Η ασύμμετρη... συμμετρία
Μπήκα σε ένα αεροπλάνο το πρωί και οι νεκροί από την πύρινη κόλαση που κατακαίει την Αττική ήταν πολλοί. Εικοσιτέσσερις!
Στα τριάντα πέντε λεπτά που διήρκεσε η πτήση έγιναν πενήντα και δυστυχώς η θλιβερή καταμέτρησις συνεχίζεται...
«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας η δόξα μονάχη, μελετά τα λαμπρά παλικάρια και στην κόμη στεφάνι φορεί, γινωμένο από λίγα χορτάρια, που είχαν μείνει στην έρημη γη» έγραφε τον Ιούνιο του 1824 ο Διονύσιος Σολωμός στο επίγραμμα του (για την καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους) κι αυτό δυστυχώς κολλάει γάντι στη Δαντική κόλαση της Αττικής.
Τουλάχιστον στα Ψαρά είχαν μείνει λίγα χορτάρια, αλλά στην Κινέτα, στο Μάτι, στο Νέο Βουτζά, στην Πεντέλη και στη Ραφήνα έμεινε χέρσα και γυμνή η γη...
Μέχρι και η θάλασσα πήρε φωτιά από εκείνους που αλλόφρονες αναζητούσαν τη σωτηρία τους!
Είναι από τις φορές που ακόμη και η τόσο πλούσια ελληνική γλώσσα μοιάζει ανήμπορη να χαρακτηρίσει τη συμφορά, που είναι όντως απερίγραπτη, ανείπωτη, ακατανόητη και απίστευτη...
Για ασύμμετρο φαινόμενο μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας. Τι σημαίνει αυτό; Οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών, πάει να πει ότι κάποιοι, ως είθισται κάθε καλοκαίρι, έβαλαν επίτηδες τις φωτιές, σκορπίζοντας τον θάνατο και την καταστροφή.
Συμβαίνουν κι αλλού εθνικές τραγωδίες, που μπροστά τους τύφλα να ‘χουν οι αληθινές πολεμικές συρράξεις και οι πραγματικοί βομβαρδισμοί. Κηρύσσονται και αλλαχού τριήμερα εθνικά πένθη, δυστυχώς δεν είμαστε η μόνη χώρα λαός που την εκδικείται η φύση, την κυνηγούν οι μανιασμένοι αέρηδες και τα ορμητικά βρόχινα νερά, τη λυμαίνονται οι «γνωστοί άγνωστοι» δράστες των συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος, τη μισεί ο Θεός, καταπώς έλεγε (διατυπώνοντας μια απορία) ο Κώστας Βάρναλης στους «Μοιραίους»...
Μια πόλη ξεκληρίζεται κάθε χρόνο στους δρόμους. Το Νοέμβριο του 2017 οι πλημμύρες έπνιξαν τη Μάνδρα. Χθες πυρπολήθηκε η Αττική και θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά δεν θα ισχύσει το κλασικό επιμύθιον του Αισώπου, που δυστυχώς ταιριάζει γάντι στη θλιβερή περίσταση...
Σύμφωνα με τον μύθο, ένα χωριατόπουλο πέρασε για τραγούδι τους ήχους τους οποίους έβγαζαν τα σαλιγκάρια που ψήνονταν και τα μάλωσε λέγοντας τους «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε», δηλαδή «εδώ καίγονται τα σπίτια σας και εσείς τραγουδάτε»!
Υπάρχει άλλη μια εκδοχή για το πώς προέκυψε αυτή η αποφθεγματική φράση: την εκστόμισε, λένε, ο Θουκυδίδης σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και με μεταφορική έννοια για να καταδείξει την καταστροφική αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τα πραγματικά προβλήματα και να τα επιλύσει με αποφασιστικότητα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κανείς που τραγουδάει στην Ανατολική Αττική και σε ολάκερη την Ελλάδα. Ολοφύρονται, θρηνούν τους απανθρακωμένους νεκρούς τους, ψάχνουν να τους εντοπίσουν στη γη και στη θάλασσα...
Ας μην ισχύσουν όμως η παραδοσιακή ελληνική ατιμωρησία και η ιδιότυπη ασυλία, νισάφι πια με τους ενόχους που κυκλοφορούν έξω και μας βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα...
Ο πρωθυπουργός δεσμεύθηκε δια λόγου (και ελπίζω δια λόγου τιμής) πριν από λίγη ώρα: «Τίποτε και κανένας δεν θα ξεχαστεί. Τίποτε και κανέναν δεν θα αφήσουμε χωρίς τη συνδρομή της Πολιτείας αβοήθητο. Αλλά και τίποτα δεν θα μείνει χωρίς απαντήσεις».
Εδώ σε θέλω μάστορα, είτε το φαινόμενο είναι ασύμμετρο, είτε σύμμετρο...