Η σύλληψη και ο θάνατος του Μουσολίνι (pics)
Μετά από τέσσερα χρόνια συνεχών εχθροπραξιών οι Σύμμαχοι είχαν κάνει σημαντικά βήματα για τη νίκη κατά της Γερμανίας. Η κατάρρευση της γερμανικής άμυνας στην Ιταλία, δίνει την ευκαιρία στα συμμαχικά στρατεύματα να προελαύνουν και στις 3 Ιουνίου 1944 μπαίνουν στη Ρώμη. Ο κλοιός γύρω από τον δικτάτορα Μουσολίνι στενεύει.
Τον Απρίλιο του 1945 στο στρατηγείο του Ντούτσε έρχονται τα νέα για τον θάνατο 3.000 αφοσιωμένων μελανοχιτώνων οπαδών του. Ο ίδιος προσπαθεί να κάνει μια τελευταία προσπάθεια συγκεντρώνοντας οπαδούς για ένα τελευταίο χτύπημα. Οι Αμερικανοί όμως είχαν ήδη κατακτήσει την Μπολόνια, για να ακολουθήσουν μέχρι τις 23 Απριλίου η Μοντένα και η Φεράρα.
Η οικογένεια της ερωμένης του Κλάρα Πετάτσι σκέφτεται μια λύση για να μπορέσει ο Μουσολίνι να ξεφύγει. Προτείνει μια εικονική κηδεία του Ιταλού δικτάτορα η οποία θα γίνει γνωστή στον κόσμο ώστε στη συνέχεια ανενόχλητος να φύγει μέσω Ελβετίας και Ισπανίας για τον τελικό του προορισμό την Αργεντινή.
Ο ίδιος όμως ακόμα θεωρούσε πως εφόσον έρθουν οι πιστοί του θα μπορέσει να δώσει την μάχη που πίστευε. Για να κερδίσει χρόνο έρχεται σε επαφή με την Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης για διαπραγματεύσεις. Την αποτελούσαν μέλη των κομμάτων, που ο ίδιος είχε θέσει εκτός νόμου. Η συνάντηση γίνεται στην αρχιεπισκοπή του Μιλάνου στις 25 Απριλίου του 1945. Την ίδια ώρα στην πόλη ξεκινάει γενική απεργία που εξελίσσεται σε εξέγερση κατά των φασιστών. Η συζήτηση τινάχτηκε στον αέρα, όταν κάποιος αποκάλυψε στον Ντούτσε, δήθεν αφελώς, ότι η Επιτροπή διαπραγματευόταν, ταυτόχρονα, και την παράδοση των 25 γερμανικών μεραρχιών, που στάθμευαν στην Ιταλία.
Ο Μουσολίνι αποχωρεί περιμένοντας τους 3000 πιστούς του. Τα νέα όμως που του μεταφέρει το επιτελείο του είναι άλλα. Από τους 3000 εμφανίζονται μόλις 12. Έτσι τα πλάνα αλλάζουν και ο ίδιος αποφασίζει ότι πρέπει να φύγει από την χώρα.
Ο Μουσολίνι μαζί με την Κλαρέτα και άλλους φασίστες του ιταλικού συμβουλίου κατευθύνονταν στην πόλη Κιαβέννα, με σκοπό την διαφυγή τους στην Ελβετία. Ταξίδευαν μεταμφιεσμένοι σε μια γερμανική φάλαγγα και καταφέρνουν να μην γίνουν αντιληπτοί στον πρώτο έλεγχο των παρτιζάνων. Και αυτό γιατί μετά από συμφωνία μεταξύ των παρτιζάνων και των Γερμανών αποφασίζεται να περάσουν μόνο οι Γερμανοί και οι Ιταλοί να συλληφθούν και να δικαστούν στην Ιταλία.
Έτσι ο Μουσολίνι και η Κλάρα πέρασαν ως Γερμανοί στρατιώτες αφήνοντας πίσω τους όλους τους Ιταλούς. Όταν, όμως, η γερμανική φάλαγγα απομακρύνθηκε, ο υπουργός του Μουσολίνι, Νίκολας Μπομπάτσι, πήρε τη μικρή του εκδίκηση, που τον παράτησε ο αρχηγός του στους παρτιζάνους. Ρώτησε τον επικεφαλής του αποσπάσματος:
«Ξέρετε ότι, μαζί με τους Γερμανούς, αφήσατε να περάσουν κι ο Μουσολίνι με την Κλάρα του;».
Ο παρτιζάνος ειδοποίησε τη βάση του. Μόλις δυο χιλιόμετρα από τα ιταλοελβετικά σύνορα,στο χωριό Ντόγκο, γίνεται νέος έλεγχος από τον εκεί παρτιζάνο αρχηγό, κόμη Περλουίτζι Μπελίνι ντέλε Στέλε. Αμέσως γίνονται αντιληπτοί και οδηγούνται στους στρατώνες του Ντόγκο και πέρασαν τη νύχτα εκεί. Επειδή, όμως, υπήρχε πάντα ο κίνδυνος απόπειρας απελευθέρωσης του Μουσολίνι από υποστηρικτές του φασισμού, οι αντάρτες τον μετέφεραν σε ένα αγρόκτημα. Την επόμενη μέρα δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το αρχηγείο των «Εθελοντών σωμάτων ελευθερίας» και του επιβλήθηκε η εσχάτη των ποινών.
Το μεσημέρι της 27ης Απριλίου, ο συνταγματάρχης Βαλέριο παρουσιαζόταν μπροστά στον κόμη. Είχε διαταγή να μεταφέρει τον Μουσολίνι, την ερωμένη του και τους άλλους στο Μιλάνο, να δικαστούν. Στα μισά της διαδρομής το κομβόι σταματάει σε μια βίλα με την δικαιολογία να ξεμουδιάσουν. Το ζευγάρι περπατάει στον κήπο όταν πίσω τους ακολούθησαν και παρτιζάνοι. Ο «συνταγματάρχης Βαλέριο» αρχίζει του διαβάζει το κείμενο της καταδίκης σε θάνατο του εγκληματία πολέμου. «Με διαταγή της γενικής διοίκησης του εθελοντικού σώματος της ελευθερίας, επιφορτίστηκα να αποδώσω δικαιοσύνη για τον ιταλικό λαό».
Ο Μουσολίνι πέφτει νεκρός από τον Βάλτερ Αουντίζιο και δίπλα του πέφτει νεκρή και η ερωμένη του Κλαρέτα. Τα πτώματα του Μουσολίνι και της Πετάτσι μεταφέρονται στο Μιλάνο και κρεμάστηκαν στην Πιατσάλε Λορέτο (Piazzale Loreto). Ο άνθρωπος που είχε προκαλέσει τόσο πόνο στον ιταλικό λαό γινόταν αγνώριστος από το λιντσάρισμα των πολιτών που συνέχιζαν να τους κακοποιούν παρά το γεγονός πως ήταν ήδη νεκροί. Μάλιστα, υπάρχει και μια μαρτυρία που αναφέρεται σε μια γυναίκα στάθηκε μπροστά στο πτώμα του Μπενίτο Μουσολίνι και το πυροβόλησε με δάκρυα στα μάτια πέντε φορές: «Πέντε σφαίρες για τους πέντε γιους μου που δολοφονήθηκαν!».
Πληροφορίες: historyreport.gr, maxmag.gr
