλλαγές σε ρόστερ και προπονητές, μέχρι ο Παναθηναϊκός να βρει τον δρόμο του».

Η ζωή χωρίς τον Διαμαντίδη;
«Παράξενη. Πολύ παράξενη χωρίς το Νο.13 στο ΟΑΚΑ. Ελπίζω ότι ο Παναθηναϊκός θα βρει κάποια στιγμή τον παίκτη με αυτή την προσωπικότητα».