Θέλεις να σπουδάσεις Αθλητισμό στην Ελλάδα; Πλέον έχεις κάποιες επιλογές

Προ ημερών έτυχε να πέσω πάνω σε ένα ποστάρισμα του Τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η δημοσίευση που λειτουργούσε ως παρότρυνση προκειμένου να δηλώσουν τα παιδιά στο μηχανογραφικό τους αυτή τη σχολή, ανέφερε τα όσα προσφέρει σε έναν νέο ή μια νέα αυτή η πορεία σπουδών: την προοπτική να εργαστεί σε αθλητικές επιχειρήσεις και οργανισμούς, χάρη στη διασύνδεση της σχολής με την αγορά εργασίας μέσα από συνεργασίες, και την αξία της ευκαιρίας να σπουδάσει κανείς ένα σύγχρονο και ενδιαφέρον γνωστικό αντικείμενο, με τη δυνατότητα της μετεκπαίδευσης μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, διδακτορικές και μεταδιδακτορικές σπουδές.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα, μερικές μέρες νωρίτερα είχε τύχει να πέσω σε μια ανάρτηση σχετική με την ύπαρξη και την λειτουργία ενός δημόσιου ΙΕΚ Αθλητισμού, το Δημόσιο Θεματικό ΙΕΚ Αθλητισμού Αχαρνών, το οποίο εκπαιδεύει προπονητές για πολλά διαφορετικά αθλήματα. Ένα ΙΕΚ που λειτουργεί από το 1998 και στο νέο έτος θα λειτουργήσει τμήματα για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις, βάρη και στίβο.

Αυτά τα ερεθίσματα με έβαλαν στην διαδικασία να σκεφτώ ότι σήμερα, έστω με τον παραδοσιακό ελληνικό ρυθμό, η Ελλάδα δίνει πλέον ευκαιρία στα παιδιά που θέλουν να λειτουργήσουν στον αθλητισμό, να αποκτήσουν τις γνώσεις. Δηλαδή πλέον δεν δίνει μόνο την επιλογή της “Γυμναστικής Ακαδημίας”, για να γίνουν πρπονητές, αλλά τους δίνει την επιλογή και των σπουδών στο Sport Management μέσα από την σχολή της Πελοποννήσου. Και σήμερα δίνει και την επιλογή στα παιδιά που δεν κατάφεραν να μπουν σε μια πανεπιστημιακή σχολή να κάνουν ένα πρώτο βήμα σπουδών στο γνωστικό αντικείμενο της προπονητικής μέσα από ένα ΙΕΚ.

Ναι, μια σχολή στην Πελοπόννησο και ένα ΙΕΚ στην Αττική δεν είναι πολλά βήματα· τουλάχιστον όμως είναι βήματα. Όχι πολλά χρόνια πίσω, αν ήθελες να πάρεις την κατεύθυνση του Sport Management δεν είχες άλλη επιλογή πλην αυτής της μετανάστευσης. Σήμερα έχεις μια κρατική επιλογή, και αρκετές άλλες ιδιωτικών σχολών που λειτουργούν στην Ελλάδα. Και αυτό ισχύει και για την περίπτωση που θέλεις να κάνεις το πρώτο βήμα στην προπονητική: υπάρχει ένα κρατικό ΙΕΚ και αρκετά ιδιωτικά, ορισμένα εκ των οποίων έχω επίγνωση ότι κάνουν καλή δουλειά.

Κοντά στα παραπάνω έχω να συμπληρώσω και τις πρώτες πληροφορίες που λαμβάνω για την ύπαρξη και λειτουργία ιδιωτικών σχολών για γνωστικά αντικείμενα που είναι σχετικά με το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πλέον κάποιες σχολές για την ανάλυση. Μέχρι “χθες” ένας αναλυτής αν ήθελε να μην περιοριστεί στην εμπειρία του και να εξελιχθεί σε έναν αυτοδίδακτο ή σε κάθε περίπτωση εμπειρικό αναλυτή, δεν είχε άλλη επιλογή από το να εκπαιδευτεί σε ξένη γλώσσα - είτε φεύγοντας έξω είτε μελετώντας από απόσταση.

Δεν έχω πειστεί καθόλου, για να μη πω ότι παραμένω πεπεισμένος περί του αντιθέτου, ότι η αγορά του επαγγελματικού αθλητισμού και ειδικά αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις έχουν αντιληφθεί την ανάγκη να προσλάβουν τους “μορφωμένους” και να τους δώσουν την ευκαιρία να εργαστούν και να υλοποιήσουν τα οράματα και τις ιδέες του. Δυστυχώς αυτή η αγορά διοικείται ακόμη από παρωχημένα μυαλά, δίπλα στα οποία βρίσκονται άνθρωποι που φοβούνται τους “μορφωμένους”, μη τυχόν και τους πάρουν τις θέσεις και τα αξιώματα. Τώρα πια όμως που γίνονται όλο και περισσότερα τα μορφωμένα παιδιά που ζητούν μια ευκαιρία και παλεύουν για να τη βρουν, αρχίζω και νιώθω πιο αισιόδοξος για την επικρατούσα κατάσταση στην αγορά του αθλητισμού μετά από μερικά χρόνια.

Σε αυτά τα παιδιά, αρκετά εκ των οποίων έχει τύχει να τα συναναστραφώ πραγματικά ή ψηφιακά, είναι η ελπίδα μου για την αλλαγή. Και όσο βλέπω να πληθαίνουν οι κρατικές και ιδιωτικές σχολές, τόσο περισσότερο αισιοδοξώ ότι μπορεί και να προλάβω να ζήσω την ημέρα που η ελληνική αθλητική αγορά δεν θα υστερεί τόσο σε νοοτροπία και αντιλήψεις για τον τρόπο που πρέπει να γίνεται η δουλειά.

Φωτογραφία : Andrea Piacquadio