Ο θρύλος του Δημήτρη Διαμαντίδη!

Μπορεί να κρίνει μόνος του ένα πρωτάθλημα και να φύγει από το γήπεδο με κατεβασμένο το κεφάλι. Μπορεί να κρίνει έναν αγώνα με το σουτ του στην εκπνοή και να μιλήσει για εκείνο που κάποιος άλλος θα έχει πετύχει νωρίτερα. Μπορεί να αναδειχθεί MVP ενός τελικού και να θεωρήσει πως απλά «έτυχε». Μπορεί να τον ψηφίσουν ξανά και ξανά ως καλύτερο αμυντικό μιας ολόκληρης λίγκας κι εκείνος να πάρει το βραβείο του με την άνεση που θα πήγαινε για καφέ στην αγαπημένη του Καστοριά.

Μπορεί να αναδειχθεί άντρας της χρονιάς από γνωστό περιοδικό και στην εκδήλωση να μιλάει για τους συμπαίκτες του. Μπορεί να βρεθεί στην κορυφή του κόσμου και να πιστεύει ότι απλά ήταν «μια καλή μέρα». Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μπορεί να είναι εκνευριστικά τέλειος και ταυτόχρονα αθεράπευτα ταπεινός. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει 13 πτυχές μιας προσωπικότητας, που αναδεικνύεται με μεγαλοπρέπεια μόλις πατάει παρκέ! 13 ιστορίες που δίνουν όλες τις απαντήσεις για τον άσο του Παναθηναϊκού, όπως την έδωσε κι εκείνος χθες. «Εδώ είναι η οικογένειά μου».

Η Καστοριά…

Μπορεί να τον πετύχετε Κυριακή απόγευμα, βράδυ ή ακόμα και Δευτέρα να ταξιδεύει προς τη Θεσσαλονίκη. Μην μπερδευτείτε. Προορισμός του δεν είναι η συμπρωτεύουσα, αλλά η… πατρίδα του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την Καστοριά, απ’ όπου κατάγεται και όπου έζησε 19 χρόνια της ζωής του. Στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» τον περιμένει πάντα ο παιδικός του φίλος για να πάνε μαζί στο «χωριό» και να μπορέσει ο Διαμαντίδης να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις του. Έστω κι αν μπορεί μόλις για λίγες ώρες ή το πολύ μια μέρα. Εκεί, κάθεται σε καφετέριες στην λίμνη και για ώρες αρκείται απλά να απολαμβάνει τη θέα και να χαλαρώνει. Τα ταξίδια του ήταν συχνότερα πριν αποφασίσει να φτιάξει οικογένεια, τη δική του οικογένεια με τη Βερίνα Χιώτη και την μικρή τους κόρη.

Ως επίτιμος δημότης της πόλης και κάτοχος του χρυσού κλειδιού δεν θα μπορούσε παρά να εκτελεί χρέη… ΕΟΤ και να διαφημίσει συνεχώς την Καστοριά στους συμπαίκτες του. Εκεί έχει αποφασίσει πως θα καταλύσει μόλις αποφασίσει πως η καριέρα του έφτασε στο τέλος της. Στην αγαπημένη του πόλη και είναι πολλοί εκείνοι που από τώρα στοιχηματίζουν ότι θα κάνουμε χρόνια να τον ακούσουμε ξανά και αν τον ακούσουμε ξανά.

Τα όνειρα…

Μένουμε στην Καστοριά για τα παιδικά όνειρα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Περιείχαν πολλές φιλοδοξίες, αλλά όχι το μπάσκετ! «Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου ξεκίνησα παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ποδοσφαιρικό ταλέντο, στην ομάδα της γειτονιάς μου έπαιζα». Λόγω ύψους, τον… μάζεψαν στο μπάσκετ. «Στην αρχή οφείλω να ομολογήσω ότι δεν το είχα σκεφτεί. Απλά διασκέδαζα παίζοντας μπάσκετ», έχει πει σε συνέντευξή του, κάτι που υποδεικνύει ότι έβλεπε την πορτοκαλί μπάλα ως χόμπι και όχι ως κατεύθυνση ζωής. Ο Παρασκευάς Μουρατίδης το 1999 τον προέτρεψε να υπογράψει στον Ηρακλή, κάτι που του έβαλε νέα δεδομένα στη ζωή του.

