Αλλά την ομάδα δεν τήνε πάω. Το ξέρετε άλλωστε, έχετε φροντίσει όλοι εσείς που ξέρετε από μπάλα (τρομάρα σας) και αυτοί που έχετε παίξει μπάλα στον Α.Ο. Κουκουβάουνες (εκεί κι αν πάει το τρομάρα σας) να μου πείτε τι έγκλημα κατά τσι ανθρωπότητας είναι να μην πας τους κοντούς που κάνουν τίκι τάκα. Τρομάρα μου.

Εψές όμως με το που ακούς την ομάδα που κατεβάζει ο σπέζιαλ γουάνς σου έρχεται μια ελαφρά μπαρσελονοσυμπάθεια. Δηλαδής τι κατενάτσιο και τρίχες κατσαρές, ο τύπος πήγε να κατεβάσει το ποδοσφαιρικό αντίστοιχο του Μίνας Τίριθ να πούμε λες και κατέβαζε την Ρεάλ να αμυνθεί σε πολιορκία από ορκς. Τέσσερις πίσω, τρεις μπροστά από τους τέσσερις με πρώτη εντολή να βαράνε, δεύτερη εντολή να βαράνε, τρίτη εντολή να βαράνε, τέταρτη εντολή να βαράνε και πας και πιο κάτω στην λίστα μέχρι που φτάνεις στην εκατοστή πέμπτη εντολή που γράφει: «α ναι και ρίχτε και καμιά κλωτσά στην μπάλα». Επικά πράματα δηλαδής. Αφού από το πολιορκητικό του πράματος, περίμενα ότι σε κάποια φάση θα μπει αριστερό μπακ ο Λέγκολας, αμυντικό χαφς ο Άραγκορν και τερματοφίτσουλας ο νάνος ο πως το λέγανε. Τον νάνο ασούμε τόνε βάζω τερματοφίτσουλα, επειδή όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Όχι μόνο ψηλοί τερμταζήδες. Στοπ στην δικτατορία των εκατοστών.

Τέλος πάντων ναι, δηλαδής κι εγώ γουστέρνω με τα μπούνια κλωτσοπάτινο και ηρωισμό και αίμα και τάκλιν στην λαιμόκοψη, αλλά δηλαδής για όνομα, να υπάρχει και ισόποση όρεξη για μπάλα. Η Ρεάλ πραγματικά χθες δεν ξέρω τι κατέβηκε να κάνει. Αν τήνε ρώταγες πριν το ματς στην φυσούνα, πάω στοίχημα ότι ούλοι μαζί οι παίκτες της θα σου απαντούσαν ότι τσιμπητέ πάμε για τρελό τσαμπουκά γιατί ήρθαν κάτι Πατησιόται στα λημέρια μας και τήνε πέσανε στα κουρίτσα μας και τώρα εμείς πάμε με λοστάρια και αλυσίδαι να τους κάνουμε την καφετερία που συχνάζουνε καλοκαιρινή. Αυτό δεν ήταν ομάδα ασούμε. Τα Τσακάλια ήσαντο.

Το δε ελ κλάσικο ρε παιδιά πάει να γίνει το Ρέηντζερς – Σέλτικ των πλουσίων και μοδάτων πια. Μπάλα δεν βλέπεις, φάσεις πολλές δεν βλέπεις (εξαιρείται η πενταρού), τσαμπουκάδες με την σέσουλα βλέπεις, ε και μετά ξηγιέται ο Μέσις μια στακαδούρα και χαίρεται τι κάνετε, καλά ευχαριστώ εσείς. Θα μου πείτε το Ρέηντζερς – Σέλτικ δεν έχει Μέσι. «Αλήθεια;» θα σας πω εγώ. Και ο Σαμαράς ασούμε τι ρόλο βαράει. Ίδιος ο Μέσις είναι. Σε ούλα του.

Πάντως το ημιτελικόνι πάει τέλειωσε. Ίσως να μην είχε τελειώσει αν έμενε στο ένα μηδέν, αλλά και πάλι με την διάθεση για πολιορκητική μπάλα και μόνο που έχει δείξει η Ρεάλ στα μεταξύ τους παιχνίδια, ποιο πιθανό βλέπω να κατέβω εγώ για δήμαρχος στην Ιερουσαλήμ, παρά οι Μουρίνιοι να παίξουν επιθετικό ποδόσφαιρο.

Δηλαδή κοίτα που φτάσαμε. Από τον εκνευρισμό μου με την Ρεάλ, να βλέπω τον Μέσι να σκοράρει και να λέω «α να μπράβο αγόρι μου».

Δηλαδή τι πιο ξενέρα.

Α ναι, επίσης και. Φαντάζομαι τον Κάρικ σε ρόλο Πέπε, να ακολουθεί τον Μέσι και να τόνε μαρκάρει και πιάνουν εναλλάξ τα γέλια και τα κλάματα. Το πήραν πάλι το κουπέτο το Τζαμπιολί οι ασυμπάθηστοι τίκι τάκες.

Εξώφυλλο ημέρας: Μου κάνει κάτι σε επαναστατικό ανιφέστο τούτο δω. Αυτό το κιούπι, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΣΑΣ. Αλλά μετά πας πιο κάτω και συγκλονίζεται το είναι σου. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ, ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΦΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΕΑ. Μιλάμε δηλαδή για αποκλειστικότητα που ξεπερνάει ασούμε αυτήν του Χατζηνικολάου - Βουγιουκλάκη θεός να την αναπαύσει ασούμε, υγεία να έχουμε. Να το πάρεις το αυτόγραφο να το κάμεις κάδρο να το αμολήσεις στο διάστημα να το δούνε τα άλιεν να μην πατήσουν ποτέ εδώ χάμω. Και μπάι δε γουέη. Έλα βρε ΑΕΚι να χαρούμε κι εμείς λίγο. Όσο τέλος πάντων μπορείς να χαρείς. Λέμε τώρα.