Γιατ’ είναι τέτοιο το θεριό, που ’χει πολλά κεφάλια
κι έχει σαράντα διαιτητές κι εξήντα αφεντάδες,
να στήνουνε τα τέρματα, μαζί και τα καλάθια,
να τους τηράν οι φίλαθλοι να σιάχνουνε παπάδες,
μπαίνει - δεν μπαίνει στο πλεκτό, άλλοι να κονομάνε
κι εμείς να τσακωνόμαστε για αλλωνών τα γρόσια.

Κι όπως φαίνεται, εμείς οι ΠΑΣολέδες, πού ήμασταν «πρώτοι στ’ άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα», έχουμε ζηλέψει κι άλλη πρωτιά. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, τον Κιτσομπίλιο από κάτω θα τον βρεις. Όπου βγαίνει λίστα με «ύποπτα» παιχνίδια, μέσα είμαστε χωμένοι κι αρχίζω να ξενερώνω, πάνω που ετοιμάζομαι να κάνω θριαμβευτική είσοδο την Κυριακή στο Οάκα, να πάρω το διπλό. Μήπως να πάρω κανένα δίπιτο με γύρο και να κάτσω σπίτι;

Κάλλιο να πάρω δίπιτο, με μπόλικο τζατζίκι
όμως θα πάω γήπεδο, γαμώ τ’ οπαδιλίκι...

Κι ενώ έχει ξεκινήσει (;) ήδη ένα πρωτάθλημα για να γελάει ο κόσμος, που θα φτάσουν Χριστούγεννα κι ακόμα δεν θα ξέρουμε ποιοι και πόσοι παίζουνε, σκάει και μια μπόμπα από το Ευρωμπάσκετ. Πήγε, λέει, ένας Μαυροβούνιος να μας μαυρίσει κι άλλο την ψυχή, λες και δεν μας τη μαύρισαν αρκετά οι γείτονές του οι Σκοπιανοί. Και μόλις τον πιάκανε, άρχισε να λέει πως πήγαμε να στήσουμε κι εμείς, προφανώς ενημερωμένος για το χούι που έχουμε αποκτήσει εσχάτως στην Ελλάδα. Σου λέει, «δεν μπορεί, αυτοί στήνουμε μέχρι και τα δίχτυα, στα διχτάκια θα κωλώσουνε;»

Το μόνο που ελπίζω είναι να μη βγει καμιά ανακοίνωση από τη Φίμπα για τίποτα «ύποπτα» παιχνίδια κι είναι μέσα πάλι ο Κιτσομπίλιος, γιατί μετά δεν θα έχω μούτρα, ούτε για ποδόσφαιρο να γράψω ούτε για μπάσκετ ούτε καν για τένις...

Στάκα, βρε Κιτσομπίλιο μου, κάθισε στα αυγά σου,
να μη μας πάρουν με τ’ αυγά όλους τους ΠΑΣολέδες,
μη μας πετάξουν ντοματιές, γιαούρτια και φραπέδες,
τώρα που θα βαγέρουμε στου Οάκα το χορτάρι.

Μέχρι να μου περάσει η βουκολική διάθεση που μου προκαλούν τα μαύρα βουνά κι η μαύρη νύχτα, να κόψω τους χρησμούς σαν το Μαντείο της Δωδώνης και να σταματήσω να γράφω σε στίχο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...