Παύλος Σιδηρόπουλος: Day After Day!

    Αντώνης Πατσούρας
    Την μουσική του, την αγωνία του, την αγάπη του για το ροκ εν ρολ. Όλοι τα ξέρουν. Τώρα εκδόθηκαν και τα ποιήματα του. Το G-Weekend σας ταξιδεύει στην αλήθεια τους.

    Οδεύουμε προς 29 χρόνια από τον θάνατο του. Εκείνο τον Δεκέμβρη του 1990. Του Αγίου Νικολάου. Άγιε Νικόλα φύλαγε και αγιά θαλασσινή.Δεν ήταν θαλασσινός αλλά ούτε και Άγιος. Ούτε βασιλιάς και άρχοντας. Ήταν ο Πρίγκηπας της ελληνικής ροκ σκηνής. Αντισυμβατικός, ανθρώπινος, μορφωμένος και γεμάτος πάθη.

    Ατλέτικο Μαδρίτης – Ρεάλ Μαδρίτης με αξεπέραστο Live Στοίχημα και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+)

    Πόσοι άραγε θυμούνται σήμερα τον Παύλο Σιδηρόπουλο; Πόσοι θέλουν να νιώσουν την ποιητική του αύρα; Λίγοι, αρκετοί, πολλοί. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε την δική του ιστορία στην ελληνική μουσική σκηνή και σήμερα, δεκαεννέα χρόνια μετά από τον θάνατο του, η αδελφή του Μελίνα επιμελήθηκε και παρουσίασε τα άγνωστα ποιήματα του.

    Ο Παύλος και σήμερα... πουλάει. Τι θα έλεγε ο ίδιος στην παρουσίαση των ποιημάτων του; Ότι και να έλεγε θα το έκανε με σεμνότητα και σεβασμό. Με αγνότητα και μπέσα. Δεν επέτρεπε τα ... ψαλίδια.

    Το βιβλίο που κυκλοφορεί, όχι από "γνωστό" εκδοτικό οίκο, αλλά από οίκο της Πάτρας. Ο Σιδηρόπουλος θέλει μελέτη στα τραγούδια του, πόσο μάλλον στα ποιήματα του. Του άρεσε να δηλώνει συγγραφέας. Είχε και λογοτεχνικό ψευδώνυμο. Παύλος Αστέρης.

    Η ποιητική του συλλογή κυκλοφορεί με τον τίτλο «Έχω μια θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα» και περιέχει 96 ποιήματα του Σιδηρόπουλου και κάποια πεζά του. Ο εκδοτικός του οίκος τν παρουσιάζει κάπως έτσι: «Ποιητική συλλογή με ενενήντα έξι ανέκδοτα ποιήματα από το αρχείο του Παύλου Σιδηρόπουλου. Μία λυρική μαρτυρία, εν είδει εξισορρόπησης μεταξύ αυτοβιογραφικής αναφορικότητας, ερωτικού αιτήματος, άκρατου συναισθηματισμού, επαναστατικής επαγρύπνησης και πολιτικής σκέψης. Τεκμήριο μιας εποχής, μέσα από την εκφραστικότητα του ποιητικού λόγου ενός αυθεντικού δημιουργού».

    Όταν διαβάσεις τα ποιήματα του και ειδικά με ηρεμία στις ημέρες των εορτών θα καταλάβεις ότι έχουν ανθρωπιά, ζεστασιά αλλά και σκληράδα. Έτσι είναι η ζωή. Σκληρή αλλά και γλυκιά. Είναι ένα υπέροχο ταξίδι. Κάθε ημέρα μια καινούργια ζάλη.

    Ο Παύλος Σιδηρόπουλος συστήνεται και πάλι στο κοινό του. Με ένα άλλο πρόσωπο. Ίσως για κάποιους ακαταλαβίστικο. Όταν έχεις ακούσει εκατοντάδες ώρες την μουσική του αρχίζεις να καταλαβαίνεις και τα ποιήματα του. Εξάλλου ο Παύλος έγραφε τραγούδια-ποιήματα.

    Πίστευε στο "Εν αρχή ην ο λόγος" και οι στίχοι του ήταν διαμάντια. Στίχοι γεμάτοι εικόνες. Σκληρές. Αναζητούσε με τον δικό του τρόπο την ευτυχία. Οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.

    Στη συλλογή θα βρει κανείς την πορεία του. Από τα εφηβικά του χρόνια και έως τον θάνατο του. Μια πορεία ενός ανθρώπου που ήταν απόγονος του Ζορμπά και της Έλλης Αλεξίου. Ενός ανθρώπου που έφυγε από την ηρωίνη.

    Στη ζωή του που δεν κράτησε παρά 42 χρόνια έγραψε για τον "Μπάμπη τον Φλου" αλλά και για την "Ώρα του Stuff". Έγραψε τραγούδια για φίλους, για γυναίκες, για ουσίες, για τον θάνατο και τη ζωή.

    Κυκλοφόρησε τον "Zorba the freak". Μίλησε στα τραγούδια του, για της άνοιξης τα χελιδόνια, για τον Πόε, τον Ντε Σαντ, για την γενιά του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ, για το μαύρο από την Προύσα, για το πρωί του Αυγούστου και την Άννα...

    Δεν ήθελε την αδικία αλλά ήξερε την αδικία. Σπούδασε μαθηματικά αλλά τον κέρδισε ο Χέντριξ. Τον γνωρίσαμε και μέσα από ταινίες και τώρα ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε και μέσα από τα ποιήματα του.

    Ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ένα ανθρώπινο κάλεσμα για ειρήνη, δικαιοσύνη, για τα παιδιά, για το θεό και για εκείνους που είναι ένοχοι για αιτία που δεν έχουν μάθει ποτέ.

    Ο Παύλος Σιδηρόπουλος είπε αντίο με σκληρό τρόπο αλλά τον κρατούν ζωντανό τα έργα τέχνης του, τα τραγούδια του και τώρα τα ποιήματα του. Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου μαζί με την βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη, έγραψε κάποτε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Μια θλίψη για τον κόσμο.

    Ο Σιδηρόπουλος έχει αυτή την θλίψη στα τραγούδια του. Την έχει και στα ποιήματα του. Δεν είναι ο ποιητής του Αιγαίου, ούτε ο ποιητής της Ελλάδος. Ούτε ο Καβάφης, ούτε ο Ελύτης. Είναι όμως και εκείνος αυθεντικός και έχει μεγάλη σημασία στις ημέρες μας να διαβάζεις τα βιώματα, τις σκέψεις, τα πιστεύω αυθεντικών ανθρώπων.

    Δεν προσαρμόζονταν εύκολα. Δεν ήθελε. Κάποτε ερμήνευσε μοναδικά Θεοδωράκη αλλά δεν δίστασε να ακολουθήσει τις ιδέες του και να γράψει για τον Μίκι! Ήταν ροκ σ' όλα του!

    Και τώρα φίλοι μου είναι αργά
    μια καληνύχτα στη μαμά
    και λίγη στάχτη στα μαλλιά
    καιρός να πούμε αντίο.

    «Έχω μια θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα», Εκδόσεις OPPORtuna.