Μην παίζετε άλλο με τα νεύρα του αθλητισμού

Αν κάτι θα έπρεπε να έχει γίνει σαφές, μέσα στον (κοντά) ένα χρόνο που ζούμε σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας είναι πως, δεν πρέπει κανένας να παίζει με τα νεύρα του άλλου. Θα έπρεπε να συμβαίνει γενικά αυτό, αλλά ειδικότερα σε καταστάσεις που φέρνουν ανασφάλεια, φόβο, απώλεια εισοδήματος και ψυχικής ισορροπίας θα έπρεπε να είναι όλοι πολύ προσεκτικοί και στο τι λένε, κυρίως αν δεν είναι απόλυτα σίγουροι για την αξιοπιστία των λεγομένων τους. Υπάρχουν πολλές μικρές σπίθες αναμμένες σε αυτό το τσουρουφλισμένο δάσος που ονομάζεται «κοινωνία» και οι εστίες παραμονεύουν.

Ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου και μέλος της επιτροπής των λοιμωξιολόγων Θανάσης Εξαδάκτυλος, μίλησε σήμερα (11/2) μεταξύ άλλων και για τον αθλητισμό. Πού είναι το πρόβλημα; Να ήταν μόνο ένα θα ήταν καλά!

Χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης της ΓΓΑ αλλά επειδή έτυχε μέχρι πρόσφατα να ζήσω από πολύ κοντά τη διαδικασία σύνταξης των υγειονομικών πρωτοκόλλων και τήρησης των μέτρων στον αθλητισμό, έχει κάθε λόγο να απαντήσει με διάψευση η Γραμματεία στο κ. Εξαδάκτυλο και για να είμαι ειλικρινής ήταν και αρκετά ευγενική η απάντηση. Γιατί όταν ο κόσμος του αθλητισμού έχει φτάσει σε σημείο έκρηξης, πρέπει τουλάχιστον να υπάρχει η λογική να ξέρεις τι λες.

Ας ξεκινήσουμε από το θέμα που αφορά τη Γ’ Εθνική και να υποβλήθηκε αίτημα για να ξεκινήσουν προπονήσεις. Η διαδικασία, όσον αφορά τον αθλητισμό, όσον αφορά τα πρωτόκολλα που αφορούν τον COVID 19 είναι η εξής: Συντάσσεται από την λίγκα ή την ομοσπονδία, αποστέλλεται στην Υγειονομική Επιτροπή της ΓΓΑ για έγκριση και εφόσον φτάσει, το πρωτόκολλο, στην τελική του μορφή, κατατίθεται αίτημα (από την οικεία ομοσπονδία ή λίγκα) ακρόασης στην Επιτροπή των λοιμωξιολόγων για έναρξη προπονήσεων ή αγώνων. Ο γ.γ δημόσιας υγείας που είναι επικεφαλής της Επιτροπής, συγκεντρώνει τα αιτήματα και ανάλογα με την πορεία της συζήτησης και τον φόρτο των θεμάτων ανά συνεδρίαση καλεί ή όχι τον ΓΓΑ (ως επικεφαλής της Υγειονομικής Επιτροπής για τον αθλητισμό) να επιχειρηματολογήσει επί των αιτημάτων. Είναι λοιπόν αρκετές οι φορές που η συζήτηση επί των αθλητικών, δεν έγινε ποτέ στην Επιτροπή γιατί προφανώς είναι για τα μέλη της χαμηλής προτεραιότητας. Σωστό ή όχι, μιλάμε για το αποτέλεσμα.

Είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Εξαδάκτυλος σε δηλώσεις του στα ΜΜΕ κάνει λόγο για αίτημα που δεν έχει φτάσει στην επιτροπή και διαψεύδεται άμεσα. Και με αφορμή αυτό, δεν μπορεί κάποιος να μη σκεφτεί αν πραγματικά οι επιστήμονες που είναι στην Επιτροπή (όχι όλοι, αλλά μια επίμονη μειοψηφία) ζουν με απόλαυση τον ένα χρόνο της δημοσιότητας τους ή προσφέρουν πραγματικά έργο με την παρουσία τους με κάθε ευκαιρία στις τηλεοράσεις και αν ναι, ποιο είναι αυτό; Ποια θέση εκφράζουν εντέλει; Τη δική τους ή της Επιτροπής;

