Άλβαρο Μοράτα: Έμαθε να φεύγει, μα λατρεύει να επιστρέφει (pics & vids)

• ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: ΣΧΕΣΗ «ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΑ»
• ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ
• ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ: Η ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΕ

Αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα ακριβά κοστούμια της γκαρνταρόμπας του. Προσεκτικά, εκλεκτικά, σχεδόν ψυχαναγκαστικά. Γυρολόγο δεν τον λες, όμως, έχει χτίσει μεθοδικά μια καριέρα κάνοντας κύκλους. Μόνο που στην περίπτωσή του, οι κύκλοι τείνουν να ανοίγουν ξανά για μια δεύτερη πορεία προς την ολοκλήρωση. Το παρελθόν μοιάζει να χτυπά την πόρτα του παρόντος, ντυμένο σαν μέλλον.

Στα προσεχώς 28 του χρόνια (γεν. 23/10/92), ο Άλβαρο Μοράτα συνοψίζει την ποδοσφαιρική διαδρομή του σε τρεις σταθμούς. Από τις όχθες του ποταμού Μανθανάρες, δίπλα στον οποίο ήταν εγκατεστημένο το «Βιθέντε Καλντερόν» και τη μετατόπισή του στα ανατολικά της πρωτεύουσας και το «Wanda Metropolitano», μέχρι το Τσαμαρτίν στο κέντρο της Μαδρίτης, που βρίσκεται το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» κι από εκεί στο Τορίνο και την οδό «Γκαετάνο Σιρέα 50». Στο «Juventus Stadium», δηλαδή, εκεί που ταξίδεψε πρώτη φορά το 2014 και που πλέον επιστρέφει, βγάζοντας την άνω τελεία (και) από το κεφάλαιο «Γιουβέντους».

Έντεκα επαγγελματικές σεζόν: πέντε στη Ρεάλ Μαδρίτης, μιάμιση στην Ατλέτικο Μαδρίτης (και την Τσέλσι), τρεις στη Γηραιά Κυρία, αν συνυπολογίσουμε αυτή που μόλις άρχισε για τον γέννημα-θρέμμα Μαδριλένο φορ. Συνολικά τέσσερις μεταγραφές και δύο δανεισμοί, με τον τελευταίο των 10 εκατ. ευρώ στους πρωταθλητές Ιταλίας να αυξάνει τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί για λογαριασμό του στα 189 εκατ. ευρώ και να τον καθιστούν τον 5^ο πιο κοστοβόρο παίκτη όλων των εποχών. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι η συμφωνία της μεταγραφής του περιλαμβάνει οψιόν αγοράς 45 εκατ. ευρώ, μπορεί να βρίσκεται κάλλιστα στη 2^η θέση της λίστας ως το 2021.

Διπλωμάτης ή απλά κυριευμένος από το συναίσθημα τού να παίζεις από τα 18 σου στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης, κάθε μεταγραφή-επιστροφή σηματοδοτούσε και αλλαγή «κασέτας» για τον Άλβαρο. Έστω κι αν η ρομαντικότητα που προδίδει και το επίθετό του τον έκανε να πέφτει σε επικοινωνιακές παγίδες, εκείνος θα δήλωνε αυθόρμητα σε κάθε του άφιξη την αποκλειστική αγάπη, το όνειρο ή την επιθυμία από μωρό να φοράει τα «Μπλάνκο» της Βασίλισσας, τα «Ροχομπλάνκο» των Κολτσονέρος ή τα Μπιανκονέρι των Τορινέζων.

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: ΣΧΕΣΗ «ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΑ»

Η επίσημη σταδιοδρομία του Μοράτα ξεκίνησε από τη Ρεάλ Γ’ (δεν υφίσταται πια), συνεχίστηκε στην Καστίγια και σύντομα κατέληξε στην πρώτη ομάδα των Μερένγκες. Εν πολλοίς, πήρε «σάρκα και οστά» στις τάξεις της Βασίλισσας. Ο Μοράτα είχε κάνει το ντεμπούτο του τη σεζόν 2010/11 υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο, μπαίνοντας ως αλλαγή στο 88’ κόντρα στη Σαραγόσα στη θέση του Άνχελ Ντι Μαρία. Από τη σεζόν 2012/13 οι εμφανίσεις του πύκνωσαν στην ενδεκάδα της Ρεάλ, εκείνος άνοιξε λογαριασμό, για να ακολουθήσει η πιο γεμάτη του χρονιά το 2013/14, με 34 συμμετοχές και 9 γκολ σε La Liga, Κόπα Ντελ Ρέι και Champions League, η οποία συνοδεύτηκε από το ιστορικό «Decima» στον τελικό της Λισαβόνας επί της συμπολίτισσας και συμπρωταγωνίστριας στο «έργο» των γυρισμών του, Ατλέτικο.