«Υπέγραψα στον Ηρακλή όταν ήμουν 19 χρονών. Τότε ήταν που άρχισα να πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω καριέρα παίζοντας μπάσκετ». Παρόντες στην όλη διαδικασία είναι οι – μόνιμα ταλαίπωροι τέτοιων υποθέσεων – γονείς του. «Ποτέ δεν μου έβαλε εμπόδια η οικογένειά μου. Πάντα με ενθάρρυνε. Είχαν δει πόσο πολύ πάθος είχα για το μπάσκετ. Και όπως κάθε παιδί τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ίσως τώρα να είναι και η κατάλληλη στιγμή για να τους το πω». Η οικογένειά του είναι και αποτυπωμένη στο δεξί του χέρι. Τα αρχικά του πατέρα του Θωμά, της μητέρας του Μαίρης και του αδελφού του Βασίλη.

Η αρχή στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ δύσκολη για τον Διαμαντίδη, που έμενε σε ένα μικρό διαμέρισμα απέναντι από το Στρατοδικείο, στην οδό Καυταντζόγλου. Στο γήπεδο πήγαινε περπατώντας ή με συμπαίκτες του, αφού δεν είχε καν δίπλωμα. Όταν αποφάσισε να πάρει το πρώτο του αμάξι, ήταν ένα μεγάλο τζιπ, το οποίο δύσκολα μπορούσε να ελέγξει και ενίοτε ζητούσε βοήθεια των συμπαικτών του για να ξεπαρκάρει! Ίσως γι’ αυτό έκτοτε έχει αποφασίσει να κινείται με κάτι πιο μικρό και δεν αποχωρίζεται το mini cooper του!

Τελικά, Διαμαντίδης ή Σπανούλης ; Πάρε μέρος στην ψηφοφορία μας!

Ο συγκάτοικος…

Ο άνθρωπος που κρατάει τον ασκό του Αιόλου είναι ένας πρώην συμπαίκτης του. Και κάτι παραπάνω… Ο συγκάτοικός του και όταν μιλάμε για μια ομάδα που κάθε τρις και λίγο έχει ένα ταξίδι, τότε ο άνθρωπος που μοιράζεται το ίδιο δωμάτιο με σένα έχει πολλά να πει. Ακόμα κι αν κάποιες ώρες αναγκάζεται να έχει κλειστά τα αυτιά του, όπως ο Κώστας Τσαρτσαρής.

Ο παλαίμαχος άσος του τριφυλλιού έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Διαμαντίδη και του αρέσει να μιλάει για εκείνον. Σε ανύποπτο χρόνο δεν είχε διστάσει να δηλώσει ότι όσο παίζει μπάσκετ ο Διαμαντίδης, θα ποντάρει τα λεφτά του ότι θα είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης του πρωταθλήματος… Και θα ήταν και φέτος κερδισμένος, αν το έκανε πριν την έναρξη των πλέι οφ! Στον ασκό του κρατάει και ένα μεγάλο μυστικό, που δεν είναι πια και τόσο μυστικό. Ο Διαμαντίδης ροχαλίζει! Και το κάνει τόσο έντονα, που στο Ευρωμπάσκετ του 2005 υπήρχε θέμα! Ο Τσαρτσαρής χρειάστηκε να προμηθευτεί ωτοασπίδες για να τα βγάλει πέρα.

Ο προπονητής…

Η αγκαλιά στην Βαρκελώνη που έγινε σήμα κατατεθέν ενός ολόκληρου φάιναλ φορ, αν όχι μιας ολόκληρης σεζόν. Η φετινή φωτογραφία στο ματς στην Κωνσταντινούπολη να τον κοιτάζει την ώρα που σουτάρει, όπως θα κοίταζε ο μπαμπάς που δεν έχει κουράγιο να μαλώσει το παιδί του… Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν πάντα ο λατρεμένος των προπονητών, ειδικά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μετά το τέλος του 2004, όταν ο τότε άσος του Ηρακλή έκανε καταπληκτική χρονιά, ο Σέρβος τεχνικός έλεγε πως δεν θέλει κανέναν άλλο παίκτη πλην του Διαμαντίδη. Φυσικά και τον πήρε! Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, ο «Ζοτς» στοιχημάτιζε ότι μπορεί να γίνει ο νέος Μποντιρόγκα, ενώ με κάθε αφορμή πλέκει το εγκώμιό του, ακόμα και ως αντίπαλος πια...

Μια από τις πιο μνημειώδεις δηλώσεις του ήταν μετά από μια – από τις πολλές – σπουδαίες βραδιές του απέναντι στον Ολυμπιακό. «Στο μπάσκετ στην Ευρώπη είναι πολύ δύσκολο να δεις έναν παίκτη να παίζει όπως έπαιξε απόψε ο Διαμαντίδης. Με 25 πόντους, 11 ασίστ και 7 ριμπάουντ. Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς κάτι παρόμοιο στην Ευρώπη».

Ιδιαίτερη αξία έχουν όσα έλεγε για εκείνον στο ξεκίνημα της πορείας του στον Παναθηναϊκό. «Τον συγκρίνω με μένα ως παίκτη και βρίσκω ότι είναι πολύ καλύτερος. Η πορεία του είναι αξιόλογη, αλλά πάντα θα υπάρχει κάτι να μάθει και να γίνει ακόμη καλύτερος. Προσωπικά, θέλω να βελτιωθεί κι άλλο στην επίθεση και να παίζει περισσότερο από δεξιά. Πάντως, είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην Ευρώπη κι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Μου δίνει χαρά, που τον έχω στην ομάδα».

Η ταπεινότητα…

Συνήθως χαμηλώνει το βλέμμα, κοιτάει το πάτωμα και απαντάει «καλύτερα να μην μιλήσουμε για μένα. Και τι να πούμε…;». Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τόση μετριοφροσύνη είναι πάντα αληθινή ή αν ξεπερνάει κάποιες φορές τα όρια. Ακόμα και το 2009 όταν και πάλι απέναντι στον Ολυμπιακό έκανε μια απίστευτη εμφάνιση και πέτυχε 16 πόντους, αλλά με τρία συνεχόμενα τρίποντα στο πιο κρίσιμο σημείο, αρνούταν να αποδεχτεί τον τίτλο του ήρωα. Πάλι καλά που παρέλαβε και το βραβείο του MVP… «Έκανα τα σουτ και μπήκανε. Δεν έγινε και τίποτα», είπε.
Στην αρχή της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, μάλιστα, τα πράγματα ήταν χειρότερα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μόχθησε για να τον πείσει να μιλάει λίγο περισσότερο και να μην κρύβεται στο καβούκι του μετά από κάθε μεγάλη του παράσταση. Ακόμα περισσότερο μόχθησε ο Θοδωρής Παπαλουκάς για να τον πείσει να αποδεχτούν την πρόταση της Wind για τη σειρά διαφημίσεων που έκαναν πριν μερικά χρόνια. Ο Διαμαντίδης είχε απορρίψει την ιδέα, παρά το οικονομικό δέλεαρ και όπως θρυλείται δέχτηκε μόνο κατόπιν προτροπής του άσου του Ολυμπιακού να πάρει τα λεφτά και να τα δώσει στους γονείς του. Ακόμα και στη διαφήμιση, βέβαια, οι λέξεις του ήταν μόλις τέσσερις!

Δεν νιώθει άνετα και βολικά να μιλάει για τον εαυτό του, δεν θέλει να ακούει τα κολακευτικά σχόλια που έχουν οι άλλοι να πουν για εκείνον. Σιχαίνεται τη δημοσιότητα και φτάνει μέχρι και στο σημείο του αυτοσαρκασμού, προκειμένου να ξεφύγει από εγκωμιαστικές καταστάσεις. Ο Αμερικανός προπονητής είχε πει πριν τον αγώνα με την Εθνική μας τον Αύγουστο του 2006 πως ο Διαμαντίδης ήταν ο καλύτερος σουτέρ μας… «Μάλλον λάθος σκάουτινγκ έχουν κάνει», απάντησε ο Έλληνας γκαρντ που με περίσσια δόση χιούμορ και ικανοποίησης έλεγε μετά το ματς με τη Γαλλία την ίδια χρονιά.... «Ευτυχώς σήμερα δεν είχε βάλτο αγόρι μου».

Το ίδιο και σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις που είχε δώσει… Η δημοσιογράφος του παρέθεσε ορισμένα από τα «παρατσούκλια» που χρησιμοποιούνται για εκείνον και ο Δημήτρης Διαμαντίδης μόνο που δεν… εξοργίστηκε κιόλας. «Δεν θα χαρακτήριζα με κανένα από αυτά τον εαυτό μου. Τα θεωρώ υπερβολή. Το μπάσκετ είναι ομαδικό, κάθε παίκτης έχει την ποιότητά του. Προσβάλλει τους συμπαίκτες μου να λέγονται τέτοια πράγματα. Ο Παναθηναϊκός έχει 14-15 παιδιά που ανά πάσα στιγμή μπορούν να βοηθήσουν. Δεν είναι ωραίο να χρησιμοποιούν τέτοιους χαρακτηρισμούς για μένα, περισσότερο προσβάλλομαι παρά κολακεύομαι. Όλοι κουράζονται το ίδιο, όλοι χτυπούν το ίδιο μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να πεις ότι κάποια φορά λείπει κάποιος, αλλά το «αναντικατάστατος» είναι προσβολή για τους υπόλοιπους».

Ο κολλητός…

Αν ο Κώστας Τσαρτσαρής είναι το δεξί του χέρι, ο Νίκος Χατζηβρεττάς είναι το αριστερό του. Από την εποχή του Ηρακλή έχουν πολύ καλή σχέση οι δυο τους, που συνεχίστηκε όταν αντάμωσαν στον Παναθηναϊκό. Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού αποτέλεσε το στήριγμά του στην Αθήνα το πρώτο διάστημα μέχρι να μπορέσει ο Καστοριανός να προσαρμοστεί στην πρωτεύουσα. Έστω να τη συνηθίσει.

Μαζί συνήθιζαν να ταξιδεύουν στα ρεπό που είχαν από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και να περνούν ακόμα και τις διακοπές τους παρέα. Εξάλλου, για τον τότε ακόμα εργένη άσο του Παναθηναϊκού, ο Χατζηβρέττας είχε ένα μεγάλο προνόμιο. Είναι παντρεμένος και η γυναίκα του μαγειρεύει πολύ ωραία! Οπότε το τραπέζι το βράδυ στο σπίτι του Νίκου είχε πάντα ένα πιάτο παραπάνω. Εξάλλου, έμεναν στην ίδια πολυκατοικία και μόλις μερικές σκάλες τους χώριζαν.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν ξέχασε τίποτα απ’ όλα, όταν οι δρόμοι τους χώρισαν. Ο Νίκος Χατζηβρέττας επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη κι έπαιξε στον Άρη, όπου έκλεισε την καριέρα του το 2012. Όταν ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ο αρχηγός του τριφυλλιού προσποιήθηκε για μερικά λεπτά ότι δεν είχε αλλάξει τίποτα. Και μπορεί ο κόσμος να ήταν λιγοστός για να πάρει ο Χατζηβρέττας την αναγνώριση που του άξιζε, όμως έμεινε στο κέντρο μαζί με όλους τους παίκτες των πρασίνων, φώναξαν μαζί και χειροκροτήθηκε απ’ όλο το γήπεδο.

«Έκανα πολλούς φίλους στο μπάσκετ. Ποιος ξεχωρίζω; Είναι πολλοί, εάν όμως, έλεγα ποιος είναι ο… κολλητός μου, αυτός είναι ο Διαμαντίδης. Ο οποίος ήταν και ένας από τους δυσκολότερους
αντιπάλους που αντιμετώπισα ποτέ».

Ο… πώς είπαμε τον λένε;

Είναι εδώ και χρόνια σημείο αναφοράς για το μπάσκετ. Σχεδόν μια δεκαετία στην κορυφή του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με αμέτρητες προσωπικές και ομαδικές διακρίσεις. Κάποτε, όμως, δεν ήταν έτσι. Το 2001 ήταν από λιγότερο ως και καθόλου γνωστός. Στις διαπραγματεύσεις του Παναθηναϊκού με τον Ηρακλή για την αγορά του Λάζαρου Παπαδόπουλου, ο Πρόδρος Εμφιετζόγλου προτείνει στον Θανάση Γιαννακόπουλο να πάρει πακέτο και τον Διαμαντίδη με επιπλέον 50.000 ευρώ, δηλαδή σχεδόν τζάμπα. Το αφεντικό του Παναθηναϊκού δεν ήξερε, φυσικά, για ποιον του μιλούσε ο τότε ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Ηρακλής και προσπαθούσε να συλλέξει πληροφορίες με τον δικό του… μοναδικό τρόπο.

«Ρε παιδιά, μου δίνουν με 50.000 ευρώ κι έναν πιτσιρικά, Διαμαντάτος, Διαμαντάκης, κάπως έτσι. Είναι καλός αυτός; Αξίζει να τον πάρω;». Δεν τον πήρε τότε, γιατί υπήρξαν αντιδράσεις από τους οπαδούς του Ηρακλή, όμως όταν έμαθε καλά το όνομά του, φρόντισε να τον «κατεβάσει» στην Αθήνα χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις. Και τότε ήταν έτοιμος να προσφέρει γη και ύδωρ στον Διαμαντίδη. Το μόνο που ζήτησε ο 24χρονος τότε άσος, ο οποίος είχε πρόταση και από τον Ολυμπιακό, ήταν ένα αυτοκίνητο Μίνι Κούπερ για να μπορεί να... παρκάρει πιο εύκολα.

«Δεν ξέρω ποια θα ήταν η εξέλιξή μου αν πήγαινα στον Ολυμπιακό, όμως ξέρω ότι δεν το μετάνιωσα ποτέ. Όταν πρέπει να πάρεις μια απόφαση καριέρας, αξιολογείς όλα τα δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός είχε όλα όσα ήθελα. Διοίκηση, εξαιρετικό προπονητή, πολύ καλούς παίκτες και κόσμο. Όλοι με δέχτηκαν ζεστά, με βοήθησαν να προσαρμοστώ και συνεχίζω.

Στις 15 Ιανουαρίου του 2001 ξεκινάει η σχέση του Δημήτρη Διαμαντίδη με την Εθνική ομάδα και αρχίζει με έναν άνθρωπο που έχει κατηγορηθεί για τις εμμονές του σε παίκτες. Η αφετηρία γίνεται από τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος εκφραζόταν με τα καλύτερα λόγια για τον άσο του Παναθηναϊκού πριν ακόμα αναλάβει την Εθνική ομάδα. Του έλεγε, μάλιστα, πως αν βελτιώσει το σουτ του, μπορεί να γίνει ο καλύτερος στην Ευρώπη. Κάποιες κακές εμφανίσεις και το φανταριλίκι είχαν φέρει πίσω τον Διαμαντίδη, όμως ο ομοσπονδιακός τεχνικός τον κάλεσε στην Εθνική ομάδα και του έδειξε εμπιστοσύνη πριν καν γίνει σταρ στον Ηρακλή.

Το 2003 θα παίξει στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση, στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας, όπου η Εθνική θα αποτύχει. «Προς Θεού, δε νιώθω ευλογημένος, ούτε καταραμένος. Μόνο ευτυχισμένος αισθάνομαι που βρίσκομαι στη Σουηδία με την Εθνική ομάδα σε ένα τόσο μεγάλο ραντεβού. Ειλικρινά, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε έφτασε αυτό το... συννεφάκι στον ύπνο μου», δηλώνει και ξεκινάει το ταξίδι του με τη γαλανόλευκη.

Ένα τεράστιο ταξίδι γεμάτο στιγμές… Το σουτ με τη Γαλλία στο Βελιγράδι, η αλάνθαστη εμφάνιση απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ιαπωνία, η παρουσία του κόντρα στην Κροατία στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας, η συμβολή του στην τεράστια ανατροπή κόντρα στην Σλοβενία, ο τραυματισμός του το 2009 και η απουσία του από την Πολωνία, το πρόωρα φινάλε το 2010. Ένα φινάλε που με μια ακατανόητη τραγική ειρωνεία ήρθε την ίδια μέρα με την παρθενική του εμφάνιση στην Εθνική. 5 Σεπτεμβρίου.

«Για μένα αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι, ενημέρωσα τα παιδιά στα αποδυτήρια και τους ευχαρίστησα για όλα όσα περάσαμε. Ζήσαμε απίστευτες στιγμές. Κάποια πράγματα αρχίζουν και τελειώνουν. Το έζησα αυτό και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Έζησα καλές και κακές στιγμές σε αυτή την ομάδα. Κατακτήσαμε ένα ευρωπαϊκό. Δεν μπορείτε να αντιληφτείτε πόσο μεγάλη χαρά ήταν αυτό το πράγμα για εμάς τους παίκτες. Πήραμε μία δεύτερη θέση σε Παγκόσμιο. Κερδίσαμε τους Αμερικανούς. Ζήσαμε πολύ έντονες και μεγάλες στιγμές. Είχαμε όμως και τις ατυχίες μας. Υπήρχαν και δύσκολες στιγμές».

Η φιλανθρωπία!

Αν δεν χαρακτηριζόταν από το διαμαντένιο χαρακτήρα του, ίσως και να μην υπήρχαν τόσοι διθύραμβοι για τις ικανότητές του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις τις ευαισθησίες του. Το 2003 αρνήθηκε να φύγει από τον Ηρακλή, που διαλυόταν λόγω οικονομικών προβλημάτων κι έμεινε μαζί με μερικούς ακόμα νέους παίκτες και τον Λευτέρη Κακιούση να παλεύουν με δεκάδες αντιξοότητες και στο φινάλε να αποτελούν την έκπληξη του πρωταθλήματος. Είχε συμπαίκτη του τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, με τον οποίο έκαναν εκπληκτικό δίδυμο εντός και εκτός γηπέδων. Όπως είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή, οι δύο φυσικοί ηγέτες του Ηρακλή, έφταναν στο σημείο να δανείζουν χρήματα σε νεαρότερους παίκτες, ώστε να τα βγάζουν πέρα.

Η φιλανθρωπική του δράση και το κοινωνικό του έργο είναι ιδιαίτερα γνωστό και μετά την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, έχει πρωτοστατήσει σε αξιέπαινες ενέργειες. Μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά και την Wind, ο Διαμαντίδης αποφάσισε τη σεζόν 2009-10 να προσφέρει 100 ευρώ για κάθε του καλάθι στο πρωτάθλημα. Η επιλογή του ήταν να δοθούν τα χρήματα στον νομαρχιακό σύλλογο ατόμων με ειδικές ανάγκες Καστοριάς. Και για γίνει αντιληπτό το μέγεθος, μόνο για τα 2π., ο άσος του Παναθηναϊκού... χρεώθηκε 3.200 ευρώ και μαζί με τα τρίποντα το νούμερο έφτασε στα 5.700 ευρώ.

Το ΝΒΑ…

Για πολλά χρόνια έμοιαζε ως πιθανός προορισμός. Ακόμα και σήμερα πολλοί αναρωτιούνται αν θα μπορούσε να τα καταφέρει. Το ΝΒΑ στα μάτια πολλών είναι το υπέρτατο κριτήριο για έναν αθλητή και για την ολοκλήρωσή του. Στα μάτια του Δημήτρη Διαμαντίδη, όχι. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ίσως είναι από τους ελάχιστους που θεωρούν ότι δεν μπορούν να παίξουν σε τέτοιο επίπεδο και δεν είχε ποτέ την πρόθεση να το επιδιώξει. Το δήλωνε, μάλιστα, σε κάθε ευκαιρία.

«Δεν θα πω ότι δεν θέλω να παίξω στο NBA, απλά το επίπεδο εκεί πέρα είναι πολύ ψηλό και δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Απλά, είπα ότι δεν μπορώ να παίξω στην Αμερική και στο ΝΒΑ. Δεν είχα ποτέ πρόταση για το ΝΒΑ και αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω. Επιπλέον, είμαι σε μία ομάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ομάδες εκεί και από πολλές άλλες. Είναι στην κορυφή και είναι λογικό άλλοι να κοιτάζουν πως θα μπορέσουν να έρθουν στον Παναθηναϊκό και όχι να φύγουν για να πάνε κάπου αλλού. Έχω τα πάντα εδώ, δεν μου λείπει τίποτα και ποτέ δεν είχα την τρέλα να πάω στο εξωτερικό. Ο καθένας όπως αισθάνεται και κρίνει αναλόγως τον εαυτό του. Εγώ αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να παίξω εκεί. Τώρα πως αισθάνεται ο καθένας και πως τα βλέπει κάποιος άλλος είναι θέμα δικό του».

Υπάρχουν πάντα και τα προσωπικά δεδομένα που έχουν ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γεννήθηκε στις 6 Μαΐου του 1980 στην Καστοριά. Ένα από τα αγαπημένα του χόμπι είναι το ποδόσφαιρο και όποτε του δίνεται η ευκαιρία παρακολουθεί αγώνες με την ασπρόμαυρη θεά πρωταγωνίστρια. Μιλάει πολύ καλά την αγγλική γλώσσα, κάτι που σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες του είχε στοιχίσει στο μουντομπάσκετ του 2006, μετά τον αγώνα με την Κίνα. Οι δημοσιογράφοι της χώρας τον έπιασαν στην μεικτή ζώνη και δεν έλεγαν να του επιτρέψουν να φύγει και χρειάστηκε η παρέμβαση… τρίτων. Είναι παντρεμένος με τη Βερίνα Χιώτη κι έχουν μαζί μια κόρη την οποία θα βαφτίσουν το προσεχές καλοκαίρι, όταν και θα γίνει ο θρησκευτικός τους γάμος στην Καστοριά. Οδηγεί – όπως προφανώς έχετε μαντέψει – ακόμα mini cooper!

Όταν, μάλιστα, ανανέωσε το συμβόλαιό του το 2007, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι τον ρώτησαν αν θέλει καινούργιο σπίτι ή αυτοκίνητο, προφανώς πρόθυμοι να εκπληρώσουν κάθε του επιθυμία. «Σας ευχαριστώ πολύ, όλα είναι μια χαρά, δεν έχω πρόβλημα», ήταν η απάντησή του.

Ο αρχηγός…

Η βραδιά της 24ης Φεβρουαρίου του 2009 ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μετά από πέντε χρόνια στον Παναθηναϊκό, πήρε στην αρχή της σεζόν το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Στον 10ο τελικό της καριέρας του με την πράσινη φανέλα, ήταν εκείνος που σήκωσε στον ουρανό του Ελληνικού το κύπελλο Ελλάδας.

Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή, που οι περισσότεροι θα ένιωσαν κάθε φιλοδοξία ή ακόμα και ματαιοδοξία να ικανοποιείται, ο Διαμαντίδης έσκυψε το κεφάλι και σκέφτηκε ό,τι και όλοι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Τον «Φράγκι». «Μα τι άλλο θα μπορούσα να του ζητήσω από το να σηκώσουμε μαζί το Κύπελλο!», είχε πει στο gazzetta.gr την επόμενη μέρα και συμπλήρωσε: «Δεν ήταν ο προηγούμενος αρχηγός, είναι και θα είναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού».

Εκείνος, ο διαχρονικός αρχηγός του Παναθηναϊκού έδωσε το σύνθημα και στη δική του τελευταία βραδιά, όταν ζητούσε από τον κόσμο να αποθεώνει τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Οι οπαδοί του τριφυλλιού υπάκουσαν τον Αλβέρτη κι εκείνος ως μαέστρος απαιτούσε να γίνουν όλο και πιο δυνατές οι φωνές. «Ο Δημήτρης έχει σπάνια ηγετικά χαρακτηριστικά μέσα στο γήπεδο, είναι παίκτης γεννημένος νικητής και έχει την αγωνιστική προσωπικότητα που απαιτεί ο ρόλος του αρχηγού». Οι δυο τους αντάμωσαν ξανά φέτος.
Η ίδια πλευρά της προσωπικότητάς του εμφανίστηκε και μετά τον τελικό στην Βαρκελώνη το 2011. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης φώναξε κοντά του τον Κώστα Τσαρτσαρή και τον Μάικ Μπατίστ για να σηκώσουν και οι τρεις μαζί το κύπελλο της Ευρωλίγκα.

Αιώνια πιστός...

Καλοκαίρι του 2004, σε μια σημαδιακή χρονιά για την Ελλάδα, κατηφόρισε στην Αθήνα. Δέκα χρόνια μετά είναι στο ίδιο γήπεδο, στην ίδια γειτονιά, με την ίδια φανέλα! Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει κατακτήσει οκτώ πρωταθλήματα Ελλάδας, οκτώ κύπελλα, τρία πρωταθλήματα Ευρώπης, έχει αναδειχθεί πέντε φορές MVP του ελληνικού πρωταθλήματος, μια φορά MVP στην ευρωλίγκα, έξι φορές κορυφαίος αμυντικός της ευρωλίγκα και τέσσερις φορές έχει μπει στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης.

Το 2008 ανανέωσε το συμβόλαιό του για τρία ακόμα χρόνια. Το 2010 υπέγραψε πρόωρη επέκταση συμβολαίου ως το 2013. Το προηγούμενο καλοκαίρι συμφώνησε να φοράει την πράσινη φανέλα για δύο ακόμα χρόνια. Καμία από τις ανανεώσεις του δεν έγινε σίριαλ, καμία δεν διήρκησε περισσότερο από μερικές μέρες ή μερικά λεπτά. «Εδώ και του χρόνου. Που να πάω; Εδώ είναι η οικογένειά μου». Προφανώς και δε γίνεται αλλιώς…