Ως μέλη της βγαίνουν στα ΜΜΕ, έτσι τους βλέπει ο πολίτης. Όταν λοιπόν ο παίκτης, ο προπονητής ή ακόμα και ο καντινιέρης σε ομάδα Γ’ Εθνικής που περιμένει αυτό το μικρό εισόδημα για να ζήσει, ακούει ότι δεν κατατέθηκε ένα αίτημα που του έχουν πει εδώ και ένα μήνα ότι έχει κατατεθεί στην επιτροπή, νιώθει εντελώς ηλίθιος. Αλλά ακόμα και όταν διαπιστώνεται ότι το αίτημα έχει κατατεθεί, αισθάνεται διπλά ηλίθιος! Γιατί είτε τον έχει γράψει η Επιτροπή στα παλαιότερα των ποδοναρίων της και δεν το συζητάει, είτε αυτό έχει παραπέσει κάπου.

Αν θέλει κάποιο από τα μέλη της Επιτροπής να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στον αθλητισμό, λες και δεν έχει ήδη αρκετά από τον Μάρτιο του 2020, τότε μπορεί να συνεχίσει να μην ενημερώνεται για τα θέματα που έρχονται σε αυτή.

Καλό επίσης είναι να υπάρχει γενικότερη πληροφόρηση γύρω από τον αθλητισμό. Όταν επικαλείσαι την έξαρση της πανδημίας το καλοκαίρι στη Σερβία, λέγοντας πως προκλήθηκε από τον αθλητισμό (και αν δεν έχουν μεταφερθεί λάθος τα λεγόμενά σου) θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι εκεί έπαιξε ρόλο η παρουσία οπαδών στις εξέδρες στο πρωτάθλημα. Αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τα κρούσματα μέσα στην αθλητική δραστηριότητα!

Δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι μπορούν ξαφνικά να ανοίξουν τα πάντα στον αθλητισμό. Η πανδημία είναι εδώ και δυστυχώς ένα μέρος του αθλητισμού «έκλεψε» αφού δεν τήρησε τα μέτρα ακόμα και τις καλές εποχές, κρύβοντας ακόμα και κρούσματα στο όνομα του κέρδους από τις ακαδημίες. Ακόμα και τώρα στις λίγκες που παίζουν με τεστ και με τα στραβά μάτια της αστυνομίας σε πολλές περιοχές και περισσότερα άτομα από τον επιτρεπόμενο αριθμό, μπαίνουν στα γήπεδα. Μάσκες δεν φοράνε και… δουλευόμαστε μεταξύ μας για πόσοι και ποιοι είναι στην εξέδρα. Άλλο όμως αυτό και άλλο εσύ, ο «αρμόδιος», να τσιτώνεις ακόμα περισσότερο κάποιον ο οποίος βάλλεται από παντού και χάνει και το μεροκάματό του και την απασχόληση του.

Η αναφορά σε πρόσφατη ενημέρωση από τον Ν. Χαρδαλιά στο κομμάτι του αθλητισμού σε απολογητικό τόνο, δείχνει ότι υπάρχει, έστω μικρή, αίσθηση του προβλήματος στον χώρο. Εκεί όπου επειδή η «μαύρη» εργασία (με ευθύνη όλων!) είναι καθεστώς, η ζημία δεν καταγράφεται στην «πραγματική οικονομία», οπότε μένει πολύ πίσω στις προτεραιότητες. Το ότι δεν το λένε οι αριθμοί, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει το πρόβλημα και εκεί, όπως και σε άλλους χώρους όπως ο πολιτισμός που αντιμετωπίζει αντίστοιχες καταστάσεις. Συνεπώς οι επιστήμονες (αυτοί που αγαπάνε την προβολή) ας επικεντρωθούν σε αυτό που γνωρίζουν καλύτερα γιατί, κατά τα λοιπά, μπορούμε να λυπηθούμε, να οργιστούμε και να φοβηθούμε και μόνοι μας. Είναι περιττή η βοήθεια τους σε αυτόν τον τομέα.