«Οι κορυφαίοι του κόσμου βρίσκονται στη Ρεάλ Μαδρίτης κι αυτό είναι δύσκολο, για αυτό έφυγα ώστε μια μέρα να επιστρέψω και να της αξίζω». Στα 22 του χρόνια, ο εκ πρώτης όψεως «άγουρος» ακόμη Άλβαρο, πήρε την απόφαση να ξενιτευτεί στην Ιταλία για χάρη της Γιουβέντους, στο μυαλό του, όμως, είχε περισσότερο να επανέλθει δριμύτερος, παρά να πει το οριστικό «αντίο».

Στις 21 Ιουνίου του 2016, η Ρεάλ ενεργοποίησε την οψιόν επαναγοράς των 30 εκατ. ευρώ και μετά από δύο χρόνια στο Τορίνο, ο Άλβαρο Μοράτα ολοκλήρωσε την πρώτη επαναφορά στην καριέρα του, η οποία αρχικά έμοιαζε περισσότερο με πισωγύρισμα. Από τη βασική θέση στη γραμμή κρούσης της Γιούβε, παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποχώρησή του από τη Ρεάλ σε πρώτο χρόνο, καλούταν να «παλέψει» ξανά πίσω από τα βαριά «χαρτιά» του μαδριλένικου ρόστερ. Ο ίδιος, όμως, δεν το είδε ποτέ έτσι.

«Αν η Ρεάλ Μαδρίτης δεν με αγόραζε εκείνο το καλοκαίρι, θα ήταν η τελευταία ευκαιρία που θα είχα ποτέ να παίξω εκεί. Ήμουν στο Euro και οι αντιπρόσωποί μου μού είπαν ότι επιστρέφω. Μου έδωσαν νέο συμβόλαιο, ήξερα ότι με εμπιστεύονταν. Ήταν μία μέρα που περίμενα πολύ καιρό, είχα φύγει για να αποκτήσω εμπειρία και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη χαρά μου την ημέρα της παρουσίασης».

Κόντρα στον ανταγωνισμό με τους αστέρες, ο κατά τι ωριμότερος Μοράτα σημείωσε την κορυφαία χρονιά της καριέρας του στο δεύτερο πέρασμα από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου», πραγματικότητα που ισχύει μέχρι και σήμερα. Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν πίσω από τον Καρίμ Μπενζεμά στην ιεραρχία, κατάφερε να πετύχει 15 γκολ σε 26 συμμετοχές στη La Liga (20 σε όλες τις διοργανώσεις, ρεκόρ καριέρας) και ήταν κομβικός στην επιστροφή της Βασίλισσας στον θρόνο του ισπανικού ποδοσφαίρου έπειτα από πέντε χρόνια.

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ

«Όταν ήμουν παιδί, ήμουν ball-boy στην Ατλέτικο. Περνούσα μια περίοδο που δεν το διασκέδαζα ιδιαίτερα. Ξέρεις, μπήκα στο μονοπάτι που ένα παιδί ξεκινά να γίνεται επαγγελματίας. Αρχίζεις τις σχέσεις με ατζέντηδες, σπόνσορες. Αισθάνθηκα μεγάλη πίεση, δεν ξεκινούσα καν βασικός στα παιχνίδια».

Ήταν 14 χρονών όταν πήρε την απόφαση να αφήσει τον σύλλογο που παρακολουθούσε κάθε εβδομάδα στο «Βιθέντε Καλντερόν» με τον πατέρα του και να ψάξει την πρώτη αλλαγή. Μεταβίας έφηβος, ο Μοράτα συνέχισε σε δεύτερο μαδριλένικο σωματείο, τη Χετάφε, περνώντας, όπως έχει πει ο ίδιος, μια φανταστική σεζόν που τον έκανε να βρει ξανά τη διασκέδαση στο παιχνίδι του και τη ζέση για το ποδοσφαιρικό όνειρο. Η έννοια «Ατλέτικο Μαδρίτης» ξεμάκραινε ολοένα και περισσότερο, ιδίως από τη στιγμή που στα 16 του υπέγραψε στις ακαδημίες της «μισητής» αντιπάλου. Ωστόσο, ο ίδιος είχε κρατήσει μπολιασμένο μέσα του το «θέλω» να επιστρέψει κάποια στιγμή στον πρώτο σύλλογο στον οποίο ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά.

