Η ατομική ευθύνη πρέπει να είναι πάνω από κάθε μέτρο

Από την πρώτη μέρα που έκανε την εμφάνισή του και στην χώρα μας ο κορονοϊός (μέχρι τότε οι εικόνες ακόμα και από την διπλανή Ιταλία μας φαίνονταν τόσο μακρινές), άρχισε μια «μάχη» ανάμεσα στους λεγόμενους νομοταγείς που ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του κράτους και σε αυτούς που σε πολλές περιπτώσεις τις έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια και έκαναν του κεφαλιού τους.

Η αλήθεια είναι πως οι δεύτεροι ήταν και παραμένουν μειοψηφία και όντως ο περισσότερος κόσμος, κυρίως από φόβο, έκανε και συνεχίζει να κάνει αυτό που πρέπει, προκειμένου να διασφαλίσει τη δική του υγεία και εν συνεχεία της οικογένειάς του και συνολικά των δικών του ανθρώπων. Οι πολλοί έμειναν όταν χρειάστηκε σπίτι τους και έβγαιναν για το περπάτημά τους όχι ο ένας πάνω στον άλλον.

Οι πολλοί είχαν και έχουν ατομική ευθύνη, που είναι το κλειδί σε κάθε κοινωνία, ειδικά σε στιγμές όπως αυτή που ζούμε τώρα. Υπερβολές πάντα υπήρξαν και θα υπάρχουν. Υπερβολές όμως και από όλες τις πλευρές και από μερίδα του κόσμου, αλλά και από το πως αντιμετωπίζεται αυτός ο κόσμος από τα ΜΜΕ και το κράτος.

Φυσικά και αναφέρομαι στον συνωστισμό που παρατηρείται στις πλατείες, με αφορμή τα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες στην Αγία Παρασκευή. Ένας συνωστισμός που ωστόσο τον βλέπαμε και τις προηγούμενες ημέρες, χωρίς την ανάλογη αντίδραση. Προσωπικά μένω στην Ηλιούπολη και μετά τις πρώτες 15 μέρες καραντίνας που δεν έβγαινα ούτε για να πετάξω τα σκουπίδια, δεν σταματάω να περπατάω, αποφεύγοντας να το κάνω με κόσμο ή σε μέρη που γίνεται χαμός.

Ωστόσο περνώντας από την πλατεία του Υμηττού, έβλεπα κόσμο να έχει γεμίσει τα παγκάκια και να κάθεται με τα παιδιά να παίζουν ανέμελα. Η διαφορά με την Αγία Παρασκευή ποια είναι; Το ότι αρχικά έστελναν το 6 στο 13033 και στην συνέχεια δεν έπιναν μπύρες και ποτάκια. Και όμως αυτή η διαφορά κάνει μερικούς να αφορίζουν τον κόσμο που θέλει να βγει λίγο να ξεσκάσει.

Αυτή η υπερβολή είναι που τόσα χρόνια μόνο κακό μας κάνει. Οι ουρές εν μέσω κορονοϊού υπήρχαν και υπάρχουν σε τράπεζες, σε καταστήματα και ο κόσμος είχε γεμίσει τις πλατείες, όχι αμέσως μετά το τέλος της καραντίνας, αλλά εβδομάδες πριν. Οπότε το θέμα δεν είναι να τα ρίξουμε όλα στην «κακιά» Αγία Παρασκευή, αλλά να μπορέσουμε να πείσουμε όσους νιώθουν πως ο κορονοϊός έφυγε πλέον, να αποκτήσουν και πάλι την ατομική ευθύνη που είχαν στο ξεκίνημα του lockdown.

Μόνο έτσι θα αποφύγουμε τα χειρότερα. Ναι να βγαίνει ο κόσμος, αλλά να περπατάει και όχι ο ένας πάνω στον άλλον. Να μην γεμίζει τις πλατείες γιατί ο εφιάλτης δεν έχει φύγει. Ο εφιάλτης όπως αναφέρουν και οι επιστήμονες, όχι εγώ και ο κάθε άσχετος με τέτοια θέματα, υπάρχει και το δεύτερο κύμα είναι εξαιρετικά πιθανό να κάνει την εμφάνισή του (γιατρός στο ΑΧΕΠΑ δήλωσε σίγουρος πως θα υπάρξει).

Σε απλά ελληνικά, να ζούμε αλλά να προσέχουμε. Χωρίς αφορισμούς, χωρίς υπερβολές, χωρίς ανάθεμα σε όσους το έχουν πάρει λίγο αψήφιστα, αλλά με συνεχόμενη προσπάθεια να τους πείσουμε πως ο κίνδυνος παραμένει. Να τους πείσουμε να αποκτήσουν μεγαλύτερη ατομική ευθύνη, κάτι που σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει κλείνοντας πλατείες με την βοήθεια των ΜΑΤ και μόλις το καταφέρουμε, όλα θα πάνε καλά...

ΥΓ: Υπάρχει κόσμος που ακόμα όχι απλά δεν έχει ξεκινήσει να δουλεύει γιατί η επιχείρηση που εργαζόταν δεν έχει ανοίξει, αλλά δεν ξέρει αν κάποια στιγμή εργαστεί. Κόσμος που βλέπει τρομερά δυσοίωνο το μέλλον. Δεν γίνεται να του απαγορεύσεις και την βόλτα στην πλατεία. Πρέπει όμως να τον πείσεις να τηρεί τις απαραίτητες αποστάσεις και συνολικά του κανόνες προστασίας. Να βρεις τον τρόπο να το κάνεις.

ΥΓ1: Προσωπικά και εγώ είχα μπει σε αυτή την λογική του παραλόγου της κριτικής και μόνο. Με 15 μέρες χωρίς την παραμικρή έξοδο από το σπίτι, έβλεπα τους άλλους να βγαίνουν και τρελαινόμουν. Μετά κατάλαβα το αυτονόητο, πως μπορείς και να βγεις και να μείνεις ασφαλής. Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας για να ξεπεράσουμε κάποια στιγμή αυτόν τον εφιάλτη.

ΥΓ2: Μακάρι αυτό να είναι το τελευταίο μπλογκ που ασχολείται με κάτι άλλο εκτός αθλητισμού και σύντομα να γράφουμε για το αγαπημένο μας βολεάκι.