Σεβασμός στην πράξη για την Ιωάννα

Το συγκεκριμένο κείμενο θα μπορούσε να έχει γραφτεί την προηγούμενη εβδομάδα μετά την κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη ή έπειτα από την κηδεία του Mad Clip αλλά γράφεται σήμερα με αφορμή την παρουσία της Ιωάννας Παλιοσπύρου στο Εφετείο.

Σεβασμός. Μια μόνο λέξη μου έρχεται στο μυαλό μπροστά στην απώλεια ενός οικουμενικού καλλιτέχνη, στο πρόωρο τέλος ενός νέου ανθρώπου και στον αγώνα που δίνει μια νέα κοπέλα για την υγεία της, σωματική και ψυχική μετά από μια εγκληματική επίθεση. Σεβασμός που δεν αποδεικνύεται από αναρτήσεις σε social media, insta stories και δακρύβρεχτα δημοσιογραφικά κείμενα.

Ήταν σοκαριστικές οι εικόνες στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου μετά την κηδεία του Mad Clip με τα σπασμένα ταφικά μνημεία ανθρώπων και οικογενειών, που είχαν απλά την ατυχία να συνορεύουν με το μνήμα και που προσέφεραν καλύτερη θέση για λήψη φωτογραφιών και video. Είναι να τρελαίνεσαι στην ιδέα, ότι πήγε μια μάνα και βρήκε τον τάφο του παιδιού της κομμάτια επειδή κάποιος κάγκουρας αποφάσισε να ποδοπατήσει τα μάρμαρα για να κάνει insta live που θα μαζέψει καρδούλες.

Είναι απογοητευτικό να χρησιμοποιείς την κηδεία του Μίκη για να βρίσεις τον Μητσοτάκη ή τον κάθε Μητσοτάκη, όσο αντιπαθής, μισητός ή ενοχλητικός κι αν σου είναι. Έχεις τόσες μα τόσες ευκαιρίες κι αφορμές να το κάνεις, αν αυτό σε εκφράζει, διάλεξες την τελευταία ώρα του μεγαλύτερου ίσως Έλληνα καλλιτέχνη. Χορτάσαμε αγανακτισμένους, μούντζες και ύβρεις τα προηγούμενα χρόνια και αλήθεια σας λέω αδιαφορώντας για την πολιτική απόχρωση του καθενός, συνεχίζουμε ακάθεκτοι προς τον ηθικό μας βούρκο.

Θα περίμενε κανείς ότι οι επαγγελματίες της επικοινωνίας, οι δημοσιογράφοι θα χειρίζονταν διαφορετικά τα γεγονότα αλλά στην πραγματικότητα μια αγέλη σχημάτισαν κι αυτοί μπροστά στην «είδηση», μπροστά στη γενναιότητα της Ιωάννας Παλιοσπύρου να βρεθεί απέναντι στην θύτη της επίθεσης εναντίον της. Βγήκε από το αυτοκίνητο με τη συνοδεία του δικηγόρου της, για να δεχθεί ένα άγριο πέσιμο από κάμερες, μικρόφωνα και φωνές. Γιατί; Ήρθε, είναι εκεί! Δώστε της χώρο να αναπνεύσει, κάντε της ερωτήσεις, δώστε της το δικαίωμα να σκεφτεί, αν θέλει να απαντήσει, αν όχι να φύγει ήρεμη.

Μέγαρο Μαξίμου πολλά χρόνια πριν. Χρυσή εποχή ιδιωτικής τηλεόρασης, τότε που τα εξωτερικά συνεργεία ειδήσεων ήταν πολυμελή και τα Μέσα άφθονα. Στο πεζοδρόμιο της Ηρώδου Αττικού περιμέναμε τη βαρυσήμαντη δήλωση του Πρωθυπουργού. Πριν εμφανιστεί οποιοσδήποτε είχε ξεκινήσει το σπρωξίδι, η αναζήτηση του καλύτερου πλάνου. Πολύπειρος καμεραμάν ξεστόμισε το εκπληκτικά απλό. «Ρε μαλάκες γιατί πατιόμαστε κάθε φορά; Ας βάλουμε μια κορδέλα εδώ στο πεζοδρόμιο, ας στήσουμε τα τριπόδια να μην πέσει ο ώμος μας από το βάρος (10 κιλά τότε οι κάμερες) και θα έχουμε πλάνο όλοι».

Τι λέτε να συνέβη; Εμφανίστηκε ο Πρωθυπουργός, έγινε ντου από κάμερες, ηχολήπτες, δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, αγκωνιές, βρισιές, άλλος είχε πλάνο ανφάς, άλλος προφίλ, άλλος αμόρσα (πλάτη – σβέρκο δηλαδή) για μια δήλωση που ήταν συνεννοημένο με ραντεβού να γίνει. Δεν κυνηγούσαμε κάποιον που κρυβόταν, σκοτωνόμασταν για κάποιον που είχε τη διάθεση και την υπομονή να μιλήσει on camera.

Η απόσταση είναι σεβασμός. Η ησυχία είναι σεβασμός. Είναι και πολιτισμός. Δεν υπάρχει λόγος να μετρήσουμε τον πολιτισμό μας με τους Γάλλους, δεν ξέρω αν είδατε τα στιγμιότυπα από την κηδεία του Ζαν Πολ Μπελμοντό. Δείτε τα και κλάψτε. Ναι είναι σκηνοθετημένη η τελετή, χορογραφημένη θα έλεγα. Αφήστε την παρουσία του όποιου Έλληνα Πρωθυπουργού οπουδήποτε, γιατί αυτή συνεπάγεται οδοφράγματα, αύρες και διμοιρίες ειδικών δυνάμεων. Πείτε μου που έχετε δει αντίστοιχη ελληνική εικόνα.

Επικεντρωθείτε στην παρουσία της Ιωάννας Παλιοσπύρου σήμερα στο Εφετείο. Η δημοσιογραφία κι όχι οι πολίτες θα έπρεπε να ντρέπεται. Τσούρμο έγιναν οι επαγγελματίες. Την πήραν από το αυτοκίνητο και την πήγαν καρότσι μέχρι την είσοδο. Για να έχουν το βράδυ πλάνα να παίξουν, να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο των ειδήσεων, πριν ξεκινήσουν τα reality. Που μερικές φορές είναι πιο αξιοπρεπή από το ενημερωτικό δελτίο. Οι επίδοξοι chef και τα επίδοξα μοντέλα έχουν περισσότερο χώρο και χρόνο να αναπνεύσουν απ’ ότι η Ιωάννα. Διευθυντές Ειδήσεων μπράβο!