«Δυστυχώς έπρεπε να παίξω σε άλλους συλλόγους μέχρι να φτάσω στην Ατλέτικο, αλλά το ήθελα πάντα. Αυτά που έζησα μένουν, αλλά τώρα είμαι πιο χαρούμενος από ποτέ», δήλωνε πριν από μερικούς μήνες, έχοντας πραγματοποιήσει από τον χειμώνα του 2019 τον δεύτερο μεγάλο γυρισμό του. Μέχρι και τον Ιούλιο του 2020, ο Μοράτα φόρεσε τη φανέλα της Ατλέτικο 61 φορές, πέτυχε 22 τέρματα, με το πιο αξιομνημόνευτο να είναι το γκολ που σίγησε το «Άνφιλντ» και σφράγισε τον θρίαμβο με 3-2 κόντρα στην υπερασπιζόμενη πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λίβερπουλ. Για πρώτη φορά, δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο σε θητεία του, αλλά είχε εκπληρώσει και με το παραπάνω μια από τις πιο δυνατές ευχές της παιδικής του ηλικίας.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ: Η ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΕ

Θέλει πολλή προσπάθεια να είσαι Μαδριλένος, να έχεις πάει, να έχεις φύγει και να ‘χεις γυρίσει πίσω και στις δύο κορυφαίες ομάδες της πόλης σου, αλλά ο πιο ισχυρός δεσμός σου να κρατά 1.500 χιλιόμετρα πιο μακριά. Αν, όμως, έχεις περάσει όπως ο Άλβαρο Μοράτα στο διετές «ξεστράτισμά» στις τάξεις της Γιουβέντους, ίσως και να υπάρχει λογική. Ο Ισπανός στράικερ βρήκε την «Ιθάκη» του χωρίς καν να ψάξει για αυτήν, σε μια πόλη κι ένα κλαμπ που τον λάτρεψε από την παρουσίασή του κιόλας, στο κατάμεστο «Juventus Stadium».

Η αλήθεια είναι πως συνάντησε αρνητικούς οιωνούς με το… καλημέρα. Τραυματισμός στη δεύτερή του προπόνηση από μια άτσαλη σύγκρουση με τον δεύτερο κίπερ της ομάδας, Ρουμπίνιο, αυτόματη απουσία από όλη την προετοιμασία, δυσκολία προσαρμογής στο νέο του περιβάλλον. Ο «εφιάλτης» των πρώτων μηνών μακριά από το σπίτι της οικογένειάς του, όμως, εξελίχθηκε σε μια αλληλουχία από ονειρικές στιγμές, με φόντο τα «αστέρια» του Champions League.

Δίχως να έχει σκοράρει ούτε γκολ στα παιχνίδια των ομίλων, κόντρα σε Μάλμε, Ολυμπιακό, αλλά και τη μετέπειτα ομάδα του, Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Μοράτα έγινε ταυτόχρονα «ήρωας» της Γιουβέντους στα νοκ-άουτ και «δήμιος» της ίδιας της Ρεάλ Μαδρίτης. Μετά τα 2 γκολ κόντρα στη Μπορούσια Ντόρτμουντ στους «16», σκόραρε άλλες δύο φορές σε Τορίνο και Μαδρίτη (2-1, 1-1), με το γκολ ισοφάρισης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» στο 57^ο λεπτό να «καταδικάζει» το κλαμπ με το οποίο είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης και να οδηγεί τη Γιουβέντους σε τελικό Champions League έπειτα από 12 χρόνια. Η φανταστική πορεία σε προσωπικό επίπεδο θα ολοκληρωνόταν στον τελικό όπου και σκόραρε ξανά, το μοναδικό τέρμα της Κυρίας στη χαμένη παρτίδα από τη Μπαρτσελόνα (3-1). Συνολικά, σημείωσε 27 γκολ και μοίρασε 18 ασίστ σε 93 συμμετοχές ώσπου να γυρίσει ξανά στη Μαδρίτη. Έκτοτε, οι τιφόζι των Γιουβεντίνων κρατούν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους για τον Ισπανό φορ με το αρχοντικό στυλ και το άψογο πλασέ, την οποία περίμεναν υπομονετικά να καλυφθεί ξανά.

Το καλοκαίρι του 2016, άφησε τη Γιουβέντους με διαφορετικό προπονητή, πολλούς διαφορετικούς συμπαίκτες, μέχρι και διαφορετικό σήμα, αφού το εμπορικό και αμφιλεγόμενο ακόμη και σήμερα «JI» αντικατέστησε το κλασικό οβάλ έμβλημα τον Ιανουάριο του 2017. Σήμερα, ο Άλβαρο Μοράτα αποτελεί και πάλι μέλος της πραγματικής ομάδας της καρδιάς του και έχει προπονητή έναν από τους μυθικούς συμπαίκτες της προηγούμενης θητείας του, τον Αντρέα Πίρλο, ο οποίος θα βάλει τα δυνατά του ώστε η τρίτη και πιο ξεχωριστή επιστροφή της ιδιαίτερης πορείας του, να είναι οριστική.