Πώς να ΠΑΟ με 8 παίκτες στους «8»;

Η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ερυθρό Αστέρα για την 3η αγωνιστική του ΤΟΡ 16 έφερε και πάλι στο προσκήνιο μια κουβέντα που συντηρείται από την αρχή της σεζόν.

Χρειάζεται ο Παναθηναϊκός προσθήκες; Είναι το υπάρχον ρόστερ ικανό για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της;

Το gazzetta.gr αναλύει ένα προς ένα τα προβλήματα του Παναθηναϊκού και βάζει κάτω το χρόνο συμμετοχής των παικτών του στα 13 μέχρι τώρα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα για να αποδείξει ότι με... 8 παίκτες δεν πήγε κανείς στους «8»!

1ο πρόβλημα: Με δεδομένο πως η βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους Καλάθη, Πάβλοβιτς, Φελντέιν, Γκιστ και Κούζμιτς, οι παίκτες που υπάρχουν στον πάγκο και μπορούν να προσφέρουν είναι μόλις τέσσερις. Δημήτρης Διαμαντίδης, Βλάντο Γιάνκοβιτς, Αντώνης Φώτσης και Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Ουσιαστικά ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έχει περιορίσει πάρα πολύ το rotation με αποτέλεσμα να βασίζεται μόλις σε 9 παίκτες στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια και μάλιστα σε μια περίοδο που οι πολλοί παίκτες είναι υπεραπαραίτητοι σε μια ομάδα που θέλει να πάει ψηλά. Λαμβάνοντας υπόψη ότι Χαραλαμπόπουλος και Παπαγιάννης δεν είναι ακόμη σε τοπ επίπεδο Ευρωλίγκας και με δεδομένους τους τραυματισμούς των Παππά - Μποχωρίδη, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τουλάχιστον την καλή απόδοση των υπολοίπων 9.

Δυστυχώς για τον προπονητή του Παναθηναϊκού πολλές φορές οι 9 είναι... 8 ή 7. Ο Γιάνκοβιτς που πέρυσι άφησε πολλές υποσχέσεις, φέτος έρχεται από τον πάγκο, προσφέρει λιγότερα, κάτι που αποδεικνύεται και από τα νούμερά του συγκριτικά με πέρυσι. Φέτος ο διεθνής φόργουορντ πετυχαίνει 5,8 πόντους με 2,5 ριμπάουντ, όταν πέρυσι είχε 8,8 πόντους με 3,1 ριμπάουντ, καταλυτική παρέμβαση σε πολλά ματς και μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής.

Παρόμοια είναι η εικόνα και του Αντώνη Φώτση. Χειρότερα νούμερα από πέρυσι (4,8 πόντους, 2,9 ριμπάουντ έναντι 6,7 πόντων και 5,2 ριμπάουντ), αλλά το χειρότερο όλων είναι πως δεν έχει την εικόνα του ηγέτη που μαζί με τον Διαμαντίδη έπαιρναν τον Παναθηναϊκό από το χεράκι και τον οδηγούσαν στα δύσκολα. Ο Φώτσης μοιάζει να είναι χωρίς ρόλο πολλές φορές, η διαχειρισή του δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη των προηγούμενων χρόνων και ο Παναθηναϊκός δεν χάνει μόνο τα σουτ και τα ριμπάουντ του, αλλά αυτό το ένστικτο του νικητή που διαμόρφωσε αποτελέσματα σε πολλούς αγώνες.

2ο πρόβλημα: Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη χρονιά με όνειρα και πλάνο σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά έφτασε στα μισά της σεζόν και ισορροπεί ανάμεσα στην αρχική ιδέα και τον ρεαλισμό.

Ο Ραντούλιτσα αποκτήθηκε για βασικός σέντερ, ο Κούζμιτς είναι αυτός που καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι σαφές πως το δίδυμο ψηλών του Παναθηναϊκού έχει χτυπητές αδυναμίες κι αυτές οι αδυναμίες είναι πλέον... βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων.

Ο Ραντούλιτσα δεν μπορεί να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του, ο Κούζμιτς δεν μπορεί να είναι βασικός σε μια ομάδα που θέλει να πάει φάιναλ φορ και μοιραία στα δύσκολα ο Τζόρτζεβιτς αναγκάζεται να... πετάξει τον Γκιστ στο «5» για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στην άμυνα.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι «πράσινοι» θα πρέπει με κάποιο τρόπο να λύσουν αυτή την εξίσωση. Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για να περιμένει κανείς την αγωνιστική ανάκαμψη του Ραντούλιτσα, ούτε βεβαίως μπορεί ο Κούζμιτς να κρίνεται ως βασικός σέντερ του Παναθηναϊκού, όταν αποκτήθηκε με ξεκάθαρο ρόλο στη θέση του αναπληρωματικού.

3ο πρόβλημα: Ο Τζόρτζεβιτς ήθελε κοντό ένα μήνα πριν από τη λήξη της προθεσμίας κι όχι μόνο δεν πήρε, αλλά έμεινε και μ' έναν λιγότερο μετά τον τραυματισμό του Παππά.

Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον στερέψει στην περιφέρεια και το πρόβλημα είναι πρώτα ποσοτικό και μετά ποιοτικό.

Ο «Σάλε» έβαλε μέχρι και τον Γιάνκοβιτς σε ρόλο πλέι μέικερ, άφησε τον Φελντέιν για 38 λεπτά στο παρκέ, την στιγμή που αυτός έκανε ένα από τα χειρότερά του παιχνίδια με τη φανέλα των «πράσινων».

Με λίγα λόγια και στην περιφέρεια επιστρέφουμε στο «1ο πρόβλημα», με την έννοια ότι το rotation είναι τόσο μικρό που ο Τζόρτζεβιτς αναζητά λαγούς από το καπέλο για να το αντιμετωπίσει.