Μίλα της: Για τη μοναξιά... (vid & pics)
Η μοναξιά... Η μοναξιά είναι πάντα εκεί. Σε συνοδεύει μέχρι τέλους. Καραδοκεί όταν το βλέμμα γίνεται ένα με το τζάμι που θολώνει από τη βροχή. Καραδοκεί όταν βρίσκεις τον στυλό σου κάτω από τον καναπέ. Καραδοκεί όταν το κρεβάτι είναι άστρωτο. Καραδοκεί όταν όλα είναι μάταια, όταν ξέρεις ότι το υπόλοιπο της ζωής θα το περάσεις μόνος/η. Η μοναξιά, η μεγάλη απειλή, η μοναξιά/η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω/είναι τσεκούρι στα χέρια μας/που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει. Η Κατερίνα Γώγου ήταν απ' αυτούς που κατάλαβαν, ένιωσαν το ατσάλι της και προειδοποίησαν. Η μοναξιά θρέφεται από τη σιωπή (μας) και την παραίτηση, γι' αυτό... μίλα της.
Μίλα της και μην περιμένεις απάντηση. Μίλα της και περίμενε απάντηση. Μίλα της και κάνε τη ζωή να κυλά, να προχωρά, να “σπάει” τη σιωπή, το κενό. Μίλα της για να ζεσταθεί, μίλα της για να μη χαθεί, μίλα της για να τη νιώσεις, μίλα της για να πάρει μορφή, μίλα της για να μη σταματήσεις να την αγαπάς. Δεν χρειάζεται να μιλάνε δύο, αρκεί ο ένας. Αρκεί να μιλά ένας για να έχουν φωνή δύο. Μίλα της, κι ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Το “Μίλα της” είναι η 47η ταινία που σας παρουσιάζει το G-Weekend Journal.
Από τις πιο ώριμες δουλειές του Αλμοδόβαρ
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ σε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της καριέρας του. Μετά το “Όλα για τη μητέρα μου”, ο Ισπανός εισδύει σε μεγαλύτερα υπαρξιακά πεδία, αφήνει το μαύρο χιούμορ και την πρόκληση που ξεβολεύει και αναδεικνύει το θέμα της μοναξιάς. Με ένα καλοδουλεμένο, πολυεπίπεδο σενάριο, δικό του, φτάνει στον πυρήνα του προβλήματος, εκθέτοντας και όλα όσα μπορούν να το συνοδεύουν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι από τις πιο ώριμες δουλειές του Αλμοδόβαρ. Φυσικά, το ανατρεπτικό, απρόσμενο στοιχείο είναι που “δένει” ύφος, ρυθμό, καλλιτεχνική επιδίωξη. Εντούτοις, εδώ το τιθασεύει και το χρησιμοποιεί όταν η ταινία δείχνει να μένει όμορφα, στρωτά μονοπάτια. Όταν βλέπεις το “αλμοδοβαρικό” στοιχείο, τότε καταλαβαίνεις ότι το φιλμ απογειώνεται και πως ο Αλμοδόβαρ καταφέρνει κάτι που μόνο οι μεγάλοι δημιουργοί καταφέρνουν: να κοιτούν εκεί που οι άλλοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δουν. Η τόλμη και το θάρρος του χαρακτηρίζουν και αυτή την ταινία και την εντάσσουν στις κορυφαίες του 21ου αιώνα.
Βαθιά αντρική φιλία
Ο Μπενίνο Μαρτίν, νοσοκόμος, έχει δεθεί συναισθηματικά με μια ασθενή η οποία βρίσκεται σε κώμα πολλά χρόνια. Τη φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο, σαν να είναι δικό τους άνθρωπος, κάνει ό,τι μπορεί για να είναι όμορφη, περιποιημένη και να ζει σε όσο το δυνατόν πιο ζεστό και άνετο περιβάλλον. Η αφοσίωση του απαράμιλλη. Για χρόνια φρόντιζε με τον ίδιο τρόπο τη μητέρα του. Όλα θα αλλάξουν όταν ο Μπενίνο θα γνωρίσει τον Μάρκο Θουλουάγα, δημοσιογράφο. Ο τελευταίος θα συνοδεύει τη φίλη του, ταυρομάχο, Λυδία Γκονδάλεθ στην κλινική που εργάζεται ο Μπενίνο μετά από χτύπημα που δέχτηκε σε ταυρομαχία. Μένει κι αυτή σε κώμα. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο ανδρών είναι καθοριστική για την εξέλιξη της ταινίας και για όσα ήθελε να σχολιάσει ο Αλμοδόβαρ. Ο Μπενίνο θα μάθει στον Μάρκο πώς να αντιμετωπίζει τη ζωή όταν αυτή απομακρύνεται, όταν χάνει το χρώμα της και όταν τη σιωπή “γεμίζει” η μοναξιά. “Μίλα της” του λέει γιατί η Λυδία ακούει, αισθάνεται και μπορεί να αναρρώσει. Οι δυο τους θα αναπτύξουν βαθιά φιλία και θα καταλάβουν με επώδυνο τρόπο ότι η ζωή συνεχίζεται και χωρίς αυτούς.
Μοναχικοί ήρωες
Ο Αλμοδόβαρ επιλέγει μοναχικούς ήρωες για το “Μίλα της”. Ανθρώπους που ζουν μόνοι και βιώνουν μόνοι κάθε δύσκολη στιγμή. Την ώρα που ενώνονται και το κενό ύπαρξης γεμίζει, έρχεται το ισχυρό χτύπημα της μοίρας και το κενό γίνεται ακόμη πιο μεγάλο, ακόμη πιο απειλητικό, ακόμη πιο τρομακτικό. Ωστόσο, είναι εκείνη τη στιγμή που οι άνθρωποι χρειάζονται ο ένας τον άλλο για να μάθουν να επιβιώνουν. Ο Μπενίνο μέσα από τον παράλογο (;) έρωτα για την ασθενή του, την Αλίθια Ρονθέρο, αντιστέκεται στη λήθη, στη φθορά του χρόνου, στη μοναξιά. Μέσα από μια εκτός ορίων πράξη θα δώσει πίσω στην Αλίθια τη ζωή της χάνοντας ο ίδιος τη δική του! Σε αυτό το διάστημα ο Μάρκο θα μάθει να χειρίζεται την απώλεια, θα μάθει τι σημαίνει να μένεις δίπλα στον άλλον και πώς να προχωρήσεις μετά από μια μεγάλη τραγωδία. Πέρα από το άψογο σενάριο, το μοντάζ, οι σχεδόν αβίαστες ερμηνείες των πρωταγωνιστών και η μουσική του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, κάνουν το “Μίλα της” διαχρονικό και πάντα φρέσκο. Η ταινία απέσπασε το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης και BAFTA καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας.