• Covid και τραυματισμός… μυστήριο
• Δρομολόγιο Οχάιο-Αθήνα
• Στο βάθρο από μικρή…
• Η αλλαγή κουλτούρας στις ΗΠΑ και τα… περίσσια κιλά
• Η Ζυρίχη το έναυσμα για την κορυφή
• Η… δραστήρια Κατερίνα που δεν «μασάει»

Πηγαίνοντας στο Τόκιο η Κατερίνα Στεφανίδη είχε ένα πράγμα στο μυαλό της. Το χρυσό μετάλλιο.

Από την πρώτη στιγμή γνώριζε πως αυτή και άλλες 3-4 αθλήτριες (Ναζότ, Σιντόροβα, Μπράντσο και Μόρις με την τελευταία να τραυματίζεται στον προκριματικό) θα ήταν αυτές που θα διεκδικούσαν μετάλλιο.

Το να ανέβεις δεύτερη συνεχόμενη φορά στο πρώτο σκαλί του βάθρου δεν είναι εύκολο. Μόνο η τεράστια Ισινμπάγιεβα το έχει καταφέρει. Ούτε καλά καλά το να μπεις στα μετάλλια. Η Στεφανίδη ήταν η μόνη αθλήτρια από τις 15 του τελικού που ήταν παρούσα και στο Ρίο πριν πέντε χρόνια. Από μόνο του αυτό συνιστά επιτυχία. Ειδικά με τον τρόπο που ήρθε…

Covid και τραυματισμός… μυστήριο

Η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια του στίβου όλων των εποχών, βρέθηκε πέρυσι να έχει να αντιμετωπίσει δύο πρωτόγνωρα πράγματα. Το ένα ήταν ο κορονοϊός που την ανάγκασε, όπως και όλες τις αθλήτριες, να περιοριστεί στο Οχάιο και να μην κάνει αγώνες. Πέρασαν αρκετοί μήνες για να πιάσει πάλι κοντάρι και το έκανε φέτος στον κλειστό, σε ένα μίτινγκ στη Γαλλία όπου κέρδισε.

Το δεύτερο ήταν ένας τραυματισμός. Όχι συνηθισμένος, αλλά ένας που την ταλαιπώρησε όσο κανένας άλλος πριν. Από το 2016 η Στεφανίδη παλεύει με μικροτραυματισμούς, όπως πέρυσι η ταλαιπωρία της ήταν μεγαλύτερη από ποτέ. Για αρκετές εβδομάδες είχε ενοχλήσεις στο πόδι, που ωστόσο ποτέ δεν ανακαλύφθηκε από που προέρχονταν…

Και πάλι όμως μπήκε, έκανε τον αγώνα της και πήρε την τέταρτη θέση, παλεύοντας ως το τέλος για ένα μετάλλιο.

Το ίδιο είχε κάνει και το 2018 πριν το Παγκόσμιο κλειστού στο Μπέρμιγχαμ. Τότε είχε έναν τραυματισμό από τον Γενάρη που δεν της επέτρεπε να αγωνιστεί. Πήγε στο παγκόσμιο και πήρε το χάλκινο, μετάλλιο για το οποίο είχε πει ότι ήταν ένα μετάλλιο για το οποίο είχε χαρεί περισσότερο από κάθε άλλο. Επί της ουσίας η Στεφανίδη έχει να κάνει… νορμάλ προετοιμασία από το 2016 όταν και πήρε το χρυσό στο Ρίο, στο πικ της καριέρας της.

Δρομολόγιο Οχάιο-Αθήνα

Η Στεφανίδη προσπαθεί από τότε που μετακόμισε στις ΗΠΑ για σπουδές, να κρατά μια ισορροπία στο διάστημα που μένει εκεί και σε αυτό στην Ελλάδα. Τον μισό χρόνο τον περνά στο Οχάιο, τον άλλο μισό στην Αθήνα που είναι η βάση της μαζί με τον προπονητή και σύντροφό της Μίτσελ Κρίερ, προκειμένου να κάνουν τους αγώνες τους στην Ευρώπη.

Φέτος μάλιστα ετοιμάζεται για άλλη μια… μετακόμιση, στο Ντένβερ, όπου θα εγκατασταθούν πλέον για προπονήσεις. Η Στεφανίδη σε αντίθεση με όλες τις άλλες αθλήτριες, είναι μεταξύ δύο ηπείρων, κάτι που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο μια αθλήτρια που πρέπει να ταξιδεύει συνεχώς με κοντάρια από την μία άκρη στην άλλη.
Αν είχε ένα πλεονέκτημα φέτος, ήταν η… αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων πέρυσι. Γιατί ο τραυματισμός της δεν θα της επέτρεπε ποτέ να φτάσει ως την 4η θέση που έφτασε χθες. Όπως είπε η ίδια στο Gazzetta, πέρυσι τέτοια εποχή από το πρόβλημα που είχε, δεν μπορούσε καλά καλά να περπατήσει.

Στο βάθρο από μικρή…

Για την πορεία της Στεφανίδη έχουν γραφτεί μύρια άρθρα. Από ηλικία 14 ετών έκανε επιδόσεις κατηγορίας… γυναικών. Ήταν το κορίτσι «θαύμα» του ελληνικού στίβου και από την κατηγορία των κορασίδων σάρωνε τα πάντα. Έκανε εθνικό ρεκόρ σε όλες τις ηλικίες από 11 ως 15 ετών.

Έκανε παγκόσμιο ρεκόρ κορασίδων με 4,37μ. και στην πρώτη της εμφάνιση σε μεγάλη διοργάνωση, στο Παγκόσμιο παίδων-κορασίδων, πήγε ως… παγκορασίδα και πήρε το χρυσό μετάλλιο με άλμα στα 4,30μ. Δύο χρόνια μετά στην ίδια διοργάνωση πήρε το αργυρό μετάλλιο και το 2008 πήγε στο Παγκόσμιο εφήβων – νεανίδων όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Αυτές οι επιτυχίες ήταν αρκετές για να έρθει μια υποτροφία από το Στάνφορντ της Καλιφόρνια, την οποία και αποδέχτηκε.

Και να φανταστεί κανείς ότι μικρή ήταν… υψοφοβική.

Η αλλαγή κουλτούρας στις ΗΠΑ και τα… περίσσια κιλά

Η απότομη αλλαγή στη ζωή της με την μετακόμιση στις ΗΠΑ έφερε σημαντικές αλλαγές. Δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή της και επί της ουσίας έχασε δύο χρονιές καθώς είχε βάλει κιλά, που δεν της επέτρεπαν να αγωνιστεί στο επίπεδο που μπορούσε. Το ίδιο είχε γίνει και στο παρελθόν, με τους γονείς της να τρέχουν σε διατροφολόγους ώστε να την επαναφέρουν στα επίπεδα που ήταν πριν.

Μετά την πρώτη χρονιά στις ΗΠΑ και την αύξηση του βάρους της, αιωρούνταν ο φόβος πως ένα τεράστιο ταλέντο θα μπορούσε να έχει χαθεί. Δεν περνούσε καλά εκεί και είναι αλήθεια πως αρχικά η ίδια δεν ήθελε καν να πάει, αλλά το έκανε με την προτροπή της οικογένειάς της. Αθλητές και οι δύο γονείς της (στίβο και μπάσκετ ο Γιώργος, στίβο η μητέρα της, Ζωή) γνώριζαν καλά ότι μια τέτοια εμπειρία θα άλλαζε πολλά στην καριέρα της.

Και όντως όλα άλλαξαν από το 2010. Αφού είχε καλύτερη επίδοση το 4,13μ. έκανε μία αλλαγή και ένας ολυμπιονίκης της Αθήνας, ο Τόμπι Στίβενσον, ανέλαβε να την προπονεί. Αμέσως ανέβηκε στα 4,30μ. και αφού έσπασε το κολεγιακό ρεκόρ στις ΗΠΑ, βγήκε 3η στο πρωτάθλημα του NCAA.

Ακολούθησε το ευρωπαϊκό Νέων όπου στην επιστροφή της σε τοπ διοργάνωση, κέρδισε ένα ακόμη μετάλλιο, το αργυρό. Το 2012 έφτασε να κάνει 4,48μ. και από το 2014 ήρθε η μεγάλη άνοδος προς την κορυφή.

Αρχικά μετακόμισε στην Αριζόνα για μεταπτυχιακό στην νευροψυχολογία, όπου προπονούνταν με έναν άλλο σπουδαίο επικοντιστή, τον Νικ Χάρισον.

Και το 2015 προέκυψε ο μετέπειτα σύζυγός της, Μίτσελ Κρίερ ο οποίος κατάφερε κάτι που δεν είχε καταφέρει ο προηγούμενος προπονητής της. Να δει το επί κοντώ σαν ένα παιχνίδι. Όπως τότε που ήταν μικρή και ήθελαν οι γονείς της να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα λόγω της… ζωηρότητάς της. Πράγμα λογικό καθώς ως τότε ο Μιτς προπονούσε μόνο παιδάκια… Και κατάφερε να φτάσει την Κατερίνα στην κορυφή του κόσμου.

Η Ζυρίχη το έναυσμα για την κορυφή

Το 2014, αφού είχε ανακτήσει πάλι την αυτοπεποίθησή της και είχε βρει αγωνιστικά τον εαυτό της, κατέβηκε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Κατάφερε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, στο πρώτο της μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση, σε επίπεδο γυναικών. Το τι ακολούθησε είναι εντυπωσιακό. Εννέα διοργανώσεις, εννέα μετάλλια για την «Μεγάλη Αικατερίνη» του ελληνικού στίβου.

Αργυρό στο Ευρωπαϊκό κλειστού το 2015, χάλκινο στο παγκόσμιο κλειστού του 2016, χρυσό στο Ευρωπαϊκό ανοιχτού την ίδια χρονιά και ένα μήνα μετά χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, στην κορυφαία αθλητική σεζόν της καριέρας της.

Το 2017 ήρθε και το χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου. Πέτυχε κάτι που μόνο η Ισινμπάγιεβα είχε καταφέρει στο παρελθόν. Να είναι πρωταθλήτρια κόσμου, Ευρώπης και χρυσή ολυμπιονίκης.

Το 2018 ακολούθησε η υπεράσπιση του τίτλου της στο πρωτάθλημα Ευρώπης, ενώ νωρίτερα πήρε το δεύτερο χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο κλειστού. Είναι η μόνη διοργάνωση στην οποία δεν έχει πάρει χρυσό στην καριέρα της. Σε αυτό το διάστημα έχει ήδη φτάσει σε άλματα στα 4,91μ. στην καριέρα της, που την έφεραν στην πρώτη τετράδα όλων των εποχών, ενώ από το 2016 ως το 2019 κέρδισε για τέσσερις συνεχόμενες χρονιές την σειρά των Diamond League.

Το 2019 πήρε και το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο της Ντόχα, που ήταν και το τελευταίο της σε μεγάλη διοργάνωση. Μετά ήρθε ο κορονοϊός και ο τραυματισμός. Αλλά και πάλι δεν το έβαλε κάτω. Πήγε στο Τόκιο με την έκτη επίδοση και κατετάγη 4η, με τις τρεις του βάθρου να είναι και οι μόνες αθλήτριες με άλματα πάνω από τα 4,90μ. φέτος. Οσο κι αν απογοητεύτηκε η ίδια, το επίτευγμα της τέταρτης θέσης, δεδομένων των συνθηκών, είναι επιτυχία. Ακόμη κι αν μιλάμε για την κορυφαία επικοντίστρια. Καμιά στην τελική, δεν είναι αήττητη…

Η… δραστήρια Κατερίνα που δεν «μασάει»

Εκτός αγώνων, η Στεφανίδη είναι το ίδιο… ζωηρή όπως ήταν μικρή. Στο σπίτι της στο Οχάιο έκανε χειρωνακτικές εργασίες, τις οποίες χρησιμοποιούσε και ως… προπόνηση. Εκτός των εργασιών όμως, καταπιάνεται και με άλλα ζητήματα.

Με την «φωνή» της προσπαθεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των αθλητών, έχοντας συμμετοχή σε Επιτροπές Αθλητών σε διεθνές επίπεδο.

Πάντα μιλάει ανοιχτά για τα ίσα δικαιώματα και παίρνει θέση σε οτιδήποτε προβληματίζει την κοινωνία.

Είναι έντονα δραστήρια στα σόσιαλ και μάλιστα δεν διστάζει να απαντήσει στον κάθε ένα που θα την αμφισβητήσει ή θα πει κάτι που θα την προσβάλει. Πρόσφατα μάλιστα τα έβαλε ακόμη και με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη για θέματα πριμοδότησης, αλλά και νωρίτερα με τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, Ν. Χαρδαλιά, με αφορμή το κλείσιμο των σταδίων στο lockdown. Η Κατερίνα έχει μάθει να μην μασάει τα λόγια της και το κάνει ανοιχτά και δημόσια, όποιος και αν είναι απέναντί της.

Το ίδιο κάνει και με τον κοινωνικό ρατσισμό και τη βία. Έχει πάρει θέση για την κακοποίηση γυναικών, για τον ρατσισμό με αφορμή το περιστατικό του Εμμανουήλ Καραλή με τον Δ. Κυττέα, αλλά κυρίως για τους αθλητές που δεν είναι στο επίπεδό της και δεν τυγχάνουν της στήριξης που θα έπρεπε. Και γι’ αυτούς έχει υψώσει την φωνή της.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερό της επίτευγμα στην καριέρα της. Το ότι δεν στάθηκε στα δικά της «θέλω» μόνο, αλλά πάντα είναι εκεί να «φωνάζει» και για τους άλλους.